💢نگاهی به یک نقطه ضعف بزرگ رسانه‌ای 🌀با نگاهی به اخبار، تصاویر و فیلم‌های ارسالی از ناآرامی‌ها در لبنان و عراق، کشورهایی که به لحاظ موقعیت و تحولات برای جمهوری اسلامی ایران بسیار دارای اهمیت هستند، درخواهیم یافت اکثر آنها دریافت شده از رسانه‌های خارجی چه عراقی و لبنانی و چه سایر کشورها هستند. این در حالی است که رسانه‌های کشور در سال‌های نه چندان دور نسبت به اعزام عکاس و خبرنگار به محل رویدادها اقدام می‌کردند و مخاطب ایرانی رخداد را با روایت رسانه‌ای ایران دریافت می‌کرد. 🌀روزگاری شعار ما «#ایران_به‌روایت_ایران» بود و در گام بعد بنا بود «#جهان_به‌روایت_ایران» را داشته باشیم. بنا بود مخاطبان جهان را در دریچه لنز و قلم خبرنگاران ایرانی ببینند و بخوانند. اما امروز بغل گوشمان اتفاقاتی درحال وقوع است که روایت ایران در انعکاس رسانه‌ای آن نقشی ندارد. ما این اتفاقات را با روایتی غیرایرانی دریافت می‌کنیم و این یعنی نقطه ضعفی بزرگ برای دستگاه رسانه‌ای یک کشور. 🌀وقتی جنگ افغانستان رخ داد بر سر اینکه چه کسانی برای تهیه عکس و خبر اعزام شوند و کدام رسانه اخبار و تصاویر اختصاصی دارد، مسابقه بود ولی امروز ما ناچار به خوانش اخبار ترجمه‌ شده و تحلیل‌های متکی بر همین اخبار هستیم. در بخش عکس رسانه‌های کشور هم اثری از تصاویر اتفاقات این کشورها نیست. 🌀و در پایان اینکه اگر بسیاری از رسانه‌های دنیا برای اکثر اتفاقاتی از این دست خبرنگار و تصویربردار اعزام می‌کنند تلاشی است برای غالب کردن روایتشان و اینکه ما از این مهم غافلیم یعنی باید تن دهیم به دست به دست شدن محتواهایی که ممکن است به شکاف بین ملت ایران و عراق دامن زند؛ همان چیزی که در پس پرده اتفاقات این کشور وجود دارد. 🌀به امید روزی که جهان به روایت ایران محقق شود و رسانه به معنای دقیق کلمه رسانه باشد. #معصومه_نصیری #مدرس_رسانه

🎯آیا همان‌چیزی که می‌گوییم، شنیده می‌شود؟! 🎯چطور افراد مختلف از یک پیام درک‌های متفاوتی دارند؟ 🎯در این شرایط چگونه پیام رسانه‌ای تاثیرگذار تولید کنیم؟ ✍️در علم ارتباطات می گویند پیام آنچیزی نیست که ارسال می شود، آنچیزی است که دریافت می شود و ارسال کنندگان پیام باید به این نکته توجه کنند که چگونگی دریافت یک پیام، بسیار متاثر از فرامتن و تجربه زیسته‌های افرادی است که برای آنها پیام تولید و ارسال می‌کنیم. 🔻دیوید برلو به عنوان یکی از اندیشمندان حوزه ارتباطات در مدل فراگرد ارتباطات انسانی، مفهوم "قصد" ارتباطی، برای برقرار شدن ارتباط مؤثر و آشکار را دارای نقش مهمی می‌داند و معتقد است که «قصد و هدف تمامی رفتارهای ارتباطی آن است که پاسخی خاص از جانب فرد یا گروهی خاص را برانگیزد و ارتباط، هنگامی مؤثر خواهد بود، که گیرنده با تلاش کم‌تری پاسخ مطلوب را ارائه دهد. 🔻او می‌گوید که معنی‌ها در پیام‌ها و چیزهای قابل کشف نیستند. در واقع کلمات در نهایت هیچ معنایی نمی‌دهند؛ بلکه معنی‌ها فقط در آدم‌ها هستند، که مسبّب پاسخ‌ها می‌شوند. آن‌ها چیزهایی شخصی و درون ارگانیسم انسانند. معناها آموخته می‌شوند؛ آن‌ها دارایی‌های ما محسوب می‌شوند؛ ما معنی‌ها را یاد می‌گیریم، بر آن می‌افزاییم، آن‌ها را نابود می‌کنیم؛ اما قادر به یافتنشان نیستیم. آن‌ها در ما هستند نه در پیام. معنی در درون انسان‌هاست نه در کلمات. 🔻برلو همچنین سیستم‌های اجتماعی– فرهنگی به‌طور نسبی عوامل تعیین‌کننده موارد زیر هستند: انتخاب کلماتی که افراد به‌کار می‌برند، هدفهایی که برای ارتباط دارند، معنی‌هایی که برای یک کلمه در نظر می‌گیرند، گیرندگانی که انتخاب می‌کنند و کانال‌هایی که برای انواع پیام‌ها برمی‌گزینند همه به سیستم‌های اجتماعی- فرهنگی وابسته‌اند.» 🔻با این وصف پیام‌های رسانه‌ای که قابلیت رمزگشایی و فهم دقیق‌تری از سوی مخاطبان دارند و مبتنی بر بافت معنایی درون افراد بیشتری هستند، بهتر می‌توانند مخاطبان را تحت تاثیر قرار داده و با خود همراه کنند. تمام قصد و هدف تولید پیام‌ها و به عبارت دقیق‌تر رفتارهای ارتباطی آن است که پاسخی خاص از جانب فرد یا گروهی خاص برانگیخته شود پس یک پیام زمانی مؤثر خواهد بود که گیرنده با تلاش کم‌تری به آن پاسخ دهد. 🔻اساسا تفاوت جدی رسانه‌ها و یکی از دلایل توفیق یا عدم موفقیتشان چگونگی به‌کارگیری کلمات و قالب‌های رسانه‌ای است و آنهایی موفق‌ترند که پیام‌هایشان نزدیکی بیشتری به معنی ذهنی اکثریت مخاطبان داشته باشد. این معانی نیز تحت تاثیر تجربه‌زیسته‌ها، فرامتن‌ها، نظام و ساختار فرهنگی و اجتماعی جوامع و... قرار دارند. 🔻رسانه‌ای موفق خواهد بود که بتواند پیام‌هایش را در قالب کلمات دارای معانی مشترک دقیق‌تری به مخاطبان عرضه کنند(رمزگذاری) و مخاطب نیز با کمترین اتلاف وقت، رمزگشایی کرده و پیام را بپذیرد. #معصومه_نصیری #مدرس_رسانه