☀️ #تنفس_صبح 📖 هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم 📃 صفحه 276 🎙 قاری: #منشاوی 🔊 بشنویم🔻 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

📃 صفحه 276 🎙 قاری: #منشاوی 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

آیا در قرآن به «پل صراط» اشاره شده است؟ پرسش در قرآن، کلمه‌ای به معنای «پل صراط» نیامده و کلمۀ «صراط» نیز فقط به معنای راه آمده است، علت کاربرد بسیار کلمۀ «پل صراط» در میان مردم چیست؟ و چه ارتباطی بین صراط و پل صراط وجود دارد؟ پاسخ اجمالی اگر چه لفظ "پل صراط" در قرآن نیامده، اما در برخی روایات، به این لفظ تصریح شده است؛ مثلاً امام صادق(ع) در تفسیر کلمۀ مرصاد، در آیۀ 14 سورۀ فجر، آن‌را پلی دانسته که از جهنم می‌گذرد. جهت روشن شدن موضوع، مطالبی را در بارۀ کلمۀ صراط بیان می‌کنیم. صراط به معنای راه است، و منظور از کلمۀ صراط مستقیم که در برخی آیات قرآن آمده، راه راست و طریق هدایت در همین دنیا است که اگر کسی در این مسیر باشد، در آخرت نیز بر آن خواهد بود، و اگر کسی از این مسیر منحرف گردد و پایش بلغزد، در آن‌جا هم سقوط خواهد کرد. شاهد کلام ما، روایتی است که از امام صادق(ع) نقل شده است، ایشان می‌فرمایند: "صراط، یعنی طریق معرفت خداوند، که شامل دو صراط می‌شود، صراطی در دنیا و صراطی هم در آخرت. اما صراط در دنیا، امامی است که اطاعت او واجب است و اما صراط در آخرت، پلی است که بر روی جهنم زده شده است، و هر کسی در دنیا از صراط دنیا، به درستی رد شود؛ یعنی امام خود را بشناسد و او را اطاعت کند، در آخرت نیز از پل آخرت به آسانی می‌گذرد. و کسی که در دنیا امام خود را نشناسد، در آخرت هم، قدمش بر پل آخرت می‌لغزد و به درون جهنم سقوط می‌کند". معنای این جملۀ امام، آن است که این دو صراط با هم ارتباط دارند؛ یعنی هر کس در دنیا در صراط باشد، در آخرت از پل صراط به آسانی خواهد گذشت و در جهنم سقوط نمی‌کند. در واقع، پل صراط مطرح شده در روایات، بروز و ظهور همان پل صراط دنیا است که از آن به امام و ... تعبیر شده است و مردم مکلف هستند در این مسیر باشند. پس اگر در روایات، از صراط که یکی از مواقف روز قیامت است، با تعابیری؛ مانند پل صراط، پل جهنم و... یاد شده است، صرفا برای آشنایی ذهن مردم با این مسئله و سهولت فهم آن است. ادامه دارد... 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

ادامه به عنوان مقدمه، باید گفت که کلمۀ صراط به معنای راه است و آن‌گاه که با کلمۀ مستقیم توصیف گردد، به معنای راه راست و مستقیم است. در قرآن نیز در برخی آیات، کلمۀ "صراط مستقیم" به کار رفته است که در ذیل، به این آیات اشاره می‌شود: "خدایا ما را به راه مستقیم هدایت کن".[1] "به درستی که خداوند، پروردگار من و شما است. پس او را پرستش کنید، این‌راه مستقیم است".[2] "کسی که به خداوند تکیه کند، به راه مستقیم هدایت شده است".[3] "این راه مستقیم پروردگار تو است، به تحقیق ما نشانه‌ها را برای کسانی که متذکر می‌شوند، توضیح دادیم".[4] در همۀ این آیات، مراد از صراط مستقیم، راه راست و طریق هدایت در همین دنیا است که اگر کسی در این دنیا، در این مسیر قدم بردارد، در آخرت نیز در مسیر مستقیم و صراط مستقیم است؛ یعنی نتیجۀ اعمال صحیح خود را در دنیا، خواهد دید. واضح است که مراد قرآن مجید از صراط مستقیم در این آیات، عمل کردن به مجموعۀ دستورات و احکام نورانی الاهی است که به منزلۀ بهترین راه و روش زندگی انسان‌ها در این جهان است، و عمل به این دستورات، مانند حرکت در جادۀ مستقیمی است که انسان را به هدایت می‌رساند. به همین دلیل است که در بعضی روایات، از ائمه(ع)، به صراط مستقیم تعبیر شده است.[5] امام صادق(ع) فرمود: "صراط؛ یعنی طریق معرفت خداوند، و شامل دو صراط می‌شود، صراطی در دنیا و صراطی هم در آخرت. اما صراط در دنیا، امامی است که اطاعت او واجب است، اما صراط در آخرت، پلی است که بر روی جهنم زده شده است، و هر کسی در دنیا از صراط دنیا، به درستی رد شود ؛ یعنی امام خود را بشناسد و او را اطاعت کند، در آخرت نیز از پل آخرت به آسانی می‌گذرد. و کسی که در دنیا امام خود را نشناسد، در آخرت هم، قدمش بر پل آخرت می‌لغزد و به درون جهنم سقوط می‌کند".[6] هم‌چنین ایشان در مورد آیۀ 14 سورۀ فجر: "ان ربک لبالمرصاد"،[7] می‌فرماید: "مرصاد پلی است بر طریقی که از جهنم می‌گذرد و کسی که حق مظلومی بر گردن او باشد، از آن نخواهد گذشت".[8] البته این بیان امام صادق(ع) از قبیل بیان یکی از مصادیق مرصاد(کمین گاه) است؛ چرا که کمین‌گاه الاهی منحصر به قیامت و پل معروف صراط نیست، بلکه خداوند در همین دنیا نیز در کمین ظالمان است ...".[9] بنابراین، "پل صراط" واقعیتی است که هم در قرآن مجید به آن اشاره شده[10] و هم در روایات، خصوصیات و ویژگی‌های آن بیان گردیده است. در همین راستا، پیامبر اکرم(ص) فرمود: "ثابت قدم‌ترین شما بر صراط(پل صراط)، کسی است که محبتش نسبت به اهل‌بیت من بیشتر است".[11] ادامه دارد... 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

ادامه هم‌چنین در روایت آمده است: "بر روی جهنم پلی است که از مو باریک‌تر و از شمشیر برنده‌تر است".[12] نکتۀ قابل توجه این است که پل صراط، یکی از مواقف روز قیامت است و در روایات، از آن با تعابیر مختلفی مانند پل، صراط، پل صراط، پل جهنم و ... یاد شده است. ولی منظور همۀ این روایات، این موقف است که به جهت آشنایی بیشتر اذهان سادۀ مردم، از آن به پل تعبیر شده است، نه این‌که مثل پل‌های این دنیا دارای پایه‌هایی باشد و راه گذشتن مردم و حیوانات و وسائل نقلیه باشد. مراد از پل و صراط در قرآن مجید و روایات؛ یعنی راه، مسیر، روش، مکتب و به عبارت دیگر، مردم باید بدانند که آن مکتب و طریقی که آنان‌را به سعادت حقیقی و ابدی می‌رساند، یک مکتب و راه و روش، با خصوصیات و ویژگی‌های خاص؛ یعنی دین پروردگار متعال(اسلام حقیقی) است و تنها، قدم گذاشتن در این‌راه است که موجب نجات و رستگاری است. از طرف دیگر، غفلت از معرفت واقعی به ویژگی‌ها و ظرایف و دقایق این‌راه، موجب انحراف از آن و افتادن در مسیر گمراهی است. بنابراین، تفسیر، پل صراط، که در روایات برنده‌تر از "شمشیر" و باریک‌تر از "مو" توصیف شده است، راه بسیار دقیق و حساب شده‌ای است که خداوند در همین دنیا، نقطه شروع و ابتدای آن‌را قرار داده است و ادامۀ این‌راه به جهان آخرت متصل می‌شود؛ لذا کسانی که می‌خواهند از صراط و پل آن به راحتی عبور کنند، باید از هم اکنون و در همین دنیا مواظب باشند که در این مسیر بوده و از این مسیر خارج نشوند. و به تعبیر دقیق‌تر، پل صراط در قیامت، بروز و ظهور همان پل صراط در دنیا است که از آن به امام و ... تعبیر شده است. [1]. "اهدنا الصراط المستقیم". فاتحة الکتاب، 5. [2]. "ان الله ربی و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقیم". آل عمران، 51. [3]. "و من یعتصم بالله فقد هدی الی صراط مستقیم". آل عمران، 101. [4]. "و هذا صراط ربک مستقیماً قد فصلنا الآیات لقوم یذّکّرون". انعام، 126. [5]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 32، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق. [6]. همان. [7]. "زیرا پروردگارت به کمین­گاه است". [8]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 8، ص 66، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [9]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 26، ص 458، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، 1374ش. [10]. علاوه بر آنچه ذکر شد، آیات 71و 72 سورۀ مریم: "و همۀ شما (بدون استثنا) وارد جهنم می‌شوید، این، امرى است حتمى و فرمانى است قطعى از پروردگارتان. سپس آنها را که تقوا، پیشه کردند از آن رهائى می‌بخشیم، و ظالمان را در حالی‌که (از ضعف و ذلت) به زانو در­آمده‏اند، در آن رها می‌کنیم "، می‌تواند اشاره‌ای به پل صراط داشته باشد. برای آگاهی بیشتر، نک: تفسیر نمونه، ج 13، ص 121-117. [11]. بحارالانوار، ج 8، ص 69. [12]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 312، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

حواس‌ِمان باشد! ‏داریم به لحظات ناسوتی مانور تجمل‌گرایی (انتشار تصاویر خصوصی شب یلدا) نزدیک میشویم ! 🔹پیش از ارسال تصاویر برای فخرفروشی لطفابه وضعیت اقتصادی این روزهاکه گریبان اغلب مردم را گرفته است توجه کنید. 🔹حواس‌ِمان باشد ! به آن‌ها که انارِ یلدایِ‌شان به سرخی سیلی است که با آن آبروی‌ِشان را حفظ کردند 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

#مراسم_شب_یلدا 🤔#پرسش ❔فلسفه جشن گرفتن شب #یلدا چیست ❗️نظر اسلام در این رابطه چیست ❕❕ 💠#پاسخ💠 👌یکی از عقاید ایرانیان باستان ، اعتقاد به الوهیت خدای #میترا و نور و خورشید بوده است . ❕در کتاب اسلام و عقائد و آراء بشری چنین آمده است؛ « طبق تحقیق بسیاری از دانشمندان ، ایرانیان باستان معتقد به تعدد #آلهه بودند و مهمترین خدایان آنها ، اگنی یا الهه آتش ، و دیگری الهه طبیعت و رعد و برق و #میترا یا الهه نور و #خورشید و وارونا یا الهه آسمان و اناهیتا یا الهه آب بوده است ...» 📚اسلام و عقاید و آراء بشری ص385 ❕ایرانیان باستان ، شب اول #زمستان را به عنوان شب یلدا تعظیم می کردند زیرا معتقد بودند که در آن شب الهه میترا و خورشید حیات دوباره می گیرد و گویی از نو #متولد می شود . 👌#دهخدا می نویسد ؛ « واژه یلدا سریانی و به معنای میلاد است ، از آنجایی که ایرانیان شب یلدا را شب تولد ( الهه ) #میترا می دانستند ، آن را با تلفظ سریانی اش پذیرفته اند » 📚لغت نامه دهخدا ، واژه یلدا ❕مراسم شب یلدا از منظر اسلام به این گونه جلوه می کند که اگر آن مراسم به همراه اعتقاد به الوهیت میترا و الهه خورشید و تاثیر استقلالی آن همراه باشد ، بی شک عملی #مردود است که فرد را از دایره اسلام خارج می کند ، اما اگر تنها به عنوان جشن گرفتن طولانی ترین شب سال ، و دید و بازدید و #صله رحم به این بهانه صورت گیرد ، بی اشکال است . 👌مفسر نامی ، جوادی #آملی می نویسد ؛ « از سنت های شب یلدا ، شب نشینی و دید و بازدید و صله رحم است ، چنان که بهره گیری علمی از فرصت آن با طرح مسائل علمی و تاریخی ، خواندن اشعار به ویژه شعر حافظ و تفال به اشعار حافظ و ...سنت دیگر آن است ، مناسب است مومنان در چنین فرصت هایی با زوایای زندگی و سیره معصومان در جهت رشد و کمال معنوی و علمی آشنا شوند » 📚مفاتیح الحیاه ، ص758 ❕اگر چه برخی استدلال می کنند که تعظیم این شب پسندیده نیست ، زیرا ریشه این تعظیم و تکریم بازگشت می کند به عمل ایرانیان باستان و اعتقاد باطل آنان به الهه #میترا و خورشید ، و در روایات آمده است که مسلمان نباید خود را به ملحدین و منحرفین تشبیه کند و اعمال اختصاصی آنها را انجام دهد . 👌امام #صادق علیه السلام فرمود : « خداوند به یکی از پیامبران خود چنین وحی کرد که به مومنین بگو لباس دشمنانم را نپوشند و غذای انها را نخورند و راه و روش ایشان را نپیمایند که اگر چنین کنند همانند دشمنان من خواهند بود» 📚الفقیه،صدوق،ج 1 ص 252 📚وسایل الشیعه ،ج 4 ص 385 🔶علی علیه السلام فرمود ؛ « هر کس خود را شبیه قوم خاصی بسازد ، از آن قوم #شمرده می شود » 📚مستدرک الوسائل ج17 ص440 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

⭕️بهار انسان مومن از #شب_یلدا آغاز می شود!! ☘️پیامبر خدا صلی الله علیه و آله 🔺زمستان بهار مؤمن است،از شب های طولانی اش برای شب زنده داری،و از روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره می گیرد 📙وسائل الشیعه،ج٧،ص٣٠٢ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈ كپى با ذكرصلوات مجاز است 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

☀️ #تنفس_صبح 📖 هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم 📃 صفحه 277 🎙 قاری: #منشاوی 🔊 بشنویم🔻 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

📖 هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم 📃 صفحه 277 🎙 قاری: #منشاوی 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

پرسش : با توجه به این‌که همه موجودات خداوند متعال را تسبیح می‌کنند و شعور متناسب با خود را دارند، چطور خانه خدا که مقدس‌‌ترین مکان روی زمین است را تشخیص نمی‌دهند و فضله خود را روی آن می‌اندازند؟ در حالی‌که حجت خدا را می‌شناسند و به او احترام می‌گذارند، مانند(داستان حضرت سلیمان و داستان قفس شیر و امام جواد)؟ اما خانه خدا را نشناسند؟ از نظر قرآن کریم و بر اساس مبانی فلسفه و عرفان، تمام موجودات - چه انسان و چه غیر انسان - دارای شعور و ادراک هستند که البته با توجه به استعدادها و قابلیت‌هایی که از طرف خدا به آنها داده شده، این شعور و ادراک دارای درجات متفاوتی است.[1] لذا تمام موجودات، خدا را تسبیح کرده و در مسیری که خدا برای آنان تعیین کرده، حرکت می‌کنند،[2] اما برخی از امور مانند آنچه در پرسش مطرح شده، از آنان خواسته نشده تا بدان عمل کنند. با توجه به این، یک انسان مؤمن و باتقوا نیز مانند انسان گناه‌کار بعد از مرگ، طعمه کرم‌ها و دیگر حشرات و جانوران می‌شود و این مطلب مطابق مقتضای طبیعتی است که خدا آن حشرات و جانوران را بر همان اساس خلق کرده است. البته ممکن است در موارد نادری به حالت اعجاز‌آمیز، این موجودات - با فرمان پروردگار - فراتر از تکلیف خود عمل کرده و به عنوان نمونه به بدن گروهی از پرهیزگاران آسیبی نرسانند.[3] پیامبر(ص) فرمود: «گوشت اولاد من بر حیوانات درنده حرام شده است».[4] امام صادق(ع) فرمود: «همانا خداوند استخوان‌هاى ما را بر زمین حرام گردانیده، و گوشت‌هاى بدن ما را بر کرم حرام ساخته است تا چیزى از آن نخورند».[5] اما این بدان معنا نیست که آن حیواناتی که بر مقتضای طبیعت خود رفتار می‌کنند، بر خلاف دستور خدا عمل کرده باشند.[6] [1]. «شعور موجودات»، 67745؛ «اساس تفاوت در خلقت موجودات»، 5381. [2]. «تسبیح موجودات عالم در قرآن کریم»، 20144. [3]. «رفتن امام هادی(ع) در قفس شیرها و ادعای زینب کذابه»، 104838. [4]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 416، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق. [5]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 191، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق. [6]. «تفاوت وجودی حیوانات»، 93469. 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

در برخی از منابع به محلی به نام «ذی طوی» برای مکان ظهور امام زمان(ع) اشاره شده است؟ آیا این مطلب صحیح است و این منطقه در کجا قرار دارد؟ «ذی طوی» که از دو واژه «ذی» به معنای «صاحب» و «طُوَی» با ضمه حرف «ط» و فتحه حرف «واو» تشکیل شده است،[1] نام منطقه‌ مرتفعى در اطراف شهر مکه قدیم می‌باشد[2] که خانه‏هاى مکه از آن‌جا نمایان بود.[3] البته به تدریج این منطقه در داخل شهر مکه قرار گرفته و به «الزاهر» مشهور شده است.[4] گزارش شده که «ذی طوی» بین «حجوان» و «فخ» قرار داشته و کسی که در «مسجد تنعیم» احرام بسته و به سوی «مسجد الحرام» عزیمت می‌کند، پس از عبور از منطقه «فخ» وارد «ذی طوی» شده و سپس از سمت «قبرستان ابوطالب(ع)» به سمت کعبه روانه می‌شود. «عتیبیه» و «جرول» از محلّه‏‌هاى آن است.[5] ذی طوی در محدوده حرم قرار دارد؛ و لذا برای کسی که می‌خواهد وارد مکه شود، مستحب است در این مکان غسل کند.[6] هم‌چنین برای افرادی که از عراق به سمت مکه می‌روند، باید در آن‌جا «تلبیه» را قطع کنند.[7] در برخی از روایات از این مکان، به عنوان یکی از مکان‌های زندگی[8] و هم‌چنین یکی از پایگاه‌های ظهور امام مهدی(عج)[9] یاد شده است: 1. امام باقر(ع): «قائم با سی‌صد و سیزده مرد از یارانش در منطقه «ذى طوى» به انتظار مانده و سپس (عازم مسجد الحرام شده)‌ و بر حجر الاسود تکیه می‌زند و پرچم آویخته را به اهتزاز در خواهد آورد».[10] 2. امام باقر(ع): «صاحب این امر را در یکى از این درّه‌‏ها غیبتى است - و با دست خود به ناحیه ذی طوى که نام کوهى است در اطراف مکه اشاره نمود- تا آن‌که قبل از خروجش خدمت‌کار مخصوص او که پیوسته با او است بیاید تا با گروهی از یاران ایشان ملاقات داشته باشد ...».[11] 3. امام باقر(ع): صاحب امر(ع) در میان گروهى به عدد اهل بدر (سی‌صد و سیزده تن) از منطقه «ذی طوى» (به سمت کعبه) سرازیر می‌شوند تا آن‌که حضرتشان پشت خود را به حجر الأسود تکیه داده و پرچم پیروزی را به اهتزاز در‌‏آورد».[12] 4. امام باقر(ع): «وقتی خبر کشته شدن نفس زکیه به امام زمان(ع) می‌‌رسد، ایشان می‌‌فرماید: «اهل مکه ما را نمی‌‌خواهند. اهل مکه هم او را دعوت به مکه نمی‌‌کنند و او هم با سی‌صد و سیزده مرد که به تعداد جنگ‌جویان‏ بدر هستند، از منطقه ذی طوى به سمت مسجدالحرام روانه می‌شوند.[13] 5. امام صادق(ع): «گویا صاحب امر را با حالتی نگران و ترسان - مانند موسای پیامبر(ع) - در منطقه ذی‌ طوی می‌‌بینیم تا آن هنگام که به مقام ابراهیم برسد و دعوت خود را آغاز کند».[14] 6. امام صادق(ع) در دعای ندبه[15] فرمود: ای کاش، می‌‌دانستم در چه جایی منزل گرفته‌‌ای و در چه سرزمین و مکانی تو را بر خود نگهداشته است. آیا در کوه رضوانی یا غیر آن، یا در ذی طوی هستی...».[16] و ... مجموعه این روایات نشانگر آن است که حضرت مهدی(عج) به «ذی طوی» رفت و آمد داشته و در آستانه ظهور، در این منطقه حضور می‌یابد که شاید حضور ابتدایی‌شان مخفیانه بوده و سپس با گردهم‌ آمدن یارانش به سمت مسجد الحرام روانه خواهند شد. البته تمام اینها بدان معنا نیست که آن‌حضرت، اکنون نیز در آن منطقه حضور دائمی داشته و مخفی‌گاه ایشان نیز تنها در آن‌جا باشند. [1]. لسان العرب، ج 15، ص 21، [2]. همان؛ الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، ج 6، ص 2416، [3]. تفسیر نمونه، ج 27، ص 407، [4]. تاج العروس من جواهر القاموس، ج 19، ص 645، [5]. فرهنگ اعلام جغرافیایى- تاریخى در حدیث و سیره نبوى، مترجم، شیخی، حمیدرضا، ص 249، [6]. لسان العرب، ج ‏15، ص 21. [7]. تهذیب الاحکام، ج 5، ص 93، [8]. «محل سکونت امام زمان»، 11326؛ «اسامى یاران امام زمان(عج) و محل زندگی آنها»، 84825. [9]. «علایم ظهور حضرت مهدى(عج)»، 49؛ «علایم ظهور امام زمان(عج)»، 219. [10]. سرور أهل الایمان فی علامات ظهور صاحب الزمان(عج)، محقق، مصحح، عطار، قیس، ص 92، قم، دلیل ما، قم، چاپ اول، 1426ق. [11]. ابن أبی زینب (نعمانی)، محمد بن ابراهیم، الغیبة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 182، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، 1397ق. [12]. همان، ص 315. [13]. بحار الانوار، ج 52، ص 307، [14]. سرور أهل الایمان فی علامات ظهور صاحب الزمان(عج)، ص 60. [15]. «بررسی دعای ندبه»، 58729؛ «توضیح فقراتی از دعای ندبه»، 89517. [16]. المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، 580 – 581، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق. 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

معنای تاسوعا و عاشورا چیست؟ بر اساس نظر دانشمندان لغت‌شناسی عرب، «عاشوراء» بر وزن «فاعولاء»[1] نام روز دهم ماه محرم است.[2] گفته شده است؛ اندک افرادی نیز معتقدند که «عاشوراء» نامی برای نهم محرم است و نه دهم آن! [3] در هر حال، «عاشورا» و «عاشور» و «عشوراء» (به ضم و فتح عین) و «عشورا»، نیز معنایی مترادف با «عاشوراء» دارند. همه این کلمات، معرفه هستند؛ از این‌رو هیچ‌گاه «ال» بر سر آنها وارد نمی‌شود و هیچ‌گاه وصف و صفت برای کلمه «یوم» قرار نگرفته؛ بلکه مضاف‌الیه آن قرار می‌گیرند و گفته می‌شود: «یومُ عاشوراء».[4] ظاهراً این واژه قبل از ظهور اسلام وجود نداشته؛ بلکه یک اصطلاح اسلامی و تنها کلمه‌ای است که در عربی بر وزن «فاعولاء» آمده است.[5] اما واژه «تاسوعاء» گویا کلمه‌ای است که بعدها ساخته شده،[6] و نامی برای روز نهم ماه محرم است.[7] اگرچه این واژه‌ها قبل از شهادت امام حسین(ع) نیز کاربرد داشت، اما بعد از شهادت حضرتشان، این دو واژه بیشتر برای روز شهادت و روز قبل از آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. [1]. ابن سیده، علی بن اسماعیل، المخصص، ج 15، ص 99، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول. [2]. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق، مصحح، مخزومی، مهدی، سامرائی، ابراهیم، ج 1، ص 249، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق. [3]. همان. [4]. مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول‏، ج 8، ص 408 – 409، مشهد، مؤسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث‏، چاپ اول، 1384ش [5]. ابن درید، محمد بن حسن،‏ جمهرة اللغة، ج 2، 727، بیروت، دار العلم للملایین‏، چاپ اول، 1988م.‏ [6]. واسطی زبیدی، محب الدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق، مصحح، شیری، علی، ج 6، ص 287، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1414ق.‌ [7]. جزری، ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج 1، ص 189، قم، اسماعیلیان، چاپ اول، 1367ش. 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

#سفاهت_زنان 🤔#پرسش ❔آیا حقیقت دارد که اسلام می گویند زنان #سفیه و نادان هستند و نباید اموال خود را به آنان داد ❕❕می گویند در قرآن سوره نساء هم آمده است که زنان سفیه هستند و نباید اموال خود را به آنها داد ❗️❗️ 💠#پاسخ💠 👌آیه ای که مورد شبهه و اشکال قرار گرفته است این آیه شریفه است که می فرماید ؛ « و اموال خود را كه خداوند #وسيله قوام زندگى شما قرار داده به دست سفيهان ندهيد و از آن، به آنها روزى دهيد، و لباس بر آنها بپوشانيد و سخن شايسته به آنها بگوئيد _ و يتيمان را بيازمائيد تا هنگامى كه به حد بلوغ برسند، (در اين موقع)اگر در آنها رشد (كافى)يافتيد اموالشان را به آنها بدهيد» (نساء 5_ 6) 👌آيات فوق متمم بحث‏هاى مربوط به #يتيمان است كه در آيات پيش سخن از آنها به ميان آمده است که می فرماید اموال و ثروت‏هاى خود را به دست افراد سفيه نسپاريد و بگذاريد در مسائل اقتصادى رشد پيدا كنند تا اموال شما در معرض مخاطره و #تلف قرار نگيرد. ❕راغب در كتاب مفردات ميگويد ؛ سفه در اصل يك نوع كم‏ وزنى و سبكى بدن است بطورى كه به هنگام راه رفتن تعادل حفظ نشود، و به همين جهت به افسار كه ناموزون است و دائما در حال حركت است"سفيه"گفته ميشود، و سپس به همين تناسب در افرادى كه رشد #فكرى ندارند بكار رفته است خواه سبكى عقل آنها در امور مادى باشد يا در امور معنوى. 🔹ولى روشن است كه منظور از #سفاهت در آيه فوق عدم رشد كافى در خصوص امور مالى است به طورى كه شخص نتواند سرپرستى اموال خود را به عهده گيرد، و در مبادلات مالى منافع خود را تامين نمايد، و باصطلاح كلاه سرش برود، شاهد بر اين سخن آيه دوم است كه ميگويد:« اگر آنها (یتیمان )را رشيد يافتيد #اموالشان را به دست آنها بسپاريد» ❕بنابراین آیه فوق در رابطه با اموال یتیمان است که توصیه می کند تا زمانی که آنها به رشد #عقلی نرسیده اند ، اموالشان به آنها باز گردانده نشود . 🔹در تفسیر #المیزان چنین آمده است ؛ « مطلب قابل توجه اينكه بحث آيه شريفه در زمينه اموال يتيمان است كه دستور مى ‏دهد اولياى يتيمان اداره امور آنان را به #عهده بگيرند و اموال آنان را رشد بدهند، همين معنا قرينه‏ اى است بر اين كه مراد از كلمه سفها سفيهان از ايتام مى‏ باشند» 📚ترجمه تفسیر المیزان ج 4 ص 270 ❕در اينجا يك سؤال پيش مى‏ آيد و آن اينكه اگر آيه در مورد اموال يتيمان است چرا"اموالكم"(#ثروتهاى شما)مى ‏گويد: نه،"اموالهم"(ثروتهاى آنها)؟ 👌ولى ممكن است نكته اين تعبير بيان اين مسئله مهم #اجتماعى و اقتصادى باشد كه اسلام همه افراد جامعه را يكى ميداند، بطورى كه مصلحت و منفعت يك فرد نمى‏ تواند از منافع جدا باشد، همچنين زيان يك فرد عين زيان يك جامعه است. بنا بر اين به خاطر همين موضوع به جاى"ضمير غائب""ضمير مخاطب"قرار داده شده، يعنى اين اموال در #حقيقت فقط متعلق به ايتام نيست، بلكه به شما هم مربوط است، و اگر زيانى به آن متوجه شود بطور غير مستقيم متوجه شما شده است، لذا در نگهدارى آن بايد مراقبت كامل داشته باشيد. 🔸در باره اين تعبير تفسير ديگرى هم هست و آن اينكه مقصود از اموالكم اموال خود سرپرستان است نه اموال #يتيمان، يعنى اگر شما ميخواهيد به افراد يتيم كه هنوز رشد كافى نيافته ‏اند كمك كنيد شايد تحت تاثير عواطف حساب نشده اموالى بدست آنها بسپاريد و آنها را به كارهايى بگماريد كه از آنها ساخته نيست، بلكه به جاى اين كار غير عاقلانه بهتر اين است كه غذا و لباس و مسكن آنها را تامين كنيد تا بالغ و رشيد شوند. 📚تفسیر نمونه ج 3 ص 269 🔰ادامه #پاسخ 👇👇👇 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

💠این شب تیره و یلدایی... به صبح خواهد رسید! ان شاءالله... *نماوا "یلدای غیبت" «اَللّٰهُمَّ عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجْ وَ الْعاٰفیَةَ وَ النَّصْر وَاجْعَلُناٰ مِنْ خَیْرِ اَنْصاٰرِهٖ وَ اَعْواٰنِهٖ وَ الْمُسْتَشهَدیٖنَ بَینَ یَدَیهْ» 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

☀️ #تنفس_صبح 📖 هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم 📃 صفحه 278 🎙 قاری: #منشاوی 🔊 بشنویم🔻 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

📖 هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم 📃 صفحه 278 🎙 قاری: #منشاوی 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

🔸ادامه پاسخ 👇👇👇 🔰البته آيه فوق با اينكه در باره #يتيمان بحث ميكند، يك حكم كلى و عمومى براى همه موارد در بر دارد، كه انسان نبايد در هيچ حال و در هيچ مورد، اموالى كه تحت #سرپرستى او است و يا زندگى او به نوعى به آن بستگى دارد به دست افراد كم عقل و غير رشيد بسپارد، و در اين موضوع فرقى در ميان اموال عمومى (اموال حكومت اسلامى) و اموال خصوصی نيست، گواه بر اين موضوع رواياتى است كه از پيشوايان اسلام در اين #زمينه نقل شده است. 👌مثلا در روايتى از امام صادق علیه السلام مى‏ خوانيم كه راوی ميگويد از امام تفسير آيه« و لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ‏ »را پرسيدم ؟ فرمود: شرابخواران سفيهند و نبايد اموالتان را به آنها بسپاريد» 📚البرهان فی تفسیر القرآن ج 2 ص 21 👌 شخص شرابخوار هم سرمايه #مادى خود را از دست مى‏ دهد، و هم سرمايه معنوى را، چه سفاهتى از اين بالاتر كه انسان پول بدهد و عقل و هوش خود را نيز بدهد و ديوانگى خريدارى كند، قواى مختلف بدنى را نيز بر سر اين كار بگذارد و زيانهاى اجتماعى فراوانى ببار آورد. ❕ در روايت ديگرى تمام افرادى كه به جهتى از جهات قابل اعتماد نيستند"#سفيه"ناميده شده‏ اند، و از سپردن اموال (شخصى و عمومى)به آنها نهى شده است . 🔹 يونس بن يعقوب ميگويد از امام جعفر صادق تفسير آيه"وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ‏"را پرسيدم فرمود: من لا تثق به"سفيه كسى است كه مورد اعتماد نباشد. 📚تفسیر عیاشی ج 1 ص 220 👌 از اين روايات برميايد كه سفيه معنى #وسيعى دارد و از سپردن اموال عمومى و خصوصى به آنها نهى شده است، منتها اين نهى در بعضى از موارد به عنوان تحريم است و در پاره ‏اى از موارد كه درجه سفاهت شديد نيست به معنى كراهت است. ❕در روایات دیگری نیز سفیه بر زنان #هوسرانی اطلاق شده است که اموال شوهر خود را در راه عیش و نوش و فساد انگیز صرف می کنند چنان که در تفسير قمى از امام باقر روايت كرده كه در ذيل آيه مورد بحث فرمود ؛ «وقتى مردى تشخيص دهد كه همسرش و يا فرزندش سفيه و #فساد انگيز است، نبايد هيچيك از آنها را بر مال خودش مسلط كند، چون خداى تعالى مال را وسيله قوام زندگى او قرار داده، سپس فرمود منظور از"قوام زندگى"، معاش است‏» 📚تفسیر قمی ج 1 ص 131 ❕بنابراین اگر در روایاتی زنان #سفیه خوانده شده اند که باید اموال را به آنها نداد ، منظور زنانی هستند که با سفاهت و بلاهت اموال را در امور لغو و باطل و فساد #صرف می کنند و شامل تمام زنان نمی شود . 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

🎬 #کلیپ 👤 استاد #رائفی_پور - « روضه امام حسین علیه السلام در قرآن » 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

آیا بکارگیری اجباری اجنه در زمان حکومت حضرت سلیمان(ع)، نقض آزادی و اختیار موجودات مختار نیست؟ این تناقض چگونه برطرف میگردد؟ قرآن کریم یکی از موهبت‌های خداوند متعال به حضرت سلیمان(ع)، را این‌گونه بیان می‌کند: و گروهى از جنیان با اجازه پروردگار پیش روى او کار می‌کردند و هر گاه کسى از آنها از فرمان ما سرپیچى می‌کرد او را با آتش سوزان، مجازات می‌کردیم: «وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنا نُذِقْهُ مِنْ عَذابِ السَّعِیرِ».[1] در این آیه هر چند به‌طور صریح از لفظ «تسخیر» استفاده نشد، اما از محتوای مطالب چنین به دست می‌آید که منظور تسخیر نیروی جن است. اما این پرسش که آیا بکارگیری اجنه کفر در دستگاه حضرت سلیمان نبی(ع) نقض آزادی و اختیار موجود مختار نیست؟ و چگونه ممکن است که خداوند از یک‌سو موجوداتی را مختار خلق کند، و از سوی دیگر کاری کند که اختیار و آزادی از آنها سلب گردد؟! در پاسخ باید گفت؛ اولاً: در این آیات از امور دیگری به عنوان موهبت الهی به حضرت سلیمان(ع) نام برده شده است:[2] «ما باد را مسخّر سلیمان قرار دادیم که صبح‌گاهان مسیر یک ماه را می‌پیمود و عصرگاهان مسیر یک ماه؛ و براى او چشمه مس(مذاب) را روان ساختیم»: «وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ. وَ أَسَلْنا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ». و به عبارت دیگر، از نظر قرآن هر آنچه در آسمان و زمین است، به گونه‌ای تحت تسخیر انسان‌ها می‌باشد: «آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمان‌ها و زمین است مسخّر شما کرده ‌است».[3] ثانیاً: منظور از تسخیر در این موارد سلب اختیار و آزادی از موجودات نیست، بلکه منظور بکارگیری نیروها بر اساس اقتضائات طبیعی آنان برای هدفی مهم است. به بیان دیگر، همه موجودات دارای توانایی‌ها و قابلیت‌های خدادادی هستند که بر اساس آن و مطابق با اقتضائات طبیعی، افعالی از آنها سر می‌زند؛ منظور از تسخیر موجودات این است که خداوند متعال این نیروها را در یک نظام کلان جهانی و یا در نظام خرد و جزئی تنظیم می‌کند و نظم خاصی به آنها می‌دهد. بنابراین اجنه نیز دارای نوعی از توانایی بودند که خداوند برای مصالحی توانایی آنها در خدمت حضرت سلیمان در آورد. به بیان روشن‌تر، تسخیر موجوداتی مانند جنیان در دستگاه سلیمان(ع) نظیر این است که از طرف دولت، مؤسسه‌ای با تمام امکانات ایجاد شود، آن‌گاه دانشمندان و متخصصان از رشته‌های مختلف در زمینه دانش و تخصص خود در آن‌جا جذب شده و از امکانات آن‌جا استفاده کرده و به تحقیق و پژوهش بپردازند تا کشور بتواند در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گیرد. با این وجود قواعد انضباطی شدیدی در آن‌جا حاکم باشد که شاغلان در صورت تخلف از آن دستور العمل‌ها مورد بازخواست و احیاناً مجازات قرار گیرند. طبیعی است که چنین بازخواست و مجازاتی مخالف با اختیار افراد شاغل در آن مؤسسه نخواهد بود. [1]. سبأ، 12 و 13. [2]. ر. ک: 49695. [3]. «أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یُجادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا کِتابٍ مُنیرٍ». لقمان، 20. آیات مرتبط سوره الأنبياء (82) : وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَنْ يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ سوره النمل (17) : وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ سوره النمل (39) : قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ ۖ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ سوره سبأ (12) : وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ۖ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَمَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ سوره سبأ (13) : يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِنْ مَحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِيَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

#توکل_بر_خدا_پیروزی 🤔#پرسش ❔برام یه سوال پیش اومده . همیشه به ما گفته میشه که به خدا توکل کنیم تا آرامش داشته باشیم تا خداوند مارو حفظ کنه از طرفی میبینیم مثلا کودکانی چه در جنگ چه در قحطی که یاوری جز خدا ندارن اونطور کشته میشن و وقتی میپرسیم چرا گفته میشه که انسان مختاره وقدرت های استکباری این بلا رو سرشون اوردن حالا سوال اینه که اگه من توکل کنم از کجا معلوم که همون قدرتها منو نابود نکن (باوجود توکلم) امیدوارم منظورم رو کامل رسونده باشم ❗️❗️ 💠#پاسخ💠 👌در بسيارى از آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى و سرگذشت انبيا و اوليا و صالحان و در كتب علماى اخلاق و ارباب سير و سلوك روى مسئله توكّل به عنوان يك فضيلت مهمّ اخلاقى كه بدون آن نمى‏ توان به مقام قرب الهى رسيد، ياد شده است. ❕منظور از توكّل سپردن كارها به خدا، و اعتماد بر لطف اوست، زيرا «توكّل» از مادّه «وكالت» به معنى انتخاب وكيل نمودن و اعتماد بر ديگرى كردن است، بديهى است هر قدر وكيل توانايى بيشتر و آگاهى فزون‏تر داشته باشد شخص موكّل احساس آرامش بيشترى مى‏كند، و از آنجا كه علم خدا بى پايان و تواناييش نامحدود است هنگامى كه انسان توكّل بر او مى ‏كند آرامش فوق‏ العاده احساس مى‏ كند، در برابر مشكلات و حوادث مقاوم مى‏ شود، و از دشمنان نيرومند و خطرناك نمى ‏هراسد، در سختيها خود را در بن بست نمى‏ بيند و پيوسته راه خود را به سوى هدف ادامه مى‏ دهد. ❕انسانى كه بر خدا توكّل دارد هرگز احساس حقارت و ضعف نمى‏ كند بلكه به اتّكاى لطف خدا و علم و قدرت بى پايان او خود را پيروز و فاتح مى ‏بيند و حتّى شكست‏هاى مقطعى او را مأيوس نمى‏ سازد. هرگاه توكّل به مفهوم صحيح كلمه در جان انسان پياده شود به يقين اميد آفرين، نيروبخش و باعث تقويت اراده و تحكيم مقاومت و پايمردى است. 📚اخلاق در قرآن ، مکارم شیرازی ، ج 2 ص 249 🔸امام صادق عليه السلام فرمود ؛ «توانگرى و عزّت پيوسته در حركتند هنگامى كه به محلّ توكّل برسند آنجا را وطن خود انتخاب مى‏ كنند». 📚الکافی ج 2 ص 65 ❕يعنى قلبى كه كانون توكّل بر خداست هم احساس بى نيازى از ماسوى اللَّه مى‏ كند و هم احساس عزت و قدرت، چرا كه تكيه بر قدرتى كرده كه بالاتر از همه چيز است، تكيه‏ گاهى بى نياز از همه كس و همه چيز و قدرتى شكست ناپذير. 🔸جابر بن يزيد جُعفى مى ‏گويد هيجده سال در خدمت امام باقر عليه السلام بودم هنگامى كه مى‏ خواستم از محضرش خارج شوم با او وداع كردم و گفتم سخن سودمندى به من بفرماييد، فرمود: اى جابر! بعد از هيجده سال باز هم تقاضاى اندرزى مى ‏كنى؟ عرض كردم: «آرى شما اقيانوس بى پايانى هستيد كه هيچ كس به قعر آن نمى ‏رسد». 🔸امام عليه السلام فرمود ؛ به شيعيانم سلام برسان و بگو ميان ما و خداوند متعال خويشاوندى نيست و تنها وسيله تقرّب به او اطاعت است .( وبگو بر خداوند توکل کنند ) چه كسى از خدا (از روى ايمان و اخلاص) چيزى خواسته است كه به او نداده؟ يا توكّل بر او كرده و كفايت امر او ننموده؟ يا به او اعتماد كرده، و او را رهايى نبخشيده است؟» 📚بحارالانوار ج 78 ص 183 ❕حال سوال این است که ما می بینیم افرادی را که در عین حال که توکل بر خداوند داشته اند ، باز هم گرفتار مشکلات و گرفتاری ها و سختیها هستند ، در حالی که قرار بود با توکل بر خداوند دیگر چنین مشکلاتی نباشد ❗️ 👌پاسخ این سوال از دو جنبه است ؛ 1⃣افرادی اگر چه توکل بر خداوند کرده اند ، اما با برداشت ناصواب از توکل ، از سعی و تلاش دست کشیده اند و گمان کرده اند که خداوند حتی بدون سعی و تلاششان ، امور آنان را سامان می دهد لذا گرفتار انواع مشکلات و سختی ها هستند . ❕مفهوم توكّل، ترك استفاده از اسباب و وسايل عادى نمی باشد. در حديث معروفى مى‏ خوانيم ؛ مرد عربى در حضور پيامبر شتر خود را رها كرد و گفت ؛ «تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ!» پيامبر اكرم فرمود: «اعْقِلْهَا وَ تَوَكَّلْ؛ شتر را پايبند بزن و توكّل بر خدا كن»! (با توكّل زانوى اشتر ببند). 📚المحجه البیضاء ج 7 ص 426 ❕روى همين جهت آيات قرآن و تاريخ پيامبر پر است از تعبيراتى كه نشان مى ‏دهد مؤمنان تا آنجا كه امكان دارد بايد از اسباب عادى استفاده كنند، و اين كار هيچ منافاتى با توكّل ندارد، در يك جا مى‏ فرمايد: «هر نيرويى را در اختيار داريد براى مقابله آماده‏ كنيد و از اسبهاى ورزيده فراهم سازيد تا به وسيله آن دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد» ( انفال 60) 🔸ادامه 👇 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

⭕️ #حدیث 🔸 امام علی (ع): 🔹 هر کس هدایت را از کسى که اهل آن نیست بخواهد، گمراه شود. •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈ كپى با ذكرصلوات مجاز است 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁