✨✨✨✨✨ در دنیای مادیات نثار کردن به معنی غنی بودن است. آنکه میدهد غنی است نه آنکه بسیار دارد. مُحتکری که نگران از دست دادن مال خویش است هر چند ثروتمندتر باشد، از نظر روانشناسی مردی فقیر و زبون است. آنکه توانایی بخشیدن از خویش را دارد بی نیاز است. او خود را به منزلهٔ انسانی احساس می‌کند که قادر است از هستی خودش به دیگران ببخشد. فقط کسی نمی‌تواند از بخشیدن اشیای مادی لذت ببرد که قادر نباشد از حداقل ضروریات زندگی پا فراتر بگذارد. ولی تجارب روزانه نشان میدهد که حداقل ضروریات در نظر اشخاص، همان‌ اندازه که بستگی به دارایی آنان دارد، به‌ همان اندازه نیز تابع صفات و‌ منش‌های آنان است. مشهور است که فقرا به‌ مراتب بخشنده‌تر از ثروتمندانند، با وجود این، فقر وقتی که از حدود‌ معینی گذشت دیگر راهی برای بخشیدن باز نمی‌گذارد و بسیاری موجب زبونی می‌شود، نه فقط به سبب رنجی که به‌طور مستقیم به‌ وجود می‌آورد، بلکه بواسطهٔ این حقیقت که انسان را از لذت نثار کردن محروم می‌سازد. #هنر_عشق_ورزیدن📕 #اریک_فروم🖊 https://eitaa.com/police2

✨✨✨✨✨ خودپسندی و عشق به خود نه تنها به یک مفهوم نیستند، بلکه نقطه مقابل هم می‌باشند. خودپسند خود را کم دوست دارد نه زیاد و در حقیقت از خود بیزار است. این فقدان علاقه و توجه به خود، که فقط یکی از نشانه‌های عدم باروری است، شخص خودپسند را تهی و بی‌اثر می‌سازد. وی لزوما ناشاد بوده و با نگرانی به زندگی می‌آویزد و خود راه رسیدن به خوشنودی‌ها را به خود می‌بندد. او به ظاهر زیاده از حد مراقب خویش است ولی عملا بیهوده کوشش دارد تا شکست خود را در راه مراقبت از «خود» حقیقی خویش بپوشاند. فروید عقیده دارد که آدم خودپسند عاشق خویش است، گویی که عشق خود را از دیگران پس گرفته و به شخص خود معطوف داشته است. گرچه شخص خودپسند توانایی عشق‌ورزی به دیگران را ندارد، ولی توانایی عشق به خود را نیز فاقد است. #انسان_برای_خویشتن📕 #اریک_فروم 🖊 https://eitaa.com/police2

✨✨✨✨✨ «زنده بودن» یک مفهوم متحرک است نه ساکن. حیات چیزی جز بروز نیروهای ویژه يک ارگانیسم نیست. همه ارگانیسم‌ها یک گرايش ذاتی به فعلیت بخشیدن به استعدادها و توانایی‌های بالقوه خود دارند. بنابراین هدف زندگی انسان آشکار کردن نیروهای خود طبق قوانین طبع آدمی است. لكن آدمی صفات «دسته جمعی» ندارد. در حالی که در هسته کیفیت‌های انسانی با سایرین مشترک است، همواره یک فرد و یک شخصیت بی‌همتا بوده و با هر کس دیگری متفاوت است. منش، اخلاق، استعدادها و خوی هر کس مانند اثر انگشتش با دیگری فرق دارد. هر شخص فقط با ابراز شخصیت خود می‌تواند توانایی‌های انسانی خود را به اثبات برساند. وظیفه زنده ماندن همان وظیفه خود بودن، و نیل به شخصیتی است که خود بالقوه دارا است. #انسان_برای_خویشتن📕 #اریک_فروم 🖊 https://eitaa.com/police2

✨✨✨✨✨ ریشه خودخواهی در فقدان محبت برای خویشتن است. کسی که در خود موردی برای محبت و تحسین پیدا نمی‌کند، همیشه از خود در اضطراب است. و چون از یک امنیت و رضایت بنیانی سودی نمی‌برد، حریص است که همه‌چیز را برای خودش محفوظ دارد. #اریک_فروم 🆔https://eitaa.com/police2

✨✨✨✨✨ عشق باید درخور معشوق باشد یک قاعده کلی درباره هرگونه عشقی وجود دارد؛ چه عشق به زندگی باشد، چه عشق به یک انسان دیگر، به یک حیوان و یا یک گل من هنگامی میتوانم دوست بدارم که عشق من «درخور» معشوق باشد و با نیازها و طبیعت او «همخوانی» داشته باشد. عشق من به گیاهی که به آب کم نیاز دارد، خود را در این نشان می‌دهد که تنها همانقدر که نیاز دارد، به آن آب بدهم. اگر درباره «آنچه که برای گیاهان سودمند است» پیش باوری دارم، مثلا این که همه‌ گیاهان به آب فراوان نیاز دارند، گیاه را خراب خواهم کرد و از بین خواهم برد؛ چون نمی‌توانم آن را چنان که بایسته‌یِ اوست، دوست بدارم. پس فقط دوست داشتن و «بهترین آرزوها» را برای یک موجود زنده‌ دیگر داشتن، كافی نيست. تا ندانم «نیاز» یک گیاه، یک حیوان، یک کودک، یک مرد، و یا یک زن چیست، و تا نتوانم خود را از پیش فرضم در این باره که بهترین چیز برای دیگران چیست، رها کنم، "عشق من ویرانگر است." #اریک_فروم ✍معاونت فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی شهرستان تبریز 🆔https://eitaa.com/police2