تا وقتی من دوسِت دارم لازم نیست نگرانِ کسایی که منو دوست دارن باشی، هزار نفرم اطرافم باشن نگاهم رو توعه. ولی وقتی دیگه دوسِت ندارم؟ حتی اگه دورم هیچکس بجز تو نمونده باشه حاضر نیسم نگات کنم.
آدما وقتی که میخوان برن شروع میکنن به کمرنگ شدن، هی رنگشون میره،تاآخر میشن مثل یه نوشته ی قدیمی لای یه کتاب قدیمی که حرفی عاشقانه بوده، ولی اینقدر کمرنگ شده که دیگه نمیشه بخونیش.
