دنیا پر است از تو و خالی است جای تو آقای من اگر تاکنون دوام آورده‌ایم فقط دلخوش کرده‌ایم، دل به همین اعیاد و مناسباتی که بیاد شما دور هم حلقه می‌زنیم تا از شما مدد بگیریم. اگر این اعیاد، این نشست‌‌ها و دورهمی‌ها نبود تاکنون هفتاد کفن پوسانده بودیم، ذکر و یاد شما تیزاب غم‌های‌ ماست. یقین دارم حتی اگر بزرگ‌ترین غم‌های عالم بر سرمان نازل شود در مقایسه با غم و رنج‌های آل‌الله نَمی در برابر دریاست. به عنوان یک مداح اهل‌بیت عرض می‌کنم آقا جان گرد یتیمی بر سر شیعیانتان نشسته، درست است که در جشن‌ها دست می‌زنیم اما در دل‌‌مان غم فراقت آشیانه کرده است، در مراسم جشن نبی‌ مکرم اسلام شاهد بودم برخی کِل می‌کشیدند اما از سر سرور و شادی نبود دقیقا مثل کِل کشیدن مادری بود که داغ جوان رعنایش را دیده و از شدت غم کِل می‌کشد، برخی سوت می‌زدند هر چند فعل مناسبی نبود اما سوت شادی و سرور نبود بلکه ناله‌ی سوته‌دلی بود. آقای من این روزها همه و همه شکایت دارند از فقدان نبی‌شان از غیبت ولی‌شان... روزهای جمعه که می‌شود غم‌های یک هفته را در دست می‌گیرم و در کنار عاشقان و دل‌سوخته‌گان در فراقت با ندبه‌های‌مان غم‌هایمان را می‌شوئیم آنگاه عطر امید می‌پیچد در تالار دل‌مان، درست مثل وقتی آب به کا‌ه‌گل‌های منزل مادر بزرگ می‌پاشیدیم و فضای خانه با عطر کاه‌گل مطبوع می‌شد. ما باید زودبپزیم و هر چه زودتر آماده‌ی ظهور شویم، سوپاپ اطمینان زودپز ما ندبه‌های جمعه‌هاست... 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #در_فراق_امام ⏰زنگ بیداری👇 https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef