🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺 بسم رب الشهدا #رمان #هادی_دلها #قسمت_33 داشتیم سوار ماشین آقای مقدم میشدیم که احمدی با صدای لرزانی گفت :علی منم میام 😢😔 مقدم :تو کجا بمون اینجا اگه کاری پیش اومد به من زنگ بزن اگه هم خانم رضایی یا سیدمحمد زنگ زدن بهشون بگو حال محسن خوبه ی تیر به کتفش خورده اونم درآوردن من خواهر حسین ،خانم سید میبرم محسن ببینن خیال خواهر حسین از سلامتی محسن راحت بشه احمدی: باشه نزدیک بیمارستان بودیم که عطیه گفت : آقای مقدم لطفا کنار یه گل فروشی نگهدارید گل بخریم مقدم :چشم عطیه : خانم عطایی فر لطفا بیا خواهر -عطیه گل برای چی من نگرانم تو اومدی گل بخری ؟ عطیه:آدم عشق علاقش ی جوری نشون میده نگرانی خالی بدرد عمه چهارمی من میخوره -خخخ خب حالا حرص نخور چه گلی میخای بخری؟ عطیه:سید میگفت آقامحسن عاشق رز زرد و نرگس هستن آقا لطفا یه دست گل با ده رز زرد ده تا نرگس ی شاخه گل رز قرمز بدید -رز قرمز چرا 😳😳😳 عطیه : ای خدا گل قرمز نماد عشقه -زشته بخدا شاید اصلا محسن دیگه منو نخواد عطیه‌:میخواد من یه چیزی میدونم که این کارها میکنم بالاخره دسته گل بدست از مغازه گل فروشی خارج شدیم وقتی وارد بخش بستری که شدیم مامان آقا محسن اولین نفر بودن که به استقبالم اومدن خانم چگینی : دختر گلم خیلی خوشحالمون کردی اومدی برو تو اتاق محسن تازه بیدار شده دسته گل به دست وارد اتاق شدم تا چشم محسن به من افتاد یه لبخند قشنگ 😊 زد -‌حالتون خوبه ؟ محسن: خیلی خوشحالم کردید اومدید اونروز تو پانزده دقیقه ملاقات هیچ حرفی نزدیم ولی یه عالمه حرف تو چشمامون بود دوروز بعد از مجروحیت آقا محسن ما مهمان هشت شهید گمنام شدیم اون لحظات که مامان شهید قربانخانی اومدن سر پیکر شهدا خیلی لحظه تلخی بود، عصر وقتی دیدار عمومی تموم شد رفتم بالای پیکر شهدا روزی تصور کردم که حسینم میاد آخ چقدر سخته ی شهید داشته باشی که پیکرش بدست نرسیده باشه دوروز بعد اربعین خانواده ام از کربلا برگشتن و ما برای هماهنگهای سفرعید رفتیم سپاه این بین امتحانهای نوبت اول برگزارشد و من شاگرد اول مدرسه شدم ولی تلخی زمستان آنجا بود که اولین سالگرد شهادت برادرم رسید بدون اونکه پیکرش در خاک وطن باشه نام نویسنده: بانوی مینودری @ebrahim_navid_delha @ebrahim_navid_beheshti @ebrahim_navid_shahadat ═══°✦ ❃ ✦°═══ ❀#انتشاربادرج_لینک_مجازاست.👆

🍂🍁🍂🍁 🍁🍂🍁 ﴾﷽﴿ 🍂🍁 🍁 #رمان #طعم_سیب #قسمت_33 من_علی،هانیه کوش؟؟؟؟ علی_دکترا گفتن حالت خوبه فردا مرخص میشی... با نگرانی و بغض گفتم: -علی...به من بگو هانیه کجاست... علی سکوت وحشت ناکی کردو گفت: -کما... رنگم ازم پرید اشکام جاری شد...دوباره گفتم: -کجا؟؟؟ -کما...رفته کما...ضربه خیلی شدید بود... حالم بد شدولو شدم روی تخت...علی نگرانم شده بود... -زهرا...خوبی؟؟؟ -تنهام بذار... -ولی... -خواهش میکنم تنهام بذار... علی نفس عمیقی کشیدو رفت بیرون... +هانیه...دوستم بود...دوستش دارم...چطور...چطور تونست... وای خدای من!! دستمو گذاشتم روی سرم... کما...نه باورم نمیشه! اون باید زنده بمونه... تموم خاطراتمون اومد جلوی چشمم...لحظه ی تولدم...وقتی کادوشو باز کردم وقتی این همه مدت باهم بیرون میرفتیم یا حتی وقتی بهم گفت علی ازدواج کرده... وای خدایا این تفکرات مغزمو میخوره... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 علی_زهرا پاشو کم کم بریم مرخص شدی... -علی هانیه هنوز کماست؟؟؟ -اره... از روی تخت بلند شدم و آماده ی رفتن شدیم... از اتاق رفتیم بیرون... من_علی هانیه کوش... اشک توی چشمای علی جمع شدو منو برد طرف آی سی یو... با دیدم هانیه حالم بد شد...اشکام جاری شد علی منو گرفت... -زهرا...زهرا خواهش میکنم تازه مرخص شدی... -علی...علی من چیکار کنم؟؟؟ -عزیز من هرچی خدا بخواد میشه... فقط دعا کن...فقط دعا... یک روز دو روز سه روز... روز چهارم دوباره رفتیم بیمارستان خون ریزی خیلی شدید بود... همش دعا میکردیم که زنده بمونه دعا میکردیم و گریه میکردیم... چند دفعه حال من بد شد... نیلوفر و بقیه ی دوستام همش دور من بودن اونام گریه میکردن... خیلی بد بود سرنوشت تلخی بود... روز چهارم دکتر حالتش عوض شده بود انگار توی چهرش نا امیدی بود و این ماها رو نگران تر میکرد... هر دفعه دکتر می اومد ازش سوال میکردیم فقط میگفت دعا کنید... ولی... برای لحظه آخری که پشت شیشه هانیه رو دیدم... دکتر یه پارچه ی سفید کشید روی صورتش... پشت شیشه خشک شدم دکتر اومد بین ما... باحالت خشک و محکم ازش پرسیدم: -دکتر؟؟؟این دفعه هم میگین دعا کنیم؟؟؟ -دکتر دستشو گذاشت روی صورتش و گفت متاسفم... -نه...چرا متاسفی دکتر...بچه ها بیایین دعا کنیم... دیوونه شده بودم حالم بد بود پشت سرهم تند تند حرف میزدم... -چرا بغض کردین پاشین دعا کنیم... علی اومد طرفم منو گرفت: -زهرا بس کن... -علی تو چرا دعا نمیکنی؟؟؟ -زهرا... علی زد زیر گریه و گفت: -زهرا هانیه مرده... -علی این چه حرفیه میزنی...ما هنوز براش دعا نکردیم...چرا اشک میریزی... -زهرا بس کن... زدم زیر گریه...داد میزدم... -اون نباید بمیره...اون باید زنده بمونه... گریه می کردم...بچه ها دورم جمع شده بودن اونام شک می ریختن... علی به زور بلندم کرد و منو برد بیرون... چه سرنوشت تلخی... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #مریم_ســرخہ‌ای👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب @ebrahim_navid_delha @pelak_shohadaa @shohadaa_sticker ═══°✦ ❃ ✦°═══ ❀#انتشاربادرج_لینک_مجازاست.👆