این آیات از سوره ابراهیم (۴۲-۴۳)، حقیقت عدالت الهی را آشکار می‌سازند. خداوند هرگز از اعمال ظالمان #غافل نیست، بلکه آنان را برای روزی مهلت می‌دهد که چشمان‌شان از وحشت فراخ می‌شود و دل‌های‌شان #تهی_از_آرامش می‌گردد. این مهلت، نه نشانه‌ی ناتوانی، بلکه فرصتی برای بازگشت و #توبه است. تصویر هولناک قیامت، که در آن ستمکاران با شتاب و سرافکنده به سوی عذاب می‌روند، عبرتی برای همه‌ی انسان‌هاست تا از ظلم، چه فردی و چه اجتماعی، بپرهیزند. این آیات، جامعه را به #مسئولیت‌پذیری و #ایستادگی در برابر بی‌عدالتی فرا می‌خوانند، چرا که سکوت در برابر ستم، هم‌دستی با ستمکاران است و عاقبت ظلم، جز نابودی و پشیمانی نخواهد بود. #عدالت، نه تنها فضیلتی فردی، بلکه پایه‌ی استواری برای جامعه‌ای است که می‌خواهد از سرنوشت تاریک ظالمان دور بماند. #سوره_ابراهیم #غفلت #عدالت #رایحه_زندگی #حیات_طیبه https://eitaa.com/rayeh_ze

در آیاتِ (۱۶_۱۳)سوره لقمان، گوهرهایی از حکمت و اخلاق نهفته است؛ گوهرهایی که درخشش راهنمای زندگی فردی و اجتماعی است. نخست، پرهیز از شرک، که بزرگ‌ترین ستم است و تیشه به ریشه ایمان می‌زند. لقمان، با زبانِ پدرانه، فرزندش را از این ظلمِ عظیم برحذر می‌دارد و #توحید را تنها راه رستگاری می‌خواند. سپس، #حق_والدین، که مادر با رنجِ سست‌شدنِ تدریجی، بارِ وجودِ فرزند را بر دوش می‌کشد و دو سال، شیرِ محبت می‌دهد. شکرِ خدا و سپاسِ والدین، دو بالِ پرواز به سوی کمالند. اما اگر والدین، تو را به شرک فراخوانند، اطاعت مکن؛ هرچند در دنیا با آنان به نیکی هم‌نشین باش و راهِ توبه‌کنندگانِ به سوی خدا را بپوی. و این‌گونه، آیات، توازنی ظریف میان حقِ خدا و حقِ والدین برقرار می‌سازند. در پایان، یادآوری می‌شود که هیچ چیز، حتی به وزنِ دانه‌ای خردل، از علمِ خدا پنهان نمی‌ماند؛ او لطیف و خبیر است و همه‌چیز را در آینه‌ی علمِ بی‌پایانش می‌بیند. این آیات، درسِ #توحید، #احترام_به_والدین، و #مسئولیت‌پذیری در برابر اعمال را به تصویر می‌کشند. #سوره_لقمان #توحید #مسئولیت‌پذیری #احترام_به_والدین #رایحه_طیبه https://eitaa.com/rayeh_ze