🕊 "زائر عتبات" ماه رجب که می‌شود پرنده‌ی خیال پر می‌کشد نجف، در گوشه‌ای از حرم آشیان می‌گیرد. روز ولادت امام باقر علیه‌السلام از امامش اذن مدینه می‌گیرد و دقایقی با کبوتران بقیع، بق‌بقویی می‌کند و باز می‌گردد نجف تا در آستان امامش توشه‌ برگیرد. روز شهادت امام هادی علیه‌السلام حال و هوای دلش سامرایی می‌شود، چرخی در آسمان سامرا می‌زند و باز برمی‌گردد مقابل ایوان نجف تا از محضر امامش دانه برچیند. روز ولادت امام جوادالائمه و شهادت امام کاظم علیهما‌السلام بیقرار، بی‌تاب و عطشان می‌شود پر می‌کشد تا از چشمه‌ی جود میوه‌ی دل امام رئوف، سیراب گردد و بال تواضع می‌گستراند در طور موسویِ موسی‌ بن جعفر. عید مبعث که فرا می‌رسد مدنی می‌شود. اکنون که ماه رجب به سر رسیده و شعبان دمیده دلش شعبه‌ای از حرم ارباب می‌شود شور می‌گیرد، بدنش دچار زمین لرزه می‌شود، چشمانش شروع به بارش می‌کند. آری دیگر وقت آن رسیده تا با امیرالمومنین، باب علم، اَبَ الایتام وداع کند و تشنه‌تر از قبل، فراقی سخت و جانکاه را بر جان بخرد، آخر دل کندن از کوه کندن دشوارتر است، بغض گلویش را می‌گیرد، بار سفر می‌بندد از نجف به سمت کربلا تا یک ماه نیز بیتوته کند در وطن، همانجا که می‌توان نماز را تمام خواند، می‌رود در حرم مَحرم شود تا در ماه ضیافت مُحرم گردد و پر بکشد به سمت بیت‌الله‌الحرام. 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #وداع_با_ماه_رجب #سلام_بر_ماه_شعبان #چشم_انتطار_ماه_مبارک_رمضان https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef