eitaa logo
پرسمان اعتقادی
39.2هزار دنبال‌کننده
10.6هزار عکس
5.5هزار ویدیو
82 فایل
✳️برای رزرو تبلیغات در مجموعه اَسرا بر روی لینک زیر کلیک کنید👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2186347655C6187e57a27 شماره مرکز ملی پاسخگویی به شبهات 096400
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔عزاداری و سینه زنی و گریه برای برای امام حسن و پیامبر در امروز چه حکمی داره؟ اگر جایزه پس در اون حدیث چرا میگن که ناپسنده؟ خیلی شفاف میگن ناپسند ست مگر برای امام حسین ع . خب امام صادق چرا نگفتن ناپسند است مگر برای پیامبر و ائمه و حضرت عباس ع و... ❕در نهج البلاغه آمده است: علی بعد از وفات پیامبر(ص) خطاب به پیامبر فرمود: اگر از بی قراری و بی تابی،نهی نمی کردی و به بردبـاری فـرمـان نمی دادی چنان برایت اشک می ریختیم که اشک چشمانمان تمام می شد» (نهج البلاغه ص576 و مستدرک الوسائل2/445) 💠💠 👌اصل گریه کردن برای مردگان بالعموم و برای اهل بیت علیهم السلام بالخصوص بدون هیچ اشکالی جایز و بی اشکال است . ❕گريه و عزادارى براى مرگ عزيزان در اسلام ممنوع نيست، زيرا سرچشمه ‏هاى عاطفى دارد و اسلام هرگز با مردم مبارزه نكرده است. آنچه ممنوع است بى‏ تابى و اظهار ناشكرى و حركات و سخنانى است كه دليل بر شكايت از تقديرات الهى باشد. حديث معروف پيامبر گرامی كه به هنگام وفات فرزندش ابراهيم در كتب مختلف نقل شده نيز اشاره به همين معناست؛ هنگامى كه خبر وفات فرزند به او رسيد اشك در حضرت حلقه زد و سرازير شد. شايد بعضى به آن حضرت ايراد كردند، فرمود ؛ « چشم مى ‏گريد و قلب محزون مى ‏شود اما چيزى كه موجب خشم خدا شود نمى‏ گويم» 📚الکافی ج 3 ص 262 🔸امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « گریه کردن بر فراق عزیزان موجب و آرامش انسان می شود » 📚الفقیه ج 1 ص 187 👌در نقل های متعدد تاریخی آمده است که پیامبر گرامی در فراق عزیزان هم خود گریه می کردند و هم دیگران را توصیه به گریه کردن می کردند. 👌گریه کردن در مصیبت اهل بیت نیز مستحب و پسندیده است . محدثین بزرگ ما در کتب حدیثی خود بابی گشوده اند در موضوع « استحباب گریه کردن در مصیبت اهل بیت علیهم السلام » 📚وسائل الشیعه ج 14 ص 500 باب 66 _ مستدرک الوسائل ج 10 ص 311 باب 49_ بحار الانوار ج 44 ص 278 باب 34 ❕امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « هر کس مصایب ما اهل بیت برایش بازگو شود و به اندازه بال پشه ای اشک چشم از او خارج شود ، خداوند تمام گناهانش را می آمرزد اگر چه به اندازه کف روی دریاها باشد » 📚وسائل الشیعه ج14 ص501 👌امام سجاد علیه السلام فرمود؛ « هر مومنی که چشمش برای کشته شدن حسین چنان اشک بریزد که به صورتش روان شود ، خداوند در بهشت برایش اتاق هایی فراهم می کند که روزگارانی را در آن سپری کند ...خداوند چنین فردی را در روز قیامت از خشم خود و آتش در امان نگه می دارد » 📚ثواب الاعمال ص108 ❕و فرمودند ؛ « هر كس به خاطر ما، براى خونى كه از ما ريخته شده يا حقّى كه از ما گرفته شده يا هتك حرمتى كه به ما يا به يكى از شيعيان ما شده است، قطره اشكى از چشمش جارى شود، خداوند متعال به سبب آن، او را روزگارى دراز در بهشت جاى مى ‏دهد. » 📚الأمالي مفيد: ص 175 🔸امام حسين عليه السلام فرمود ؛ « هيچ بنده ‏اى نيست كه چشمان او به خاطر ما قطره‏ اى اشك بريزند، يا ديدگانش براى ما اشكبار شود، مگر آن كه خداوند، بِدان سبب، روزگارانى دراز، او را در بهشت جاى مى‏ دهد.» 📚الأمالي طوسي ص 116 👌سوال این است که آیا فقط گریه کردن برای اهل بیت به غیر حسین علیهم السلام استحباب دارد ، یا جزع و فزع و به سر و سینه زدن هم استحباب دارد . پرسش کننده با استدلال به این حدیث امام صادق علیه السلام که فرمود ؛ « هر گونه جزع و فزع و نوحه گری و گریستن ناپسند است مگر جزع و فزع و گریه کردن برای حسین علیه السلام » 📚امالی طوسی ص 162 👌استدلال می کند که جزع و فزع کردن و به سر و سینه زدن فقط برای امام حسین علیه السلام جایز است . امام علی هم در هنگام غسل پیامبر گرامی خطاب به ایشان فرمود ؛ « اگر تو ما را به صبر و شکیبایی امر نفرموده بودی و از جزع و بی تابی نهی نمی کردی ، آن قدر بر تو گریه می کردیم که اشکهایمان تمام شود » 📚نهج البلاغه خطبه 235 👌از این نقل هم استفاده می شود که جزع و فزع کردن و گریه های جزعی و فزعی و بی پایان تنها برای امام حسین علیه السلام جایز است نه سایر اهل بیت خصوصا پیامبر گرامی . ❕اما این استدلال صحیح نیست . در نقل های دیگری ،جزع و فزع کردن برای سایر اهل بیت علیهم السلام نیز مستحب شمرده شده است . ❕علی علیه السلام فرمود ؛ « خداوند از میان زمینیان شیعیان ما را برگزیده است که ما را یاری می کنند و در شادی ما شاد و در مصیبت ما ، مصیبت زده و هستند » 📚الخصال ج2 ص635 👌امام رضا علیه السلام فرمود ؛ « اگر می خواهی در روز قیامت هم درجه ما باشی با حزن و مصیبت ما ، محزون و زده و با فرح و شادی ما ، شاد باش » 📚وسائل الشیعه ج14 ص501 🔸ادامه 👇
🔸ادامه 👇 👌محزون و مصیبت زده بودن برای اهل بیت مصادیق متعددی دارد ، گریه کردن ، به سر و سینه زدن و زنجیر زنی ، مانند آن همه از مصادیق بودن تلقی می شود . 🔸امام صادق علیه السلام جزع و فزع کردن مسمع بن عبد الملک برای مصائب اهل بیت را ستود و خطاب به او فرمود ؛ « تو از کسانی شمرده می شوی که برای ما جزع می کنند و در فرح ما شاد و در حزن ما اندوهگین است » 📚کامل الزیارات ص 101 ❕علی علیه السلام هم خطاب به پیامبر گرامی فرمود ؛ « صبر و شكيبايى زيباست ولى نه درباره تو و جزع و بى ‏تابى زشت است اما نه بر فراق تو. مصيبت وفات تو بسيار سنگين و هر مصيبتى پيش از تو و بعد از تو در برابر آن كوچك و حقير است‏ » 📚نهج البلاغه حکمت 292 ❕ مفهوم كلام چنين مى‏ شود كه زيبايى صبر و شكيبايى نيز در بعضى از موارد استثنايى دارد و همچنين زشتى جزع و بى ‏تابى. 🔸آن‏جا كه براى موارد شخصى و فردى باشد (مانند مصيبت از دست دادن فرزند و برادر و عزيزان ديگر) صبر، جميل است و جزع، قبيح؛ اما آن‏جا كه براى اهداف مهم اجتماعى باشد مانند آنچه اميرمؤمنان عليه السلام پس از رحلت پيامبر اكرم انجام داد و همچنين بانوى اسلام فاطمه زهرا عليها السلام در مصيبت پدر، و بازماندگان خاندان پيغمبر در مصائب كربلا و عاشورا، در اين موارد نه صبر جميل است و نه جزع قبيح، زيرا اهميت مقام والاى پيامبر و شهداى كربلا و مانند آن را نشان‏ مى ‏دهد. البته اين‏گونه مصائب- برخلاف مصائب شخصى- بايد هرگز فراموش نشود. به همين دليل جزع، جميل مى ‏شود و صبر قبيح. 📚پیام امام امیر المومنین ج 14 ص 429 👌بنابراین هم جزع و فزع کردن برای امام حسین علیه السلام از عنوان کلی کراهت خارج است ، هم جزع و فزع کردن برای سایر اهل بیت ، خصوصا پیامبر گرامی اسلام سلام الله علیهم . 🔸آن خطبه نهج البلاغه هم که علی علیه السلام در هنگام غسل پیامبر خطاب به ایشان فرمود ؛ « اگر تو ما را به صبر و شکیبایی امر نفرموده بودی و از جزع و بی تابی نهی نمی کردی ، آن قدر بر تو گریه می کردیم که اشکهایمان تمام شود » 📚نهج البلاغه خطبه 235 👌با آنچه گفتیم در تضاد نیست . پیامبر گرامی به علی و فاطمه سلام الله علیهما توصیه کرده بود که پس از وفات من ، خود را به عزاداری و جزع و فزع و گریه و زاری برای من مشغول نکنید تا دشمن از این فرصت استفاده کند و نقشه های شوم خود را پیاده کند ، پیامبر گرامی آنان را مامور کرده بود که به جای گریه و زاری ، سعی خود را برای بدست آوردن خلافت جامعه به کار گیرند و عزاداری و جزع و فزع بر پیامبر ، آنان را از این وظیفه مهم غافل نسازد . ❕بنابراین نهی مذکور تنها در همان بازده زمانی ابتدایی وفات پیامبر است لذا علی علیه السلام هم آن جمله را در هنگام غسل دادن پیامبر فرمودند ، نه آنکه آن نهی یک حکم کلی و برای تمام زمان ها باشد . در سایر روایات که در بالا آوردیم ، خصوصا حکمتی که از نهج البلاغه نقل کردیم ، صراحتا استحباب جزع و فزع کردن برای پیامبر گرامی را برای سایر زمان ها ثابت می کند . 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🤔 ❔تاریخچه سینه زنی و زنجیر زنی در امام حسین به کجا بازگشت می کند ❗️آیا واقعیت دارد که مسلمین این امور را از غیرمسلمین فرا گرفتند و وارد عزاداری کردند ❗️❗️ 💠💠 👌سینه زنی از مراسم سنّتى عزادارى براى سيد الشهدا و ديگر ائمه مظلوم است كه همراه نوحه‏ خوانى و با آهنگى خاص بر سر و سينه مى ‏زنند . اصل اين سنّت، بويژه در ميان عربها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود در آمده كه با انتخاب نوحه‏ هاى سنگين، دست بر سينه مى ‏خورد. به فردى هم كه بر سينه خود زده، عزادارى مى‏ كند، «سينه زن» مى‏گويند. 🔸اينگونه نوحه ‏گرى، ابتدا بصورت فردى بوده، امّا با مرور زمان به شكل گروهى و دستجات سوگوارى در آمده است. 📚فرهنگ عاشورا ص 237 👌برخی نیز می نویسند ؛ 🔸«دسته گردانى و سينه‏ زنى و نوحه‏ خوانى كه در زمان صفويّه رايج شده و توسعه پيدا كرده بود، در عصر قاجاريّه با توسعه و تجمّل بيشتر در پايتخت رواج داشت ... دسته گردانى در عصر ، بويژه در زمان ناصر الدين شاه با آداب و تشريفات و تجمّل بسيار برگزار مى‏ شد. دسته‏ هاى روز با نقّاره و علم و بيرق و كتل، و دسته ‏هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه مى ‏افتاد و در فواصل دسته سينه زنها با آهنگ موزون سينه مى‏ زدند. نوحه‏ خوانى و سينه زنى حتّى در اندرون شاهان قاجار، بين خانمهاى اندرون نيز متداول بود ...» 📚موسیقی مذهبی ایران ص 26 👌و در مورد زنجیر نیز گفته شده است ؛ «از سنتهاى عزادارى در ايران است، در پاكستان و هندوستان نيز اين شيوه از ديرباز رواج داشته است. مجموعه ‏اى از حلقه‏ هاى ريز متّصل به هم كه به دسته‏اى چوبى يا فلزّى وصل مى ‏شود «زنجير» نام دارد و آن را در ايام عاشورا، بصورت دسته جمعى و در هيأتهاى عزادارى، همراه با نوحه‏ خوانى، بر پشت مى‏ زنند و گاهى جاى آن كبود يا مجروح مى‏ شود. غالبا اين مراسم با سنج همراه است.» 📚فرهنگ عاشورا ص 198 👌به هر حال امروزه سینه زنی و زنجیر زنی برای مصائب اهل بیت علیهم السلام خصوصا امام حسین ، از عزاداری و محزون بودن برای مصیبت آن بزرگواران تلقی می شود . ❕علی علیه السلام فرمود ؛ « خداوند از میان زمینیان شیعیان ما را برگزیده است که ما را یاری می کنند و در شادی ما شاد و در مصیبت ما ، مصیبت زده و هستند » 📚الخصال ج2 ص635 👌امام رضا علیه السلام فرمود ؛ « اگر می خواهی در روز قیامت هم درجه ما باشی با حزن و مصیبت ما ، محزون و زده و با فرح و شادی ما ، شاد باش » 📚وسائل الشیعه ج14 ص501 👌محزون و مصیبت زده بودن برای اهل بیت مصادیق متعددی دارد ، گریه کردن ، به سر و سینه زدن و زنجیر زنی ، مانند آن همه از مصادیق بودن تلقی می شود . 👌از سوی دیگر امام علیه السلام فرمود ؛ « هر گونه جزع و فزع و نوحه گری و گریستن ناپسند است مگر جزع و فزع و گریه کردن برای حسین علیه السلام » 📚امالی طوسی ص162 📚وسائل الشیعه ج14 ص505 🔸وفرمود ؛ « فرشتگان در شهادت حسین ضجه می زدند » 📚الکافی ج1 ص465 ❕جزع و فزع و بی تابی و ضجه زدن در مصیبت حسین علیه السلام نیز مصادیق متعددی دارد مانند گریه کردن و به سر و صورت و سینه زدن و زنجیر زدن و ...که انجام این امور برای امام حسین علیه السلام دارد . 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🤔 ❔عزاداری و سینه زنی و گریه برای برای امام حسن و پیامبر در امروز چه حکمی داره؟ اگر جایزه پس در اون حدیث چرا میگن که ناپسنده؟ خیلی شفاف میگن ناپسند ست مگر برای امام حسین ع . خب امام صادق چرا نگفتن ناپسند است مگر برای پیامبر و ائمه و حضرت عباس ع و... ❕در نهج البلاغه آمده است: علی بعد از وفات پیامبر(ص) خطاب به پیامبر فرمود: اگر از بی قراری و بی تابی،نهی نمی کردی و به بردبـاری فـرمـان نمی دادی چنان برایت اشک می ریختیم که اشک چشمانمان تمام می شد» (نهج البلاغه ص576 و مستدرک الوسائل2/445) 💠💠 👌اصل گریه کردن برای مردگان بالعموم و برای اهل بیت علیهم السلام بالخصوص بدون هیچ اشکالی جایز و بی اشکال است . ❕گريه و عزادارى براى مرگ عزيزان در اسلام ممنوع نيست، زيرا سرچشمه ‏هاى عاطفى دارد و اسلام هرگز با مردم مبارزه نكرده است. آنچه ممنوع است بى‏ تابى و اظهار ناشكرى و حركات و سخنانى است كه دليل بر شكايت از تقديرات الهى باشد. حديث معروف پيامبر گرامی كه به هنگام وفات فرزندش ابراهيم در كتب مختلف نقل شده نيز اشاره به همين معناست؛ هنگامى كه خبر وفات فرزند به او رسيد اشك در حضرت حلقه زد و سرازير شد. شايد بعضى به آن حضرت ايراد كردند، فرمود ؛ « چشم مى ‏گريد و قلب محزون مى ‏شود اما چيزى كه موجب خشم خدا شود نمى‏ گويم» 📚الکافی ج 3 ص 262 🔸امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « گریه کردن بر فراق عزیزان موجب و آرامش انسان می شود » 📚الفقیه ج 1 ص 187 👌گریه کردن در مصیبت اهل بیت نیز مستحب و پسندیده است . محدثین بزرگ ما در کتب حدیثی خود بابی گشوده اند در موضوع « استحباب گریه کردن در مصیبت اهل بیت علیهم السلام » 📚وسائل الشیعه ج 14 ص 500 باب 66 _ مستدرک الوسائل ج 10 ص 311 باب 49_ بحار الانوار ج 44 ص 278 باب 34 ❕امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « هر کس مصایب ما اهل بیت برایش بازگو شود و به اندازه بال پشه ای اشک چشم از او خارج شود ، خداوند تمام گناهانش را می آمرزد اگر چه به اندازه کف روی دریاها باشد » 📚وسائل الشیعه ج14 ص501 👌امام سجاد علیه السلام فرمود؛ « هر مومنی که چشمش برای کشته شدن حسین چنان اشک بریزد که به صورتش روان شود ، خداوند در بهشت برایش اتاق هایی فراهم می کند که روزگارانی را در آن سپری کند ...خداوند چنین فردی را در روز قیامت از خشم خود و آتش در امان نگه می دارد » 📚ثواب الاعمال ص108 ❕و فرمودند ؛ « هر كس به خاطر ما، براى خونى كه از ما ريخته شده يا حقّى كه از ما گرفته شده يا هتك حرمتى كه به ما يا به يكى از شيعيان ما شده است، قطره اشكى از چشمش جارى شود، خداوند متعال به سبب آن، او را روزگارى دراز در بهشت جاى مى ‏دهد. » 📚الأمالي مفيد: ص 175 🔸امام حسين عليه السلام فرمود ؛ « هيچ بنده ‏اى نيست كه چشمان او به خاطر ما قطره‏ اى اشك بريزند، يا ديدگانش براى ما اشكبار شود، مگر آن كه خداوند، بِدان سبب، روزگارانى دراز، او را در بهشت جاى مى‏ دهد.» 📚الأمالي طوسي ص 116 👌سوال این است که آیا فقط گریه کردن برای اهل بیت به غیر حسین علیهم السلام استحباب دارد ، یا جزع و فزع و به سر و سینه زدن هم استحباب دارد . پرسش کننده با استدلال به این حدیث امام صادق علیه السلام که فرمود ؛ « هر گونه جزع و فزع و نوحه گری و گریستن ناپسند است مگر جزع و فزع و گریه کردن برای حسین علیه السلام » 📚امالی طوسی ص 162 👌استدلال می کند که جزع و فزع کردن و به سر و سینه زدن فقط برای امام حسین علیه السلام جایز است . امام علی هم در هنگام غسل پیامبر گرامی خطاب به ایشان فرمود ؛ « اگر تو ما را به صبر و شکیبایی امر نفرموده بودی و از جزع و بی تابی نهی نمی کردی ، آن قدر بر تو گریه می کردیم که اشکهایمان تمام شود » 📚نهج البلاغه خطبه 235 👌از این نقل هم استفاده می شود که جزع و فزع کردن و گریه های جزعی و فزعی و بی پایان تنها برای امام حسین علیه السلام جایز است نه سایر اهل بیت خصوصا پیامبر گرامی . ❕اما این استدلال صحیح نیست . در نقل های دیگری ،جزع و فزع کردن برای سایر اهل بیت علیهم السلام نیز مستحب شمرده شده است . ❕علی علیه السلام فرمود ؛ « خداوند از میان زمینیان شیعیان ما را برگزیده است که ما را یاری می کنند و در شادی ما شاد و در مصیبت ما ، مصیبت زده و هستند » 📚الخصال ج2 ص635 👌امام رضا علیه السلام فرمود ؛ « اگر می خواهی در روز قیامت هم درجه ما باشی با حزن و مصیبت ما ، محزون و زده و با فرح و شادی ما ، شاد باش » 📚وسائل الشیعه ج14 ص501 🔸ادامه 👇
🔸ادامه 👇 👌محزون و مصیبت زده بودن برای اهل بیت مصادیق متعددی دارد ، گریه کردن ، به سر و سینه زدن و زنجیر زنی ، مانند آن همه از مصادیق بودن تلقی می شود . 🔸امام صادق علیه السلام جزع و فزع کردن مسمع بن عبد الملک برای مصائب اهل بیت را ستود و خطاب به او فرمود ؛ « تو از کسانی شمرده می شوی که برای ما جزع می کنند و در فرح ما شاد و در حزن ما اندوهگین است » 📚کامل الزیارات ص 101 ❕علی علیه السلام هم خطاب به پیامبر گرامی فرمود ؛ « صبر و شكيبايى زيباست ولى نه درباره تو و جزع و بى ‏تابى زشت است اما نه بر فراق تو. مصيبت وفات تو بسيار سنگين و هر مصيبتى پيش از تو و بعد از تو در برابر آن كوچك و حقير است‏ » 📚نهج البلاغه حکمت 292 ❕ مفهوم كلام چنين مى‏ شود كه زيبايى صبر و شكيبايى نيز در بعضى از موارد استثنايى دارد و همچنين زشتى جزع و بى ‏تابى. 🔸آن‏جا كه براى موارد شخصى و فردى باشد (مانند مصيبت از دست دادن فرزند و برادر و عزيزان ديگر) صبر، جميل است و جزع، قبيح؛ اما آن‏جا كه براى اهداف مهم اجتماعى باشد مانند آنچه اميرمؤمنان عليه السلام پس از رحلت پيامبر اكرم انجام داد و همچنين بانوى اسلام فاطمه زهرا عليها السلام در مصيبت پدر، و بازماندگان خاندان پيغمبر در مصائب كربلا و عاشورا، در اين موارد نه صبر جميل است و نه جزع قبيح، زيرا اهميت مقام والاى پيامبر و شهداى كربلا و مانند آن را نشان‏ مى ‏دهد. البته اين‏گونه مصائب- برخلاف مصائب شخصى- بايد هرگز فراموش نشود. به همين دليل جزع، جميل مى ‏شود و صبر قبيح. 📚پیام امام امیر المومنین ج 14 ص 429 👌بنابراین هم جزع و فزع کردن برای امام حسین علیه السلام از عنوان کلی کراهت خارج است ، هم جزع و فزع کردن برای سایر اهل بیت ، خصوصا پیامبر گرامی اسلام سلام الله علیهم . 🔸آن خطبه نهج البلاغه هم که علی علیه السلام در هنگام غسل پیامبر خطاب به ایشان فرمود ؛ « اگر تو ما را به صبر و شکیبایی امر نفرموده بودی و از جزع و بی تابی نهی نمی کردی ، آن قدر بر تو گریه می کردیم که اشکهایمان تمام شود » 📚نهج البلاغه خطبه 235 👌با آنچه گفتیم در تضاد نیست . پیامبر گرامی به علی و فاطمه سلام الله علیهما توصیه کرده بود که پس از وفات من ، خود را به عزاداری و جزع و فزع و گریه و زاری برای من مشغول نکنید تا دشمن از این فرصت استفاده کند و نقشه های شوم خود را پیاده کند ، پیامبر گرامی آنان را مامور کرده بود که به جای گریه و زاری ، سعی خود را برای بدست آوردن خلافت جامعه به کار گیرند و عزاداری و جزع و فزع بر پیامبر ، آنان را از این وظیفه مهم غافل نسازد . ❕بنابراین نهی مذکور تنها در همان بازده زمانی ابتدایی وفات پیامبر است لذا علی علیه السلام هم آن جمله را در هنگام غسل دادن پیامبر فرمودند ، نه آنکه آن نهی یک حکم کلی و برای تمام زمان ها باشد . در سایر روایات که در بالا آوردیم ، خصوصا حکمتی که از نهج البلاغه نقل کردیم ، صراحتا استحباب جزع و فزع کردن برای پیامبر گرامی را برای سایر زمان ها ثابت می کند . 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🤔 ❔این که حضرت زهرا به خاطر رحلت پیامبر و مصائبی که بهشون رسید ناراحت بودند و زیاد میکردند با راضی بودن به قضا و قدر الهی ندارد ❗️❗️ 💠💠 👌فاطمه زهرا سلام الله علیها پس از شهادت پیامبر گرامی و اتفاقاتی که پس از آن افتاد بسیار بودند و همواره به خاطر این مصائب گریه و ناله می کردند تا آنجایی که در روایتی از امام علیه السلام نقل است که فرمود ؛ « پنج نفر در عالم هستند که بسیار گریه کردند ، آدم به خاطر خروج از بهشت و یعقوب به خاطر فراق یوسف و یوسف به خاطر فراق یعقوب و و امام سجاد ( به خاطر وقایع کربلا )» 📚امالی صدوق ص140 ❕قلب دوستان خدا کانون عواطف است ، جای تعجب نیست که در عزیزان و مصائب وارده بر آنها ، اشکهایشان همچون سیلاب جاری شود، این یک امر عاطفی است، مهم آن است که کنترل خویشتن را از دست ندهند یعنی سخن و حرکتی بر خلاف رضای خدا نگویند و نکنند. ❕از احادیث اسلامی استفاده می شود که اتفاقا همین ایراد را به هنگامی که پیامبر اکرم بر فرزندش ابراهیم اشک می ریخت به او کردند که شما ما را از گریه کردن نهی کردی اما خود شما اشک می ریزید؟. 👌پیامبر در جواب فرمود: چشم می گرید و قلب اندوهناک میشود ولی چیزی که خدا را به خشم آورد نمی گویم «تدمع العین و یحزن القلب و لا نقول ما یسخط الرب » و در جای دیگر می خوانیم فرمود :« لیس هذا بکاء ان هذا رحمة » «این گریه (بی تابی ) نیست، این رحمت (گریه عاطفی ) است ». 📚بحار الانوار ج 22 ص 157- 151 👌اشاره به اینکه در سینه انسان است نه سنگ، و طبیعی است که در برابر مسائل عاطفی واکنش نشان می دهد و ساده ترین واکنش آن جریان اشک از چشم است، این نیست این حسن است، عیب آنست که انسان سخن بگوید که خدا را به غضب آورد . ❕بر این اساس است که می بینیم یعقوب در فراق یوسف به قدری گریه می کند که چشمانش سفید می شود ( یوسف 84) و پیامبر اسلام و صحابه و نزدیکان ایشان نیز پیوسته بر وارده گریه و ناله و عزاداری می کردند ؛ 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
🤔 ❔آیا براستی به امامت رسیدن امام زمان جشن و شادی دارد ❗️آیا این که امروز روز هشتم ربیع برای شهادت امام عسکری عزاداری می شود ، اما شب نهم ربیع با روز آن برای به امامت رسیدن امام زمان شادی می شود شرعی دارد ❕❕ 💠💠 👌حضرت علی علیه السلام فرمود: « خداوند از بین زمینیان ما اهل بیت را برگزیده است و شیعیان ما را برایمان برگزیده که ما را یاری می دهند و با شادی ما شاد هستند و با و اندوه ما اندوهگین هستند و اموال و جان های خودشان را در راه ما بذل می کنند» 📚الخصال ج2 ص635 ❕بر اساس این روایت شریف ، شیعیان باید با حزن اهل بیت و با فرح و شادی آن شاد و و شاد باشند . ❔حال سوال اینجاست که آیا امام زمان علیه السلام در شام پدر بزرگوارشان و روز بعد آن به خاطر به امامت رسیدن شاد و خرسند هستند و شادی می کنند تا ما نیز شاد و خرسند باشیم ❗️ 👌آیا در تاریخ دیده شده است که امامان بزگوار ما یک روز پس از شهادت امام قبلی به سبب به امامت رسیدن کنند ❕آیا علی علیه السلام یک روز پس از شهادت پیامبر گرامی ، به جهت امام شدن شادی کردند ؟ آیا امام حسین یک روز پس از شهادت برادرشان امام حسن شاد و خرسند بودند ❕ آیا امام سجاد یک روز پس از شهادت امام حسین بودند ❕آیا امام جواد یک روز پس از شهادت امام رضا شاد بودند و به سبب امام شدن شادی می کردند تا ما هم به این بزرگواران اقتدا کنیم و به امامت رسیدنشان و فعلیت یافتن را جشن بگیریم ❗️ ❔آیا در طول تاریخ تشیع دیده شده است که صحابه و یاران امامان یا علمای بزرگ تشیع در طول قرن های مختلف ، پس از شهادت امام قبلی ، به امامت رسیدن امام دیگر را بگیرند ❗️ 💠پاسخ روشن است ، جشن امامت گرفتن برای امام زمان علیه السلام هیچ توجیه و مناسب ندارد و متاسفانه به خاطر برخی مصلحت نگری ها سنت هایی در میان شیعیان می شود ، که بطلان آن روشن و بدیهی است . ❕بله شیعیان همواره روز نهم ربیع را جشن می گرفتند و شاد بودند چنان که علامه می نویسد ؛ « مشهور بین شیعه در تمام شهرها و نقاط مختلف تا زمان ما بر آن است که روز نهم ربیع یکی از اعیاد است که سالروز کشته شدن یکی از دشمنان اهل بیت می باشد ، که مستند عمل شیعیان در اصل روایتی است که در کتاب زوائد الفوائد و المحتضر آمده است ...» 📚بحار الانوار ج31 ص119 ❕برخی نگری ها در صدد است تا جشن شیعیان را در روز نهم ربیع معطوف به سالروز به امامت رسیدن امام عصر بکند و از مسیر اصلی خارج کند ،که به نظر می رسد این روش نمی باشد . ❕راه حل بهتر آن است که سعی شود در مجالس شادی روز نهم ربیع به سبب کشته شدن یکی از دشمنان اهل بیت ، از هتک و بی حرمتی و آنچه با منافات دارد پرهیز شود و به بیان فضائل و مناقب اهل بیت بسنده شود و اگر به هر دلیلی جشن گرفتن روز مذکور ، با وحدت و تقیه منافات دارد ، اشکالی ندارد که از روی تقیه جشن و شادی عوض شود ، اما مطلب برای شیعیان باید شود تا احیانا سنت ناپسندی در میان شیعیان نهادینه نشود . ipasookh.ir 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁