در آیاتِ (۱۶_۱۳)سوره لقمان، گوهرهایی از حکمت و اخلاق نهفته است؛ گوهرهایی که درخشش راهنمای زندگی فردی و اجتماعی است. نخست، پرهیز از شرک، که بزرگ‌ترین ستم است و تیشه به ریشه ایمان می‌زند. لقمان، با زبانِ پدرانه، فرزندش را از این ظلمِ عظیم برحذر می‌دارد و #توحید را تنها راه رستگاری می‌خواند. سپس، #حق_والدین، که مادر با رنجِ سست‌شدنِ تدریجی، بارِ وجودِ فرزند را بر دوش می‌کشد و دو سال، شیرِ محبت می‌دهد. شکرِ خدا و سپاسِ والدین، دو بالِ پرواز به سوی کمالند. اما اگر والدین، تو را به شرک فراخوانند، اطاعت مکن؛ هرچند در دنیا با آنان به نیکی هم‌نشین باش و راهِ توبه‌کنندگانِ به سوی خدا را بپوی. و این‌گونه، آیات، توازنی ظریف میان حقِ خدا و حقِ والدین برقرار می‌سازند. در پایان، یادآوری می‌شود که هیچ چیز، حتی به وزنِ دانه‌ای خردل، از علمِ خدا پنهان نمی‌ماند؛ او لطیف و خبیر است و همه‌چیز را در آینه‌ی علمِ بی‌پایانش می‌بیند. این آیات، درسِ #توحید، #احترام_به_والدین، و #مسئولیت‌پذیری در برابر اعمال را به تصویر می‌کشند. #سوره_لقمان #توحید #مسئولیت‌پذیری #احترام_به_والدین #رایحه_طیبه https://eitaa.com/rayeh_ze