یکی از علل پایین بودن هوش هیجانی در بچه‌های امروزی، بیش تیماری و حمایت بیش از حد والدین از آنها در امورات زندگی روزمره و فراهم نمودن بیشترین امکانات برای آنها با هدف تربیت خوب و احسن می باشد. بچه‌ها با مسوولیت پذیری و انجام مستقل کارهای شخصی تربیت می شوند و در کنار هوشبهر بالا، هوش هیجانی بهتری نیز خواهند داشت. با محبت افراطی و ناآگاهانه، بچه‌ها را تنبل، تن پرور و طلبکار تربیت نکنیم! 🪴مهدی مرادی روانشناس تربیتی https://eitaa.com/psychtip

قبل از اینکه رفتاری را از بچه ها بخواهید و انتظار انجام آن را داشته باشید، با حوصله، مهربانی و به زبان خودشان آن را به بچه‌ها آموزش دهید. خیلی وقت ها والدین برای چیزی عصبانی می شوند و ناراحتند که فکر می‌کنند بچه‌ها آن را می دانند ، در حالیکه این گونه نیست!!! 🪴مهدی مرادی روانشناس تربیتی https://eitaa.com/psychtip

👨‍🍼چند پیشنهاد به والدین، هنگام ورود فرزند جدید به خانواده: 1. حفظ توجه و محبت به فرزند بزرگتر: ممکن است فرزند بزرگ‌تر احساس کند که توجه والدین به دلیل حضور کودک جدید کاهش یافته است. والدین باید وقت کافی برای بودن با فرزند بزرگ‌تر اختصاص دهند تا او احساس کند که همچنان اهمیت دارد و محبتش کاهش نیافته است. 2. شریک‌سازی نقش‌ها: باید فرزند بزرگ‌تر را به عنوان بخشی از فرآیند تبدیل به یک «برادر» یا «خواهر» جدید در نظر گرفت. والدین می‌توانند او را در کمک به مراقبت از نوزاد (مانند آوردن پوشک یا ملحفه) شریک کنند تا احساس کند که در این تغییر نقش‌ها حضور دارد و احساس مسئولیت می‌کند. 3. شفاف‌سازی انتظارات و توضیح درباره تغییرات: قبل از تولد کودک جدید، باید به فرزند بزرگ‌تر درباره تغییرات احتمالی در روال زندگی و نیازهای نوزاد جدید توضیح داده شود. این کار می‌تواند به او کمک کند تا انتظارات واقع‌بینانه‌تری از ورود کودک جدید به خانه داشته باشد. 4. پیشگیری از رقابت: در بسیاری از موارد، حسادت ممکن است به دلیل مقایسه فرزند بزرگ‌تر با نوزاد جدید به وجود آید. والدین باید از مقایسه کردن مستقیم فرزندان با هم اجتناب کنند و به هر یک از آن‌ها فضای خاصی برای رشد و شکوفایی بدهند. 5. تقویت ارتباط عاطفی: بیشتر وقت خود را با فرزند بزرگ‌تر بگذرانید تا او احساس کند که هنوز به همان اندازه مورد توجه قرار می‌گیرد. 6. پرهیز از بوسیدن و نوازش های زیاد نوزاد در حضور فرزند بزرگتر: در صورت عدم رعایت این نکته،آتش حسادت درون فرزند بزرگتر، شعله ورتر خواهد شد. 🪴 مهدی مرادی روانشناس تربیتی https://eitaa.com/psychtip

✍تغافل در تربیت به معنای نادیده گرفتن آگاهانه برخی از رفتارهای کودک یا دانش آموز است، به‌ویژه زمانی که آن رفتارها اهمیت چندانی ندارند یا اصلاح آن‌ها در زمان دیگری بهتر امکان‌پذیر است. این روش تربیتی از حکمت و تدبیر برخوردار است و با بی‌توجهی یا سهل‌انگاری تفاوت دارد. 🔺اصول و مبانی تغافل در تربیت: 1. نادیده گرفتن آگاهانه و هدفمند: والدین و معلمان برخی اشتباهات جزئی را نادیده می‌گیرند تا از حساسیت بیش‌ازحد جلوگیری کنند. 2. فرصت دادن برای اصلاح خودکار: گاهی کودک یا دانش‌آموز خودش متوجه خطایش می‌شود و نیازی به تذکر مستقیم نیست. 3. کاهش تنش و مقاومت: برخی رفتارهای نامطلوب در صورت واکنش مستقیم تشدید می‌شوند، اما با تغافل ممکن است کم‌رنگ شوند. 4. تقویت رفتارهای مثبت: به‌جای تمرکز بر خطاها، رفتارهای مطلوب مورد توجه و تشویق قرار می‌گیرند. 🔺کاربردهای تغافل در تربیت: در خانواده: نادیده گرفتن برخی شیطنت‌های طبیعی کودک برای جلوگیری از سخت‌گیری بیش از حد. در مدرسه: چشم‌پوشی از برخی اشتباهات جزئی دانش‌آموزان تا روحیه‌ی یادگیری آن‌ها تضعیف نشود. نکات مهم: 👌تغافل نباید به بی‌تفاوتی منجر شود. 👌در مسائل مهم (مثل ارزش‌های اخلاقی و تربیتی اساسی) نباید از تغافل استفاده کرد. 👌باید همراه با نظارت غیرمستقیم باشد تا فرد دچار برداشت نادرست نشود. 👌این روش تربیتی در روایات اسلامی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. امام علی (ع) می‌فرمایند: عاقل نیمی از رفتارهایش بر پایه تحمل و نیمی بر اساس تغافل است. 🪴 مهدی مرادی روانشناس تربیتی https://eitaa.com/psychtip

گاهی اوقات فرهنگ غرب با رسانه‌های خود، بدیهیات آفرینش را چنان آلوده به طمع ورزی های اومانیستی و لیبرالیسم می‌کند که ضمن اغواء و همراهی روانشناسان غربی، باید یکی از میان خودشان بیاید و آن بدیهیات را دوباره به آنها یادآوری کند. ترامپ: از این پس، ما فقط دو جنس در آمریکا خواهیم داشت ؛ زن و مرد! 🪴 مهدی مرادی روانشناس تربیتی https://eitaa.com/psychtip