. #علامه_محمد_تقی_جعفری #علامه_جعفری 🔅🔅🔅 👈 این است دعا و نیایش یک #مربی واقعی: ▫ ای مالک مطلق هستی و ای #آفرینندۀ جان آدمی! می‌دانم با «کسی» روبه‌رو هستم، نه با چیزی». می‌دانم که سرنوشت جان آدمی را به دست گرفته‌ام، نه چند قطعه کاغذ و مقوا و چوب برای ساختن عروسک. ▫می‌دانم که این مورد #تربیت، با این لحظات گام از «خود طبیعی» فراتر می‌نهد و به عرصۀ «من ایده‌آل» وارد می‌شود. ▫این جان آدمی است که برای هدفی عالی آفریده شده است، نه برای اشباع شهوت‌های من و نه برای آنکه خود را مانند یک تابلوی بی‌اختیار به من (#مربی) که این جان غیر محسوس را نقاشی می‌کنم، تسلیم کند، تا هر چه که خواسته‌ها و تمایلات حیوانی من اقتضا می‌کند، در آن ترسیم نمایم. ▫این روح انسانی است که چند روز دیگر توانایی پرواز بی‌نهایت در او ایجاد خواهد شد، و تنها برای تقویت بال و پر خود و تعیین فضایی که باید در آن به پرواز درآید، در اختیار من قرار گرفته است. ▫این #جوان نورس، تا دیروز به صورت آزادانه و با تمام شور و نشاط بازی می‌کرد، دنبال پروانه‌ها می‌دوید و عکس‌های رنگارنگ، او را در عالمی از لذت فرو می‌برد. من امروز می‌خواهم آن آزادی را که دیروز اجازۀ ورود کوچک‌ترین اندوه را بر دل این کودک نمی‌داد و در آینده هم هیچ مزیت انسانی باعظمت‌تر از آن آزادی برای او مطرح نخواهد شد، راهنمایی کنم و شکل‌هایی خاص را برای آزادی و «می‌خواهم» او ترسیم کنم. ▫این موجود که با تمام شخصیتش در اختیار من (#مربی) قرار گرفته است، به من می‌نگرد، به سخنان من گوش می‌دهد، به حرکات و سکنات من تماشا می‌کند، نه برای خریداری آنها، تا کار من در تربیت کار، سخن‌فروشی و خودفروشی باشد، زیرا دیر یا زود همۀ این سخنان، حرکات، سکنات و حتی خود من نیز مفهوم امروزی‌ام را برای او از دست خواهم داد، و یا او تکامل پیدا کرده، این فروشندگی را محکوم می‌سازد، یا رو به سقوط رفته و به همۀ کالاهایی که به او فروخته‌ام، خواهد خندید. 📒 #جعفری، محمدتقی. مجموعه آثار ۱۳- فلسفۀ اخلاق، تعلیم و تربیت. ص ۱۸۱ 🔅 در رساندن سخن #حق و پایبندی به آن #استقامت بورزیم و ثابت قدم باشیم.یاریگر ما در #انتشار این #دغدغه باشید. @rahighemakhtoom