زنگ موسیقى روایت مستندگونه‌اى است از آنچه در فاصله‌ کوتاه زندگى نگارنده و از دیدگاه او بر موسیقى ایران گذشته‌است. داستان از نقطه‌اى از این مسیر پرفراز و نشیب آغاز مى‌شود و با یادآورى خاطرات تلخ و شیرین نویسنده از افت‌وخیزهاى بى‌پایان موسیقى، در جاده‌ پرسنگلاخ تاریخ معاصر پیش مى‌رود و بازیگوشانه بین گذشته‌هاى دور و نزدیک در نوسان‌است. آنچه زندگى این اثر را دوچندان مى‌کند، پژوهشى است که در قالب روند تهیه‌ فیلم مستندى درباره‌ بزرگان موسیقى ایران، پیش چشم خواننده قرار مى‌گیرد. خواننده پا به پاى نگارنده‌ داستان، در خیابان‌ها و کوچه پس‌کوچه‌هاى تهران قدیم پرسه مى‌زند و پاى صحبت‌هاى دوستانه‌ استادانى همچون منوچهر همایون‌پور، بدیع‌زاده، نى‌داوود، اسماعیل مهرتاش و حسین قوامى مى‌نشیند و بخش‌هایی از تاریخ موسیقی را از زبان آنها می‌شنود. برشی از« کتاب زنگ موسیقی » «او چند لحظه‌ای به من خیره ماند و بعد، انگار که من مجتهدی مخالف موسیقی هستم توضیح داد: اما یک نکته را نباید از نظر دور داشت که دین اسلام متکی به قرآن است و در سراسر این کتاب آسمانی حتی یک بار هم کلمه‌ موسیقی دیده نمی‌شود و هیچ حکمی درباره‌اش نازل نشده است. مشکل این‌جاست که پس از دوران خلافت خلفای اربعه یا خلفای راشدین که بنی‌امیه و بنی‌عباس بر سر کار آمدند، به بر پا کردن مجالس عیش و عشرت روی آوردند، علمای دین که از رواج آن مجالس می‌گساری و عیش و طرب، احساس خطر کردند، بدون توجه به انواع موسیقی حکم به ممنوعیت مطلق و حرام بودن موسیقی دادند.» 01

روز انارام از ماه آبان/ پدیداری غزنویان و گسترش زبان پارسی

امروز روز اَنارام از ماه آبان 3762 زرتشتی، پنجشنبه بیست‌وجهارم آبان‌ماه 1403 خورشیدی، چهاردهم نوامبر 2024 میلادی گات ها1 فرازهایی از پیام اشو زرتشت: ای پروردگار برای برخورداری از شادمانی و خوشبختی، بخشایش بی مانندت را به من بنما. ای دانای هستی‌مند، بخشایشی را که از اندیشه و کردار نیک سرچشمه می‌گیرد، به من ارزانی‌ دار. ای آرمیتی، ای نُمود مهر و بردباری، در پرتو اشا، دل‌های ما را روشن ساز تا به شادی و خوشبختی دست یابیم. یسنا – هات ۳۳ بند 13 ————————– * ————————– anaramاَنارام: – روز پایانی هرماه در گاهشمار سی روزه ویژه‌ی زرتشتیان انارام نامیده می‌شود. – در آیین زرتشتی، با برآمدن خورشید (گاه هاوَن، هنگام بامداد) روز آغاز می‌شود. – انارام به چَمار(:معنی) «روشنایی بی پایان» است که در اوستا به ریخت «اَنَغرَه رَاُوچَه» آمده است. – کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی کرده، با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌کنند. در باور ترادادی نیاکانی، سرانجام روان آنان به سرای نور و سُرود رهسپار می شوند که سرشار از خرسندی و شادمانی است. این سرا، همان خانه‌ی واپسین بوده که جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است. —————————- * —————————- Mahmud in robe from the caliph سلطان محمود غزنوی در دادگاهش (نفر میانی) درحال به‌دست آوردن منشوری از خلیفه القادر بالله؛ نقاشی شده به دست رشیدالدین فضل‌الله همدانی. (ویکی پدیا) غزنویان و تاثیرات فرهنگی و علمی در تاریخ ایران نقش غزنویان در گسترش ادبیات فارسی دودمان غزنویان یکی از مهم‌ترین دودمان‌های تاریخی ایران و افغانستان است که در سال ۹۶۲ تا ۹۶۳ میلادی بنیاد شد. این دودمان به دست سبکتگین، یکی از فرماندهان ترک تبار، در شهر غزنه (افغانستان امروزی) پایه‌گذاری شد. سبکتگین از قبیله برسخان بود و گمان می‌رود از ترکان قرلق بود. غزنویان نخستین دودمان ترک زبان در ایران بودند. تُرک‌نژاد با فرهنگ ترکی-ایرانی و سنی‌مذهب که از ۹۷۷ تا ۱۱۸۶ میلادی؛ به مدت ۲۰۹ سال در بخش‌های خاوری ایران بزرگ به ویژه خراسان بزرگ و افغانستان امروزی فرمانروایی کرد و به عنوان مروج و ناشر اسلام و تایید خلافت عباسی بود. سبکتگین فرمانروایی غزنه را به دست گرفت و فرمانروایی غزنویان را بنیاد کرد. پسر سبکتگین که در سال ۹۹۷ میلادی به قدرت رسید و به عنوان یکی از بزرگترین پادشاهان غزنوی شناخته می‌شود. او فتوحات بزرگی در هند انجام داد و به دلیل لشکرکشی‌های موفقش به هند، ثروت زیادی به دست آورد. وی به حمایت از علم و ادب پرآوازه بود و دربار او محل گردهمایی دانشمندان و شاعران بزرگی همچون فردوسی و ابوریحان بیرونی بود. دوران غزنویان از لحاظ فرهنگی و علمی بسیار پررونق بود. غزنه به یکی از مراکز بزرگ فرهنگی و علمی تبدیل شد. دربار غزنویان محل گردهمایی بسیاری از شاعران و نویسندگان بزرگ بود، از جمله عنصری، فرخی سیستانی و منوچهری دامغانی بود. دودمان غزنویان به دلیل مشکلات داخلی، شورش‌ها و حملات خارجی در نهایت ضعیف شد. در سال ۱۱۸۶ میلادی، لاهور که پایتخت منطقه‌ای غزنویان شده بود، توسط سلطان غوریان، محمد غور فتح شد و فرمانروایی غزنویان به پایان رسید. غزنویان بناهای تاریخی متعددی ساختند. مسجد جامع غزنه یکی از معروف‌ترین یادمان‌های آن دوران است. غزنه به یکی از شهرهای مهم آن دوره شد. غزنویان مرکز فرمانروایی خود را در شهر غزنه (غزنی) در افغانستان کنونی قرار دادند. با این حال، فرمانروایی غزنویان تنها محدود به افغانستان نبود؛ آنها بر بخش‌های گسترده‌ای از ایران خاوری، بخش‌هایی از پاکستان کنونی و حتا هند حکومت می‌کردند. بنابراین، تاثیر غزنویان فراتر از مرزهای کنونی افغانستان بود و آنها نقشی مهم در تاریخ و فرهنگ ایران داشتند. دوران غزنویان شاهد شکوفایی ادبیات فارسی بود و شاعران بزرگی مانند عنصری و فرخی سیستانی در دربار آنان فعالیت داشتند. نوزایی (رنسانس) زبان، فرهنگ و ادبیات فارسی در دوره ترکان غزنوی در سده یازدهم میلادی انجام گرفت. دربار فرمانروایی غزنوی به دلیل حمایت از ادبیات فارسی چنان پرآوازه بود که شاعرانی همچون فرخی سیستانی برای ادامه فعالیت به نزد آنان سفر کردند. مجموعه شعر کوتاه عنصری (شاعر پارسی‌گوی) برای سلطان محمود و برادرانش نصر و یعقوب گفته شده است. سلطان محمود، غزنی را به مرکز آموزش علوم تبدیل کرد و فردوسی و ابوریحان بیرونی را به دربار خود دعوت نمود. او ترجیح داد که آوازه‌ و بزرگی‌اش به زبان فارسی ثبت گردد و صدها شاعر پارسی‌گوی در دربار او گرد آمدند. وی کتابخانه‌های زیادی از ری و اصفهان به پایتخت خود آورد. با فتح ری و اصفهان به دست سلطان محمود، ادبیات فارسی در آذربایجان و عراق عجم گسترش یافت.

غزنویان نوشته‌های تاریخی به زبان فارسی تدوین کردند. تاریخ بیهقی که در نیمه دوم سده یازدهم نوشته شده‌ است، نمونه ای از آن است. با فتح شمال هند توسط سلطان محمود غزنوی، فرهنگ و ادبیات فارسی به لاهور راه یافت شد، که بعدها شاعران نامداری همچون مسعود سعد سلمان در هندوستان پرورش یافتند. لاهور، در فرمانروایی غزنویان در سده یازدهم، دانشمندان پارسی را از خراسان، هند و آسیای مرکزی به سوی خود کشید و یک مرکز مهم فرهنگی زبان و ادبیات پارسی شد. اگرچه پادشاهان غزنوی و فرماندهان نظامی آنها از تبار ترک بودند، ولی از نظر ترویج زبان فارسی و پشتیبانی از شاعران پارسی‌گوی و گسترش زبان و ادب پارسی کوشیدند. غزنویان توجه ویژه‌ای به علوم مختلف داشتند و دانشمندانی مانند ابوریحان بیرونی و ابن سینا را پشتیبانی کردند. پس از فروپاشی غزنویان، سلجوقیان به عنوان دودمان برجسته‌ای در ایران و مناطق مجاور آن پدیدار شدند. غزنویان، چیرگی طوایف آلتائیک بر ایران بود. “سبُکتَکین” از سران طوایف شناخته شده به تُرکان غُز کابل را تصرف کرد که تاریخ‌نگاران، این روز را سالروز پایه‌گذاری فرمانروایی غزنویان می‌دانند که بیشتر بر ایران خاوری و گاهی تا “ری” فرمانروایی کردند. غزنویان نخستین دودمان تُرک زبان بودند که بر بخشی از ایران حاکم بودند، سلجوقیان دومین آنها و حکومت تُرک و مغول (آلتائیک‌ها) بر ایران تا دوران صفویان که آنان هم به نوشته برخی از تاریخ‌نگاران که تبار شاه اسماعیل یکم را بررسی کرده‌اند نیمه تُرک بودند ادامه یافت و پس از زندیه، یک ایل دیگر آلتائیک مغول تبار ترکمن به نام قجر و از نسل قاجار نویان امیرزاده مغول، حکومت ایران را به دست گرفت تا زمان پهلوی‌ها. دودمان غزنویان یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین دودمان‌های تاریخی ایران و افغانستان است که با فتح‌های بزرگ در هند و پشتیبانی از علم و ادب نقش بسزایی در تاریخ منطقه داشتند. ————————— * ————————— یادروز 24 آبان‌ماه: روز “کتاب و کتابخوانی و کتابدار”. در سال ۱۳۷۲، روز ۲۴ آبان به‌عنوان روز کتاب و کتابخوانی تعیین شد. این روز، یکی از روزهای هفته کتاب نیز هست. ارزیابی شرایط و امکانات موجود فرهنگی، بیانگر این است که کتاب خوب و عقلانی به‌عنوان وسیله‌ای مطمئن و کارآمد در بسترسازی موجود فرهنگ می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی در جامعه، هم به توجه بیشتر مسوولان فرهنگی و آموزشی کشور نیاز دارد و هم محتاج تلاشی همه‌جانبه فراگیر و ملی است. از این رو به همت وزارت ارشاد و همکاری نهادهای فرهنگی دیگر، نخستین هفته کتاب ایران در روزهای ۴ تا ۱۰ دی ماه سال ۱۳۷۲ برگزار شد. از آنجا که تغییرات اساسی و بنیادین در هر جامعه، وابستگی کاملی به همه نهادهای فکری و فرهنگی آن جامعه دارد و نیز به‌دلیل اهمیت کارآیی و تاثیرگذاری‌ آن در مسائل فرهنگی، می‌توان به این درک و دریافت رسید که رهبران خردمند و خواهان پیشرفت و اعتلا، همواره باید نگران اوضاع فرهنگی خود باشند؛ چون هر تحول و جهش مطلوبی، در پرتو رشد فرهنگی حاصل می‌شود و به بار می‌نشیند. دوره دوم مجلس شورای ملی با حضور سلطان احمدشاه و عضدالملک نایب السلطنه و سران دولت مشروطه افتتاح شد. (۱۲۸۸ خورشیدی) دولت انگلیس در یادداشتی تقاضای تصویب و اجرای قرارداد ۱۹۱۹ را نمود. (۱۲۹۹ خورشیدی) شرکت بیمه ایران با سرمایه ۲۰ میلیون ریال که فقط هفت میلیون و پانصد هزار ریال آن پرداخت شده بود، آغاز به کار نمود. (۱۳۱۴ خورشیدی) زادروز “بیژن نجدی”، شاعر، داستان‌نویس و نویسنده ایرانی. (زاده ۲۴ آبان ۱۳۲۰ خاش – درگذشته ۴ شهریور ۱۳۷۶ لاهیجان) او در سال ۱۳۴۳ از دانشسرای عالی تهران در رشته ریاضی فارغ‌التحصیل شد و در دبیرستانهای لاهیجان به تدریس پرداخت و از سال ۱۳۴۵ فعالیت ادبی‌اش را آغاز کرد. در زندگی‌اش تنها مجموعه داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» را در سال ۷۳ منتشر ساخت که در سال ۷۴ جایزه قلم زرین جایزه گردون را به‌خود اختصاص داد. بقیه آثارش پس از درگذشت، به کوشش همسرش به چاپ رسید. مجموعه داستان «دوباره از همان خیابان‌ها» در سال ۷۹ نیز برگزیده نویسندگان و منتقدان مطبوعات شد. وی همچنین در کارنامه ادبی‌اش، تندیس یادمان بنیاد شعر فراپویان برای برگزیده اشعار دهه هفتاد و لوح افتخار به‌ پاس جان‌سروده‌ها در پاسداشت آیین‌های ملی و میهنی را دارد. از وی اشعار گیلکی کمی نیز باقی‌مانده است. همچنین پس از درگذشتش داستان‌های «تاریکی در پوتین» «سپرده در زمین» «گیاهی در قرنطینه» و «استخری پر از کابوس» از مجموعه داستان‌های «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» و نیز داستانهای «مرثیه‌ای برای چمن» و «بیمارستان، نه قطار» از مجموعه «دوباره از همان خیابان‌ها» به‌ فیلم درآمده است. درگذشت “محمدحسین رهی معیری” شاعر و غزل‌سرای نامی ایران. (زاده ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ تهران – درگذشته ۲۴ آبان ۱۳۴۷ تهران)

او پس از پايان تحصيلات وارد خدمات دولتی شد و مشاغل متعددی يافت و از اعضای مؤثر و فعال انجمن ادبی حكيم نظامی، انجمن ادبی فرهنگستان و انجمن موسيقی ايران بود. وی در ساخت تصنيف‌هایش از هنر شعر و موسيقی بهره برده و آثار پر ارزشی را در اين زمينه پديد آورده است. او در شعر طبعی توانا و ذوقی لطيف و پرورده داشت و از اين راه، ترانه‌سرايی را در ايران اعتلای بسيار بخشيد. وی يكی از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر است كه از شيوه سنتی شعر پيروی می‌كرد و از جهات مختلف، تحت‌تاثير شاعرانی چون سعدی، حافظ، مولوی و صائب تبريزی بود. او در قطعات و مثنوی‌هايش، ابتكار و بدعت‏گذاری را در آفرينش مضمون، آشكار می‌ساخت و شايد از اين حيث، ارزش آنها از غزل‏‌هايش بيشتر باشد که تشبيهات‌نو و تعبيرات تازه در اشعار او فراوان است. گرايش طبع رهی، بيشتر به‌ شعر عاشقانه است. در عين حال، وصف مظاهر جهان، شعر او را تسخير كرده است. اُنس رهی با گل و انعكاس آن در اشعارش نشان از طبع زيباپسند او دارد. همچنين تنوع و رنگارنگی شعرش بازگوکننده ذوق لطيف و آفريننده اوست. مجموعه غزل‏های او به‌نام سايه‌‌ عمر و تصنيف‌هایش با نام آزاده، منتشر شده است. او عضو تحريريه مجله راديو ايران بود و در سال‌هاى ٣٨ تا ٤٥ كه اين ماهنامه انتشار يافت، مقاله‌های او با عنوان گل‌هاى رنگارنگ به‌چاپ رسيد كه هريک اختصاص به تجزيه و تحليل شعر يكى از شاعران ادب فارسى داشت. آرامگاه وی در گورستان ظهيرالدوله تهران است. خاکسپاری “اسکندر میرزا” نخستین رییس جمهور پاکستان در گورستان تهران، در اجرای وصیت‌نامه‌اش. (۱۳۴۸ خورشیدی) در این روز خبری تعجب و تامل همگان را به خود معطوف کرده بود و آن، تشییع رسمی و خاکسپاری پیکر اسکندر میرزا ژنرال پیشین هند و نخستین رییس جمهور پاکستان بود. یک تعجب، از این بابت بود که وی ۱۳ نوامبر ۱۸۹۹ در هند زاده شده بود و ۱۳ نوامبر ۱۹۶۹ در لندن درگذشت و زادروز و روز درگذشت او ۱۳ نوامبر بود. او پس از برکنار شدن از ریاست جمهوری به دست نظامیان کودتاگر که خودش آنان را گمارده بود، به لندن رفته و با بانوی ایرانی‌اش، “ناهید امیرتیمور کلالی” در آنجا زندگی می‌کرد. نیاکان اسکندر علی میرزا دو قرن و اندی پیش از درگذشت او در ۷۰ سالگی، از ایران به هند کوچید و مقیم بَنگال شده بودند و در این منطقه، پدر بزرگ او، میرجعفر به بالاترین مقام محلی دست یافته بود. با وجود گذشت زمان، اسکندر میرزا عاشق ایران و ایرانی بود و به فارسی سخن می‌گفت و در هر فرصتی از ایران دیدن می‌کرد. در مراسم تشییع پیکر اسکندر میرزا، تقریبا تمامی مقامات ارشد ایران شرکت داشتند و پیکر از مسجد سپهسالار تشییع و در امامزاده عبدالله مدفون شد. “محمدرضا شاه” و “کارتر” نخستین دور مذاکرات خودشان را در خصوص مسائل منطقه، نفت، خرید اسلحه و اوضاع داخلی ایران آغاز کردند. (۱۳۵۶ خورشیدی) تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از سوی مجلس خبرگان قانون اساسی. (۱۳۵۸ خورشیدی) مسدود کردن دارایی‌های ایران در خارج از کشور توسط دولت آمریکا. (۱۳۵۸ خورشیدی) روز جهانی “نویسندگان دربند”. “کریستوفر کلمبوس” متوجه تنباکو، گیاهی که بومیان کوبا خشک شده برگ آن را آتش می‌زنند و دودش را بو می‌کشند، شد. (1492 میلادی) درگذشت “یوهان کپلر” ستاره‌شناس و منجم بلند آوازه آلمانی. (1631 میلادی) زادروز “طه حسین” نویسنده و ادیب شهیر مصری. (1889 میلادی) “جامعه ملل” که در پی جنگ جهانی اول برای جلوگیری از وقوع جنگ دیگری ایجاد شده بود با شرکت نمایندگان ۴۱ کشور و بدون حضور آمریکا و روسیه نخستین جلسه خود را در شهر ژنو تشکیل داد. (1920 میلادی) شوروی شاتل فضایی خود را بدون سرنشین به مدار زمین فرستاد و بازگردانید. (1988 میلادی) روز استقلال “فلسطین” و اعلام تشکیل دولت مستقل این کشور. (1988 میلادی)

۲۴ آبان ۱۴۰۲؛ روز کتاب و کتاب‌خوانی نامگذاری شده تا بهانه‌ای باشد برای ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی و افزایش سطح سواد عمومی جامعه. جامعه‌ای که کتاب نخواند قدرت تفکر و تحلیل را از دست می‌دهد و آمادگی پذیرش هر دروغ، فتنه و ظلمی را خواهد داشت. کتاب، رسولی است که زندگی را در دستانت به تماشا می‌گذارد، تا لحظه‌های تنهائی‌ات را با خویش خلوت کنی و دل به معبود بسپاری…. روز جهانی کتابدار مبارک.

نامگذاری روز کتاب و کتاب خوانی در سال 1372 خورشیدی 24 آبان به عنوان روز کتاب و کتاب‌خوانی تعیین شد. این روز، یکی از روزهای هفته کتاب نیز هست. نخستین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران در روزهای چهارم تا دهم دی ماه سال 1372 با پیام رهبر فرزانه انقلاب اسلامی برگزار شد. در هفته کتاب، در مدارس، مساجد، دانشگاه‌ها، و استان‌های کشور نمایشگاه‌ها و جشن‌های کتاب و سخنرانی در موضوع چاپ و نشرِ کتاب برگزار می‌شود. نقش کتاب در انتقال علوم کتاب، محصول تجربه های بشری و خلاقیت های ذهنی و آموخته های دراز مدت انسان است. سهم کتاب در انتقال دانش ها گاهی به مراتب بیشتر و فراتر از دیگر ابزار آموزشی است. کتاب وسیله ای است که دانش بشری به مدد آن از تباه شدن مصون می ماند و به آیندگان منتقل می شود. پدید آوردن آثار علمی و فرهنگ مکتوب از توصیه های مهم اولیای دین است و به گسترش دانش کمک می کند و به عنوان یک میراث فرهنگی برای نسل های آینده ماندگار می شود. مطالعه و کتابخوانی بی گمان، هیچ ذخیره و میراثی سودمندتر و با ارزش تر از کتاب نیست؛ چرا که کتاب، مایه آرامش روحی انسان است. کتاب همدمی است که اندوه را می زداید و مطالعه کننده را از تنهایی در می آورد و به او حکمت های جان پرور می آموزد. در داقع وقتی جهل و بی خبری، جامعه ای را از پای درآورد، یا شبهه ها ذهن جوانان را فلج کند، بدون شک یکی از مهم ترین کارهایی که می تواند آفت جهل را بزداید، مطالعه است و آنچه می تواند شبهه های ذهنی را دفع کند و ایمان و اطمینان را به قلب ها باز آورد، کتاب خوانی است. گرفتاران در چنبره پرسش ها و محاصره شدگان در میان انبوه شبهه ها، می توانند برای استمداد فکری به کتابخانه مراجعه کنند و از آن جا نیرو گیرند و به جنگ شبهه ها بروند و پاسخی در برابر القائات و شبهه افکنی های دیگران بیابند. آثار ماندگار یک کتاب خوب، ماندگار و تأثیر گذار، چگونه به یک اثر خاطر آفرین و ماندگار بدل میشود؟ یکی از مهم ترین ویژگیهای چنین آثاری، در نظر گرفتن این نکته مهم است که این گونه کتابها دست کم پاسخی به یکی از سوالها و یا نیازهای مخاطبان خود بدهند، پاسخی که با توجه به اولویتها، زیبا و متین و استوار و قانع کننده باشد. برای این که اثری ماندنی بشود، باید خوب باشد. آثار خوب میماند، در دلها جای میگیرند و کهنه نمیشوند. خوب هم که میگوییم یعنی پاسخ به یک سوال و یک نیاز باشد. خوب فقط معنایش این نیست که از لحاظ هنری خوب تنظیم شده باشد و خیلی عمیق باشد، بلکه ممکن است اینطور نباشد، لیکن پاسخی به یک نیاز باشد. کتاب های ناسالم بی تردید، به همان اندازه که می توانیم از کتاب بهره بگیریم، ممکن است در معرض آفت ها و خطرهای نوشته های سست و بیمار و مسموم و انحرافی هم قرار گیریم. راه دادن کتاب های ناسالم به مدرسه ها و خانه ها، در واقع مسمومیت فکری و اخلاقی نسل ما را به دست خودمان فراهم می آورد. بنابراین، نظارت بر چاپ کتاب و بررسی محتوای آن، در جامعه سلامت خواه و دوراندیش ضروری است. آنان که به سلامت اندیشه و باورها و گرایش های افراد جامعه دل بستگی دارند، نمی پذیرند که در عرضه آثار منتشر شده، حدّ و مرز و نظارت و محدودیتی نباشد.

سئوالات دکتری تخصصی حسابداری در چند سال اخیر با پاسخ کلیدی

روزنگار 25 آبان‌ماه روز اورمزد از ماه آذر/ خسرو انوشیروان؛ نماد خرد و دادگری

امروز روز اورمزد از ماه آذر 3762 زرتشتی، آدینه بیست‌وپنجم آبان‌ماه 1403 خورشیدی، پانزدهم نوامبر 2024 میلادی گات ها1 فرازهایی از پیام اشو زرتشت: خشم و نفرت را از خود دور کنید. پروانه ندهید اندیشه‌هایتان به خشونت و ستم گرایش پیدا کند. به منش پاک و مهر و محبت دلبستگی نشان دهید، رادمردان پاک سرشت برای گسترش اشا و درستی، هواخواهان راستی را به سوی منزلگه راستان و پاکان، رهبری خواهند کرد. یسنا هات ۴۸ بند ۷ ——————————– * ———————————— اورمزد روزاورمَزد: – اورمزد نام نخستین روز از هرماه سی‌روزه در گاهشمار زرتشتیان است. – در آیین زرتشتی، با برآمدن خورشید (گاه هاوَن، هنگام بامداد) روز آغاز می‌شود. – اورمزد یا «هُرمزد» ویژگی و فروزه خداوندی در دین مزدیسنا و پیام زرتشت است. – اهورامزدا، خداوند جان و خرد، به چم «دانایی و آگاهی بیکران هستی‌مند» است. – در بینش زرتشت، اهورامزدا سرآغاز و سرانجام هستی است. برگردان هر بخش از این واژه: اهو= هستی اهورا= هستی دار، هستی‌مند مَز= بیکران، دامنه دار دا= دانایی، آگاهی ————————— * ——————— King Khusraw Anushirvan Enthroned Page from a Manuscript of the Shahnama Book of Kings of Firdawsi LACMA M.73.5.18 نگاره‌ای از شاهنامه که خسرو یکم را نشسته بر تخت شاهی به تصویر کشیده است. انوشیروان دادگر؛ پادشاه دادگستر و فرزانه ساسانی زندگی و دستاوردهای انوشیروان خسرو انوشیروان، بیست‌ویکمین پادشاه ساسانی نامور به خسرو یکم، پادشاه نامدار دودمان ساسانی بود که پس از مرگ پدرش قباد یکم در سال 531 میلادی بر تخت پادشاهی نشست و تا سال ۵۷۹ میلادی فرمانروایی کرد. او به عنوان یکی از پرآوازه‌ترین پادشاهان ساسانی شناخته می‌شود و به سبب دوران شهریاری بلندمدت و موفقیت‌های نظامی و اداری‌اش، به عنوان “روان جاودان” و “بی‌مرگ” شناخته شد. خسرو انوشیروان در آغاز پادشاهی خود، وضعیت مالیات‌ها را سر و سامان کرد و آرامش نسبی در جامعه ایجاد کرد. سپس به اصلاح امور نظامی پرداخت و برای محدود کردن قدرت خاندان‌های بزرگ شاهی، طبقه جدیدی از بلندپایگان را با عنوان “بزرگان” شکل داد و خاندان‌های پیشین را تضعیف کرد. در دوران پادشاهی خسرو انوشیروان، جنگ‌های بی‌شمار با رومیان و برخی همسایگان انجام داد و با فتح سرزمین‌های پهناور، گستره‌ی فرمانروایی خود را از رود سند در شبه قاره هند تا دریای سرخ در غرب شبه جزیره عربستان گسترش داد. او به عنوان پادشاه دادگر، دوست‌دار فلسفه و حکمت و به عنوان “شاه دادگر” شناخته می‌شود. خسرو انوشیروان پس از 48 سال فرمانروایی در 16 نوامبر 579 میلادی درگذشت و نامدارترین اثر به جا مانده از دوران پادشاهی او، کاخ کسرا در مدائن، نزدیک بغداد، است که ویرانه‌های آن پس از گذشت پانزده سده پابرجاست. دانشگاه گندی شاپور را به او نسبت داده‌اند و برای ورود علم و فرهنگ به ایران ارزش می‌گذاشت. از بزرگمهر خواست در برابر شطرنج بازی هندی‌ها او هم بازی دیگری ابداع کند و همین چالش را با شاه و حکیمان هند بسنجد. بزرگمهر تخته‌نرد را درست کرد. پس بازی را پیش شاه هند برد و هیچ‌کس نتوانست قواعد آن را بفهمد. گفت‌وگوی خسرو انوشیروان با وزیرش بزرگمهر، از جمله مثال‌های بارز دانش و فرزانگی در تاریخ ایران است که فردوسی به زیبایی در شاهنامه بازتاب داده است. در این گفت‌وگو، خسرو انوشیروان به عنوان پادشاهی خردمند و حکیم، از بزرگمهر، وزیر فرزانه‌اش، درباره اهمیت فرهنگ و دانش می‌پرسد و بزرگمهر نیز پاسخ‌هایی بسیار حکیمانه و خردمندانه می‌دهد. بازتاب دانش و خرد در شاهنامه فردوسی در شاهنامه با استفاده از این گفت‌وگو، نگرش آن دوران را به دانش و فرهنگ نشان می‌دهد. او با نمایش ارزش و اهمیت دانش و حکمت در دربار ساسانی، به ستایش از دانش و فرهنگ پرداخته است. گفت‌وگوی خسرو و بزرگمهر این گفت‌وگو نمونه‌ای است از این که چگونه دانش و حکمت در دربار ساسانی ارج نهاده می‌شد و پادشاهان با وزرای خود درباره مسائل مختلف مشورت می‌کردند. بزرگمهر، که به عنوان نمونه‌ای از فرزانگی و حکمت شناخته می‌شود، در پاسخ به پرسش‌های خسرو انوشیروان، با خرد و دانایی پاسخ می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با استفاده از دانش و فرهنگ، جامعه‌ای پیشرفته و آرامش‌بخش ایجاد کرد. در ميان افراد يک ملت آميختگی فرهنگی بهتر از نژادگی ( = گوهر ) است. در پرسش و پاسخ‌های ميان انوشيروان و وزير خردمندش بوذرجمهر چنين می‌خوانيم : ز دانا بپرسيد پس دادگر كه فرهنگ بهتر بود يا گهر چنين داد پاسخ بدو رهنمون كه فرهنگ باشد ز گوهر فزون كه فرهنگ آرايش جان بود ز گوهر سخن گفتن آسان بود گهر بی هنر زار و خوار است و سست به فرهنگ باشد روان تندرست همان گنج و دينار و كاخ بلند نخواهد بدن مر تو را سودمند سخن را سخندان ز گوهر گزيد ز گوهر ورا پايه برتر سزيد سخن ماند از تو همی يادگار سخن را چنين خوار مايه مدار