چرایی عزاداری (بخش اول) آنچه می‌تواند منجر به معنابخشی عزاداری باشد فلسفه و حکمتهای ظاهری و باطنی عزادرایست. قطعا عدم توجه به فواید عزاداری منجر می‌شود که هر ساله در آستانه‌ی نزدیک شدن به ماه محرم تبلیغات سوء در جهت تخریب این ماه صورت پذیرد و مخالفان از بحث کمک به فقرا به جای نذری دادن گرفته تا متهم نمودن دین و دینداران به حزن و اندوه، از هیچ تلاشی در این مسیر فرو گذار ننمایند. تصور عزاداری بدون در نظر گرفتن حکمتهاست که منجر می‌شود تمام بخش‌های عزاداری از گریه کردن بر اهل‌البیت گرفته تا حضور در مجالس روضه، همه و همه کاری عبث تلقی شود غافل از اینکه فلسفه‌ی عزاداری بر امام حسین علیه‌السلام با فلسفه‌ی قیام ایشان گره خورده است. امام صادق علیه‌السلام در حدیثی طولانی می‌فرمایند: «به راستی حسین علیه‌السلام کسی را که برای او گریه می‌کند، می‌بیند و از روی رحمت و دلسوزی برایش طلب آمرزش می‌کند. »(مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۷۶.) و یا در روایتی دیگر چنین آمده است: امام صادق فرمود: «هر کسی که نزد او یادی از ما شود و اشک چشمانش جاری گردد، خدا آتش جهنم را بر صورتش حرام می‌کند».( مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۵. ) تعظیم و تکریم بزرگان در هر مکتبی امری عادیست به گونه ای که در زمان حیات با احترام و تبعیت و در زمان ممات با برگزاری مراسم بزرگداشت، این تعظیم نمود عینی می‌یابد و افراد با یادآوری آن شخص همواره خود را پیرو راه او می‌دانند. در مکتب اسلام و در رابطه با اهل‌البیت علیهم‌السلام نیز با توجه به هدف مقدس آنان در دفاع از مظلوم و مبارزه با ظلم، این تعظیم جلوه‌ی بیشتری یافته و عزداراری نوعی اعلام طرفداری از ستمدیده و بیزاری از ستمگر تلقی می شود. ادامه دارد... #کارشناس_اخلاق #فلسفه_عزاداری @pasokhsara

چرایی عزاداری ( بخش دوم) وقتی امری برای انسان مهم قلمداد شود و جزء باورهای او گردد با گذشت زمان، نفوذ این باور در بُعد فردی و اجتماعی انسان افزون می‌یابد و تاثیرات آن بیشتر می‌شود. واقعه‌ی کربلا نیزحادثه‌ای است که بزرگداشت آن سالیان سال به شکل سنتی نیکو در آمده و این سنت اجتماعی هر ساله در رفتارها و هنجارهای فردی و اجتماعی افراد موثر بوده است. لذا استمرار بر عزاداری به نوعی کمک در جهت انسان سازیست چرا که باورهای انسان را تقویت می‌نماید. عزاداری از حیث فردی می‌تواند ارتباط انسان را با امور معنوی افزون نموده و موجب تزکیه و رشد معنوی انسان گردد. همانگونه که بارها شاهد تحول افراد اهل گناه، در دستگاه امام حسین علیه‌السلام بوده‌ایم. از دیگر آثار عزاداری، زنده ماندن نام و یاد دینداران حقیقیست. عزاداران با یادآوری قیام امام حسین علیه‌السلام به انتقال فرهنگ حسینی به نسلهای بعدی کمک می‌نمایند. با تکرار این امر هر ساله فرزندان و کودکان ما در مسیر حسینی شدن و حسینی ماندن گام بر می‌دارند. ادامه دارد... #کارشناس_اخلاق #فلسفه_عزاداری @pasokhsara

چرایی عزاداری (بخش سوم) نیازمندی انسان به الگو و نمونه، از جمله اموری است که روانشناسان و جامعه‌شناسان بر آن اتفاق نظر دارند. وجود الگو در هر کاری منجر به موفقیت بیشتر انسان می‌گردد. الگودهی و معرفی نمونه‌ی عینی در جای‌جای متن واقعه‌ی کربلا می‌تواند در دگرگونی انسان نقش بسزایی داشته باشد. وجود پیوند عاطفی میان مردم و الگوها می‌تواند درتبعیت مردم از آنها موثرتر باشد و عزاداری در ایجاد این پیوند اثرگذار است. از دیگر کارکردهای عزاداری می‌توان به نقش وعظ و خطابه در مجالس اشاره کرد. حضور در مجلس امام حسین علیه‌السلام حضوریست بی‌بدیل که هر ساله بدون نیاز به فراخوان به صورت خودجوش، انقلابی معنوی را در کشور ما رقم می‌زند و این مجالس پتانسیل بالایی در جهت آموزش معارف و اخلاق دارند. لذا وعاظ و سخنرانان نیز باید در این جهت تلاش وافری نموده و مردم را نسبت به وظایف دینی آگاه نمایند. ادامه دارد... #کارشناس_اخلاق #فلسفه_عزاداری @pasokhsara

چرایی عزاداری ( بخش آخر) عزاداری خط مشی سیاسی انسان را معین می‌کند. عزاداری برای امامی که در برابر سیاست اموی شهادت را بر تسلیم ترجیح داد، تکلیف ما را در برخوردهای سیاسی با قدرتهای موجود روشن می‌نماید. واژه‌ی مظلوم همواره وجود ظلم را در ذهن انسان تداعی می‌کند. وقتی مظلومیت کسی ثابت شود قطعا ظالمی وجود داشته و ظلمی صورت پذیرفته است. کربلا و عاشورا و عزاداری هر ساله‌ی ما برای این وقایع، فریاد مظلومانه‌ی حسین علیه‌السلام است برای رسوا کردن ظلم در جهان. عزت و غیرت دینی و ذلت ناپذیری امام حسین علیه‌السلام نیز از دیگر دروس اخلاقی واقعه‌ی کربلاست. غیرت دینی منجر می‌شود که انسان تا پای جان در برابر هتک حرمت به دینش بایستد. فلسفه‌ی قیام امام حسین علیه‌السلام را می‌توان در دو بُعد اثباتی(احیاء) و سلبی (اصلاح) خلاصه کرد. امام از یک جهت به زنده‌سازی و بازپروری دین جدشان همت گماشتند و از طرفی با قیام خویش به اصلاح بینش‌ها و روش‌ها و منش‌ها پرداختند. استمرار ما بر عزاداری هر ساله نیز متوقف بر همین اهداف است. همبستگی دینی و اجتماعی با محوریت امام حسین علیه‌السلام منجر به وحدت و همدلی مردم شده تا جایی که بی‌وقفه برای حسین علیه.السلام قدم بر می‌دارند. در گوشه‌های دنج مجالس عزاداری و زیر پرچم اباعبدالله علیه‌السلام چه قلبهایی که تلطیف نمی‌شود و چه گناهانی که به برکت حسین علیه‌السلام زدوده نمی‌شود. آری عزاداری فتح بابیست برای استغفار از روزمرگی و تکرارهای بی‌انگیزه‌ی هرروزمان. #کارشناس_اخلاق #فلسفه_عزاداری @pasokhsara