🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": مطلب دوم که این هم امر بسیار مهمی است که در این حدیث شریف به آن پرداخته شده، راهکار اصلاح این امر باطنی است که امام صادق علیه السلام ارائه فرموده‌اند. برای درمان این فسادهای باطنی که منشأ فساد ظاهری است، چه راهکارهایی وجود دارد؟ حقیقت سیر و سلوک همین است که انسان در پرتو تعلیمات انوار طیبه‎ی چهارده نوری که خدای متعال آن‎ها را ضیاء و فرقان و هادی قرار داده، مفاسد باطنی را بشناسد و راهکارهایی را که این بزرگواران برای اصلاح ارائه داده‎اند، به کار گیرد. راهکارهایی که در روایات بیان شده، مختلف‌ هستند. بعضی راهکارهای بسیار عمیقی هستند که جهات فساد را به طور کلی از بین می‌برند و انسان را مصفا و مهذب می‌کنند. باید توجه داشت که عمل به برخی از این راهکارها این‎گونه نیست که انسان را از وجود آن رذایل منزه کند، ولی موانعی بر سر راه آن‎ها ایجاد می‌کند که با وجود آن موانع، رذایل دیگر نمی‎توانند مقتضیات خودشان را در وجود انسان به وجود بیاورند. مرحوم علامه مجلسی در باب الفساد، این روایت مورد بحث قرار داده‎اند. در این جلسه برخی از راهکارهایی را که امام «علیه السلام» به حسب این نقل فرموده‌اند، متذّکر می‌شویم. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 59 #پندهای_سعادت #بیانات #موعظه_های_قرآنی #ضرورت_شناخت_و_درمان_امراض_نفسانی #راه_درمان_فسادهای_باطنی #ادامه_دارد ... 🔗 @pand_saadat

🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": حضرت «علیه السلام» فرمودند: «وَ عِلَاجُ ذَلِكَ الْفِرَارُ مِنَ النَّاسِ وَ رَفْضُ الدُّنْيَا»؛ یکی از راه‎های علاج آن مفاسد باطنی،‌ دوری گزیدن و اعتزال از مردم است. در حدیث دیگری حضرت صادق «علیه السلام» می‌فرمایند: « وَ فِرَّ مِنَ النَّاسِ فِرَارَكَ مِنَ الْأَسَدِ وَ الْأَفْعَى». این آموزه به طور مکرر و با تعابیر مختلف در بیانات ائمه «علیهم السلام» به حسب نقل‌ها آمده است، که بعضی از آن‎ها را عرض می‌کنم. بابی در روایات داریم به‎نام باب العُزلة که انسان از مردم اعتزال بجوید. أَبِي‎عَبْدِ اللَّهِ «علیه السلام» فرمودند: «إِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ لَا‎تُعْرَفُوا فَافْعَلُوا»؛ اگر توانستی از خانه‎ات بیرون نیایی، این کار را انجام بده. البته منظور این نیست که برای درس و مباحثه و برای تبلیغ و ارشاد و حضور در نماز جماعت از منزل خارج نشوید. منظور روایت این است که بیهوده و بی‎هدف از منزل خارج نشوید. چون وقتی از خانه بیرون می‌آیی، وظایف فراوانی بر دوش تو قرار می‌گیرد. «فَإِنَّ عَلَيْكَ فِي خُرُوجِكَ أَنْ لَا‎تَغْتَابَ وَ لَا‎تَكْذِبَ وَ لَا‎تَحْسُدَ وَ لَا‎تُرَائِيَ»؛ وقتی از منزل خارج می‎شوی، بر تو لازم است که غیبت و دروغ نگویی و اهل حسادت و ریا هم نباشی. «وَ لَاتَتَصَنَّعَ». یعنی انسان نباید ظاهر خودش را زیبا و حسن جلوه دهد؛ در حالی‎که واقعیت ندارد. (این نفاق است). گاهی بعضی‌ افراد این‎گونه هستند و بنده بعضی‌ها را دیده‌ام که وقتی از منزل بیرون می‌آیند، اگرچه اهل ذکر و زهد و تقوا نیستند، ولی حالتی به خودشان می‌گیرند که مردم خیال می‎کنند این‎گونه هستند. اخیراً بعضی از افرادی را که صداوسیما نشان ‌داد که مبتلای به بعضی از فسادها شده بودند، خودشان تصریح کردند و گفتند ما دوست داشتیم و لذّت می‌بردیم که مردم و جوآن‎ها اطرافمان جمع شوند و ما مثلا ادعا ‌کنیم که با امام زمان «علیه السلام» رابطه داریم. «وَ لَا تُدَاهِنَ»؛ ‌اهل مسامحه نباش. اگر مسأله‌ی امر به‎معروف و نهی از منکر پیش آمد، باید برای خدا غضب کنی. اهل مسامحه و مداهنه نباشی. وقتی در خانه هستی، سالبه به انتفاع موضوع است، اما وقتی بیرون آمدی، این وظایف به عهده‎ات می‌آید. بعد فرمودند: «إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَاتَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ فَافْعَلْ»؛ اگر قدرت داشتی که شناخته نشوی و کسی تو را نشناسد، این‎گونه عمل کن. روشن است که این‎ها همه مقیدند به آن مواردی که انسان وظیفه‌ی الهی نداشته باشد که شناخته شود. امیرالمؤمنین «علیه السلام» در خطبه‌ای می‌فرمایند: «لَايَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ» زمآن‎هایی پیش می‌آید که نجات پیدا نمی‌کند، مگر مؤمنی که کامل الذکر است و کسی او را نمی‎شناسد. «إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ»؛ اگر در جامعه حاضر باشد، کسی او را نمی‎شناسد. یک جمله از مرحوم حضرت امام «ره» دیدم که می‌فرمایند بعضی افراد هستند که من به حالشان غبطه می‌خورم، آدم خداشناس و مؤمن و بی هوا، درحالی که کسی هم ایشان را نمی‎شناسد. «وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ». اگر در مجامع هم حاضر نشود، آن‎قدر بی‎ نام و نشان است که کسی متوجه نمی‌شود و کسی هم نمی‌پرسد که فلانی کجاست. نه حضورش معلوم است و نه غیابش برای افراد معلوم می‌شود. او متصل به خدا و مانوس با خدای متعال است. اگر در جامعه حاضر می‎شود، برای ادای تکالیف و وظایفش است؛ وگرنه اصلاً‌ داعیه‌ای برای حضور ندارد. این حضورهای بی‌وجه، دور هم جمع‌شدن‌های بدون دلیل و حرف‌های بی حساب و کتاب، انسان را به غیبت و تحقیر و انتشار حرف‌های بی‎خود و تضییغ اوقات می‌کشاند. شخصی خدمت امام صادق «علیه السلام» عرض کرد: «أَوْصِنِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ أَقْلِلْ مَعَارِفَكَ». توصیه‎ی حضرت «علیه السلام» به این شخص این بود که آشنایانت را کم کن. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 62-59 #پندهای_سعادت #بیانات #موعظه_های_قرآنی #ضرورت_شناخت_و_درمان_امراض_نفسانی #راه_درمان_فسادهای_باطنی #ادامه_دارد ... 🔗 @pand_saadat