ما را غم هجران تو بد واقعه‌ای بود این واقعه را چاره و تدبیر چه باشد تنی رنجور از یک عمر مجاهدت علمی، مثال بی مثالی از دل مملو از صفا، استادی آغشته به آتش عشق و نوی، حکیمی برجسته از جنس درد و دوا، مرشدی همه هدایت به نور احادیث آل عبا، رجالیِ کم نظیر در علم احوال راویان اهل الکساء، فقیهی کارکشته در فقه الفقهاء به ویژه امام الشهداء و در یک کلام عالمی کم مانند در بُعد علم و تقوی استادنا مرحوم حاج شیخ اکبر ترابی در جوار حق آرام گرفت... استاد عزیز .... ما بعد تو هنوز همان طلاب تشنه ایم که از چشمه سار معرفت چه ها که به ما نوشاندی و از خرمن معرفت چه دانه ها که بر بیابان دل من افشاندی. همین یک ماه قبل بود که آمدم برای زدودن غبار ندیدنت...چه باصفا ملاطفت نمودی ...گفتی و از همه سئوال کردی ..از یکایک شاگران محضرت سراغ گرفتی...وقتی آن حال خسته و بی رمقت را نشانه رفتم و سئوال کردم فقط گفتی وقت رفتن است....از شهر با هزار دغدغه گفتی ...از برخی با شکوه و غم صحبت راندی...فقط یک چیز را در دریای صحبت آنروز نگفته بودم استاد ..یادم هست که آمده بودم برای یک خواهش و نیاز...اما وقتی دیدم که چه با صفا تحویل گرفتی و از دیدن شاگرد قدیم خود چنان جان صحبت و کلام گرفتی ...در خود فرو خوردم و لب از تمنای خود باز نکردم و گفتم استاد امروز فقط آمدم ببینمت... استاد رحیل از کنار صدها شاگرد شیفته...هفت سال شاگردی شما سرلوحه حضور من در قم بود اما آن دیدار دوساعته آخر چه تقدیری برایم بود ..تو شاید میدانستی که این وعده آخرین تفقد و شاگرد نوازی است ...اما من نمیدانسم آخرین قرار ملاقات که به چه غم ها و صحبت ها گذشت.. کاش آن دیدار نبود آنهمه بار غمی که گفتی و امروز آتش وجود من است که با اشک های سردم در فراق شما هم خاموش نمیشود.. بارها از شما شنیدم که بهشت را به بها که هیچ به بهانه هم میدهند و اشک ریختی و گفتی به بهانه اشک بر حسین(ع) هم بهشت میدهند آن هم چه بهشتی...بدرود در پناه صاحب اشک های همیشه ات ...قتیل العبرات(ع) ....بدرود استاد عزیز. علیرضا نیک رو #اکبر_ترابی #شهرضا #حوزه_علمیه