#مفاهیم | 🔸#کنترل_حقیقت #حقیقت_یابی #راستی_آزمایی fact checking# 🔹همه کسانی که تلاش می کنند به هر نحوی دیگران را متقاعد به پذیرش نظرات شان بکنند - از سیاستمداران گرفته تا بازاریابان و از گروه¬های منفعتی و صاحب نفوذ گرفته تا صاحبان برندها ـ از انگیزه‌های لازم برای تحریف، بزرگ نمایی یا سوءاستفاده از حقیقت برخوردارند. 🔸️واژه کنترل حقیقت در روزنامه‌نگاری می تواند دو معنای متفاوت داشته باشد. از لحاظ سنتی، کنترل‌کنندگان حقیقت افرادی هستند که در اتاق¬های خبر به کار گرفته می شوند تا مطالبی را که در مقالات و گزارش های خبرنگاران به عنوان حقیقت و واقعیت بیان شده بازبینی و راستی آزمایی کنند. این نوع کنترل حقیقت، استحکام و انسجام گزارش‌ها و کنترل مجدد آمار و ارقام ارائه شده در مطالب را ارزیابی می کند و در واقع مرحله نهایی کنترل کیفی محتوای رسانه قبل از انتشار محسوب می شود. اولین بار این شیوه در روزنامه‌نگاری مدرن ـ حداقل در غرب ـ توسط هفته نامه های مهم آمریکا مثل مجله تایم در دهه 1920 به کار گرفته شد. 🔹نوعی دیگر از کنترل حقیقت قبل از اینکه چیزی منتشر شود انجام نمی‌شود، بلکه زمانی اتفاق می‌افتد که ادعایی در فضای عمومی فراگیر و دارای اهمیت می شود. این شکل از کنترل حقیقت که «کنترل حقیقت عینی و مبتنی بر نتایح واقعی» خوانده می شود، به دنبال آن است که سیاستمداران و دیگر افراد مشهور و شناخته شده مسئولیت صحت و سقم سخنان و بیانیه های خود را بپذیرند. «کنترل کنندگان حقیقت » که در این بخش فعالیت می کنند، معمولاً به دنبال منابع دست اول و موجه هستند تا بتوانند اعاهایی را که خطاب به عموم مردم مطرح شده است، تأیید یا تکذیب کنند. 🔎منبع :کتاب روزنامه نگاری، اخبار جعلی و اطلاعات فریبکارانه (بزودی منتشر می شود )