💛🌿💛🌿💛🌿💛 🌿💛🌿💛🌿💛 💛🌿💛🌿💛 🌿💛🌿💛 💛🌿💛 🌿💛 💛 📜 #رمان_آدم_و_حوا #عاشقانه_مذهبی #قسمت‌_صد_و_سوم دستاي مامان شل شد و افتاد کنار بدنش . وا رفته نگاهم کرد . مثل کسی بود که منتظر چیز با ارزشی باشه و بهش بگن اون چیز با ارزش دزدیده شده . چشماش پر از ملامت بود . رضوان هم دست کمی ازش نداشت . با دستی که جلوي دهنش گرفته بود با چشماي گشاد شده نگاهم می کرد . حالت هر دو جوري بود که بیشتر بغض کردم . لبم لرزید . من – حالا چیکار کنم ؟ مامان با همون حالتش و صداش که کمی حس درموندگی رو به ادم القا می کرد جواب داد . مامان – بابات راست می گه هنوز بچه اي . بی فکر عمل می کنی . حق داره . مهرداد هم حق داره که دائم می گه شما دو تا وصله ي تن هم نیستین . من اشتباه کردم . نباید دعوتشون می کردم . اشکم چکید . این همه ملامت ؟ انگار حقم بود ! مامان با حالت اشفته اي کمی دور خودش چرخید . مامان – شما دو تا غذا رو بکشین . من می رم با مهرداد میز رو بچینم . و رو بهم تشر زد . مامان – تو هم اشکات رو پاك کن . زشته . فکر این پسره رو هم از سرت بیرون کن . و رفت بیرون . با رفتنش اشکام بیشتر از قبل به بیرون راه گرفت . واي که فکر روزاي بی امیرمهدي هم دیوونه کننده بود . رضوان اومد به سمتم و بغلم کرد . دستی به پشتم کشید و کنار گوشم گفت . رضوان – حالا مگه دنیا به آخر رسیده یا بهت گفته نمی خوادت که اینجوري می کنی ؟ من – آبروم رفت رضوان . رضوان – فعلاً بهش فکر نکن . الان اونا مهمونن و ما باید به بهترین شکل ازشون پذیرایی کنیم . بیا غذا رو بکشیم . سرد می شه و از دهن میوفته . سري تکون دادم و رفتم دیس رو برداشتم . قبل از خروج از آشپزخونه ، رضوان وادارم کردم صورتم رو کمی بشورم تا قرمزي چشمام کمتر بشه . بیرون که رفتیم همه در حال نشستن دور میز بودن . کنار رضوان نشستم . و بدبختانه رو به روي امیرمهدي . گرچه که فاصله مون از این گوشه ي میز به اون گوشه زیاد بود ، ولی دید خوبی به هم داشتیم #گیسوی_پاییز #کپی_بدون_نام_نویسنده_پیگرد_الهی_دارد 💛 🌿💛 💛🌿💛 🌿💛🌿💛 💛🌿💛🌿💛 🌿💛🌿💛🌿💛