#مدح_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #مناجات_با_امام_رضا #زیارت_مخصوص_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه خدا روز ازل ما را به عشقت آشنا کرده چه عشقی که مرا از قید این عالم رها کرده نه اربابم نه سلطانم خدا را شکر می گویم که ما را در حریم حضرت سلطان گدا کرده عزیز هر دو عالم شد، به بزم عشق محرم شد کسی که رو به درگاهِ علی موسی الرضا کرده نگاهش رحمت و رأفت، وجودش پاکی و عصمت خدا در " اِنَّمایش " حق مطلب را ادا کرده همه در حسرت جنت، خدا هم از سَرِ رحمت دری را از حرم سوی بهشت خویش وا کرده ولی جنت نمی آید به چشم زائرت وقتی شبی را در کنار تو سحر کرده صفا کرده خجالت می کشم وقتی که می آیم حضور تو ترحم کن به این بنده که سر تا پا خطا کرده به سقا خانه ات بردم پناه از درد و بیماری چه سقاخانه ای که درد عالم را دوا کرده همه آیینه ها لبیک می گویند آن کس را که یکبار از صمیم دل تو را خوانده صدا کرده قسم بر خطّه ی طوست، قسم بر شوق پابوست زیارتهای مخصوصت، دلم را مبتلا کرده دلا بنگر افاضاتش، ببین بحرِ کراماتش ببین نور ضریحش بی خدا را با خدا کرده معطل کردن سائل به پشت در مرامش نیست به هر کس آمده در این حرم فوراً عطا کرده نمی گوید گنهکاری، نمی گوید خطا داری فقط آغوش بگشوده، محبت ها به ما کرده نرفته از حرم بیرون، کسی مأیوس یا محزون حوائج را به لطف و رحمتش یک یک روا کرده تشرف در حرم با اختیار خویش ممکن نیست یقین دارم که زهرا مادرش ما را دعا کرده قیامت هست پشت پنجره فولاد یعنی که خدا قبل از قیامت شور محشر را به پا کرده چه سِرّی هست در پایین پایش هر که می آید تمنای زیارت از نجف تا کربلا کرده صفا در قلب این صحن و،  بساط روضه هم پهن و دو چشمم اشک می بارد هوای نینوا کرده قسم بر نور عین تو، به فَابکِ لِلحسینِ تو تو می دانی که عاشورا به قلب ما چه ها کرده قسم بر پلک مجروحت، قسم بر جدّ مذبوحت چه کس با یک غریب بی دفاع اینگونه تا کرده؟ برو در قتلگاه ای دل، ببین آن بی حیا قاتل چگونه نیزه ها را در دل گودال جا کرده؟ تو را گیرم که دشمن کشت با لبهای عطشانت تنت را بی کفن روی زمین، عریان چرا کرده؟ صدای مادرت پیچیده در عالم که می گوید: بمیرم، بی کفن، جا در میان بوریا کرده بُنَیَّ روی دامان خودم بودی، خودم دیدم چگونه قاتلت با خنجرش سر را جدا کرده #مجتبی_شکریان_همدانی @poem_ahl

#مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه #مناجات_با_امام_علی سلام‌الله‌علیه مثل طفلش، دوست می‌دارد گدا را اینچنین غیر آغوشش گدا دارد کجا را اینچنین؟ عده ای خیره به ایوانند و ما در حسرتش غیر را آنگونه حیران کرد، ما را اینچنین کاش بفرستد برایم سرمه از خاک درش چشم دارم آری آری اعتنا را اینچنین تیغ ابرو کشت ما را و نگاهش زنده کرد جمع بسته صولتش خوف و رجا را اینچنین با قسم بر خاک پایش حاجتم را خواستم تا سر کوی اثر بردم دعا را اینچنین دعوی مردانگی جز از علی لاف است و بس ما که فهمیدیم حکم «لافتی..» را اینچنین کشته‌ی تیغش ذلیل است و چه کس تفسیر کرد، جز جناب ذوالفقارش «من تشا» را اینچنین؟ آدم اویم که حتی در زمین گندم نخورد دوست می‌دارد نگار من خدا را اینچنین #مرضیه_نعیم_امینی @poem_ahl

#زبان_حال_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه #گودال جگرم یاد حسین ریخت بهم یا بن شبیب زخم شد، از غم او پلکِ ترم یا بن شبیب تهِ گودال که جای پسرِ زهرا نیست جای قرآن که به زیر سم مرکب ها نیست پیرُهن از تن بی سر شده در آوردند بی کفن در وسط دشت رهایش کردند حرمت مهریه مادر سادات شکست آب می خواست ولی نیزه دهانش را بست جد مظلوم مرا با لب عطشان کشتند مادرش دید و به گیسوی پریشان کشتند ناله زد مادر ما دست به مویش نزنید با تَهِ خنجر خود ضربه به رویش نزنید خبر از حرمت بوسیدن مادر دارید؟ پای خود را ز لبان پسرم بر دارید #قاسم_نعمتی @poem_ahl

#مرثیه_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه #گودال تلاش کرد نَیُفتَد ولی ز پا افتاد شبیه مادر خود بین کوچه ها افتاد چه خوب شد که مسیرِ عبور، خلوت بود کسی ندید که آقایِ ما کجا افتاد شبیهِ چادرِ خاکی، عبا شده خاکی به پایِ خویش نیفتاد، بی هوا افتاد عبایِ رویِ سرش دورِ زانویش پیچید براش روضه‌ی کوچه چه خوب جا افتاد میانِ حجره‌ی در بسته دست و پا میزد چه آتشی به دلِ حضرتِ رضا افتاد کسی مزاحمِ جان دادنِ امام نشد به یادِ چکمه و گودالِ کربلا افتاد میانِ آن همه قاتل، یکی جلو آمد به ضربِ نیزه‌ی او شاه، ازصدا افتاد کنارِ گودیِ گودال مادرش می دید محاسنِ پسرش دستِ بی حیا افتاد به اسبها همگی نعل تازه کوبیدند به این دلیل بدن بین بوریا افتاد میانِ کوچه و بازار بسکه رقصیدند سرِ بریده‌ی آقا ز نیزه ها افتاد #قاسم_نعمتی @poem_ahl

#مرثیه_امام_جواد سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_حسن سلام‌الله‌علیه #مرثیه_حضرت_زهرا سلام‌الله‌علیها #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه #گودال آه ای اسیرِ روضه‌‌یِ سربسته کیستی مردِ غریبِ حُجره‌یِ دربسته کیستی این حُجره هم به ناتوانی تو گریه می‌کند پیری بر این جوانیِ تو گریه می‌کند در خانه‌ی امام چرا دست می‌زنند با ناله‌ات مدام چرا دست می‌زنند ای یاکریم بال و پَرَت را زمین مزن آه ای جوانِ خانه سرت را زمین مزن اصلا صدای تو به صدایی نمی‌رسد این آب آب آب به جایی نمی‌رسد اُفتاده‌ای زِ دامن زهرا به رویِ خاک کمتر بکش محاسن خود را به روی خاک کِل می‌کشند گریه‌ی زهرا درآورند کف می‌زنند دادِ رضا را درآورند تو هرچه می‌کنی جگرت را چه می‌کنی با حال و روزِ خود پسرت را چه می‌کنی با خود چه داشت زهر، تنت را کبود کرد باور نمی کنم دهنت را کبود کرد جانم حسن شبیه حسن روضه‌های توست "نامرد بِینِ کوچه مزن" روضه‌های توست اما به این صدای غریبانه خنده کرد بر ناله‌ی تو کُلفَتِ این خانه خنده کرد می‌کوبد آه پا به زمین پیش مادرت می‌ریزد آب را به زمین پیش مادرت بُردند نیمه جان بدنت را به پُشت‌ِبام از پا کشانده‌اند تنت را به پشت‌ِبام می‌رفت پیکرت به روی پله‌های تیز می‌خورد هِی سَرَت به روی پله‌های تیز از سنگها برای تو اَبرو نماده است آقا چرا برای تو پهلو نمانده است رفتی به روی بام ولیکن هزار شُکر گیرم سه روز و شام ولیکن هزار شُکر گیرم به پشت بام ولی سایبان که هست چندین کفن برای تو با دوستان که هست گیرم سه روز و شب ولی آخر پسر رسید اینبار هم پسر به کنار پدر رسید شکر خدا عقیق تو را ساربان نبرد رنگ لبان خشک تو را خیزران نبرد آقا قسم که پیرهنت را نمی‌کِشند با نیزه‌ای شکسته تنت را نمی‌کِشند #حسن_لطفی @poem_ahl

#مناجات_با_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #زیارت_مخصوص_امام_رضا سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه #مرثیه_حضرت_زینب سلام‌الله‌علیها کم کم مسافران سحر را خبر کنید با ذکر یا حسین به مشهد سفر کنید خود را میان صحن رضا دربه در کنید شب تا اذان صبح به گنبد نظر کنید داریم اهل رحمت مخصوصه میشویم آماده زیارت مخصوصه میشویم باید تمام همت خود را به کار بست حالا که بار عام شده کوله بار بست با جبر عشق در بروی اختیار بست دل را به حلقه های ضریح نگار بست در طوس برگزار شده اعتکاف ما صد حج واجب است ثواب طواف ما شکرخدا که از فقراییم تا ابد از حاجیان کوی رضاییم تا ابد پیش رضا کنار خداییم تاابد ماراهیان کرببلاییم تا ابد در صحن کهنه بود که تایید ما رسید آقا نگاه کردو روادید ما رسید ای کربلا نرفته حرم را بهانه کن دل را بیا به جاده مشهد روانه کن یک گوشه ای ز صحن رضا آشیانه کن پیش کریم نوکری عاشقانه کن آنجا برات کرببلا زود میرسد هی خون دل نخور بخدا زود میرسد آقا خودش غریب و به فکر غریب هاست مرثیه خوان روضه یابن شبیب هاست هرشب دلش شکسته شیب الخضیب هاست آزرده از مزاحمت نانجیب هاست یک عمه بود و لشکر اوباش بی حیا عالم فدای شیرزن دشت کربلا #سید_پوریا_هاشمی @poem_ahl

#مرثیه_حضرت_علی_اکبر سلام‌الله‌علیه #زبان_حال_امام_حسین سلام‌الله‌علیه یا به جایی خبر مرگ پسر را نبرید یا که بردید به تشییع، پدر را نبرید پدری داغ جوان دید، ملامت نکنید روی زانو اگر افتاد، شکایت نکنید چون رمق نیست تکانی بدهد پایش را پس بگیرید همه زیر بغل هایش را نکند ناله که زد طبل برایش بزنید جلوی چشم همه زشت صدایش بزنید آی مردم جگر سینه زنان غم دارد غم سنگین شب هشت محرم دارد غم آن لحظه که ارباب به شهزاده رسید ولدی گفت نشست و ز جگر ناله کشید ای جوانمرد، جوانمرگ شدی یا نشدی؟ پیش پای پدر خویش چرا پا نشدی خنده ها بیشتر و جسم تو کمتر شده است نیستی و همه‌ی دشت، پیمبر شده است زرهت حرز علی داشت، دریدند چرا گرگها چنگ به روی تو کشیدند چرا داغ سنگین تو را شانه‌ی من تاب نداشت تشنه بودی، پدر تشنه‌ی تو آب نداشت قوت چشم تر من، کمرم را نشکن حرمت ریش من و اهل حرم را نشکن نیزه نگذاشت که آه تو پایان برسد جان به لبهای تو ای محتضر آسان برسد مانده ام با تو و اینگونه گرفتار شدن رشته رشته شده ای مثل عبای تن من آیه ها چیده شد افسوس که کوثر نشده نه هنوز این تن پاره علی اکبر نشده زخم های تنت از موی سرت بیشتر است بردن پیکر تو کار هزاران نفر است چشم زد قامت طوبای تورا چشم حسود پای جسم تو می افتادم اگر عمه نبود #سید_پوریا_هاشمی @poem_ahl

#غدیر #مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه #مرثیه_حضرت_زهرا سلام‌الله‌علیها #مرثیه_امام_حسین سلام‌الله‌علیه #برائت در ظهر غدیر تا که موسای نبی بوسه به رخ منور هارون زد چشمان حسودان و بخیلان عرب از شدت غم، از حدقه بیرون زد از مشرق دستهای پر مهر نبی خورشید ولایت و امامت تابید با شوق ملائک همه فریاد زدند: «تا کور شود هر آنکه نتواند دید» فرمود نبی به امر معبود وَدود بر امت من علی امام است، امام این مژده ی من به شیعیانش، دوزخ بر شیعه ی مرتضی حرام است حرام گُل کرد سپیده ی تبسم به لبش تا آیه ی «اکملتُ لکُم» نازل شد فرمود: خوشا به حالتان ای مردم با حُب علی دین شما کامل شد فرمود خدا ولایت حیدر را بر آدم و نسل بعد او واجب کرد در روز ازل کلید فردوسش را تقدیم علی بن ابیطالب کرد فرمود: برادرم علی مَحرم ماست از عالم غیب مثل من آگاه است قرآن چقدر مدح و ثنایش را گفت او نقطه ی زیر باء بسم الله است فرمود که یادگار من بین شما تا روز حساب عترت و قرآن است باید که به هر دوشان تمسک جویید این راه نجات اصلی انسان است ذکر صلوات عرشیان می آمد تا رفت به سوی آسمان دست علی از عرش بلند و یک صدا می گفتند: اَلحَق که امیرمومنان است علی جبریل به خدمت علی آمد و گفت تبریک؛ که این مقام زیبنده ی توست ای حضرت بوتراب درهر دو جهان هارونی این قوم برازنده ی توست جبریل به جانشین پیغمبر گفت ای مظهر افتادگی و آقایی مردم اگر امروز امامت خوانند عمریست امام عالم بالایی اين قوم تو را هنوز نشناخته اند اي مرد غيور صاحب تيغ دو سر از خانه نشيني شما مي ترسم لعنت به سقيفه و ابوبكر و عمر از فتنه ی بین کوچه ها می ترسم از سیلی و بغض یک پسر می ترسم دلواپس غربت تو هستم آقا از آتش و میخ پشت در می ترسم با دیدن این برکه و گودال غدیر یکباره به یاد کربلا افتادم در گودی قتلگاه خود را دیدم بر پای حسین سر جدا افتادم #وحید_قاسمی @poem_ahl

#مناجات_با_امام_علی سلام‌الله‌علیه #مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه #مرثیه_امام_علی سلام‌الله‌علیه گفتم علی مدد، قلمم ذوالفقار شد مضمون اسیر لشگر زلف نگار شد حرف از نجف که شد دل پیمانه ام گرفت آهی کشید و قافیه دیدم «خمار» شد من پای آن «یَمُت یَرنی» رگ گذاشتم تیغت کجاست؟ وقت قرار و مدار شد اثبات این جنون به قیامت نمی رسد پرونده ام به خال لبت واگذار شد کفران نعمت است، اگر کم طلب کنم قنبر به لطف بندگی ات شهریار شد اجداد ایل من همه معشوق مذهب اند سلمان اگر نشد نسبم، مهزیار شد میثم به چین زلف تو تبعید دار شد مالک که چین ندید، سیاستمدار شد از بسکه وصله های عبایت شکوه داشت سلطانی از مقام خودش بر کنار شد رنگ اُحد پرید، همین که نگاه کرد تیغی دو دم به گرده ی طوفان سوار شد گاهی مرا به چوب محبت بزن علی دل سر به راهِ ترکه ی آموزگار شد فکر رفوی پیرهن کهنه ات نباش پیراهن تو پرچم پروردگار شد با این که پای درد تو صفین گریه کرد دامان کوفه تا به ابد لکه دار شد وقتی کلون در، پر شال تو را گرفت عالم دچار گریه ی بی اختیار شد رفتی و تا قیام قیامت، امام عشق پیراهنی سیاه تن روزگار شد #وحید_قاسمی @poem_ahl

#مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه پیغمبران عرش خدا در تحیُرند بر ساحت مقام شما غبطه می خورند تا آدم از زبان خدا وصف تان شنید از قصد رفت و با عجله سیب سرخ چید عیسی به محض خنده‌یتان خنده می کند صد مرده را نگاه شما زنده می کند عمر بلند خضر نشان عنایتت او خورده جرعه ای ز شراب ولایتت موسی برای معجزه ی ادعای خویش با ذکر «یا علی» به زمین زد عصای خویش داوود اگر صدای خوشی دارد از شماست او ذاکر بزرگترین هیئت خداست چشم امید حضرت ایوب سوی توست دست نیاز بیعت ایوب سوی توست نوح نبی برای مدارای سرنوشت بر بادبان کشتی خود «یاعلی» نوشت نور محبت تو به یونس حیات داد او را ز دخمه ی دلِ ماهی نجات داد لقمان نشست محضرتان و فخیم شد او پای منبر سخنانت حکیم شد یعقوب با توسل بر تو شفا گرفت بر دیده خاک پای تو را توتیا گرفت یوسف اگر ز چاه حسادت رهیده شد او با نخ عبای تو بیرون کشیده شد باد صبای مُلک سلیمان شمیم توست قالیچه ی پرنده ی او هم گلیم توست الیاس خادم حرم عترت شماست او ریزه خوار سفره ی پر برکت شماست وِرد لبان صالح و ادریس یا علی ست پیر طریق بندگی انبیا علی ست #وحید_قاسمی @poem_ahl

#مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه مولا اگر نبود، ولایت نداشتیم روز حساب، باب شفاعت نداشتیم عاشق نمی شدیم اگر مرتضی نبود نسبت به اهل بیت ارادت نداشتیم عشق علی که قسمت هرکس نمی شود سلمان اگر نبود، سعادت نداشتیم مولا اگر نبود، عجم سرشکسته بود ما غیر از او امید حمایت نداشتیم اسلام ما نتیجه ی لبخند مرتضی است با زور تیغ، میل هدایت نداشتیم مولا اگر نبود، ری از دست رفته بود تاریخ هشت سال رشادت نداشتیم این انقلاب بی مددش پا نمی گرفت شور قیام و شوق شهادت نداشتیم ما از دعای خیر علی رزق می خوریم اینطور اگر نبود، روایت نداشتیم رونق نداشت حجره ی انصاف هایمان بر کتبه کار و کسب تجارت نداشتیم شبهای جمعه گریه مان ارث مرتضی است مابی کمیل حال عبادت نداشتیم محشر که دست مردم سرگشته خالی است بیچاره می شدیم، ولایت نداشتیم #وحید_قاسمی @poem_ahl

#مناجات_با_امام_حسین سلام‌الله‌علیه وقتش رسیده است، كه سلمان مان كنی مجذوب چند آیه ی قرآن مان كنی ما بت پرست كعبه ی عشقیم، یاحسین قرآن ز نی بخوان كه مسلمان مان كنی ما ذهن مان به درك مقامت نمی رسد ای كاش مور ملك سلیمان مان كنی قدری ز روی نیزه برای خدا بخند تا آشنا به واژه ی عرفان مان كنی با صوت جانگداز لب سنگ خورده ات مانند زلف خویش، پریشان مان كنی دنبال نیزه ی تو به هر سو دویده ایم چیزی نمانده بی سر و سامان مان كنی مجنون تان شدیم و به جای كویر و دشت می خواستی كه مرد نیستان مان كنی ما تشنه ایم، حضرت آقا نمی شود؟ مهمان چند قطره ی باران مان كنی ما را گدای خانه ی خود كن، همین بس است كی گفته ایم حاجی دكان مان كنی #وحید_قاسمی @poem_ahl