شاید شما هم شنیده باشید که صهیون‌ها ترسو هستند؛ اما این ترس از کجاست؟ شاید این آیه قرآن قضیه را برایمان روشن کند:
وَلَتَجِدَنَّهُم أَحرَصَ النّاسِ عَلى حَياةٍ وَمِنَ الَّذينَ أَشرَكوا يَوَدُّ أَحَدُهُم لَو يُعَمَّرُ أَلفَ سَنَةٍ وَما هُوَ بِمُزَحزِحِهِ مِنَ العَذابِ أَن يُعَمَّرَ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِما يَعمَلونَ (بقره، ۹۶)
و آنها را حریص‌ترین مردم، حتی حریص‌تر از مشرکان، بر زندگی (این دنیا، و اندوختن ثروت) خواهی یافت؛ (تا آنجا) که هریک از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود! در حالی که این عمر طولانی او را از کیفر (الهی) باز نخواهد داشت. و خداوند به اعمال آنها بیناست.
و حالا کم‌کم لشکری سراسر حرص به ثروت و زنده ماندن در مقابل روحیه شهادت‌طلبی امتی قرار می‌گیرد که شهادت ارزش و آرزویش است.
ملت ایران هیچ نداشت و ایمان داشت و ایمان او را بر همه قدرت‌ها غلبه داد. و مسلمان‌های همه کشورها، دولتهاشان، همه چیز دارند، لکن ایمان ندارند. آنچه که کشور ما را، ملت ما را، پیروز کرد، ایمان به خدا و عشق به شهادت بود. عشق به شهادت در مقابل کفر، در مقابل نفاق، برای حفظ اسلام، برای حفظ قرآن کریم.
سخنرانی امام خمینی(ره) در کوران جنگ با عراق در جمع فرماندهان و پرسنل نیروی دریایی ارتش،
23 خرداد 1361.
پس‌نوشت
وقتی در جنگ احد شایع شد که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله کشته شده‌اند، عده‌ای سست شدند؛ اما عده‌ای گفتند: «ما با كسانى كه پيامبر با آنها جنگيده جنگ مى‌كنيم.»
و بعد این آیه نازل شد:
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ (آل عمران، ۱۴۴)
محمد(ص) فقط فرستاده خداست؛ و پیش از او فرستادگان دیگری نیز بوده‌اند. اگر او بمیرد یا کشته شود، شما به عقب برمی‌گردید؟ و هرکس به عقب بازگردد، هرگز به خدا ضرری نمی‌زند و خداوند به‌زودی شاکران (و استقامت‌کنندگان) را پاداش خواهد داد.
این آیه از سوره حشر حرف‌های زیادی برای امروز ما دارد:
«...مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا ۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ ۚ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ» (حشر،۲)
شما هرگز گمان نمی‌کردید که یهودیان (از این دیار) خارج شوند و خودشان پنداشتند كه حصارها و دژهاى استوارشان در برابر (لشکر) خدا جلوگيرى خواهد كرد ولى خدا از آنجا كه گمان نمى‌كردند به سراغشان آمد و در دل‌هايشان رعب و ترس افكند به گونه‌اى كه خانه‌هايشان را به دست خود و به دست مؤمنان ويران كردند. پس عبرت بگیرید اى صاحبان چشم!
این آیه به ما می‌گوید محاسبات و تجهزات كفّار در برابر اراده الهى، ناكارآمد و بى‌فايده است «ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ»
و در جنگ با كفار، نباید تمام محاسبات بر اساس تجهيزات و امكانات مادى باشد. «فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا»
و ترس افتادن در دل دشمن بارها در قرآن يكى از امدادهاى الهى شمرده شده است.
این خداوند است که در دل‌ها تصرّف مى‌كند. گاهى آرامش نازل مى‌كند: «أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ» و گاهى ترس و رعب و وحشت: «قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ»
و جالب این است که قرآن بارها «ایجاد ترس در دل دشمنان» را جزو امدادهاى الهى شمرده است.
بله، وضعیت روحی کسی که پشت F35 نشسته، از خود آن ابزار پیشرفته مهم‌تر است.
نیاد اون روزی که نهیب مولا گردن ما رو هم بگیره:
اى مردم! اگر در یاری حق دست از حمايت هم برنمى‌داشتيد و در تضعيف باطل سستى نمى‌کرديد، هيچگاه آنان که در پايه شما نيستند، در شکست شما طمع نمى‌کردند و هيچ نيرومندى، بر شما غالب نمى‌شد. (نهج‌البلاغه، خطبه ۱۶۶)
اینجا امیرالمؤمنین علیه‌السلام از تخاذل می‌گویند؛ از این‌که اگر به مسلمانان دیگر شهرها حمله شود، ولی بقیه مسلمین حادثه را مربوط به خود ندانند و برادران دینی خود را کمک نکنند، حمله به تک‌تک آنها قطعی است؛ اما اگر همه کشورهاى اسلامى يکپارچه به يارى هم برخیزند، به يقين پيروزى با آنهاست.
پس‌نوشت
بمب و موشک دشمن نمی‌تواند شوکت و قدرت شما را از بین ببرد؛ ولی نزاع و اختلافات درونی چرا. قرآن می‌فرماید:
«وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ۖ وَاصْبِرُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ»
«و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! و نزاع (و کشمکش) نکنید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوکت) شما از میان نرود! و صبر و «مقاومت» کنید که خداوند با استقامت کنندگان است!» (انفال ۴۶)
فکر نکنید اگر از روی دغدغه به رییس‌جمهور توهین کردید یا فرمانده نظامی را ملامت، کار درست رو انجام دادید. وقتی دشمن در برابر شماست، برای مقابله نیاز به وحدت و قوت دارید. در حال جنگیم و نگاه دنیا به ماست. با این کارها دشمن شاد می‌شود و دوست مأیوس.
آیاتی که به داستان نبرد طالوت و جالوت می‌پردازد، خیلی جذاب و پر از وقایع عجیب است؛ اما در آخر قرآن می‌فرماید:
«فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ» (بقره، ۲۵۱)
پس به یاری خدا کافران را شکست دادند و داود (علیه السّلام) امیر آنها جالوت را کشت و خدایش به او پادشاهی و فرزانگی عطا فرمود و از آنچه می‌خواست بدو بیاموخت. و اگر خدا برخی مردم را در مقابل بعضی دیگر برنمی‌انگیخت، فساد روی زمین را فرامی‌گرفت و لیکن خدا، خداوند فضل و کرم بر همه اهل عالم است.
در این نبرد تعداد اندک لشکر خدا لشکر عظیم جالوت را شکست می‌دهند؛ اما شاید مهم‌ترین نکته داستان علت این نبرد است که قرآن می‌فرماید:
اگر در برابر متجاوز و ظالم دفاع صورت نگیرد، فساد و تباهى سراسر زمين را فرامی‌گیرد: «لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ ... لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ»