ایراد باسیل به معنای اصطلاح هم جوهری اصطلاح هم جوهری در سه اقنوم را چگونه می‌توان به طرزی منطقی در اموری به کار برد که در آنها نه جنس عالی مشترکی دیده می‌شود و نه یک ماده بنیادین ازلی؟ اگر بدین معنا باشد که سه اقنوم بنا به آنچه ارسطو، وحدت موضوع می‌خواند و آنرا با مثال روغن و شراب که در موضوع آب، وحدت دارند، توضیح می‌دهد، در الوهیت واحد باشند، به گفته ی باسیل با این ایراد روبروست که ممکن است برخی الوهیت را که موضوع و زیر نهاده ی سه اقنوم است، چیزی بدانند که مانند آب در نسبت با روغن و شراب، یک ماده بنیادینِ از پیش موجود باشد، یعنی چیزی که وجودی پیش از اقنوم ها و جدای از آنها دارد که در این صورت نیز نه یک خدا بلکه چهار خدا وجود خواهد داشت. ----- فلسفه ی آبای کلیسا، هری اوسترین ولفسن، ترجمه ی [عالی] علی شهبازی، ص ۳۶۸. #هم_جوهری #باسیل #ایراد لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e

تبیین خواندنی باسیل از وجود شخص های تثلیث باسیل در واقع، اقنوم ها را نوع فردی و وحدت مشترک آنها را جنس نوعی دانست. باسیل برای نشان دادن تمایز فرد و نوع در سه عضو تثلیث، اصطلاح ارسطویی خاصه را اقتباس کرد. ویژگی پدر، نا مولود بودن، ویژگی پسر، مولود بودن و ویژگی روح القدس آن است که به تبع پسر و با پسر شناخته می شود و جوهر خود را از پدر دارد. اما چون این خاصه یا نحوه وجود بدان معناست که نخستین اقنوم علت وجودی اقنوم های دوم و سوم است و دومین اقنوم تا حدی علت وجود سومین اقنوم است، میان اقنوم ها عنوان نوعی اضافه یا نسبت علّی وجود دارد که ارسطو آن را اضافه (یا نسبت) از نوع نسبت فاعل یا منفعل می داند. باسیل می گوید واژه های پدر و پسر تنها نشان دهنده نوع رابطه متقابل است، زیرا پدر کسی است که وفق ماهیتی که مشابه ماهیت خود اوست، مبدا وجود را به دیگری اعطا کرد و پسر کسی است که آن مبداء وجود را به طریق تولید از دیگری دریافت کرده است. باسیل می‌گوید واژه فرزند مفهوم هیچ جوهری را به ذهن متبادر نمی کند، بلکه تنها بر نوعی نسبت با چیز دیگری دلالت می کند. ——————- فلسفه ی آباء کلیسا، هری اوسترین ولفسن، ترجمه ی علی شهبازی، صص ۳۶۶ - ۳۶۷. #تثلیث #باسیل #خاصه لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e

اشکال باسیل به عبارت قالبی سه اقنوم و یک جوهر عبارت قالبی سه اقنوم و یک جوهر و نیز تعبیرِ «از همان جوهر پدر» می تواند دو معنا داشته باشد، که به نظر باسیل، هر دو در تیر رس ایراد است. معنای نخست: اگر سه اقنوم با قیاس به آنچه ارسطو، وحدت جنس می خواند و در توضیح آن از مثال اسب، انسان و سگ که در جنس حیوان واحدند، استفاده می کند در الوهیت واحد باشند، با این ایراد روبروست که در این صورت ممکن است برخی الوهیت را که جنس سه اقنوم فردی است، جنس به معنای ارسطویی آن یعنی کلی موجود در سه اقنوم فردی ندانند، بلکه جنس در اصطلاح افلاطونی آن یعنی یک مفهوم عالی مشترک یا همان کلیِ موجود در فراسو، بالا و ورای اقنوم های فردی بدانند که بدین ترتیب نه یک خدا بلکه چهار خدا وجود خواهد داشت: اقنوم های سه گانه و الوهیت. معنای دوم: اگر بدین معنا باشد که سه اقنوم بنا به آنچه ارسطو، وحدت موضوع می‌خواند و آنرا با مثال روغن و شراب که در موضوع آب، وحدت دارند، توضیح می‌دهد، در الوهیت واحد باشند، به گفته ی باسیل با این ایراد روبروست که ممکن است برخی الوهیت را که موضوع و زیر نهاده ی سه اقنوم است، چیزی بدانند که مانند آب در نسبت با روغن و شراب، یک ماده بنیادینِ از پیش موجود باشد، یعنی چیزی که وجودی پیش از اقنوم ها و جدای از آنها دارد که در این صورت نیز نه یک خدا بلکه چهار خدا وجود خواهد داشت. ________ فلسفه ی آباء کلیسا، هری اوسترین ولفسن، ترجمه ی علی شهبازی، ص368. #اقنوم_جوهر #باسیل #اشکال لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e

اختلاف نظر علمای سرشناس مسیحی درباره ی اساسی ترین آموزه میان تمثیلِ موضوع آن گونه که از سوی ترتولیان و اعتقاد نامه ی نیقیه و باسیل به کار می‌رود و همان تمثیل آنگونه که آگوستین به کار می‌برد، تفاوت هست. نزد آنان موضوع (الوهیت) عبارت است از پدر؛ اما از نظر آگوستین، الوهیت که به گفته او به درستی ذات و به نحو نامناسبی جوهر نامیده می شود با پدر یکی نیست و دو شخص دیگر نیز اولوهیت خود را از پدر نمی‌گیرند‌؛ بلکه الوهیت را که یک ذات نامیده می شود، موضوع مشترک همه اشخاص می داند. به تعبیر آگوستین، خود الوهیت به طرز وصف ناپذیر و غیر قابل انفکاکی، نوعی تثلیث است. __________ فلسفه ی آباء کلیسا، هری اوسترین ولفسن، ترجمه ی علی شهبازی، ص 376. #باسیل #ترتولیان #آگوستین #الوهیت لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e