🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🏴🏴امام_جعفر_صادق_ع 🏴هر کس پس از نوشیدن آب قاتلان حسین را نفرین کند خدا برایش صد هزار نیکی نویسد و هزار بدیش را پاک کند و مقام او صد هزار بالا رود . 📚 کافی ۶/۳۹ 🏴 شهادت حضرت امام محمد باقر علیه السلام تسلیت باد 🏴 🏴🏴 اللّهُمَّ‌صَلِّ‌عَلي مُحَمَّد 🏴🏴وآل مُحَمَّد 🏴🏴وعجل‌فرجهم سلام علیکم صبح بخیر التماس دعا 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴

🔻 #ِآخرین_خاکریز - ۳۸ 🔅 راوی و نویسنده: میکائیل احمدزاده ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ 🔅 فرار از اردوگاه رزمندگان از اینکه در دست عراقی‌ها اسیر بودند، بسیار ناراضی بودند و همواره سعی می کردند تا از اردوگاه فرار کنند. سه نفر از اسرا که در آشپزخانه اردوگاه کار می کردند، در فرصتی مناسب از پشت سیم های خاردار به بیرون اردوگاه فرار کردند که متأسفانه عراقیها آنان را می بینند و دستگیرشان می کنند. چند دقیقه نبود که به داخل آسایشگاه ها رفته بودیم که با عجله و سر و صدا همه را بیرون ریختند و به حالت آمارگیری در آوردند. همگی مبهوت مانده بودیم برای چه این کارها را می کنند. لحظه ای بعد فرمانده اردوگاه به همراه ۵۰نفر نظامی و یک کامیون آیفا، وارد محوطه شدند و سه نفر از اسرا را از کامیون پیاده کردند؛ سپس افسر عراقی رو به جمع ما گفت: «دوستان شما به مقررات اردوگاه احترام نگذاشتند و در روز روشن از سیم خاردار فرار کردند که با هوشیاری مردم و نگهبانان دستگیر شدند. حالا برای اینکه درس عبرتی برای سایرین باشد و کسی به فکر فرار نباشد، ما آنان را تنبیه می کنیم و برای اینکه دیگر نتوانند فرار کنند، پاهای آنان را هم می‌شکنیم.» لحظه‌ای بعد حدود ۳۰نفر عراقی با لوله و کابل و سیم خاردار به جان آن سه نفر افتادند و آن قدر آنان را زدند که خون تمام بدنشان را فرا گرفت. لحظات بسیار غم انگیزی بود. همه زیر لب دعا می خواندیم و تکبیر می گفتیم. نگهبانان قسمت بیرونی اردوگاه سوار بر نفربرها و پشت تیربارها، آماده بودند تا هر گونه بی نظمی و شورش احتمالی را سرکوب کنند. عراقی ها از زدن آن سه نفر خسته نمی‌شدند. وقتی از حال می رفتند، روی آنان آب می ریختند و دوباره ضرب و شتم را ادامه می دادند. افسر عراقی دستور داد تنبیه را تمام کنند و دستور داد در جلو چشم همه، پای اسرا را بشکنند. عراقی‌های مزدور هم پاهای هر سه نفر را شکستند. داد و فریاد اسرا به آسمان برخاسته بود. جالب اینکه هیچ کدام در طی مدت تنبیه، از عراقی ها عذرخواهی و خواهش نکردند و این موضوع افسر عراقی را خشمگین تر می کرد. بعد از شکستن پاهای آنان، افسر عراقی دستور داد تا هیچ یک از اسرا به آن سه نفر کمک نکند؛ آب ندهد و با آنان صحبت نکند؛ در غیر این صورت، مجازات سختی در انتظار متخلفان خواهد بود. آن عزیزان چندین ماه بدون آنکه به بیمارستان اعزام شوند و یا تحت درمان قرار بگیرند، به همان وضع ماندند. به یاد می آورم برای رفتن به دستشویی، مسیری کوتاه را با چه مشقتی طی می کردند. وضعیت بهداشتی شان بسیار اسفناک بود و هیچ کس اجازه نداشت به آنان کمک کند. بسیار ناراحت بودیم. این برادران تا آخرین روزهای تبادل اسرا به همان شکل ماندند و نشانه و الگوی رفتار عراقی ها را به همگان نشان دادند. ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ ادامه دارد

یا اباصالح: یه کانال آوردم هلو🍑 همه چی داره 🙃 #رهبرانه #آهنگ‌های‌آقای‌زمانی🌸 #تلنگر🤩 #رمان‌جدید😍 #چادرانه_دخترانه #شهیدانه🌹 #کلیپ‌مذهبی #جوک‌ولطیفه‌حلال #لذت‌بندگی_ترک‌گناه #پروفایل_پسرانه #پروفایل_دخترانه #بدون_تعارف😊 #حرف_دل❤️ #ایده #اموزش_نقاشی_اشپزی_...... اگه نمی تونی گناهت رو ترک کنی این کانال یه مشاور عالی داره 😍 😇پس‌روی‌لینک‌زیرکلیک‌کن👇 @iestadeha @iestadeha @iestadeha

🔻 #ِآخرین_خاکریز - ۳۹ 🔅 راوی و نویسنده: میکائیل احمدزاده ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ 🔅 سرگرمی ها و صنایع دستی عراقی ها حتی یک مداد هم به ما نمی دادند؛ چرا که فکر می کردند با این کار اطلاعات از اردوگاه به بیرون می رود. نمی توانستیم بنویسیم و مطالعه کنیم. نشریه یا کتابی به ما نمی دادند و اگر از کسی مداد پیدا می‌شد، او را سخت شکنجه می کردند. اسرا برای اینکه سرگرم شوند و مایحتاج خود را تهیه کنند، هر کس با ذوق و هنرش، وسیله ای می ساخت و بقیه هم تقلید می کردند؛ به طور مثال، برای دوخت و دوز لباس سوزن نمی دادند. اسرا هم با باز کردن سیم خاردارهای کوچک و با ساییدن های چند ساعته یا حتی چند روزه آنها، سوزن هایی بسیار خوب درست می کردند. از نخهای لباس های کهنه، برای دوخت استفاده می شد. سنگ های موجود در محوطه نیز در اثر ساییدن ها و شکل دادن های مختلف، تبدیل به اشیای بسیار زیبایی می شدند. از هسته های خرما هم تسبیح های بسیار ظریفی ساخته می‌شد. هنرمندی اسرا به جایی رسیده بود که با یک هسته خرما، اسکلت کامل انسان را درست می کردند. برای اینکه برای زمستان کفش داشته باشیم، بعد از شش ماه که به ما دمپایی دادند، با نخ‌های تابیده شده و لباس های کهنه، گیوه درست می کردیم. در بین اسرا هنرمندان خوبی پیدا می‌شد. آنان با ذوق تمام سنگ‌ها را می تراشیدند و گردنبند و وسایلی از این دست درست می کردند. با چوب‌های بی مصرف نیز قاشق درست می کردند. از نخ پتوهای فرسوده نیز برای خودمان کلاه و جوراب می بافتیم. سجاده های نماز بسیار زیبا، جا قرآنی، کیف، نقاشی های روی سنگ و... همه چیزهایی بود که اسرا در زمان اسارت درست می کردند. ما با این کارها، همواره به آینده امید داشتیم و می دانستیم روزی درها را باز خواهند کرد و ما را به وطن عزیزمان باز خواهند گرداند. 🔅 مراسم در دوران اسارت در آن شرایط بد اسارت و غربت، فقط نماز می توانست ما را آرام و امیدوار کند. چند روز مانده به ماه رمضان و با آن شرایط بسیار سخت اسارت، روزه می گرفتیم و نماز می خواندیم. با گماردن افرادی به عنوان نگهبان، مخفیانه نماز جماعت و جلسات قرآن و احکام بر پا می کردیم. برخی برادران هم بودند که مداحی می کردند. حال و هوای آن لحظه های شور و اضطراب و لحظات افطاری و نجوای جانسوز دعاها بر روی کف سیمانی آسایشگاه ها، قابل توصیف نیست. گاه چنان صحنه های زیبایی به وجود می آمد که حتی بسیاری از نگهبانان هم گریه می کردند. شب‌های قدر حال و هوای دیگری داشت؛ همه خالصانه و عاجزانه عبادت می کردند و از خدای خود می خواستند که عزت و سربلندی ایران همواره برقرار باشد؛ برای طول عمر بنیانگذار انقلاب هم بسیار دعا می کردند. عراقی ها از اراده آهنین ایرانی ها سخت در شگفت بودند. آنان اجازه نمی دادند روزه بگیریم و نماز بخوانیم. در ماه های محرم مخفیانه نوحه سرایی می‌شد و اهداف قیام امام حسینی بازگو می‌شد. گاهی اوقات که عراقی ها از مراسم ما مطلع می‌شدند، به شدت همه ما را تنبیه می کردند. روزی مراسم سوگواری بر پا کرده بودیم که ناگهان عراقی ها وارد آسایشگاه شده، مراسم را بر هم زدند. همه اسرا اعتراض کردند؛ اما عراقی‌ها به امامان توهین کردند که در یک لحظه به طرف عراقی‌ها حمله ور شدیم و درگیری سختی بین ما در گرفت. چندین نفر از اسرا مجروح شدند. تمامی شیشه های پنجره ها را شکستیم. هر چه داخل آسایشگاه ها بود، به بیرون پرتاب کردیم و با سنگ به عراقی ها حمله ور شدیم. سایر آسایشگاه ها هم با شنیدن سر و صدای ما شورش کردند. در حین درگیری چند عراقی را به شدت کتک زدیم. در زمانی کوتاه، تعداد بی‌شماری از نیروهای ضد شورش از هر سو با خودرو وارد اردوگاه شدند و درگیری خونینی به وجود آمد. ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ ادامه دارد 🍂

صعود تیم فوتبال فجر شهید سپاسی شیراز به لیگ برتر را به همه هم استانی های عزیز تبریک عرض می کنم با آرزوی درخشش دوباره در لیگ برتر کشور. ان‌شاالله 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#ِآخرین_خاکریز - ۴۰ 🔅 راوی و نویسنده: میکائیل احمدزاده ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ عراقی‌ها اقدام به تیراندازی کردند و آژیرهای خطر به صدا در آمد. بعد از چند ساعت زد و خورد، ما را داخل آسایشگاه‌ها زندانی کردند و مدت سه روز آب و غذا را قطع کرده و اجازه نمی‌دادند از آسایشگاه بیرون برویم. لحظات سختی بود. همزمان با فرا رسیدن ایام دهه فجر، حال و هوای جشن انقلاب در فضای اردوگاه می پیچید. اسرا به هم تبریک می گفتند و گاه تئاتر برگزار می کردند که عراقی ها هم از دیدن تئاترها لذت می بردند. با پارچه های رنگارنگ، پرچم هایی درست می کردیم و به وضعیت لباس هایمان می رسیدیم. با خمیر لای نانها و شکر، حلوا و شیرینی تهیه کرده، در جلو آفتاب خشک می کردیم و از هم پذیرایی می کردیم. پس از مدتی و به دلیل اعتراض های پی در پی، آزادی نسبی برای انجام فرائض دینی به ما دادند و مقدار غذای ما بیشتر شد. 🔅 اعتصاب غذا اعتراضات زیاد بود. کمتر روزی بود که با عراقی ها بحث و درگیری نداشته باشیم. روزی در یک حرکت اعتراض آمیز به یک حرکت زشت سرباز عراقی، همه اردوگاه اعتصاب غذا کردند. عراقی ها ابتدا این حرکت را جدی نگرفتند؛ اما پس از گذشت دو روز، متوجه شدند اگر جلو این کار گرفته نشود، سه هزار اسیر از بین خواهند رفت که این موضوع می توانست برای دولت عراق بسیار ناگوار باشد؛ به همین دلیل یکی از فرماندهان عالی رتبه عراق - ژنرال عميد جوزان - با بالگرد در وسط اردوگاه به زمین نشست و نماینده های ما را به پیش خود خواند و دلیل اعتصاب غذا را پرسید. نماینده ها نیز به نحوه نگهداری اسرا که مغایر با کنوانسیون ژنو بود اعتراض کرده، رفتار نگهبان ها را غیر انسانی خواندند و به رفتار زشت سرباز عراقی به شدت اعتراض کردند. نمایندگان در ادامه یادآوری کردند که ما هر کدام برای اعتقادمان می‌جنگیم و شما اجازه ندارید به مقدسات و مسئولان کشور ما اهانت کنید. در ادامه نیز از آن مقام ارشد عراقی توضیح خواسته شد که چرا از ثبت نام اسرا توسط صلیب سرخ جهانی جلوگیری می شود. یکی از اسرا با شجاعت رو به فرمانده عراقی ایستاد و اینچنین ادامه داد: «چرا ما اجازه نداریم زنده بودن خود را به کشورمان اطلاع دهیم؟ چرا وقتی در یک کشور مسلمان اسیر هستیم، نمی توانیم نماز بخوانیم، روزه بگیریم و دعا بخوانیم؟ مگر شما ادعای مسلمان بودن نمی کنید؟ چرا بعد از گذشت چندین ماه به خاطر مسائل بسیار جزئی همه را شکنجه می کنند؟ ما حتی نمی توانیم به دستشویی برویم که این امر باعث بیماری تعدادی از اسرا شده است. آیا ما در کشورمان با اسرای شما این گونه رفتار می کنیم؟ در ایران تمام امکانات رفاهی در اختیار اسرای عراقی است. ما آنان را میهمان تلقی می کنیم نه دشمن؛ در حالی که سربازان شما شخصیت انسانی بزرگ و کوچک را زیر پا گذاشته اند. این رفتار غیر انسانی در شأن یک کشور مسلمان نیست. من از مرگ نمی هراسم؛ چون مرگ شرافتمندانه، بهتر از این زندگی خفت بار است. من این سخنان را از قول تمامی اسرا بیان می کنم. ما انتظار داریم شما مشکلاتمان را بررسی کنید و به عنوان یک فرمانده عالیرتبه عراق بخواهید مانند یک انسان و برابر موارد قرارداد ژنو با ما رفتار شود». در حمایت از انتقادات و صحبت های آن دلاور اسیر، فریاد زدیم: الله اكبر. آن اسیر شجاع، کارمند ارشد وزارت نفت بود که در حین بازدید از چاه های نفتی، توسط نیروهای عراقی دستگیر شده بود. همه نگهبانان اردوگاه با حیرت او را نگاه می کردند. خود فرمانده نیز غرق در سخنان او شده بود. او پس از اینکه حرف هایش تمام شد، با کمال خونسردی نشست. فرمانده عراقی که از سخنان صریح و بی پروای اسیر ایرانی خشمگین بود، سخنرانی کوتاهی کرد. او گفت: «ما مردم عراق دارای فرهنگ غنی و ثروتهای خدادادی هستیم. در شأن عراق نیست که با شما رفتار بد داشته باشیم. ما به شما مانند میهمان و برادران دینی نگاه می کنیم و اگر تعدادی از افراد در وظایف خود قصور کرده اند، آن را به حساب همه مردم عراق نگذارید؛ چون ما رهبری مانند صدام حسین داریم که می خواهد همواره با اسرا رفتار انسانی و برادران داشته باشیم.» در ادامه نیز مسائلی در رابطه با جنگ و اینکه به زودی خبرهای خوشی از تبادل اسرا به دست ما خواهد رسید، داد ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ ادامه دارد

در اين شب زیبای عرفه 🌙 وقت نيايش و دعا نمی دانم آرزویت چیست؟! اما برای رسیدن به آرزویت، دستانم رو به آسمان است پروردگارا هر آنچه صلاح دوستانم هست؛ برایشان مقدر بفرما الهی آمين 🙏 التماس دعا ای خوبان خــ♡ــدا 🤲