#️⃣Let Him Disbelieve - Hamza Yusuf ❇️ آیا کسی در زمان پیامبر (ص) با حکم ارتداد کشته شد؟ ❇️ شیخ حمزه یوسف (نام سابق Mark Hanson) از متفکران مسلمان آمریکایی،بنیان‌گذار کالج زیتونه و از طرفداران یادگیری کلاسیک است. روزنامه‌ی گاردین از وی به‌عنوان «احتمالاً ذی‌نفوذترین عالم مسلمان در غرب» یادکرده است. ⚠️⚠️ انتشار محتوا، به معنای رد یا تأیید آن از سوی انجمن نیست و صرفا جهت اطلاع پژوهشگران است. #اسلام_هراسی #حمزه_یوسف #ارتداد 💯 ترجمه و تدوین: مؤسسه بین المللی ترنم صلح @ThrillofPeace

بله داشتی میفرمودی ! ❌️همچنین تحقیقات نشان داده که نگه داشتن سگ باعث پارگی شدید و چشیدن درد فراوان خواهد شد ! ✅ @GgaroGhati https://eitaa.com/GgaroGhati

اول ذی‌الحجه سالروز پس گرفتن حکم ابلاغ آیات سورۀ برائت از ابوبکر و انتخاب شدن امام علی برای انجام دادن این کار بخشی از کتاب شأن نزول آیات قرآن (این کتاب در آینده‌ای نزدیک از سوی مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام منتشر خواهد شد): «پس از نزول سورۀ توبه پیامبر(ص) خواست بخشی از آیات به مشرکان در موسمِ حجِ آنان ابلاغ شود. در این باره، برخی از اخبار می‌گویند ایشان ابوبکر را فقط برای ابلاغ آیات فرستاد و بعضی دیگر حاکی از آن هستند که او را امیرالحاج فرستاد تا در ضمن آیات را نیز ابلاغ کند. البته هر دو دسته از اخبار می‌گویند سپس ابلاغ آیات را بر عهدۀ علی(ع) گذاشت و او را برای این کار روانه کرد. عیاشی از علی(ع) روایت کرده که آن حضرت به من فرمود همانا این‏ کار [ابلاغ آیات برائت به مشرکان] را کسی نمی‌‏تواند انجام دهد، مگر من یا تو. آن حضرت فرمود بر ناقه‌‏اش عضباء سوار شوم، خود را به ابوبکر برسانم، پیام را از او بگیرم و آن را بر مردم مکه بخوانم. من حرکت کردم و در روحاء به او رسیدم. هنگام سحر ابوبکر در آنجا به سر می‏برد که صدای ناقۀ رسول خدا را شنید. وقتی پیش رفت، علی ابن ابی‌طالب(ع) را دید که بر آن نشسته و پیش‏ می‌‏آید. جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید ابوبکر از علی(ع) پرسید: «پیغام‌رسانی یا به مأموریت آمدی؟» علی(ع) جواب داد: «رسول هستم. آن حضرت مرا فرستاده است تا سورۀ برائت را در مواقف حج برای مردم قرائت کنم». شیخ مفید افزوده وقتی ابوبکر او را دید، نگران شد لذا به استقبال او رفت و پرسید: «ای ابوالحسن! چرا آمده‌‏ای؟ برای همراهی با من‏ آمده‏‌ای یا برای کار دیگری؟» علی(ع) فرمود: «رسول خدا مرا فرستاده است، تا آیات‏ برائت را از تو بگیرم و با آن پیمان‌‏های مشرکان را باطل اعلام کرده و دستور الهی را اعلام کنم. آن‏ حضرت فرمود تو را مخیر گردانم بین اینکه بازگردی یا همراه من باشی». ابوبکر گفت: «به سوی پیامبر‏ برمی‏گردم». پس از آنکه ابوبکر پیش رسول خدا(ص) رفت، عرض کرد: «ای پیامبر خدا! شما مرا شایستۀ کاری دانستید که مردم با آن به من چشم دوختند و در میانشان شهرتم فزون شد، اما پس از آنکه روانه شدم، مرا برگرداندید. چه شده؟ آیا درباره من آیه نازل شده است؟» پیامبر(ص) فرمود: «نه، ولی جبرئیل امین نازل شد و از سوی خدا پیام آورد که این کار را کسی انجام ندهد، مگر خودت یا فردی که از تو باشد. و علی از من است. لذا کسی جز علی نمی‏‌تواند به جای من این کار را انجام دهد»». منبع: کانال استاد محمدهادی یوسفی غروی(محقق برجسته تاریخ اسلام) در تلگرام #امام_علی علیه السلام #برائت #یوسفی_غروی عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

دکتر دنیل جی امن متخصص آمریکایی: الکل چه کم چه زیاد باعث کوچک شدن مغز افراد شده و عامل ایجاد بیش از ۷ نوع سرطانه 🗣کانال توییت انقلابی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

وقتی یه عده در داخل و خارج نگران قربانی کردن حیوانات در عید قربان میشن! 🔻اگه دیدید کسی داره اعتراض میکنه بهش بگید: آیا برای آمریکا و کشتن ۴۶ میلیون بوقلمون در روز عید شکرگزاری هم نگران میشن ؟! یا چون آمریکا هست مشکلی نداره! یا هر سال که نزدیک به هزار نهنگ توسط مردم نروژ، ایسلند و دانمارک در جزایر فارو قربانی میشن، این دوستان بهشون فشار میاد؟ یا چون اروپاییا چشمای آبی دارن و جهان اولی هستن عیبی نداره!؟ و یا اینکه برای زجرکش کردن گاوها در اسپانیا به خاطر سرگرمی، داد و بیداد میکنن!؟ 🔸حالا جالبه در همه این کشورهای اروپایی_آمریکایی قربانی کردن در روزهای خاص فقط برای سرگرمی و لذت شخص قربانی کننده و خانواده اش هست ولی در اسلام، گوشت قربانی رو بین دیگران مخصوصا فقرا ‌پخش میکنن و میلیون ها تُن گوشت در روز عید قربان بین فقرای جهان تقسیم میشه. کانال شیخ فرهاد فتحی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

یک خرافه در آداب قربانی در دو حدیث با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده که "مالیدن خون عقیقه بر سر نوزاد، از اعمال دوران جاهلیت و شرک است"(کلینی، الکافی، ج 6، ص: 33 و مجلسی، مرآة العقول، ج 21 ، ص: 59) خداوند درباره قربانی کردن در عید قربان در حج می‌فرماید: "لَن يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِن يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ"(سوره حج؛ آیه 37) ترجمه: "هرگز گوشت و خون حیوانات قربانی، به خداوند نمی‌رسد؛ بلکه آنچه از شما به او می‌رسد، تقوا و پرهیزکاری است. این‌گونه خداوند، چارپایان را برای شما رام و مسخّر نمود، تا خدا را به خاطر این که شما را هدایت کرده به بزرگی یاد کنید. و نیکوکاران را مژده بده!" ملاحظه 1: مقصود از اینکه مالیدن خون قربانی به سر نوزاد، «شرک» است یعنی «کاری شرک‌آلود» و از «آداب اختصاصی مشرکان» بوده است. ملاحظه 2: اینکه امروزه بعضی‌ها پس از خریداری خانه یا خودروی جدیدی برای رفع خطرات احتمالی، گوسفند قربانی می‌کنند، کار شایسته‌ای است زیرا خیرش به بستگان، همسایگان و فقرا می‌رسد اما اینکه «خون حیوان را به خودرو یا خانه می‌مالند»، ریشه اسلامی ندارد و از خرافات به شمار می‌آید. ملاحظه ۳: خونی که هنگام ذبح گوسفند بر زمین می‌ریزد، از نظر شرعی نجس است. #قربانی #عقیقه #خرافات عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

❤️ ۲۰ بیست دلیل بر اینکه کلمه ( مولا ) در حدیث غدیر، منظور ولایت و سرپرستی است نه دوستی؟👌 ⛔️آیا( مولی ) به معنای دوستی است یا سرپرستی و اولویت در تصرف؟⁉️ ❌(کاملترین پاسخ به اهل‌سنت در یک صفحه)❌ (پاسخ: مرتضی‌ کهرمی ) به عشق امیرالمؤمنین نشر دهید تا در ثواب جهاد تبیین شریک باشید #مولا #غدیر #کهرمی ‌ عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا علی بن ابی طالب امیر المؤمنین علیه السلام

#پاسخ_به_شبهات استاد دکتر محمدحسین #رجبی_دوانی ویژه ماه #محرم 🚦آیا فرزندان وجود مقدس حضرت زینب کبری سلام الله علیها در کربلا شهید شدند؟ 📍پیرامون فرزندان آن حضرت دو نقل داریم. 🔸نقل اول: نقلی حاکی از آن است که آن وجود مقدس از عبدالله بن جعفر چهار پسر به نام های علی، محمد، عون و عباس و یک دختر به نام ام کلثوم داشته اند. 🔸نقل دوم: اما نقل دیگری هم وجود دارد که سه پسر به نام‌های علی، جعفر و عون و یک دختر هم به نام ام‌کلثوم داشته اند. 📍اما اینکه کودکانی از حضرت زینب سلام الله علیها در کربلا به شهادت رسیده باشند، در هیچ منبع معتبری چنین نکته‌ای ذکر نشده است و اساساً آن وجود مقدس یعنی حضرت زینب علیهاالسلام هنگام فاجعه کربلا حدود ۵۵ یا ۵۶ سال داشتند و معنا ندارد فرزند کوچک، آن هم در حد طفل و کودک داشته باشند. 📍ولی آنچه مسلم است دو تن از فرزندان عبدالله بن جعفر در کربلا به شهادت رسیده اند؛ یکی عون و دیگری محمد. 📍برخی از منابع مطرح کرده‌اند که هر دوی این شهدای بزرگوار از حضرت زینب سلام الله علیها بوده‌اند اما یکی از نقل‌ها حاکی از این هست که محمد بن عبدالله بن جعفر مادرش خوصاء دختر حفصة بن ثقیف بوده و این نقل را مناقب ابن شهر آشوب و ابوالفرج اصفهانی مطرح کرده‌اند. 📍اما در اینکه حداقل حضرت زینب سلام الله علیها مادر یک شهید در کربلا هست شکی نیست و چه بسا این محمد هم طبق نقلی که عرض کردیم که حضرت زینب علیهاالسلام فرزندی هم به نام محمد داشته او هم فرزند حضرت زینب سلام الله علیها باشد و آن وجود مقدس مادر دو شهید باشد. 📍دو نکته هم در اینجا عرض کنم که برخی از منابع (البته خبر متفق القولی نیست) گفته اند که غیر از این دو شهید از فرزندان عبدلله بن جعفر فرزند دیگری هم بوده است به نام عبیدالله بن عبدالله بن جعفر و او هم در واقعه کربلا به شهادت رسیده که ابوالفرج اصفهانی می‌گوید که این عبیدالله برادر همان محمد از خوصاء بوده است ولی همان طور که عرض کردم این نقل مورد اتفاق نیست. 📍نکته دوم هم راجع به دختر حضرت زینب علیهاالسلام است که ما نقلی را داریم که تفصیل آن را مرحوم علامه امین عاملی در کتاب ارزشمند اعیان الشیعه آورده است و به سند خود روایت می کند که معاویه لعنه الله هنگامی که بر عالم اسلام غاصبانه حکومت می کرد، در پی به دست آوردن دل بنی‌هاشم و عمدتاً امام حسین علیه‌السلام و خاندان امیرمومنان علیه‌السلام به ظاهر برآمده بود 📍لذا در این ارتباط تلاش کرد که ام‌کلثوم دختر حضرت زینب علیهاالسلام را برای یزید لعنه الله پسر خود خواستگاری کند و در این ارتباط مروان حکم لعنه الله فرمانروای خود در مدینه را مامور خواستگاری کرد. اما عبدالله بن جعفر موضوع را با امام حسین علیه‌السلام در میان گذاشت و اختیار دختر خود و تصمیم گیری برای ازدواج او را به حضرت واگذار کرد و امام علیه‌السلام ضمن مخالفت با این ازدواج ام‌کلثوم را به عقد قاسم بن محمد بن جعفر بن ابیطالب یعنی پسر عموی او با میل و رضایت خود ام‌کلثوم در آورد. 🔸در این نقل هست که امام علیه‌السلام خیر ام‌کلثوم را در این ازدواج دیدند و وقتی با او در میان گذاشتند ام‌کلثوم هم پیشنهاد حضرت امام حسین علیه‌السلام دایی بزرگوار خود را پذیرفت و این ازدواج صورت گرفت واقدام معاویه ناکام ماند . منبع: کانال استاد رجبی دوانی @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

نماز یا ولایت اهل بیت ؟ آیا اگر کسی نماز نخوانَد ولی دوستدار و شیعه اهل بیت (ع) باشد با شفاعت نجات می‌یابَد؟ پاسخ: از مجموع آیات قرآن و احادیث صحیحی که از معصومین (علیهم السلام) نقل شده فهمیده می‌شود که «نماز» و «ولایت اهل بیت (ع)» ، هر دو مهم، واجب و از ارکان دین هستند که هیچیک بدون دیگری قبول نخواهد شد. اگر کسی بگوید: "نماز میخوانم ولی ولایت اهل بیت (ع) را قبول ندارم و با آنها دشمنی می کنم" نمازش مانند شش هزار سال عبادت ابلیس هست که وقتی تکبّر ورزید و برای آدم (ع) سجده نکرد، عباداتش قبول نشد و کافر به شمار آمد(1) اگر کسی بگوید چون ولایت اهل بیت (ع) را دارم بنابراین نماز بر من واجب نیست، از شفاعت اهل بیت (ع) محروم خواهد شد (2) درباره شُرب خمر (عرق خوری و نوشیدن مواد مست کننده) نیز اگر کسی بگوید چون ولایت دارم دیگر جایز است که شُرب خمر کنم، مشمول شفاعت نخواهد شد(3) درباره سایر گناهان کبیره نیز کسی که "شرمسار" نباشد و با تکیه بر اینکه ولایت اهل بیت(ع) را قبول دارد، گناهان کبیره‌اش را ناچیز وانمود کرده، توجیه کند، چنین ولایتی به دادش نخواهد رسید و مورد شفاعت قرار نمی‌گیرد(4) ولایت حقیقی و کامل، فقط با پرهیز کامل از گناهان تحقق می‌یابد: " اعْلَمُوا أَنَّ وَلَايَتَنَا لَا تُنَالُ‏ إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَاد"(5) ترجمه: بدانید که ولایت ما (به طور کامل) جز با پرهیز از گناهان و کوشش (در بندگی) به دست نمی آید. "... فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ ... "(6) ترجمه: "... پس به خدا سوگند که شیعه(ی کامل و راستینِ) ما، تنها کسانی هستند که اهل پروا از خدا و اطاعت از او باشند و ..." بنابراین اگر کسی به گناهان کبیره افتخار کند، ولایتش خنثی و بی‌اثر می‌شود اما گناهان صغیره یا گناه کبیره‌ای که انسان از آن توبه کرده یا شرمگین است موجب بسته شدنِ کاملِ راهِ نجات، نیست و امید است شفاعت معصومان(ع) دستکم در برخی از مراحل (پس از تحمل برخی از عذابها) به فریادش برسد(7) پانوشت‌ها: (1) سوره بقره، آیه 34 و سوره ص، آیات 74 و 75 و سید رضی، نهج البلاغه، خطبه 192 (قاصعه)، چاپ صبحی صالح، ص: 287 (2) کلینی، الکافی، ج 3، ص: 270 و برقی، المحاسن، ج 1 ، ص: 80 (3) کلینی، الکافی، ج 6، ص: 401 (4) صدوق، معانی الاخبار، ص: 288 (5) کلینی، الکافی، ج 8، ص: 212 و ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 303 و صدوق، الامالی، ص: 262 (6) کلینی، الکافی، ج 2، ص: 74 و ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 295 (7) کلینی، الکافی، ج 5، صص: 469-70 و صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص: 39 #شفاعت #حدیث #نماز عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پاسخ به تهمت «غارت گری» که دشمنان اسلام به امام حسین (ع) زده اند: خلاصه شبهه ای که دشمنان اسلام مطرح کرده اند: " در معتبرترین کتاب تاریخ مسلمانان یعنی تاریخ طبری با سند صحیح آمده که حسین (نوه محمد و امام سوم شیعیان) اهل غارتگری و راهزنی بوده است. طبری روایتی از ابومخنف نقل کرده که وقتی حسین از مکه بیرون آمد در منطقه تنعیم کاروانی دید که والی یمن به سوی دمشق و برای یزید فرستاده بود و اموال آن را غارت کرد(تاریخ الطبری، ج5، صص:385-386). ابومخنف است که این روایت را نقل کرده از بزرگان شیعه بوده و شیخ طوسی درباره او گفته: «همه روایاتش صحیح است»(شیخ طوسی، الفهرست، ص381) " پاسخ خلاصه: این مطلب حاوی دروغ ، مغالطه و تحریف است و چنین اتهامی صحت ندارد. سند روایت مورد ادعا هم طبق مبانی علمای رجال شیعه و هم طبق مبانی علمای اهل سنت دچار ضعف است و انچه از شیخ طوسی نقل شده دروغی بیش نیست. از نظر تحلیل تاریخی نیز چنین روایتی شبیه شایعاتی است که تبلیغاتچی های حکومت بنی امیه برای «مقصر جلوه دادن امام حسین (ع)» نشر می کردند تا او را به عنوان «خارجی»(شورشی مسلح) وانمود کنند و کشتار وحشیانه در حق او و خاندانش را توجیه نمایند. مستندات را در بخش «پاسخ تفصیلی» مطالعه فرمایید. پاسخ تفصیلی: 1 – نکته مهم درباره تاریخ طبری: اینکه برخی ادعا کنند که همه روایات تاریخ طبری صحیح هستند یا اینکه تاریخ طبری معتبرترین کتاب تاریخ اسلام است یک ادعای بی اساس است. طبری حدود 213 سال پس از وفات پیامبر(ص) و 163 سال پس از حادثه عاشورا متولد شده است و روایاتی که در کتابهایش جمع آوری کرده با چند واسطه به او رسیده و درباره هر روایت باید وثاقت (راستگویی و دقت) همه واسطه ها بررسی شود. وانگهی کتب تاریخی متعددی پیش از تاریخ طبری نوشته شده که از نظر اعتبار ، بالاتر یا مساوی با آن هستند بنابراین محتوای هر یک از روایات طبری باید با کتاب های قبل از او سنجیده شود. طبری یک نویسنده سُنی است و به «نقل گزینشی روایات» اعتراف کرده و ادعا نداشت که تمام مطالب کتابش صحیح است. وی انبوهی از روایات متنوع را که با چند واسطه به او رسیده بود طبق سلیقه شخصی خود جمع کرده اما هرگز صحت تمامی آنها را تضمین نکرده است. وی درباره اکثر روایاتش ، منبع و واسطه هایی که آن را برایش نقل کرده اند ذکر کرده تا اگر بعدها دروغین بودن برخی از آنها اثبات شد راستگویی خودش زیر سوال نرود و همه بدانند که واسطه ها دروغ گفته اند. 2 – لزوم بررسی وثاقت همه واسطه های نقل روایت: طبری «روایتی که اتهام غارتگری به امام حسین (علیه السلام) زده» را با 4 واسطه یعنی از هشام بن محمد کلبی از ابومِخنَف از حارث بن کعب والِبی از عُقبة بن سَمعان نقل می کند. اینکه مخالفانِ اسلام برای اثبات صحت این روایت فقط درباره راستگویی و تشیع ابومخنف سخن می گویند و از بحث درباره سایر واسطه ها طفره می روند مغالطه ای برای فریب افراد غیرمتخصص است. راستگویی خود ابومخنف دلیل نمی شود همه روایاتی که نقل کرده حتما مطابق با واقعیت باشند زیرا او نیز سالها پس از حادثه عاشورا متولد شده و نه تنها مستقیما شاهد ماجرا نبوده بلکه روایت مورد بحث را با 2 واسطه نقل می کند که درباره وثاقت هیچیک از آنها دلیل معتبری وجود ندارد از این رو سند این روایت هم طبق نظر علمای اهل سنت و هم طبق مبانی رجالی شیعه ضعیف است. 3 – تحریف سخن شیخ طوسی درباره ابومخنف: آنچه از شیخ طوسی درباره «صحیح بودن روایات ابومخنف» نقل شده دروغ و تحریف است. شیخ طوسی نگفته که «همه روایات ابومخنف صحیح است» بلکه جمله اش چنین است: « صحیح اینست که خود ابومخنف آن حضرت (حسین) را ندیده بلکه پدرش از اصحاب ایشان بوده است»(شیخ طوسی، الفهرست، ص381). براستی در کجای این جمله آمده که «همه روایات ابومخنف صحیح هستند»؟! 4 - دیدگاه شیخ مفید : شیخ مفید ماجرا را بر خلاف طبری نقل کرده است. وی می گوید امام حسین(ع) در منطقه تنعیم با کاروانی که از یمن می آمد مواجه شد و از آنان چند شتر برای خود و یارانش کرایه کرد. از جملات شیخ مفید که از آگاهان به روایات تاریخی است بر می آید که نه تنها «ماجرای غارت کاروان» را باور نداشته بلکه حتی درباره اینکه آن کاروان ، حامل اموالی برای یزید باشد تردید داشته است (الإرشاد، ج‏2، ص: 68) همچنین در آثار محدثان متقدم شیعه (در پنج قرن نخست) همچون کلینی ، صدوق(ره) ، ابن قولویه و شیخ طوسی ماجرای مصادره کاروان یزید یافت نمی شود. ... بقیه را در لینک زیر مطالعه فرمایید👇 پاسخ کامل در آدرس زیر: http://arabi-maleki.blogfa.com/post-474.aspx عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: با توجه به اینکه خداوند در قرآن فرموده «در (قبول) دین، اجباری نیست» (سوره بقره) پس چرا مسلمانان به کشورهای دیگر لشگرکشی کردند تا آنها را به دین اسلام وارد کنند؟ پاسخ: 1 - فتح کشورهای همسایه در زمان خلفا انجام شد نه در زمان پیامبر (ص). در زمان خلافت امام علی (ع) هم فتوحات متوقف شد. روایتی که می گوید امام حسن (ع) یا امام حسین (ع) در فتح ایران حضور داشتند یک روایت جعلی است که فقط یک راوی دروغگو به نام «علی بن مجاهد کابلی» نقل کرده و شواهد متعددی بر دروغین بودنش وجود دارد. 2 - جنگهای مسلمانان در کشورهای همسایه همه بر یک گونه نبوده؛ برخی از فتوحات مثل فتح عراق و شام، مشروع و برای نجات همکیشان از ظلم و کشته شدن به دست حاکمان بوده و برخی مثل ادامه دادنِ پیشرویها به مرکز و شرق ایران و نیز فتح شمال آفریقا، نامشروع و برای گسترش قلمرو حکومتی و افزایش درآمد دستگاه خلافت بوده است. مخصوصا در دوره اموی (از زمان معاویه) جنایات بسیاری نیز انجام می شد که بعدها چنان وانمود شد که فتح در زمان خلفای نخست نیز همراه با چنین جنایاتی بوده! با اینهمه، هیچیک از این جنگها -خواه مشروع یا نامشروع- با هدف گسترش اسلام نبوده گرچه در عمل منجر به مسلمان شدن بسیاری شد. دلایل بر عدم اجبار ایرانیان به تغییر دین: یک دلیل بر عدم اجبار برای مسلمان شدنِ مردم ایران اینست که قانونی که دستگاه خلافت به آن عمل میکرد این بود که "هرکس مسلمان نشود باید جزیه بدهد ولی اگر مسلمان شود باید زکات بدهد". مبلغ جزیه، تقریبا دوبرابر زکات بود از این رو خلیفه، اصراری نداشت مردم عراق و ایران و ... مسلمان شوند زیرا اگر مسلمان می شدند، دولت مجبور میشد تخفیف مالیاتی بزرگی به آنها بدهد. به همین خاطر هیچ اجباری به مسلمان شدن مردم نمیکردند تا درآمد حکومت- از طریق جزیه که مبلغش بیشتر بود- بالا بمانَد. البته مالیاتی که ایرانیها و عراقیها قبل از اسلام به ساسانیها میدادند از جزیه هم بسیار بیشتر و هنگفت تر بود و با سقوط امپراطوری ساسانی، وضعیت اقتصادی عموم ایرانیان و عراقیها بهتر شد. دلیل دوم اینست که اگر مسلمانان، ایرانیها را به تغییر دینشان مجبور میکردند قطعا هم با مقاومت سلحشورانه ایرانیان مواجه میشدند و هم در میان سپاه خود مسلمانها اختلاف می افتاد زیرا صحابه و اهل بیت (ع) این کار را بر خلاف آیات قرآن می دانستند. علت عدم مقاومت کافی در ایران: گفتنی است اکثر شهرهای ایران در عصر فتوحات، مقاومت جدی نکردند زیرا اولا از ظلم ساسانیها به تنگ آمده بودند و ثانیا می دیدند که اگر سلطه سیاسی مسلمانها را بپذیرند هم از نظر اقتصادی به نفع آنهاست و هم میتوانند بر دین پدران خود باقی بمانند و هم نوعی عدالت احتماعی نسبی را تجربه کرده، از تبعیض طبقاتی عصر ساسانی نجات می یابند. البته بعدها در دوره بنی امیه، نژادپرستی عربی فضا را بر همگان تنگ کرد و همین موجب شد هم عربها و هم ایرانیها بر ضد امویان قیام کنند اما در آغازِ فتوحات، چنین ظلمهایی رویه خلفا نبود. نکته تکمیلی: درباره کشورهای شرق دور مثل اندونزی و چین که نزدیک به یک سوم جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل می دهند حمله نظامی از سوی حکومتهای مسلمان انجام نشده و مردم این کشورها صرفاً در اثر تعاملات تجاری و فرهنگی وارد اسلام شده اند. #جنگ #فتح_ایران #فتوحات عضویت در کانالهای ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: آیا قاتلان امام حسین (ع) در روز عاشورا شیعیان کوفه بودند که ایشان را دعوت کردند و سپس با امام خود جنگیدند؟ اگر چنین نیست به طور مستند بگویید که واقعیت چه بوده است؟ پاسخ: نام هیچیک از سران شیعیان کوفه در میان قاتلان امام حسین (ع) دیده نمی‌شود و کسانی که دستشان را به خون امام (ع) و یارانش آلوده کردند صرفا «اشرافِ غیرشیعه» بودند. در ادامه اسناد و توضیحات لازم را ارائه می‌کنیم: چنانکه کتب معتبر و قدیمی تاریخ -همچون «انساب الاَشراف» که از تاریخ طبری قدیمی‌تر است - نوشته‌اند، دستکم دو گروه از کوفیان به امام حسین (ع) نامه نوشتند: 1- اشرافِ غیرشیعه در کوفه که اگرچه شیعه نبودند اما تحلیل سیاسی‌شان این بود که پس از مرگ معاویه، احتمالا حکمرانی یزید تثبیت نخواهد شد و قدرت سیاسی به زودی - دستکم در عراق- به دست حسین (ع) و شیعیان علی (ع) خواهد افتاد. این افراد را از آن جهت با عنوان «اشراف کوفه» معرفی میکنند که بخاطر ثروت یا جایگاه سیاسی و قبیله‌ای خود، می‌توانستند بر طیف عظیمی از مردم اثر بگذارند و نظر و سفارش آنها برای هزاران نفر معتبر بود. برخی از این اشراف، با یکدیگر همفکری کردند و نامه‌ای از طرف خود و هوادارانشان به حسین (ع) نوشتند و اظهار کردند که مردم کوفه همه سربازان گوش به فرمان حسین (ع) خواهند بود و از او می‌خوهند تا به کوفه بیاید. اسامی شماری از این اشراف، چنین است: شَبَث بن رِبعی یَربوعی، حَجّار بن اَبجَر عِجلی، یزید بن حارث شیبانی، عزرة بن قیس اَحمَسی و عمرو بن حجّاج زبیدی، محمد بن عُمَیر تمیمی (1) 2- سران شیعه در کوفه همچون سلیمان بن صرد خزاعی، رفاعة بن شداد بجلی و مسیب بن نجبه فزاری و حبیب بن مظاهر(مظهر) و سایر شیعیان که از روی اعتقاد به حقانیت امام (ع) به او نامه نوشتند و اظهار کردند که رهبر نداریم و اگر تو یبایی ممکن است بر محور حق متحد گردیم و استاندار کوفه را به شام تبعید کنیم(2). می‌دانیم که سالها قبل برخی از سران شیعه در کوفه همچون حُجر بن عدی و یارانش به امر معاویه به قتل رسیده بودند و بقیه نیز در طول سال‌های متمادی در هراس و تقیه به سر برده بودند. نکات مهمی درباره روند حوادث: در آغاز استانداری کوفه بر عهده فردی ترسو یا نرمخو به نام نعمان بن بشیر بود و همین موجب شده بود مردم تصور کنند اگر حسین (ع) به کوفه بیاید نعمان بن بشیر بدون درگیری کنار خواهد رفت و مردم عراق به سرعت درباره امام (ع) به اجماع خواهند رسید و حکومت عدل اسلامی تاسیس خواهد شد؛ بنابراین هم سران شیعیان کوفه و هم اشرافِ غیرشیعه به امام (ع) نامه نوشتند. و از او دعوت کردند. با اینهمه امام (ع) به این نامه ها اعتماد نکرد و از راه‌های دیگری نیز درستی محتوای پیام‌ها را بررسی کرد از جمله اینکه مسلم بن عقیل را برای ارزیابی اوضاع، به کوفه اعزام کرد. تحول مهمی که در این میانه رخ داد این بود که یزید، نعمان بن بشیر را عزل کرده، ابن زیاد را که فردی زیرک و خشن بود به عنوان امیری کوفه منصوب کرد. این انتصاب، تاثیر جدی بر افکار عمومی گذاشت و آرایش نیروهای سیاسی را تغییر داد. اشراف کوفه احساس کردند با نصب فرد قاطع و خشنی مثل ابن زیاد، عموم کوفیان جرأت نخواهند داشت همانند گذشته از مسلم حمایت کنند بنابراین به ابن زیاد پیوستند. وقتی هانی بن عروة بازداشت شد و هوادارانش در اطراف دارالإماره تجمع کردند، همین اشراف یعنی شبث بن ربعی و حجار بن ابجر و .... برای ترساندن مردم، از بالای دارالإماره به مردم می‌گفتند که فتنه را کنار بگذارید، وحدت امت را در هم نشکنید و کاری نکنید که سپاهیان شام به خانه‌هایتان حمله‌ور شوند(3). نکته دیگر اینست که نفوذ برخی از جواسیس و شهادت مسلم و هانی هر یک در اندازه خود موجب اختلال در ارتباط تشکیلاتی شیعیانِ کوفه شد و اندکی پیش از عاشورا، راه‌های خروج از کوفه بر شیعیانی که میخواستند به حسین (ع) ملحق شوند بسته شد و بجز افراد معدودی همچون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، سایر شیعیان یا نتوانستند از محاصره بگریزند و به امام (ع) ملحق شوند یا دچار دودلی و سرگردانی شدند. در روز عاشورا اشراف کوفه – خواه آنان که به امام (ع) نامه نوشته یا ننوشته بودند - عموما در لشگر ابن زیاد حضور داشتند؛ عمر بن سعد که فرماندهی کل سپاه را بر عهده داشت از اشراف کوفه بود نه از شیعیان. همچنین هریک از حجّار بن ابجر، شبث بن ربعی، شمر بن ذی الجوشن، عمرو بن حجاج زبیدی و عزرة بن قیس احمسی به عنوان فرماندهان بخشهای مختلف لشگر منصوب شدند(4) هیچیک از این شخصیت‌ها از سران شیعه کوفه نبودند بلکه در کتب تاریخ با عنوان «اشراف کوفه» معرفی شده‌اند. بقیه در لینک زیر:👇👇 https://eitaa.com/pasokhtext/427

بقیه پاسخ به پرسشی درباره هویت قاتلان امام حسین (ع) 👇👇 در منابع تاریخی آمده که مردم کوفه تمایلی به جنگیدن با امام حسین (ع) نداشتند و از هر گروه هزار نفری که ابن زیاد – با تهدید و تطمیع- جمع کرده، به سوی کربلا اعزام می‌کرد تنها 300 الی 400 نفر به مقصد می‌رسیدند و بقیه در وسط راه فرار می‌کردند و به خانه برمی‌گشتند.(5) نتیجه: بنابراین به گواهی قدیمی‌ترین و معتبرترین منابع تاریخ اسلام، کسانی که در روز عاشورا با امام حسین و یارانش جنگیدند، اشراف کوفه و هوادارانشان بودند و نام هیچیک از شخصیتهای شیعه در میان قاتلان آن حضرت (ع) دیده نمی‌شود. گناه شیعیان کوفه این بود برخی از آنها ترسیدند و برخی دچار تحلیل اشتباه یا اقدام دیرهنگام شدند. هزاران نفر از شیعیان کوفه که در روز عاشورا از یاری سیدالشهدا (ع) جا مانده بودند، بعدها به فرماندهی سلیمان بن صُرَد بر ضد بنی امیه قیام کردند و 4 هزار نفر از آنان در قیام توّابین به شهادت رسیدند اما کارشان تاثیر مثبتی در تضعیف ظلم و تقویت حق نداشت. پاورقی: (1) بلاذری، أنساب ‏الأشراف، ج‏3، ص:158(چاپ سهیل ‏زكار، ج‏3، ص:369) و طبری، تاريخ ‏الطبري، ج‏5، ص:353 (2) بلاذری، أنساب ‏الأشراف، ج‏3، ص:157(چاپ سهیل ‏زكار، ج‏3، ص:369) و طبری، تاريخ ‏الطبري، ج‏5، ص:352 (3) دینوری، الأخبارالطوال، ص:239 (4) أنساب ‏الأشراف، ج‏3، ص:187(چاپ‏ سهیل زكار، ج‏3، ص: 386 و ص:394) (5) بلاذری، أنساب ‏الأشراف، ج‏3، ص:178(چاپ‏ سهیل زكار، ج‏3، ص:386) https://eitaa.com/pasokhtext https://eitaa.com/pasokhtext

آیا مطلب زیر که در فضای مجازی درباره کُمَیل و دعای او نشر شده راست است؟ « کمیل در سال ۳۶ هجری ازطرف علی به حکومت فارس منصوب شد. وی وقتی فهمید که ایرانیان پنهانی به زیارت آرامگاه کوروش بزرگ می روند تصمیم گرفت آنرا خراب کند و همین باعث شد مردم فیروزاباد فارس بر ضد او قیام کنند. وی پس ازکشتن هزاران ایرانی ، شکست خورد و به شام گریخت. او همان کسی است که دعایش یعنی «دعای کمیل» ما را به بهشت می برد!! » پاسخ خلاصه:     این مطالب ، ساختگی و مغرضانه است. اساسا سند معتبری درباره مشارکت کمیل بن زیاد جنگ با ایرانیان نداریم. تنها جنگی که وی در آن شرکت کرده «جنگ صفین» است که در کنار امام علی(ع) برای سرکوب «عربهای شورشی شام» - که دستشان به خون بی گناهان آلوده بود – شجاعانه جنگید. @pasokhtext توضیحات بیشتر:     کمیل اساسا در زمان هیچیک از خلفا هیچ منصب سیاسی یا فرماندهی نظامی نداشته است. فهرست استانداران و امیران عرب در فارس در کتب تاریخی مثل تاریخ طبری ، تاریخ خلیفه ، تاریخ یعقوبی ، الاخبار الطوال ، المعارف ابن قتیبه و انساب الاشراف بلاذری و ... آمده ولی نام کمیل در هیچیک از آنها به عنوان «استاندار فارس» نیامده است. کسانی که ادعا می کنند کمیل استاندار فارس بوده باید سند ارائه کنند. هیچیک از مطالبی که برای وحشی نامیدن کمیل منتشر می شود سند تاریخی ندارد و در منابع مهم تاریخی نیست.      کمیل از شیعیان شجاعِ امام علی(ع) و مخالف نژادپرستی بنی امیه بود. وی در جنگهای عربها با ایرانیان نقشی نداشته اما در رکاب امام علی(ع) با شورشیان مسلح شام - که عرب و پیرو معاویه بودند - جنگیده است.     پیش از آن نیز در زمان عثمان در انقلاب مردم عراق بر ضد ستم های «اشرافِ عربِ اموی» شرکت کرد و در این راه از عثمان سیلی خورد. وی هیچگاه به شام نگریخته زیرا شام مرکز اقتدار عربهای اموی بود که به خون کمیل و سایر شیعیان تشنه بودند. کمیل تا آخر عمر خود را در عراق گذراند و مدتها بخاطر مخالفت با «حکومت نژادپرست عربی اموی» تحت تعقیب بود و مخفیانه زندگی می کرد. وی سرانجام در سن 90 سالگی به خاطر سوابق عدالتخواهانه و مخالفت با نژادپرستی بنی امیه به دست حَجّاج گردن زده شد.    حتی بر فرض اگر کمیل منصب استانداری فارس را از سوی امام علی(ع) داشت – که البته چنین نیست- اساسا شیوه حکومتی علی(ع) به نحوی بوده که آسیبی به معبدهای زردشتی ها ، مسیحیان و حتی یهودیان وارد نشود و حقوق انسانی اقلیتهای دینی محفوظ بمانَد. امام علی(ع) به رعایت حقوق اقلیت ها مشهور بودند تا جایی که امروزه نیز بخشنامه ای منسوب به آن حضرت در میان اقلیت های دینی وجود دارد که مسؤولان حکومت اسلامی را  از ظلم به اقلیتها بر حذر می دارد.     «دعای کمیل» نیز نوشته ی خود کمیل نیست بلکه در روایات آمده که علی(ع) این دعا را به او آموخته اند. در این دعا نه تنها اثری از سنگدلیِ یک انسانِ نژادپرست دیده نمی شود بلکه «عشق به خدا و بندگانِ او» در‌ آن موج می زند. یک نکته کلی:      در سال های اخیر برخی از "تیم های جعل خبر" و "اتاق های فکر" در داخل و خارج از کشور اقدام به "تولید مطالب نادرست" و  سرشار از "مغالطه" ، ""دروغ" و "اغراق" می کنند تا میان ایرانیان و اسلام فاصله ایجاد کنند. آنان تلاش می کنند شخصیت های محترم و مقدس اسلامی همچون اهل بیت(ع)،  سلمان ، کمیل و ... را اشخاصی نژادپرست یا جنایتکار قلمداد کنند. متن هایی که با این مضامین منتشر می شود بی استثنا حاوی دروغ و مغالطه و فاقد سند معتبر است. گاهی نیز نام برخی از کتب را به عنوان «سند» ذکر می کنند ولی وقتی مراجعه می کنیم می بینیم چنین مطالبی در آن کتاب ها وجود ندارد و آدرس جلد و صفحه را تنها برای فریب مخاطبان ذکر کرده بوده اند.      در اینگونه متن ها از شیوه های «تحریک احساسات» و «تکنیک های اثرگذاری روانی» استفاده می شود. مثلا در متنی که برای تخریب چهره کمیل نوشته بودند مدعی شده اند که «کمیل ایرانیان بسیاری را کشت ولی سپس شکست خورد و به شام گریخت»!! در واقع نخست او را به جنایت متهم می کنند و سپس روحیه حماسی ایرانی ما را ارضا می کنند.      در واقع ، این مطالب در پوشش «دفاع از مظلومیت ایرانیان» و «افشای چهره زشت نژادپرستی عربی» ، به دنبال بدنام کردنِ اسلام و شخصیتهای اسلامی است. برای کسب اطلاعات دقیق درباره کمیل به منابع زیر رجوع فرمایید: الطبقات ‏الکبرى ، ابن سعد ،ج‏6، ص:217  الفتوح، ابن اعثم ، ج‏7، ص:94 البدایة و النهایة، ابن کثیر ، ج‏9، صص:46-47 الإصابة ، ابن حجر ، ج5 ، صص:485-486 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

🔆 شایعه کرده اند که واقعه کربلا صحت ندارد و اولین بار هشتصد سال پیش یک فرد دروغگو آن را روایت کرده است. 👆 پاسخ را در تصویر ببینید #أَیْنَ_الطّالِبُ_بِدَمِ_الْمَقْتُولِ_بِکَرْبَلاءَ #لبیک_یا_خامنه_ای 📌 بازنشر کلیه مطالب جهت روشنگری عموم مردم ، با ذکر #صلوات ، بدون ذکر منبع هم مجاز است. 🏴 #قرارگاه_پاسخ_به_شبهات_و_شایعات @GhararGahShayeat

آیا ماه صفر #نحس است؟ آیا نحوست این ماه در کتاب مفاتیح الجنان ذکر شده است؟ خلاصه پاسخ از کانال تلگرامی #مباهله_قرن_21 👇 ✅ در مورد ماه صفر ، به غلط معروف گشته که ماه صفر «نحس» است؛ به خصوص روز #چهارشنبه آخرین آن ماه را که به نحس‏ بودن بیشتر معروف شده است ولی درباره نحس بودن این ماه، روایت خاصی از پیشوایان دینی(ع) نرسیده و در منابع روایی ما از اهل بیت (ع) در مورد #نحس بودن این ما سخنی وجود ندارد. ✅تکمیلی بین مردم مشهور شده است که ماه صفر ماه نحسی است و برای رفع نحوست آن باید ادعیه ای خواند یا صدقه داد و ... اما جالب توجه است وقتی به منابع روایی رجوع می کنیم حدیثی در مجامع روایی دال بر نحوست ماه صفر نمی یابیم. ✅مرحوم شیخ عباسی قمی ره صاحب مفاتیح الجنان نیز در ابتدا اعمال ما صفر می گوید: بدان که این ماه به نحوست معروف است. یعنی ایشان نیز صرفاً شهرت این امر را بیان می کنند و روایتی دال بر این مطلب نمی آورند. ✅حتی دعایی هم که برای رفع این نحوست ایشان در کتابش به نقل از فیض کاشانی ره و ... آورده است؛ در هیچ یک از مجامع روائی ما #موجود_نیست طبق جستجوهای انجام شده. حتی در آثار چاپی خود فیض کاشانی ره نیز این دعا به چشم نمی خورد. حتی در مجامع روائی و کتب عامه نیز همچین دعایی به چشم نمی خورد. ✅اما علامه مجلسی ره نیز در کتاب «زادالمعاد» درباره ماه صفر بیان کرده که این ماه مشهور به نحوست و شومی است و این مطلب به دو معنی می تواند باشد: اول آنکه طبق قول علمای امامیه رسول الله(ص) در این ماه وفات یافتند. دوم اینکه چون این ماه پس از ماه‌هایی است که جنگ در آنها حرام است یعنی پس از ماههای ذی القعدة، ذی الحجة و محرم الحرام قرار دارد بنابراین جنگ‌ها (در میان قبایل عربی در جاهلیت) از ماه صفر شروع می‌شد پس این ماه، شروع قتال بود و از این نظر، شوم دانسته می‌شد. علامه مجلسی در ادامه تصریح می‌کند که در احادیث معصومان(ع) در کتب شیعه چیزی که دلیل بر نحوست این ماه باشد؛ ندیده و صرفاً در برخی روایات غیرمعتبر عامه(اهل سنت) چنین باوری ذکر شده است. بنابراین دلیلی از آیات و احادیث اهل بیت(ع) برای نحس بودن ماه صفر نداریم اما صدقه دادن و دعا کردن در همه ماه‌ها و همه روزها پسندیده است. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

«آقای "رئید موون" که گردآورنده کتاب‌های قدیمی در تگزاس آمریکا ؛ نسخه‌های مختلفی از "انجیل" کتاب مقدس مسیحیان و نسخه‌های قدیمی قرآن را جمع‌آوری نموده، او می‌گوید که هیچ یک از نسخه‌های انجیل باهمدیگر همخوانی ندارند و نظرش در مورد نسخه‌های قرآن نیز جالب است.» ✅ @GgaroGhati https://eitaa.com/GgaroGhati

📌سخنان پنجاه سال پیش رهبر انقلاب دربارۀ کنگره جهانی اربعین 🔸نیم قرن پیش؛ یعنی زمانی که هنوز مراسم اربعین، به شکوه امروز شکل نگرفته بود، آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۵۲ مصادف با روز جمعه ۲۰ صفر سال ۱۳۹۴ هجری قمری در یکی از سخنرانی‌ها در مسجد امام حسن (ع) در مشهد مقدس، تحلیلی تاریخی خاصی از چرایی اهمیت زیارت اربعین ارائه دادند. 🔻متن بیانات ایشان به شرح زیر است: 🔹می‌دانید یکی از علائم ایمان، زیارت اربعین است؟ بنده نمی‌دانم این روایت چقدر صحیح است، اصراری هم ندارم که بگویم معنای این روایت همین است که من گمان کرده‌ام، واقعش هم این است که احتمال می‌دهم معنایش یکی از شقوق و احتمالات دیگری باشد که در این زمینه بیان می‌شود؛ امّا اگر این احتمال هم که من می‌گویم باشد، مؤیّد فراوانی دارد؛ «زیارة الاربعین». 🔹شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند، اطراف و اکناف بلاد. اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزا متشتت در جریان بود. 🔹مثل دانه‌های تسبیح یک رشته و یک نخ همه این‌ها را به هم وصل می‌کرد. چه بود آن رشته؟ رشته اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع یعنی امام. همه این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه اعضا فرمان می‌داد و به این ترتیب تشیع یک سازمان و یک تشکیلاتی بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند اما بودند کسانی که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمانبری آنها به حساب بود، فریاد زدنشان از روی دستور بود، سکوتشان بر طبق نقشه بود. 🔹همه چیزشان با حساب بود. فقط یک عیبی کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر، شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را می‌دیدند. اما یک کنگره جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه (ع). 🔹این کنگره جهانی را معین کردند. وقتش را هم معین کردند. گفتند در این موعد معین در آن کنگره هر کس بتواند شرکت کند. آن موعد روز اربعین است و جای شرکت، سرزمین کربلا است. چون روح شیعه روح کربلایی است‌، روح عاشورایی است. در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است. شیعه هر جا که هست دنباله‌روی عاشورای حسین(ع) است. این هم که می‌بینی همه جا این تپش‌هایی که در شیعه مشهود شده‌، از آن مرقدِ پاک ناشی شده. این شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی مقدار سرکشیده. به جان‌ها و روح‌ها رسیده. انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده. 🔹بنابراین مسئله اربعین یک مسئله مهمی است‌، اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره بین‌المللی و جهانی برای سرزمینی که خودش خاطره‌انگیز است آن سرزمین‌. سرزمین خاطره‌ها است‌، خاطره‌های باشکوه‌، خاطره‌های عزیز، سرزمین شهدا، مزار کشته‌شدگان راه خدا، اینجا جمع بشوند تشیع‌، پیروان تشیع و دست برادری و پیمان وفاداری هر چه بیشتر بدهند. 🔹اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدس را یک چنین میعادی قرار بدهند. البته بسیار کار بجا و جالبی خواهد بود و همین دنباله‌گیری از راهی است که از ائمه هدی (ع) به ما ارائه دادند. 🚩 سخنرانی در مسجد امام حسن مجتبی (ع) / مشهد ۲۴ اسفند ۱۳۵۲ 👈 متن کامل را در لینک زیر ملاحظه کنید: farsi.khamenei.ir/news-content?id=40828 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

آیا زیارت اربعین در صدسال اخیر اختراع شده است؟ تاریخچه زیارت اربعین به روایت ابوریحان بیرونی ابوریحان بیرونی(اندیشمند بزرگ شیعه) که در سال 440 هجری یعنی حدود هزارسال پیش وفات کرده در کتاب الآثار الباقیه، صفحه 422 درباره روز بیستم ماه صفر (اربعين) می‌گوید: " و فی العشرین رُدَّ رأسُ الحسین الی مجثمه {جثته} حتی دَفِنَ مع جُثَّتِه و فیه زیارةُ الأربعین و هُم حُرَمُهُ بَعدَ انصِرافِهِم مِنَ الشامِ" ترجمه: "و در روز بیستم (از ماه صفر)، سر حسین {علیه السلام} به آرامگاهش باز گردانده شد تا در کنار بدنش دفن شود و در این روز زیارت اربعین انجام شد و آنان (زائران)، خانواده اش بودند که پس از بازگشت از شام {به زیارت آمدند} " مشخصات کتابشناختی: ابوریحان بیرونی، الآثار الباقیة عن القرون الخالیة(تحقیق و تعلیق پرویز اذکائی)، تهران، مرکز نشر میراث مکتوب، سال 2001م/1379هـ ش. #اربعین #ابوریحان_بیرونی #زیارت . عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

سلام سوم در نماز یعنی «السلام علیکم و رحمت الله» در پایان نمازها خطاب به چه کسانی است؟ پاسخ: از روایتی که در کتاب «علل الشرایع» شیخ صدوق(ره) درباره نماز پیامبر (ص) در معراج نقل شده فهمیده می‌شود که سلام سوم در نماز ، خطاب به «فرشتگان و پیامبران» است.(علل الشرایع، ج2 ، ص 316) گویی ما هنگامی که به نماز می‌ایستیم در صفوف انبیا(ع) و فرشتگان قرار می‌گیریم و همصدا و همنوا با آنان به ستایش پروردگار مشغول می‌شویم، هرچند که آنان را نمی بینیم. بنابراین در پایان نماز به عنوان «درودِ پایانی» یا «خداحافظی»، خطاب به آنان می‌گوییم: «السلام علیکم و رحمة الله و برکاته» البته این جنبه ملکوتی سلام سوم است ولی جنبه ظاهری اش برای کسی که در نماز جماعت شرکت کرده اینست که به سایر نمازگزاران درود می‌فرستد و این دو جنبه ، منافاتی با یکدیگر ندارند. والله العالم عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

پرسش: اگر خلافت، غصب نمی‌شد و امام علی(ع) بلافاصله بعد از پیامبر اکرم(ص) به حکومت می‌رسید، وضعیت تاریخ اسلام چه می‌شد؟ پاسخ: ما دقیقاً نمی‌دانیم اگر غصب خلافت توسط حزب سقیفه رخ نمی‌داد، کل روند تاریخ بشریت، چه می‌شد ولی می‌دانیم که شیطان، بیکار نمی‌نشست و بالأخره با مقداری تأخیر، شورش‌هایی بر ضد حکومت علی(ع) و اولادش به راه می‌انداخت و بعد هم نبردهای حق و باطل با فراز و نشیب‌هایی تداوم می‌یافت و شاید گاهی برخی از ائمه(ع) از قدرت ساقط می‌شدند و گاهی به قدرت باز می‌گشتند و گاهی عدل و شرع را در جامعه اجرا می‌کردند و گاهی نمی‌توانستند. این تصور که اگر اصحاب پیامبر (ص) در آزمون ولایت رفوزه نمی‌شدند، قطعاً دنیا به بهشت تبدیل می‌شد، درست نیست زیرا امتحانات دیگری در قدم‌های بعدی پدیدار می‌شد و شیطان به پاتک و حملات دیگری دست می‌زد و گاهی در حملاتش موفق می‌شد. آری اگر خلافت از همان آغاز غصب نمی‌شد، شورش منافقان به تأخیر می‌افتاد و کفّه‌ی مؤمنین تا مدت‌ها سنگین‌تر باقی می‌ماند و ما امروز به جای اینکه فقط 4 سال و 9 ماه را به عنوان حکومت امیرالمؤمنین(ع) و الگوی عدالت بشناسیم، از یک تجربه مثلا 60 ساله‌ی حکمرانی معصومان(ع) برخوردار بودیم و دستمان خیلی پُرتر بود. اگر خلافت، غصب نمی‌شد شاید امیرالمومنین(ع) 30 سال حکومت عادلانه داشتند و در آن مدت، وضعیت خوبی برقرار بود و الگوی ارزشمندی برای بشریت بر جای می‌ماند ولی احتمالاً ایشان سرانجام به دست یکی از منافقین شهید می‌شدند و بعد هم امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هم سی سال حکومت میکردند ولی منافقین، شورش می کردند و امام حسين(ع) شهيد می‌شد و در دوره‌های بعدی هم گاهی ائمه(ع) از قدرت ساقط می‌شدند و گاهی به قدرت می‌رسیدند و مثلا دوره 11 امام بیش از 250 سال می‌شد و هنگامی که نوبت به مهدی(عج) می‌رسید احتمالاً باز هم مجبور به غیبت می‌شدند. به طور کلی، هر نسلی دارای آزمایش‌های خاص خود است. نباید خیال کنیم اگر صحابه در آزمون‌ها موفق می‌شدند لزوما نسل بعدی هم موفق می‌شدند. خداوند می‌فرماید: أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یتْرَکوا أَن یقُولُوا آمَنَّا وَهُم لَا یفْتَنُونَ؟! وَلَقَد فَتَنَّا الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ (سوره عنکبوت؛ آیات 2 و 3) ترجمه: "آیا مردم گمان دارند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟! ما کسانی را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می‌کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانی که راست می‌گویند و کسانی که دروغ می‌گویند تحقق یابد" دشمنی ابلیس با بشر تمام نمی‌شود. او روی هوس‌ها، تنبلی‌ها، حسادت‌ها، لجاجت‌ها و قدرت‌طلبی بشر سرمایه‌گذاری می‌کند و خدا اجازه داده که اهل باطل گاهی در این دنیا به پیروزی‌های ظاهری و موقتی برسند و مؤمنان به شکنجه و قتل گرفتار آیند تا هرکسی ایمان و استقامتِ خود را عملاً شکوفا کند و منافقان نیز نفاق خود را آشکار کنند. قرآن می‌فرماید: أَم حَسِبَ الَّذِینَ ... بقیه را در لینک زیر مطالعه فرمایید: http://pasokhha57.blogfa.com/post/30 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

قدیمی‌ترین نسخه زیارت شریف عاشورا: نسخه قدیمی‌تر زیارت عاشورا که در "کامل الزیارات" تألیف ابن قولویه قمی(ره) آمده و مرحوم علامه امینی (ره) بانی نشر آن شدند آمده تفاوتهایی با متنی که در مفاتیح است دارد. تفاوت اصلی نسخه قدیمی‌تر با نسخه رایج زیارت عاشورا در برخی از عبارات لعن است. عبارات لعن در نسخه رایج رایج زیارت عاشورا به صورت زیر است : " اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّي وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلًا ثُمَّ الثَّانِيَ ثُمَّ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة... " اما در نسخه ای که در قدیمی‌ترین منبع این زیارت یعنی کامل‌الزیارات آمده لعن‌ها به صورت زیر است: " اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ آلَ نَبِيِّكَ بِاللَّعْنِ ثُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ وَ أَبَاهُ وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة " ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ص179 گفتنی است علامه مجلسی (ره) هر دو نسخه بالا را در بحارالانوار آورده است. درباره ارجحیت نسخه قديمي‌تر زيارت عاشورا بر نسخه رایج ، يك مقاله مستند و علمی در مجله کتاب قیم یزد نشر شده كه لينك دانلودش در مطلب زير یافت می شود: http://masalnews.ir/4956/%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D9%85%D8%AA%D9%86-%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D9%88-%D9%82%D8%AF%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D8%A7-%D9%85/ عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

#سیره_ائمه #سیره_امام_حسن_مجتبی #سخنرانی_علامه_عسکری 🔶 اگر امام حسن(ع) صلح نمی‌کرد چه می‌شد؟🔶 اگر امام حسن صلح نمی‌کرد، معاویه می‌آمد کوفه را فتح می‌کرد، آن چه را می‌خواست قتل عام می‌کرد و می‌گفت: این‌ها قتله [قاتلان] عثمان هستند، آن‌هایی که باید بمانند، روایاتی که در فضائل حضرت امیر (ع) و اهل بیت (ع) است و تا امروز در صحاح و مسانید هست، آن‌ها قتل عام می‌شدند، در این جنگ فرهنگی، ارتش امام حسن(ع)، ارتش پیامبر (ص) کشته می‌شدند، به نام چه؟ [خونخواهی عثمان]، حجر بن عدی بعد از صلح بر امام حسن(ع) وارد شد، به قدری پریشان است، گفت... (الله اکبر [الآن] می‌گویم چه گفت) گفت: «ا‌لسلام علیک یا مُذِل المؤمنین» حضرت گفت: «چرا این حرف را زدی؟» گفت: «به خدا قسم حب شما مرا واداشت بر این حرف»، گفت: «برای حفظ تو این کار را کردم. برای حفظ شما [شیعیان]» [امام حسن] صریح [می‌گوید]. این یک حرف امام حسن است که می‌گوید من اگر صلح نمی‌کردم، [معاویه] می‌آمد، به نام این که این‌ها قاتلان عثمان هستند همه این‌ها را می‌کشت، یک خطبه نهج‌البلاغه امروز در دست ما نبود. یکی از آن روایت‌هایی که در صحاح و سنن و مسانید هست در دست ما نبود، اصل ظریف در دست ما نبود، سیره علی(ع) در دست ما نبود، سیره صحیح پیامبر در دست ما نبود، تفسیرهای صحیح قرآن در دست ما نبود، همه را این‌هایی که امام حسن(ع) نگاه داشت به ما رساندند. این یکی از اسرار صلح امام حسن(ع) است. یکی دیگر: شما لابد شنیده‌اید، قطعا شنیده‌اید. همه‌مان شنیده‌ایم. وقتی که زینب را به اسیری بردند... (الله اکبر... الله اکبر... دختر پیامبر را)، در مجلس یزید، به یزید خطاب کرد: «یابن ا‌لطلقاء» گفت: «تو پسر آزاد کرده جّد من هستی»، چون پیامبر وقتی فتح مکه را کرد گفت: «اذهبوا فانتم الطلقاء» آزاد کرده پیامبر هستند، پس حضرت زینب به یزید می‌فرماید، آزاد کرده ما هستید، حضرت [امام حسن (ع)] فرمود: اگر من صلح نمی‌کردم، [معاویه] می‌آمد مرا می‌گرفت و آزاد می‌کرد... «فأکون... (این لفظ امام حسن است، گوش کنید)... فأکون سُبّة علیٰ رقاب بنی هاشم أبد الدّهر.» تا آخر روزگار بنی امیه می‌گفتند که امام حسن و امام حسین(ع) آزاد کرده معاویه هستند. نه این که نمی‌کشت، بعد می‌کشت. ولی اول آزاد می‌کرد، این‌ها را داشته باشید هنوز هم، باز حرف داریم، [امام حسن (ع)] صلح کرد. [حضرت] در صلح نامه نوشت... یکی از چیز‌ها این بود که امام حسن و امام حسین(ع) نزد او شهادت نمی‌دادند، یعنی خلافتش را قبول نداشتند. معنایش این است. این یک، [دیگر این که] خراج داراب جرد (داراب جرد را با جنگ نگرفته بودند. لذا وارد فَیء بود) در صلح آمده که خراج داراب جرد را باید بدهد به فرزندان آن‌هایی که در رکاب حضرت امیر در جمل و صفین کشته شدند. [همان] ایتام را. این یکی از شرط‌ها بود. شرط دیگر، کسی را بعد از خودش خلیفه نکند، کار مسلمان‌ها به خود مسلمان‌ها واگذار شود. این‌ها را همه نوشته، [معاویه] همه را امضا کرد و داد. [معاویه] آمد در نُخَیله بالای منبر رفت. اولاً که حضرت امیر را لعن کرد، حضرت امام حسن(ع) گفت که «من حسنم، مادرم فاطمه است، جّده‌ام خدیجه است، جّدم رسول خداست. تو مادرت هند جگرخوار است، پدرت ابوسفیان است... «لعن الله الأمنا حسبا [خدا از میان ما آن کسی را که حسب پست‌تری دارد لعنت کند]»، همه اهل مسجد گفتند که: «آمین». هر که از ما حسبش پست‌تر باشد لعنت بر او. این یک حرفی بینشان رد و بدل شد، حالا [در این جا] امام حسن (ع) نشسته و معاویه بر بالای منبر [بود]، بعد گفت که: «ألا و إنّ الحسنَ بن علي قد اشترطَ عليّ شروطاً، كلها تحت قَدَمَيَّ هاتين» [حسن بن علی] شرط‌هایی با من کرد، همه‌اش زیر دو پای من است. خودش را معرفی کرد. این یک. بالاتر از این [هم] هست، گفت:«إنّي ما قاتَلتکم لِتُصَلّوا و لا لِتَصوموا...» من با شماها ای اهل کوفه جنگ نکردم که نماز بخوانید [و روزه بگیرید]، شما این کار را می‌کنید. «... و أنّما قاتَلتُکُم لِأتأمَّرَ عَلَيْكُم» من با شما جنگ صفین و همه این‌ها [کردم] برای این که بر شما حاکم بشوم. پس حضرت امام حسن(ع) کاری کرد معاویه خودش را لخت نشان مردم داد تا به امروز. این بعضی از آثار صلح امام حسن(ع) است. پس اگر این صلح نبود کربلا هم نبود. حضرت سیدالشهداء را هم می‌کشت، کربلا هم نمی‌شد. پس این بعضی از آثار صلح امام حسن (ع) است. ✅ جهت استماع به صوت سخنرانی علامه به آدرس زیر رجوع کنید👇 🌍 https://alaskari.org/fa/سخنرانی%e2%80%8cهای-علامه-عسکری/اگر-امام-حسن-ع-صلح-نمیکرد-چه-میشد؟/ . 🔶 @alaskari_farsi 🔶 @alaskari_farsi