🎇انجمن حجتیه از گروه‌های فعّال معاصر در حوزة مهدویت با دیدگاه‌های ویژه(قسمت اول) ▪️یکی از گروه‌هایی که در بیش از نیم قرن گذشته در بحث‌های مهدویت به نوعی در کانون توجه بوده‌اند #انجمن_حجتیه است. ▪️سابقة شکل گیری این گروه به جریان‌های دهة1320 ش تا میانه‌های دهة30 در جامعة ایران بر‌می‌گردد. در این دوره، دو خطر عمده در حوزة دین پدید آمد: نخست: حزب توده این گروه، مرام مارکسیسم را میان جوانان نشر می‌داد و متدینان، ملی‌ها و رژیم پهلوی همه با آن درگیر بودند. دوم: بهائیت در این بخش، فقط متدینان روی آن حساسیّت داشتند و پس از شهریور 1320ش متوجه نفوذ آن، در دستگاه اداری پهلوی شده، به مبارزه با آن پرداختند. طبعاً از نگاه متدینان، خطر بهائیان نه فقط کمتر از حزب توده نبود، بلکه پس از سرکوبی حزب توده در سال‌های 32ـ 36 جدّی‌تر هم شده بود.(رسول جعفریان، جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی سیاسی ایران، ص368.) ▪️برابر خطر بهایی ها، عالمان و مراجع تقلید به مبارزاتی جدّی دست زدند. از میانة دهة30 یک تشکل مذهبی ویژه با هدف مبارزه با بهائیت تهران و سپس دیگر شهرها پدید آمد. انجمن خیریّة حجّتیة مهدویّه به سال1332 ش با تلاش شیخ محمود ذاکرزاده تولایی، معروف به شیخ محمود حلبی (1279 ـ 1376 ش) با همکاری جمع زیادی از متدینان که تحت عنوان هیئت مدیره، امور انجمن را اداره می‌کردند، فعالیت خود را آغاز و تا آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، به فعالیت فرهنگی بر ضد این فرقه اشتغال داشت و تلاش می‌کرد افزون بر جمع آوری اطلاعات، به تربیت نیرو برای مقابله با بهائیان و تبلیغات آنان بپردازد. ▪️از آن‌جا که کار عمدة آقای حلبی پس از شهریور بیست، کارهای تبلیغی در قالب منبر بود و در این کار، مهارت و شهرت خاصی به دست آورده بود، همراه جمعی از فعالان مذهبی مشهد و نیز انجمن‌ها و هیأت‌های مذهبی، به طور منظم با بهائیان درگیر شدند. ▪️اساسنامة انجمن حاوی اصولی بود که چهار چوب فعالیّت آن را مشخص می‌کرد: تبلیغ دین اسلام و مذهب جعفری و دفاع علمی از آن، تشکیل کنفرانس‌ها و سمینارهای علمی و دینی در نقاط گوناگون کشور با رعایت مقررات عمومی، چاپ و پخش جزوات و نشریه‌های علمی و دینی با رعایت مقررات مطبوعاتی کشور، تأسیس کلاس‌های تعلیم و تدریس اخلاق و معارف اسلامی با رعایت مقررات عمومی، ایجاد کتابخانه و قرائتخانه و اماکن ورزشی با رعایت قوانین مربوطه، انجام امور خیریه عمومی و مساعدت فرهنگی مؤسسات اسلامی و برقراری تماس با مجامع بین المللی با نظر مقامات ذی صلاحیت و … در تبصرة دوم این اساس نامه تأکید شده بود که «انجمن به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت و نیز مسؤلیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌های سیاسی از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت.» این، همان تبصره‌ای بود که انقلابیون پیش و پس از انقلاب، از آن ناراحت بودند. ▪️انجمن در هر شهری، دفتری داشت که تحت عنوان بیت (بیت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ) شناخته می‌شد. ایــن بیت، مسؤلی داشت و زیر نظر وی سه گروه تدریس، تحقیق و ارشــاد فعالیت می‌کردند. گــروه نخست به آموزش نیروها در سه مرحلة ابتدائی، متوسط و عالی می‌پرداختند. گروه دوم در پی یافتن افرادی از مسلمانان بودند که تحت تأثیر بهائی‌ها، به این آیین گرویده بودند و گروه سوم، کار ارشاد این افراد را با شیوه‌های خاصّ خود دنبال می‌کردند. ▪️ سخنرانی‌های عمومی نیز در محافلی که بیشتر منازل بود، برگزار شده و از سخنرانان معروف استفاده می‌شــد. بــه طور معمول، در سال روز تولد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز جشن‌هایی برگزار می‌شد. بیشتر افرادی که از بهائیت بر‌می‌گشتند، توبه‌نامه و تبری نامه‌ای می‌نوشتند که متن بسیاری از آن‌ها در یک مجموعه، در کتابخانة آستان قــدس نگهداری می‌شود. این جلسات بیشتر توسط سخنرانانی اداره می‌شد که خود انجمن تربیت کرده بود. ▪️ نکتة قابل توجه آن‌که این افراد غیر روحــانی بودند. انجمن در ایــن باره استدلال‌های ویژه خود را داشت. این نیروها از مدارس برگزیده می‌شدند و در این میان مدرسة علوی جایگاه خاص خود را داشت. این مدرسه به همان اندازه که خاستگاه بسیاری از نیروهای مذهبی بود که در انقلاب اسلامی فعالانه شرکت کردند، فرصتی برای انجمن بود تا از میان آنان کسانی را برای کارهای فکری و تبلیغی خود گزینش کند.(رسول جعفریان، جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی سیاسی ایران، ص۳۷۳) ▪️ایــن #انجمن پیش از انقلاب، با فرستادن نامه‌هایی برای برخی مراجع و بزرگان از جمله رهبر فقید انقلاب امام خمینی که در آن اهمیت مبارزة با بهائیت را گوشزد کرده، فعالیت‌های خود را در این زمینه شرح می‌دادند، تأییدیه‌هایی برای خود می‌گرفتند که امروزه نیز بدان‌ها استناد می‌کنند. #آدینه_های_امید 📝یادآوری:آموزه های مهدویت جمعه ها در صفحه منتشر می شود. @rahighemakhtoom