به این آیہ توجه ڪنید ↘️↘️ ۴٠) لاَ الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَها أَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَ لاَ اللَّیْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ کُلٌّ فِی فَلَک #یَسْبَحُونَ ۴٠ ـ نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشى مى گیرد; #و_هر_کدام_در_مسیر_خود_شناورند. 🌸🌸🌸🌼🌼🌼 منظور از حرکت خورشید در این بحث، حرکت آن به حسب #حس ماست، جالب این که: این تعبیر، حتى بعد از آن که ثابت شده خورشید در جاى خود ساکن، و زمین در مدت یک سال یک بار به دور آن مى گردد، نیز #به_کار_مى رود، مثلاً امروز مى گویند: تحویل خورشید به برج حمل (رسیدن آن به آغاز فروردین) و یا رسیدن خورشید به دایره نصف النهار، و یا رسیدن به میل کلى، (منظور از میل کل رسیدن خورشید به آخرین نقطه ارتفاع خود، در نیم کره شمالى در آغاز تابستان و یا به عکس آخرین نقطه انخفاض در آغاز زمستان است). این تعبیرات، همگى نشان مى دهد: حتى بعد از کشف حرکت زمین به دور خورشید، و سکون آن، #تعبیرات_گذشته راجع به حرکت خورشید، به کار مى رود; چرا که از نظر حسى، چنین به نظر مى آید: که خورشید #در_حرکت است، و این تعبیرات از همین جا گرفته مى شود. و به این ترتیب، شناور بودن خورشید و ماه در فلکهاى خود «کُلٌّ فِی فَلَک یَسْبَحُونَ» نیز از همینجا ناشى مى شود. این احتمال نیز، وجود دارد که: منظور از شناور بودن خورشید در فلک خود، حرکت آن همراه با منظومه شمسى و همراه با کهکشانى که ما در آن قرار داریم باشد; چه این که: امروز، ثابت شده است: منظومه شمسى ما جزئى از کهکشان عظیمى است که به دور خود در حال گردش است.(۵) 🔻🔷🔻 ۵ ـ این حرکت، غیر از حرکت مجموعه منظومه شمسى در دل کهکشان است، که به سوى #ستاره_وگا در حرکت مى باشد، و اخیراً به آن اشاره کردیم. منبع : انتخاب شده از بخشی از متن های تفسیر نمونه