eitaa logo
رستگاران
210 دنبال‌کننده
6.6هزار عکس
894 ویدیو
62 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
💢ماجرای ساسی مانکن و ماستِ بقالی حالا؛ پس از گذشت چند روز که تب و تابِ ماجرای فروکش کرده و با انواع و اقسام تحلیلها از آن عبور کردیم. بهتر است بدور از فضای هیجانی و سیاسی به اصل ماجرا نگاه کنیم. متاسفانه در کشور ما موضوعات حیاتی و مهم براحتی به تبدیل میشود. عده ای نقش موافق سرسخت و عده ای دیگر نقش را ایفا میکنند، روبروی هم می ایستیم و درست مثل کُری خواندن آبی و قرمزها در فوتبال با هم مجادله میکنیم. و طبق معمول نتیجه ای دربرنخواهد داشت چون هیچ پشتوانه علمی و عقلی در پَسِ این جدلهای بیهوده مجازی جز ایجاد نفرت از یکدیگر وجود ندارد‌. اما آنچه حالا باید به آن پرداخت: فرض کنید روز جمعه ای همراه با همسر و فرزندان خود قصد رفتن به رستوران و صرف غذا دارید و اتفاقا از قبل براساس شایعات شک دارید که آیا مواد اولیه(گوشت) مصرفی در آشپزخانه این بهداشتی است یا نه؟ یا اینکه قرار است از بقالی محل برای سفره شام یک بخرید اما متوجه فاسد بودن و تاریخ انقضای آن میشوید! حال سوال این است: آیا در این صورتها حاضرید و اهل خانواده شما از غذای استفاده کنند؟ یا ماست تاریخ مصرف گذشته میل کنند؟ مسلما پاسخ منفی است. چرا؟ چون یقین دارید اگر از این مواد فاسد و حتی مشکوک به بهداشتی نبودن استفاده کنند قطعا آنها دچار مشکل خواهد شد و مسومیت را با خود خواهید دید. شاید این مسمومیت با دارو و گذر زمان حل شود. اما بسیاری از خانواده ها به خوراک و فرزندان خود به اندازه یک فاسد هم اهمیت نمیدهند. به این دلیل که آسیب دیدن و کودکان مانند آسیب دیدن جسم آنها قابل مشاهده نیست. برای خانواده ها مسمومیت جسمی قابل رویت و درمان است اما چون تغییرات روحی و تربیتی فرزندان به مرور زمان و غیرقابل حس ایجاد میشود، میزان اهمیت آن برای والدین کاهش پیدا میکند. به پخش آهنگ ساسی مانکن و یا فحشهای تتلو در مدارس بعنوان یک نگاه کنید. آن گاه نسبت به خوراک فکری فرزندانتان حساس تر خواهید شد. حتی اگر شده به اندازه خریدن یک از بقال سرکوچه!
❓چگونه می توانم را در خود کنم؟ ✍پاسخ اجمالی: برای ترغیب و تشویق به انجام فرائض دینی ابتدا باید افراد را مورد بررسی قرار داده و در اصلاح و # تقویت آن کوشید. دیدگاه و عقیده فرد در مورد خداوند، جهان هستی، انسان، معاد و... تأثیر مستقیم بر ایمان و پای بندی او به انجام فرائض و اعمال و رفتار او دارد. جلب اعتماد و حسن ظن شخص مقابل (و از جمله فرزندان) برای تأثیر گذاری تلاش های تربیتی و تقویت زیر ساخت های فکری او ضروری است و عدم رابطه صمیمی با فرزندان برنامه های تربیتی ما را ناکارآمد می سازد. ♦️با استفاده از می توان با فرزندان خود روابط صمیمی برقرار کرد. 🔹برخی از های ضروری و مناسب به این شرح است: 1. : پیامبر (ص) فرمودند: «فرزندان خود را احترام کنید و نیکو تربیت نمایید». 2. دوره ی جوانی(نظیر استقلال طلبی، احساسات و عواطف و...)به صورت عام و شناخت روحیات خاص هر یک از فرزندان و برآورده کردن انتظارات و نیازهای مشروع و پسندیده دوره نوجوانی و جوانی . 3. تبدیل به ، آرامش امنیت و آسایش خاطر . 4. از موفقیت ها و استفاده از تشویق مناسب 5. از انجام امور ناشایست (هر چند با ترش رویی) 6. خواسته های خود به روش ، و یا از طریق کسی که نفوذ بیشتری در او دارد، مثل نامزد. 7. و تکراری.
رادیو گوش می‌دادم، یه خانومی زنگ زد گفت من خیلی آدم و مقیدی هستم، حجابم کامله، روزه‌هامو کامل میگیرم، کلا واجباتمو انجام میدم. بجز نماز. خیلی‌هم دوست دارم بخونم ولی هرکاری میکنم نمی‌تونم. کارشناس برنامه پرسید چرا نمیتونی؟ گفت من قبلا نماز می‌خوندم. پدرم روی نماز خیلی حساس بود. می‌پرسید نماز خوندی میگفتم آره. میگفت من ندیدم. نخوندی. کلی بحث می‌کرد. تاجایی که من به گریه میفتادم که به‌خدا خوندم. میومد میگفت خونده، من دیدم. ولی بابام قبول نمیکرد. از اون موقع و با اون رفتارهای پدرم دیگه نمازو رها کردم. و اصلا نمیتونم بهش فکر کنم اولین جایی که بچه‌های ما بی‌نماز و میشن داخل خونه‌‌هامونه. رفتارهای نادرست و جهل والدین پیرامون رفتار با بخصوص در مسائل عبادی بمرور اونارو متنفر میکنه هیچکدوم از راه‌های مقدمه سازی و تشویق به مسائل عبادی رو انجام نمیدیم، فقط میریم سراغ روش‌هایی که دافعه داره مثل تذکر، تحکم، امرکردن، گیر دادن و درگیر شدن با . وقت نماز صبح مثل بختک میفتیم به جون بچه، پاشو پاشو نماز قضا شد. یکم روسری میره کنار، تذکر پشت تذکر، حجاب حجاب یه سوال از میکنم، آیا شما از تذکر شنیدن خوشتون میاد؟ همسرتون بهتون تذکر میده خوشحال میشید؟ یا مادر زنتون بهتون تذکر بده چه حالی پیدا می‌کنید؟ پس چرا تو خونه رژه میرید و تذکر میدید به بچه‌های بدبختتون؟ دقت کنید، تذکر دادن رو کلا نفی نمیکنیم. در مواردی باید باشه. ولی نه ابتدای امر. اونم نه با تحکم نه با گیر دادن با روش مناسب، با و بچه‌ها نباید رها بشن و ما هم نباید کلا بیخیال بشیم. ولی باید باید روش‌ها ومهارت‌های برخورد با فرزندانمون رو یاد بگیریم اگه روش برخورد صحیح رو یاد نگرفتید و فقط گیردادن رو بلد بودید اینجا اگه کلا رهاشون کنید ضررش کمتره. تجربه نشون داده گیر دادن زیاد تاثیر و نتیجه بدتری داره نسبت به رها کردن کامل. چون تو گیر دادن قدرت و تصمیم‌گیری رو از بچه میگیریم و ذهنش رو پر از و میکنیم. ولی در رها کردن بهش قدرت انتخاب میدیم. یعنی یه مذهبی‌ اگه بچه‌‌ش رو رها کنه احتمالش بیشتره شبیه خودش بشه، تا اگه دائما گیر بده و درگیر باشه یکی از کارهای زیربنایی برای ترویج ، همینه. والدین روش صحیح برخورد بافرزندانشون درمورد حجاب و دیگر مسائل عبادی یاد بگیرن. تا خودشون بچه رو نکنن. از حجاب متنفر نکنن. برای فراگرفتن این اصول باید کتاب‌ها بخونیم و کلاس‌ها بریم. که در این مجال نمیگنجد
💌 همسری مهربان بود و پدری دلسوز و خوش‌رفتار 💫 . او از همان اولین روزهای زندگیِ مشترک، بنا را بر آن گذاشته بود که آرام قلب فاطمه (س) باشد : . «به خدا سوگند، هیچ‌گاه (س) را به‌اکراه به کاری وانداشتم و او را ناراحت نکردم ... هرگاه به او نگاه می‌کردم همه‌ی ناراحتی‌ها و غم‌هایم را از یاد می‌بردم» 🌙 . درمورد هم با تمام مقام و بزرگی‌اش، عقیده داشت هر کس کودکی دارد، باید با او کند . علی (ع) مرد نمونه‌ای بود که نه تنها حکومتداری‌اش، حتی اش ❤ ، الگوی واقعی قلب‌ها بود ...
رادیو گوش می‌دادم، یه خانومی زنگ زد گفت من خیلی آدم و مقیدی هستم، حجابم کامله، روزه‌هامو کامل میگیرم، کلا واجباتمو انجام میدم. بجز نماز. خیلی‌هم دوست دارم بخونم ولی هرکاری میکنم نمی‌تونم. کارشناس برنامه پرسید چرا نمیتونی؟ گفت من قبلا نماز می‌خوندم. پدرم روی نماز خیلی حساس بود. می‌پرسید نماز خوندی میگفتم آره. میگفت من ندیدم. نخوندی. کلی بحث می‌کرد. تاجایی که من به گریه میفتادم که به‌خدا خوندم. میومد میگفت خونده، من دیدم. ولی بابام قبول نمیکرد. از اون موقع و با اون رفتارهای پدرم دیگه نمازو رها کردم. و اصلا نمیتونم بهش فکر کنم اولین جایی که بچه‌های ما بی‌نماز و میشن داخل خونه‌‌هامونه. رفتارهای نادرست و جهل والدین پیرامون رفتار با بخصوص در مسائل عبادی بمرور اونارو متنفر میکنه هیچکدوم از راه‌های مقدمه سازی و تشویق به مسائل عبادی رو انجام نمیدیم، فقط میریم سراغ روش‌هایی که دافعه داره مثل تذکر، تحکم، امرکردن، گیر دادن و درگیر شدن با . وقت نماز صبح مثل بختک میفتیم به جون بچه، پاشو پاشو نماز قضا شد. یکم روسری میره کنار، تذکر پشت تذکر، حجاب حجاب یه سوال از میکنم، آیا شما از تذکر شنیدن خوشتون میاد؟ همسرتون بهتون تذکر میده خوشحال میشید؟ یا مادر زنتون بهتون تذکر بده چه حالی پیدا می‌کنید؟ پس چرا تو خونه رژه میرید و تذکر میدید به بچه‌های بدبختتون؟ دقت کنید، تذکر دادن رو کلا نفی نمیکنیم. در مواردی باید باشه. ولی نه ابتدای امر. اونم نه با تحکم نه با گیر دادن با روش مناسب، با و بچه‌ها نباید رها بشن و ما هم نباید کلا بیخیال بشیم. ولی باید باید روش‌ها ومهارت‌های برخورد با فرزندانمون رو یاد بگیریم اگه روش برخورد صحیح رو یاد نگرفتید و فقط گیردادن رو بلد بودید اینجا اگه کلا رهاشون کنید ضررش کمتره. تجربه نشون داده گیر دادن زیاد تاثیر و نتیجه بدتری داره نسبت به رها کردن کامل. چون تو گیر دادن قدرت و تصمیم‌گیری رو از بچه میگیریم و ذهنش رو پر از و میکنیم. ولی در رها کردن بهش قدرت انتخاب میدیم. یعنی یه مذهبی‌ اگه بچه‌‌ش رو رها کنه احتمالش بیشتره شبیه خودش بشه، تا اگه دائما گیر بده و درگیر باشه یکی از کارهای زیربنایی برای ترویج ، همینه. والدین روش صحیح برخورد بافرزندانشون درمورد حجاب و دیگر مسائل عبادی یاد بگیرن. تا خودشون بچه رو نکنن. از حجاب متنفر نکنن. برای فراگرفتن این اصول باید کتاب‌ها بخونیم و کلاس‌ها بریم. که در این مجال نمیگنجد
رادیو گوش می‌دادم، یه خانومی زنگ زد گفت من خیلی آدم و مقیدی هستم، حجابم کامله، روزه‌هامو کامل میگیرم، کلا واجباتمو انجام میدم. بجز نماز. خیلی‌هم دوست دارم بخونم ولی هرکاری میکنم نمی‌تونم. کارشناس برنامه پرسید چرا نمیتونی؟ گفت من قبلا نماز می‌خوندم. پدرم روی نماز خیلی حساس بود. می‌پرسید نماز خوندی میگفتم آره. میگفت من ندیدم. نخوندی. کلی بحث می‌کرد. تاجایی که من به گریه میفتادم که به‌خدا خوندم. میومد میگفت خونده، من دیدم. ولی بابام قبول نمیکرد. از اون موقع و با اون رفتارهای پدرم دیگه نمازو رها کردم. و اصلا نمیتونم بهش فکر کنم اولین جایی که بچه‌های ما بی‌نماز و میشن داخل خونه‌‌هامونه. رفتارهای نادرست و جهل والدین پیرامون رفتار با بخصوص در مسائل عبادی بمرور اونارو متنفر میکنه هیچکدوم از راه‌های مقدمه سازی و تشویق به مسائل عبادی رو انجام نمیدیم، فقط میریم سراغ روش‌هایی که دافعه داره مثل تذکر، تحکم، امرکردن، گیر دادن و درگیر شدن با . وقت نماز صبح مثل بختک میفتیم به جون بچه، پاشو پاشو نماز قضا شد. یکم روسری میره کنار، تذکر پشت تذکر، حجاب حجاب یه سوال از میکنم، آیا شما از تذکر شنیدن خوشتون میاد؟ همسرتون بهتون تذکر میده خوشحال میشید؟ یا مادر زنتون بهتون تذکر بده چه حالی پیدا می‌کنید؟ پس چرا تو خونه رژه میرید و تذکر میدید به بچه‌های بدبختتون؟ دقت کنید، تذکر دادن رو کلا نفی نمیکنیم. در مواردی باید باشه. ولی نه ابتدای امر. اونم نه با تحکم نه با گیر دادن با روش مناسب، با و بچه‌ها نباید رها بشن و ما هم نباید کلا بیخیال بشیم. ولی باید باید روش‌ها ومهارت‌های برخورد با فرزندانمون رو یاد بگیریم اگه روش برخورد صحیح رو یاد نگرفتید و فقط گیردادن رو بلد بودید اینجا اگه کلا رهاشون کنید ضررش کمتره. تجربه نشون داده گیر دادن زیاد تاثیر و نتیجه بدتری داره نسبت به رها کردن کامل. چون تو گیر دادن قدرت و تصمیم‌گیری رو از بچه میگیریم و ذهنش رو پر از و میکنیم. ولی در رها کردن بهش قدرت انتخاب میدیم. یعنی یه مذهبی‌ اگه بچه‌‌ش رو رها کنه احتمالش بیشتره شبیه خودش بشه، تا اگه دائما گیر بده و درگیر باشه یکی از کارهای زیربنایی برای ترویج ، همینه. والدین روش صحیح برخورد بافرزندانشون درمورد حجاب و دیگر مسائل عبادی یاد بگیرن. تا خودشون بچه رو نکنن. از حجاب متنفر نکنن. برای فراگرفتن این اصول باید کتاب‌ها بخونیم و کلاس‌ها بریم. که در این مجال نمیگنجد