eitaa logo
پندهای سعادت
2.4هزار دنبال‌کننده
385 عکس
79 ویدیو
38 فایل
🔰در محضر حضرت استاد شب زنده دار«دام ظله» 👤 ارتباط : @hadiszekr 🌐 تارنما: Www.Feghahat.ir کانال دروس حضرت استاد: https://eitaa.com/feghahat_ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅نصیحتی لازم برای طلاب 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما در مورد موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص ذکر شده است. «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لاتَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». چند نصیحت مهم در این آیه‌ی مبارکه ذکر شده بود که به این نصیحت «وَ لا‎تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ» رسیدیم. ممکن است کسی به ذهنش بیاید که این نصیحت خیلی با صنف ما طلاب علوم دینی ارتباطی ندارد و شبیه نهی از شرب خمر و گناهان آن‎چنانی است که مبتلابه ما نیست. اما با مقداری تأمل متوجه می‎شویم که اتفاقاً این از آن نصایحی است که شدیدالارتباط با این صنف هم هست. البته سنخ فسادهایی که ممکن است از روحانیون و طلاب و علما سر بزند، با فسادهایی که از دیگران سر می‎زند، فرق می‌کند. گاهی انسان می‌بیند در یک سخنرانی یا در درسی، سخنی گفته می‎شود که به مقتضای شعاع نفوذ کلمه‌ی آن شخص، منشأ فساد و غیبت‌ و اختلافات و منشأ ناامیدی‌ می‎گردد. خیلی پیش ‌آمده که کسی مطلبی را از یکی از بزرگان و یا مراجع تقلید در منبر یا در درس نقل می‌کند، بدون این‎که توجه داشته باشد که این مرجع تقلید این سخن را به چه نحوی و در چه جایی و برای چه اشخاص فرموده است. همین نقل کردن در منبر و یا درس، گاهی موجب فساد می‎شود. همچنین گاهی انسان در میان اقوام و خویشان و عشیره مطلبی را نقل می‌کند که این مطلب موجب فساد در آن خانواده و آن گروه و آن أقربا می‌شود، به‎خصوص وقتی که طرف روحانی و طلبه باشد که دیگر شک نکرده و فکر می‎‎کنند حتماً راست گفته و درست است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 52-51 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅نصیحتی لازم برای طلاب 💠 حضرت استاد "دام ظله": یکی‌ از بزرگان را می‎شناختم که اگر در جایی اطلاعیه‎ای زده می‎شد که مطالب مناسبی در آن نوشته نشده بود، نمی ایستادند که آن را بخوانند؛ می‎فرمود اگر من بایستم و آن را بخوانم، نظر خیلی‌ها جلب می‎شود که آقای فلانی مثلاً دارد فلان اطلاعیه را می‌خواند و این کار هم موجب ترویج آن امر ناصواب می‎گردد و هم باعث می‎شود افرادی که بی‌تفاوت رد می‌شدند و انگیزه‌ای برای خواندن آن نداشتند، الآن متوجه این مطلب بشوند و انگیزه‌ برای خواندن پیدا ‌کنند و پس از خواندن، این مطالب را در جاهای مختلفی نقل نمایند و همین باعث انتشار این مطلب ‌شود. این دقت‌ها خیلی مهم و لازم است. کسی که روحانی می‎شود و مورد توجه مردم است، خیلی باید با مداقه به این امور توجه کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 52 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅ضرورت شناخت امراض نفسانی 💠 حضرت استاد "دام ظله": در ذیل آیه‌ی شریفه «إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ» روایت جالبی در تفسیر کنزالدقایق آمده و مرحوم مجلسی هم در باب الفساد این روایت را نقل فرموده است که بخشی از آن را در جلسه‎ی قبل عرض کردم. در این روایت بیان شده که منشأ فساد در انسآن‎ها از درون خودشان نشأت می‎گیرد. این فساد ظاهر، منشأ درونی دارد و منشأ اصلی آن غفلت از خداوند متعال است. این غفلتی که منشأ فساد ظاهری است، از سه امر دیگر نشأت می‌گیرد: «وَ هَذَا الْفَسَادُ يَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْكِبْرِ». آنچه را که ائمه «علیهم السلام» می‌فرمایند، برای این است که ما اگر بخواهیم بیماری‌های نفسانی و مشکلات اخلاقی خودمان را درمان کنیم و مهذّب باشیم، باید منشأ بیماری‌ها را بشناسیم و به فکر ریشه‎کن کردن آن‎ها باشیم. اگر انسان آن‎ها را اصلاح نکند، به مجرد غفلت یا خسته شدن یا عوامل دیگر، فوراً آن امر درونی کار خودش را می‌کند. کسی که حسادت درونی خودش را حل نکرده است، هر چقدر هم سعی کند که در ظاهر حسادت نورزد، ممکن است که تا مدتی موفق باشد، ولی ناگهان سر بزنگاهی ظاهر می‎شود. بخل و حُب به شهوات و امراض دیگر نفسانی نیز همه این‎گونه هستند. لذا در برخی از روایات، منشأ این امراض را به ما تذکر می‌دهند و می‌فرمایند که اگر می‌خواهید کار حسابی انجام دهید که دیگر گرفتار نشوید، باید منشأ واقعی آن را اصلاح کنید و دنبال اصلاح آن‎ها باشید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 53 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅حُبّ دنیا 💠 حضرت استاد "دام ظله": منشأ این که انسان حرص می‌ورزد و آرزوهای طولانی و درازمدت دارد که حتی از عمرش هم بلندتر است، چیست؟ حضرت «علیه السلام» طبق این نقل می‌فرمایند: «أَصْلُهَا مِنْ حُبِّ الدُّنْيَا وَ جَمْعِهَا وَ مُتَابَعَةِ النَّفْسِ وَ هَوَاهَا وَ إِقَامَةِ شَهَوَاتِهَا وَ حُبِّ الْمَحْمَدَةِ وَ مُوَافَقَةِ الشَّيْطَانِ وَ اتِّبَاعِ خُطُوَاتِهِ وَ كُلُّ ذَلِكَ يَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ وَ نِسْيَانِ مِنَنِهِ» علاقه‌مندی به دنیا و جمع کردن مال دنیا، باعث می‎شود که هر روز حرص انسان بیشتر گردد و آرزوها و آمالش افزون و طولانی‌تر ‎شود و حالت تکبر و نخوت در او به‎وجود آید. بعضی‎ها خیال می‌کنند که مال و ثروت داشتن امتیازی است و برای همین بر فقرا و کسانی که در آن سطح از ثروت نیستند، تکبر می‌ورزند و دیگر دوست ندارند که با آن‎ها هم‎غذا و هم‌نشین بشوند و رفت و آمد کنند. علت این بیماری چیست؟ حب دنیا و جمع کردن مال دنیا. چون چند تا باغ و یا چند تا خانه و ماشین دارند، وقتی این‎ها را که حساب می‌کنند، خودشان را از دیگران بالاتر می‌بینند. همچنین منشأ دیگری هم ذکر کرده‎اند که پیروی کردن از مشتهیات و خواسته‌های نفس است؛ نفسی که تربیت نشده و خواسته‌هایش، خواسته‌های ناصوابی است. گاهی انسان نعوذبالله همین چیزهایی که ظاهرش هم دنیا نیست، اما در واقع دنیاست، او را فریفته می‎کند. برخی از مناصب روحانی، مثل همین تدریس کردن، گاهی همین گونه است؛ از این‎که افاده و تدریس کند و کَر و فَر داشته باشد و حرف‌ها را نقد نماید و طرف مقابل را از نظر علمی مقهور خود کند، لذت می‌برد و قصدش از این کار، اقامه‌ی حق و ابطال باطل نیست. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 53 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅حکایتی از آیت الله سید محمد فشارکی 💠 حضرت استاد "دام ظله": آقای شیخ مرتضی حائری(رضوان‎الله‎علیه) نوشته‌اند که والد ما می‌فرمود که مرحوم سید محمد فشارکی ـ آن فرد عظیم‌الشأن ـ می‌فرمودند که من بحمدالله توفیق دارم که درسی را که می‌گویم، برای خدا باشد، ولی هنوز یک چیز برای من حل نشده و آن این است که اگر کسی به من اشکال کند و بخواهد حرفم را رد کند، وقتی جواب اشکال را می‎دهم، نمی‎دانم برای خدا و دفاع از حق است یا این‎که دفاع از نفس است. این بزرگان با این چنین دقت‎هایی کارهای خودشان را محاسبه و بررسی می‎کردند و دلسوز به حال خودشان بودند. ما باید در این قسمت‌ها به خدا پناه ببریم، چون از همین‌جاها کم کم شیطان تقویت می‌شود، تا به جاهای بالاتری می‌رسد. حالا ببینید تا کجاها می‌رسد. این شلمغانی که حالش را شما می‌دانید که چقدر مرد بزرگی بوده؟ کتاب التکلیف شلمغانی یک رساله‌ی عملیه‌ای بوده که بین امامیه منتشر بوده است. اما وجه انحرافش را آن‎طور که در شرح حالش نوشته‌اند، این بود که بعد از این‎که حضرت مهدی(سلام‎الله‎علیه) او را برای این‎که از نواب خاص حضرت باشد، انتخاب نکردند، انحراف پیدا ‌کرد و از دین خارج شد. منشأ دیگری که حضرت ذکر فرموده‎اند، این است: «وَ حُبِّ الْمَحْمَدَةِ». یعنی آدم دوست داشته باشد که دیگران او را ستایش و تمجید بکنند. البته این حب تاحدودی مطابق طبع انسان است، اما این حب وقتی طغیان کند، باعث می‎شود که انسان مبتلای به فساد شود. منشأ دیگری که حضرت «علیه السلام» ذکر فرموده‌‎اند: «وَ مُوَافَقَةِ الشَّيْطَانِ». القائات و خطراتی که شیطان به نفس انسان وارد می‌کند، انسان را به فساد می‎کشاند. «وَ اتِّبَاعِ خُطُوَاتِهِ وَ كُلُّ ذَلِكَ يَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ وَ نِسْيَانِ مِنَنِهِ ». علت این‎که این بیماری ها در وجود انسان پیدا می‎شوند و رشد می‎کنند، چیست؟ همه‌ی این‎ها برای این است که انسان غافل از خدای متعال می‎شود و نعمت‌هایی را که خداوند داده، فراموش می‌کند. زیربنای گرفتاری‌های نفسانی انسان، غفلت از خداست. در ادامه، حضرت علیه السلام رهنمودها و راه‎های علاج و برون‎رفت از این ابتلائات را بیان فرموده‎اند که در جلسه‎ی بعد ان‎شاءلله بیان می کنیم. از خداوند متعال می‎خواهیم که توفیق عمل به این مطالب را به همه‎ی ما عنایت فرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 56-55 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅بالاترین فساد 💠 حضرت استاد "دام ظله": در خدمت موعظه‌‎ای قرآنی بودیم و به این فراز مبارک رسیدیم: «وَ لا‎تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا‎يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این فراز، فراز بسیار مهمی در زندگی هر انسان محسوب می‎شود و امروز هم که عید سعید غدیر و عیدالله الاکبر است، یکی از مواردی است که این ابتغاء فساد در ارض باعث مظلومیت شگفت‌آور آن شده؛ امر بسیار مهمی که اتمام دین و اکمال نعمت بر پایه‌ی آن استوار است و شخص رسول خدا «ص» از روزهای آغازین تبلیغ اسلام بر آن پای فشرده، در مواضع و مواقف متعدد آن او را تذکر دادند و بیان فرمودند. اما ابتغاء فساد در عده‌ای باعث شد که این راه قدیم و این صراط مستقیم به این نحو که می‌بینیم، به این بلیه‌ی ناگوار مبتلا شود و تا روزی که ان‎شاءالله جهان به فروغ ظهور مولایمان منور گردد، این فساد هر روز جلوه‌هایی از تأثر و تأسف را در جوامع اسلامی و بلکه بشری به وجود می‌آورد. قطعاً این فساد، فساد اعظم است. فساد اعوجاج در دین، اضلال عباد، راه خدا را منحرف کردن و اولیای خدا را خانه‌نشین نمودن و راه کمال را بر روی مردم بستن، از هر فسادی بالاتر است. در زندگی همه‌ی ما این مطلب بسیار اهمیت دارد. یک روحانی، یک عالم دین، کسی که اسوه‌ی مردم شناخته می‎شود و مردم دیانت و تقوا و خداپرستی‌ خودشان را از او اتخاذ می‌کنند و در مواقف مختلف مردم، نقش مؤثر دارد؛ اگر خدای ناکرده فاسد شد و دنبال هواها و هوس‎ها بود، بنابر تعبیر روایات «إذا فسدالعالِم فسد العالَم»، ضررهایش خیلی زیاد است. برای همه‌ی ما در همین عمرهایی که داریم، نمونه‌هایش مشهود است. فساد هم دارای انواع و اقسام و مراتبی است. بسیار انتباه و توجه و حتی ریاضت می‎خواهد که انسان، از این مهلکه‌ی بزرگ محفوظ بماند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58-57 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅شناخت منشأ مفساد 💠 حضرت استاد "دام ظله": در ذیل همین آیه‌ی مبارکه، روایت شریفی است که دو مطلب در آن توضیح داده شده است. مطلب اول را در جلسات گذشته گفتیم و آن این است که سرّ این که این حالت در بعضی‎ها پیدا می‎شود که دنبال فسادند، در چیست؟ و شناخت این سرّ برای کسی که در مقام تربیت و تهذیب خودش هست، بسیار لازم است. انسان تا منشأ مفاسد و رذایل را نشناسد، ممکن است تلاش‎های او روبنایی و زودگذر باشد و چون علل واقعی‌اش از بین نرفته است، با اندک غفلتی و یا در شرایط خاصی آن علل بروز و ظهور کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅غفلت از خدای متعال و آثار سؤ آن 💠 حضرت استاد "دام ظله": در روایتی که در ذیل این موعظه‎ی قرآنی بیان شده، امام صادق «ع» علل فساد را بیان کردند و فرمودند تمام این‎ها زیر مجموعه‌ی غفلت از خداوند تبارک و تعالی است. غفلت از خدای متعال باعث می‎شود که مفاسد درونی انسان فراوان شوند و مفاسد درونی، علل بروز مفاسد بیرونی باشند. غفلت از خدای متعال، سبب می‎شود که غفلت‌های دیگر هم دامنگیر انسان شود. کسی که از خدا غافل شد، قهراً از معاد هم غافل می‎شود و کسی که از معاد غافل ‌شد، از حساب و کتاب و عاقبت و آینده‌ی خودش هم غافل می‌شود. این‎ها زمینه‌های فساد را در انسان هموار می‌کند. فسادهایی که دامن دیگران را هم می‌گیرد و دیگران را هم به اضلال و افساد می‌کشاند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد "دام ظله": مطلب دوم که این هم امر بسیار مهمی است که در این حدیث شریف به آن پرداخته شده، راهکار اصلاح این امر باطنی است که امام صادق علیه السلام ارائه فرموده‌اند. برای درمان این فسادهای باطنی که منشأ فساد ظاهری است، چه راهکارهایی وجود دارد؟ حقیقت سیر و سلوک همین است که انسان در پرتو تعلیمات انوار طیبه‎ی چهارده نوری که خدای متعال آن‎ها را ضیاء و فرقان و هادی قرار داده، مفاسد باطنی را بشناسد و راهکارهایی را که این بزرگواران برای اصلاح ارائه داده‎اند، به کار گیرد. راهکارهایی که در روایات بیان شده، مختلف‌ هستند. بعضی راهکارهای بسیار عمیقی هستند که جهات فساد را به طور کلی از بین می‌برند و انسان را مصفا و مهذب می‌کنند. باید توجه داشت که عمل به برخی از این راهکارها این‎گونه نیست که انسان را از وجود آن رذایل منزه کند، ولی موانعی بر سر راه آن‎ها ایجاد می‌کند که با وجود آن موانع، رذایل دیگر نمی‎توانند مقتضیات خودشان را در وجود انسان به وجود بیاورند. مرحوم علامه مجلسی در باب الفساد، این روایت مورد بحث قرار داده‎اند. در این جلسه برخی از راهکارهایی را که امام «علیه السلام» به حسب این نقل فرموده‌اند، متذّکر می‌شویم. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 59 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد "دام ظله": حضرت «علیه السلام» فرمودند: «وَ عِلَاجُ ذَلِكَ الْفِرَارُ مِنَ النَّاسِ وَ رَفْضُ الدُّنْيَا»؛ یکی از راه‎های علاج آن مفاسد باطنی،‌ دوری گزیدن و اعتزال از مردم است. در حدیث دیگری حضرت صادق «علیه السلام» می‌فرمایند: « وَ فِرَّ مِنَ النَّاسِ فِرَارَكَ مِنَ الْأَسَدِ وَ الْأَفْعَى». این آموزه به طور مکرر و با تعابیر مختلف در بیانات ائمه «علیهم السلام» به حسب نقل‌ها آمده است، که بعضی از آن‎ها را عرض می‌کنم. بابی در روایات داریم به‎نام باب العُزلة که انسان از مردم اعتزال بجوید. أَبِي‎عَبْدِ اللَّهِ «علیه السلام» فرمودند: «إِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ لَا‎تُعْرَفُوا فَافْعَلُوا»؛ اگر توانستی از خانه‎ات بیرون نیایی، این کار را انجام بده. البته منظور این نیست که برای درس و مباحثه و برای تبلیغ و ارشاد و حضور در نماز جماعت از منزل خارج نشوید. منظور روایت این است که بیهوده و بی‎هدف از منزل خارج نشوید. چون وقتی از خانه بیرون می‌آیی، وظایف فراوانی بر دوش تو قرار می‌گیرد. «فَإِنَّ عَلَيْكَ فِي خُرُوجِكَ أَنْ لَا‎تَغْتَابَ وَ لَا‎تَكْذِبَ وَ لَا‎تَحْسُدَ وَ لَا‎تُرَائِيَ»؛ وقتی از منزل خارج می‎شوی، بر تو لازم است که غیبت و دروغ نگویی و اهل حسادت و ریا هم نباشی. «وَ لَاتَتَصَنَّعَ». یعنی انسان نباید ظاهر خودش را زیبا و حسن جلوه دهد؛ در حالی‎که واقعیت ندارد. (این نفاق است). گاهی بعضی‌ افراد این‎گونه هستند و بنده بعضی‌ها را دیده‌ام که وقتی از منزل بیرون می‌آیند، اگرچه اهل ذکر و زهد و تقوا نیستند، ولی حالتی به خودشان می‌گیرند که مردم خیال می‎کنند این‎گونه هستند. اخیراً بعضی از افرادی را که صداوسیما نشان ‌داد که مبتلای به بعضی از فسادها شده بودند، خودشان تصریح کردند و گفتند ما دوست داشتیم و لذّت می‌بردیم که مردم و جوآن‎ها اطرافمان جمع شوند و ما مثلا ادعا ‌کنیم که با امام زمان «علیه السلام» رابطه داریم. «وَ لَا تُدَاهِنَ»؛ ‌اهل مسامحه نباش. اگر مسأله‌ی امر به‎معروف و نهی از منکر پیش آمد، باید برای خدا غضب کنی. اهل مسامحه و مداهنه نباشی. وقتی در خانه هستی، سالبه به انتفاع موضوع است، اما وقتی بیرون آمدی، این وظایف به عهده‎ات می‌آید. بعد فرمودند: «إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَاتَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ فَافْعَلْ»؛ اگر قدرت داشتی که شناخته نشوی و کسی تو را نشناسد، این‎گونه عمل کن. روشن است که این‎ها همه مقیدند به آن مواردی که انسان وظیفه‌ی الهی نداشته باشد که شناخته شود. امیرالمؤمنین «علیه السلام» در خطبه‌ای می‌فرمایند: «لَايَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ» زمآن‎هایی پیش می‌آید که نجات پیدا نمی‌کند، مگر مؤمنی که کامل الذکر است و کسی او را نمی‎شناسد. «إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ»؛ اگر در جامعه حاضر باشد، کسی او را نمی‎شناسد. یک جمله از مرحوم حضرت امام «ره» دیدم که می‌فرمایند بعضی افراد هستند که من به حالشان غبطه می‌خورم، آدم خداشناس و مؤمن و بی هوا، درحالی که کسی هم ایشان را نمی‎شناسد. «وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ». اگر در مجامع هم حاضر نشود، آن‎قدر بی‎ نام و نشان است که کسی متوجه نمی‌شود و کسی هم نمی‌پرسد که فلانی کجاست. نه حضورش معلوم است و نه غیابش برای افراد معلوم می‌شود. او متصل به خدا و مانوس با خدای متعال است. اگر در جامعه حاضر می‎شود، برای ادای تکالیف و وظایفش است؛ وگرنه اصلاً‌ داعیه‌ای برای حضور ندارد. این حضورهای بی‌وجه، دور هم جمع‌شدن‌های بدون دلیل و حرف‌های بی حساب و کتاب، انسان را به غیبت و تحقیر و انتشار حرف‌های بی‎خود و تضییغ اوقات می‌کشاند. شخصی خدمت امام صادق «علیه السلام» عرض کرد: «أَوْصِنِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ أَقْلِلْ مَعَارِفَكَ». توصیه‎ی حضرت «علیه السلام» به این شخص این بود که آشنایانت را کم کن. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 62-59 ... 🔗 @pand_saadat