#نجوای_عارفانه #مناجات_شعبانیه 🔰«وَ أَقْبِلْ عَلَىَّ إِذا ناجَيْتُكَ.» و به من رو كن هنگامى كه با تو مناجات مى‏ كنم. 🔸#حقيقت_مناجات حالت مناجات، حالت خاصى است كه عبد بايد رقّت قلبى پيدا كرده و قلبش در اين حال از تعلقات بريده شود؛ از اين رو در مقام نجواى با حق تعالى از او مى‏ خواهد فقط براى خودش باشد. 🔸مُحِّب به گونه‏ اى انحصار طلب است و البته در مقام محبت بايد اين گونه باشد و هنگامى كه مُحِّب خواست محبوب تنها براى خودش باشد، محبت او حقيقى است و در جان او مى‏ نشيند و همواره عميق‏تر مى‏ شود. 🔹مُحِبّ با زبان‏ هاى مختلفى محبت به حق تعالى را ابراز مى‏ نمايد و اين بيان خاصّ را بايد از حضرات ائمه ـ عليهم‏ السّلام ـ فرا بگيريم؛ زيرا ايشان كمال محبت به حق تعالى را دارند: «وَ التّامِّينَ فِى مَحَبَّةِ اللّه‏» در محبت خداوند تام هستند. 🔺خداوند نيز از بين مخلوقات خود، كمال محبت را به ايشان دارد: «لا حَبِيبَ إِلاّ هُوَ وَ أَهْلُهُ.» محبوبى [مُحِّبى] جز پيامبر و خاندانش نيست. و چون عبد در مقام مناجات، به نوعى حالات گوناگون خود را نسبت به مولا و محبوبش ابراز مى‏ كند و كسى جز اين خاندان به تمام معنا اين حالات را ندارد؛ از اين رو جز ايشان كسى توان ابراز اين حالات را به طور كامل ندارد، پس اگر ما نيز بخواهيم به حقيقت اين گونه مناجات‏ها پى برده و از آن‏ها لذت حقيقى ببريم بايد آن گونه كه ايشان آن حالات را ـ در مقام خواندن ـ داشته و به آن رسيده‏ اند، ما نيز به اندازه‏ ى ظرفيت روحى خود آن حالات را فهميده و بيابيم. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯