eitaa logo
پاورقی ها
473 دنبال‌کننده
293 عکس
163 ویدیو
2 فایل
حمید اسماعیل زاده اینجا پیام بدهید: @azpavaraqi
مشاهده در ایتا
دانلود
ما برگشتیم، برگشتیم به شهر خودمان و محرم را در هیات‌های شلوغ‌مان عزاداری می‌کنیم. حتی می‌توانیم انتخاب کنیم که کدام هیات را از ده‌ها هیات انتخاب کنیم. اما بچه‌های کالج ماندند تا پرچم حسین علیه السلام را بالا نگه دارند و بشوند یکی از معدود هیات‌های بوسنی. بوسنی و هرزگوین، سارایوو، کالج فارسی بوسنیایی. (در مورد کالج فارسی بوسنیایی که یک مجتمع آموزشی است و توسط ایرانی‌ها مدیریت می‌شود اندکی در یادداشت‌های قبلی نوشتم که انشاالله به زودی مفصل‌تر خواهم نوشت.) پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
از ارسال نظراتتون ممنونم. سفر بوسنی و بازتابش به دیگران، برای من یک وظیفه است، اگر شما هم مطالب سفر را خوانده‌اید نظرتان را برای حقیر بفرستید و در انتشار این مطالب کمک کنید. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
3.27M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 ۳۱ سال پیش در ۲۲ جولای ۳۷۷۷ خمپاره به شهر سارایووی در محاصره شلیک شد، یعنی تقریبا هر ۲۳ ثانیه یک خمپاره. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
8.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
23 جولای (۲مرداد) 20 سال پیش در چنین روزی پل تاریخی موستار بازسازی شد. این پل بیش از 500 سال پیش در عهد خلافت عثمانی ساخته شده بود و از سازه‌های قوسی مشهور جهان در زمان خودش بوده است. این پل در اروپا نمادی برای مسلمانان بوده و بیش از 400 سال مستحکم باقی مانده تا اینکه در جنگ بوسنی در سال 1993 توسط کروات‌ها با گلوله‌های مکرر توپ تخریب می‌شود. تخریب این پل بیشتر از اینکه یک اقدام نظامی باشد یک اقدام روانی بود تا روحیۀ مسلمانان بوسنی تخریب شود. سال2004 در چنین روزی، برخی از کشورها و مجامع بین‌المللی دل‌شان به حال پل می‌سوزد و با حمایت مالی چندمیلیون یورویی این پل را احیاء می‌کنند؛ شاید که نه،حتما اگر همین کشورها و مجامع بین‌المللی می‌خواستند می‌توانستند سال1993 مانع تخریب این پل بشوند و دل‌شان به حال مسلمانان و زنان و کودکان بی‌گناه بوشنیاک(مسلمانان بوسنی) بسوزد ولی ترجیح دادند فقط دل‌شان به حال پل بسوزد. 6جولای یعنی 17 روز پیش، ما که یک گروه بیست و چند نفره از ایران بودیم، این پل تاریخی را مزین به پرچم قلب تپندۀ اسلام یعنی فلسطین کردیم. ✍اینجا حکایت آن روز را نوشتم که این خبر مثل توپ در دنیا صدا کرد و الحمدلله خبرش به صهیونیست‌های منطقه هم رسید و حتی برخی چهره‌های بوسنی هم حمایت کردند که ظاهرا صهیونیست‌ها از خجالت‌شان در فضای مجازی درآمدند. جالب که اکثر خبرگزاری‌های داخل ایران،‌ متوجه ایرانی بودن این حرکت نشده بودند که خب از جهتی هم خوب شد چون اثر رسانه‌ای بیشتری در منطقه داشت ولی از جهت دیگرش سطح پایین پوشش رسانه‌های داخلی را هم نشان می‌دهد. حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
‌ 🔴 سیدحسن حفظه‌الله لحظاتی پیش در مراسم تشییع پیکر پاک شهید سیدفؤاد شکر(حاج‌محسن): ...شهید فؤاد، سیدذوالفقار و حاج عماد از هسته‌های اصلی مقاومت در لبنان بودند. مسئولیت نیروهای حزب‌الله در جریان جنگ «بوسنی‌و‌هرزگوین» بر عهده شهید فؤاد بود و در آن مقطع دستاوردهای بسیار زیادی داشت. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
1.37M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مسیر سفرهای من از ۲۴ تیرماه (بعد از بازگشت از بوسنی) تا ۱۵ مرداد در نقشهٔ جالب بالا آمده است؛ از فردا مسیری جدید و سفرهایی جدید ... سفر، خانهٔ من شده است. در همهٔ این سفرها نمازم کامل است، انگار هرجا می‌روم وطن است. وقتی در سفر بوسنی، در فرودگاه استانبول نمازم را کامل خواندم و همسفرانم به من اقتدا کردند به شوخی به یکی از بچه‌ها گفتم من اهل ترکیه‌ام به کشورم خوش آمدید که اصلا فکر نمی‌کردم باور کند و سریع اصلاح کردم که شوخی بود و دلیل نماز کامل چیست و همه این سفرها از جمله همین سفر بوسنی برای یک رسالت و وظیفه انجام می‌شود نه قصد شخصی اگرچه با هزینه شخصی است، برای همین هم نمازم کامل است. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
♨️ تفریح اروپایی 🔹 ماجرای تک‌تیراندازانی که دیروز در بوسنی و امروز در غزه فقط کودکان را هدف قرار می‌دهند. ✍ یادداشت کامل را اینجا بخوانید. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
♨️ تفریح اروپایی اولین بار در سفر بوسنی بود که متوجه شدم تک تیراندازانی هدف‌شان فقط کودکان بوده است. در مطالعه تاریخ و جنگ بوسنی، خوانده بودم که تک تیراندازان، افراد زیادی را هدف قرار داده بودند حتی در فیلم‌های جنگ غزه نیز این مسأله هویدا بود ولی به ذهنم خطور نمی‌کرد که تک تیراندازانی وجود دارند که از دوربین اسنایپر خود هدفی را با تشخیص دقیق با اینکه کودک است و غیرنظامی، نشانه می‌گیرند، نفس خود را در سینه حبس می‌کنند و با شلیک خود، گلوله‌ای را به سمت هدفی می‌فرستند که اندازهٔ آن گلوله بیش از حد برای آن هدف بزرگ است. تک تیراندازانی که در پارک کودکی در سارایوو، ۱۶۰۱ کودک را به ضرب مستقیم گلوله شهید کردند. از یک ساله به بالا؛ 🎥 شرح بازدید از این پارک را اینجا نوشتم. بین سربازان صرب مشهور بوده که با این‌کار در گلوله‌ها صرفه‌جویی می‌کنیم؛ کودک را می‌زنیم و مادر را دق می‌دهیم و با یک تیر، دو نشان. بعد از بازگشت از بوسنی، وقتی پیرامون این موضوع تحقیق می‌کردم، به مستند "سارایوو سافاری" که توسط الجزیره بالکان ساخته شده بود، برخورد کردم. به کمک خانم جاودان کمی اطلاعاتم را کامل کردم. مستند بیش از حد بهت‌آور بود. در ماجرای تیراندازی مستقیم به کودکان، عده‌ای اروپایی خارجی (غیر صرب) که مرفه و پولدار بودند، به ارتش بوسنی می‌پیوندند تا با پرداخت هزینه‌های گزاف، این امکان را پیدا کنند که به کودکان شلیک کنند آن‌هم صرفا برای تفریح و خوش‌گذرانی. این تفریح آدم متمدن اروپایی پولدار در قرن ۲۰ است، همان حیوانی که گاهی الگو و آمال و آرزوی جوان متمدن ایرانی مسلمان با فرهنگی غنی می‌شود. دستی در کار است که آدم‌ها تاریخ را فراموش کنند و اگر تاریخ فراموش شود، دیگر چیزی به نام عبرت و درس گرفتن از وقایع نخواهد بود و ما فراموش می‌کنیم که چه بوده‌ایم و داریم چه می‌شویم. اتفاق ۳۰ سال پیش در بوسنی به قانون منطقی تکرار تاریخ و تکرار خباثت شیاطین، در غزه هم تکرار شده و باز هم می‌شود. حتی اگر اسنادی نباشد (که هست) و گوشه‌ای از آن در این کلیپ مشهود است حتماً شهوت‌رانان و خوش‌گذرانانی هستند که کودکان غزه را از دم تیر خود بی‌بهره نمی‌گذارنند. امروز غزه، دیروز بوسنی، پریروز و روزهای گذشته را بگیرید تا برسید به هزاران جنایتی از این دست در سراسر عالم؛ _____________________________ سال ۶۱ هجری قمری، یک ایاش شهوت‌ران، وقتی سفیدی زیر گلوی طفل شیرخواره را دید به تیرانداز گفت: "بزن". پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
حزب‌الله و بوسنی امروز سیدعبدالملک الحوثی و سردار وحیدی به نقش حزب‌الله در جنگ بوسنی اشاره داشتند، شهید فؤاد شکری هم که چند وقت پیش به شهادت رسید از فرماندهان حزب‌الله در لبنان بود. «حضور نیروهای خارجی در یک جنگ» همیشه دستاویزی برای دشمن بوده تا فتنه‌انگیزی کند؛ ایران و حزب‌الله هم به خاطر حضور و کمک به جبههٔ مقاومت در لبنان، عراق، سوریه، فلسطین، بوسنی و ... داشته‌اند بارها مورد اتهام قرار گرفته‌اند اما تعداد نیروها و تسلیحات خارجی در جبههٔ دشمن هیچگاه بازتاب پیدا نمی‌کند. نمونه‌اش در همین جنگ بوسنی بود که نه صربستان و نه کرواسی به تنهایی نمیتوانستند این نسل‌کشی را شروع کنند بلکه با چراغ سبز آمریکا و تسلیحات و نیروهای خارجی زیادی بود. یک نمونه از عیاشی اروپایی‌های خارجی وحشی در بوسنی را اینجا نوشته‌ام. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
♨️ این پرچم عادی نیست امروز توی یکی از جاده‌های اطراف تبریز بودم، وسط دشتی، پرچم ایران را دیدم، سریع عکسش را گرفتم و ذوقم تا چند دقیقه‌ای هی تازه‌تر می‌شد؛ حساب کردم دیدم از اینجا حدود ۲۶۰ کیلومتر تا مرز ترکیه و ۲۲۰ کیلومتر تا مرز کشور آذربایجان فاصله است. زبان مردم تبریز ترکی است و زبان دو کشور ترکیه و آذربایجان هم ترکی است اما با همهٔ اینها، اینجا پرچم ایران با اقتدار برافراشته است نه پرچم دیگری. اگرچه برای برخی عادی به نظر می‌رسد که داخل کشوری پرچم آن کشور بلند باشد، ولی همین چیز ساده، بحرانی لاینحل در برخی کشورهای دیگر است، کشورهایی که استقلال‌شان را از دست داده‌اند. همین کشور همسایه‌مان یعنی عراق، در دل خود کشور خودمختار کردستان عراق را دارد با پرچم خودش و بدتر کشور بوسنی و هرزگوین است، در بوسنی وقتی نزدیک مرز صربستان بشوی صرب‌های مسیحی و ساکن بوسنی، پرچم صربستان را سردر خانه‌شان نصب می‌کنند بی آنکه کسی کوچکترین اعتراضی به آنها بکند. دو نوع مرز داریم، مرزی که می‌خواهد استقلال را حفظ کند و جلوی دشمنان فرهنگ و زبان و دین را بگیرد و مرزی که موجب فاصلهٔ بین ملت‌ها می‌شود؛ غرض این یادداشت در نکوداشت مرز اولی بود. پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
«در میان جنگل چندین روز زیر آتش دشمن بودیم، تعداد زیادی از هم‌رزمانم شهید می‌شدند، از بیسیم صدا آمد که سازمان صلح ملل (UN) اعلام کرده که تا اطلاع ثانوی باید بین نیروها آتش بس باشد چون، یکی از خلبانان UN مفقود شده است؛ آتش متوقف شد، با خودم گفتم مدت‌هاست جلوی چشم نیروهای UN زن و بچهٔ بیگناه از ما کشته می‌شود اما هیچ کاری نمی‌کنند ولی فقط به خاطر مفقود شدن یک خلبان از خودشان اراده می‌کنند جلوی آتش را بگیرند.» این بخشی از خاطرات یکی از رزمندگان بوسنی در جنگ با چتنیک‌ها (صرب‌های جنایتکار) بود. این روزها خبر آمده که نیروهای اسقاطیلی، گردی را به پَرِ قبای نیروهای سازمان ملل (یونیفل) نشانده‌اند و کمی جلوی ساختمان یونیفل گرد و خاک کرده‌اند و یونیفل هم با عصبانیت، کمی ابروی خود را در هم کشیده که حتی همین درهم کشیدن ابرو را برای کشته شدن بیش از ۴۰ هزار کودک و زن و مرد بی‌گناه نشان نداده است. قبلاً هم در یادداشت‌های سفرم به بوسنی گفته بودم یکی از سربازان سازمان ملل در جنگ بوسنی که ظاهراً عذاب وجدان گرفته! روی دیوار می‌نویسد UN: United Nothing یعنی سازمان هیچی! پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha
♨️ امروز غزه ♨️ بسیجی‌های سارایوو (پایتخت بوسنی) برای حمایت از غزه گل کاشتن! تازه اونجا به جای ساندیس، قهوه میدن! در تصویر آقای مجید جاودان و حاج‌آقا زارعان هم هستن. قبلا در سفرنامهٔ بوسنی از این دو شخصیت کم‌نظیر نوشته‌ام. تابلونوشت دست آقای جاودان نوشته: دیروز سربرنیتسا امروز غزه پاورقی‌ها | حمید اسماعیل‌زاده @pavaraqiha