#تحریف #امام_حسین #بدلی(۲) امام حسین اصلی چون خود عبدالله است و جاده بندگی را هموار کرد تا بشریت یا سرعت هر چه بالا مسیر عبودیت را طی کنند.فلذا شد اباعبدالله. لکن امام حسینی که بعدا ساخته شده امامی است که موجب کند شدن افراد در ساحت عمل شده.. در مورد عبادتش امام سجاد فرمود: كَانَ يُصَلِّي فِي اَلْيَوْمِ وَ اَللَّيْلَةِ أَلْفَ رَكْعَةٍ...

آیت الله سبحانی در حال مطالعه کتاب فارسی ۶ دبستان

#نکاتی پیرامون #مقایسه‌ی جمهوری‌اسلامی و حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کلام #آیةالله_جوادی‌آملی(مدظله) 1️⃣ عمده دلیل تحاشی عده‌ای برابر فرمایش آیه‌الله جوادی آن است که گمان می‌کنند مقایسه‌ی حکومت حضرت امیر عليه‌السلام با جمهوری‌اسلامی، مقایسه‌ی شخص آن حضرت با رهبر انقلاب است! و این همان #خبط اصلی‌ست! روشن است که اگر امامین انقلاب را به همراه دیگران بزرگان عصر را بکوبیم و از آن معجون، یک‌شخصیت ممتاز بسازیم، آن شخصیت ممتاز برآمده حتی #یک_سلول از سلول‌های ناخن پای امیرالمؤمنین علیه‌السلام نمی‌شود. اما سخن سر #چند_مساله‌ی_دیگر است #یکم؛ مدافعین انقلاب اسلامی، با تشبیه به حکومت حضرت امیر عليه السلام، صرفا درصدد #پاسخ_نقضی به شبهه‌ی معروف فساد برآمدند؛ به این بیان که: 👈 صرف وجود فساد در دوران حکومت حضرت (که قابل انکار نیست) را نشانه‌ی آن گرفته‌اند که وجود فساد، در حکومت و نظام، آن را از اسلامی و حق بودن خارج نمی‌‌کند و نه بیش از آن! المَثل #مقرب_من_جهة، مُبعد من جهات! ادامه 👇

#دوم؛ #ملازمه‌ای میان #وجود_فساد در حکومت و ارتباط آن فساد با #شخص_حاکم، برقرار نیست! حتی اگر کارگزاران مانند حکومت حضرت امیر عليه‌السلام توسط شخص خود حاکم منصوب شوند! یک‌حکومت جدا از پیشینه و ساختارها و بسترهای زمانی‌ و مکانی‌اش، دست‌کم سه بخش دارد؛ یکم: #شخص_حاکم. دوم؛ #کارگزاران سوم؛ #مردم/#مَوالی. در روزگار حضرت امیر عليه‌السلام موارد فساد در بخش دوم و سوم صورت می‌گیرد برخلاف اراده‌ی حاکم! توضیحی مختصر 👇 از کارگزاران حضرت کسانی بودند که بعد از پایان معرکه‌ی صفین/حکمیت و آگاهی از آن، با اموال بیت‌المال لشکر مجهز می‌کند و اعلام جنگ با امام ع می‌کند!! ( #خرّیت_بن_راشد والی منصوب حضرت در اهواز) و یا کارگزارانی که حضرت، به خاطر خیانت‌شان، برکنار و عزل نمودند: مانند: #عبدالله_بن_عباس (البته در مورد اختلاسش اختلاف است)، #منذر_بن_جارود و #عقبه_بن_عمرو. که گروهی از افراد مزبور، پا را فراتر گذاشته، علاوه بر خیانت، به معاویه پیوستند! مانند: #مصقله، #نعمان_بن_عجلان، #قعقاع_بن_شور و #یزید_بن_حجیه_تیمی. عمده‌ترین مسأله که باعث فرار اینها، #مسائل_مالی بود. و عده‌ای که حضرت سلام‌الله‌علیه بنابر #مصلحت آن خبیث‌ها را نصب نمود مانند #اشعث_بن_قیس کارگزار آذربایجان و سپس کارگزار حُلوان، #ابو‌موسی_اشعری کارگزار کوفه و #مغیرة_بنشعبه که حضرت او را برای شام برگزید و به حضرت مشاوره می‌داد هرچند او حکومت شام را نپذیرفت. این‌ها 👆خائنین هستند، و الا حساب کم‌عرضه/بی‌عرضه‌ها یا بی‌لیاقت‌ها که توبیخ‌هایشان در نهج‌البلاغه آمده به کنار! مانند #قاضی_شریح و #کمیل، کارگزار هیت. ادامه👇

2️⃣ روحانیون مدافع انقلابی غالبا در بیان نکته‌ی دیگری نیز هستند 🔻 آن‌که مهم‌تر از #نقشِ_امام و #ولیِ جامعه #نقش_مردم همان مامومین/مَوالی بعنوان رکن سوم حکومت، که بدون آن نه عدالتی محقق می‌شود و نه ظفری حاصل! #شکست_در_اُحد، #صلح_امام_مجتبی علیه‌السلام، به مسلخ کشیده شدن #سیدالشهدا علیه‌السلام و خود کلمات حضرت امیر علیه‌السلام در آن فرمایش معروف...لَوْ حَمَلْتُ الناس... (اگر من بخواهم مردم را به ترك آنها وادارم و بجاى اصلى آنها بازگردانم و ... از دور من پراكنده شوند و خودم تك و تنها بجاى ‌می‌مانم) که در کافی شریف نقل شده! از #غم‌بار_ترین_حوادث تاریخ زمانِ حضرت امیر عليه‌السلام؛ هنگامه‌ای‌ست که حضرت کوفیان را بعد از ماجرای حکمیت برای جنگ مجدد با ریشه‌ی نیرنگ و فتنه یعنی معاویهی خبیث فراخواند! که تعداد افراد جمع شده در نُخیله، گفته می‌شود نهایتا ۲۰۰ بوده است! 😔😔😭😭😭😭😭 این موارد👆 #نمونه‌های_روشن_تاریخی این حقیقت (مهم بودن نقش مردم) است!

#حکایت_داستان سواره ای یا پیاده!؟‼️ نقل شده که عارفی پیاده به خانه خدا می رفت، مرد عرب شتر سواری به او گفت: ای شیخ! به کجا می روی؟ عابد گفت: به بیت الله. گفت: چرا پیاده ای؟ گفت: من مرکب های زیادی دارم (تو نمی بینی). مرد عرب سؤال کرد: آن مرکب ها چیست؟ عارف گفت: هنگامی که بلا و مصیبتی بر من نازل شود، بر مرکب صبر سوار می شوم، و هنگامی که نعمتی نازل شود، بر مرکب شکر و هنگامی که قضاء و قدری رخ دهد، بر مرکب رضاء. مرد عرب گفت: در واقع تو سواره ای، من پیاده ام، برو در امان خدا  روح البیان،ج 2، ص 158 https://eitaa.com/joinchat/2786197731C88ffbcfb9c

🌹باسلام محضر شما 🔸هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است 🔸این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد 🟡گویند: لیلی برای رسیدن به مجنون نذر کرده بود و شبی همهٔ مردم فقیر را طعام می‌داد. مجنون از لیلی پرسید: نذرت برای چیست؟ لیلی گفت: برای رسیدن به تو! مجنون گفت: ما که به هم نرسیده‌ایم. لیلی خشمگین شد و گفت: مگر همین که تو برای غذا آمده‌ای و من تو را می‌بینم، رسیدن به تو نیست؟ برو در صف بایست! 🔸مجنون در صف ایستاد که از دست لیلی غذا بگیرد و لیلی یک چشمش به مجنون بود. هنگامی که نوبتِ دادن غذا به مجنون شد؛ لیلی به بهانه‌ای ظرف مجنون از دست خود انداخت و شکست. 🔸پنج بار این کار را تکرار کرد تا مجنون برود و ظرف دیگری بیاورد و در آخر صف بایستد تا او را بیشتر ببیند. چون ظرف مجنون را لیلی می‌شکست به مجنون گفتند: برو! او تمایلی برای غذادادن به تو ندارد، می‌بینی ظرف تو را می‌شکند که بروی ولی تو حیاء نداری و هر بار برمی‌گردی. 🔹مجنون سخنی به راز گفت: اگر با دیگرانش‌ بود میلی‌ چرا جام‌ مرا بشکست‌ لیلی ️عاشقان خدا نیز چنین‌اند، اگر خدا زمان درخواست، دعای آن‌ها را سریع اجابت نمی‌کند، دوست دارد صدای آنان را بیشتر بشنود و بیشتر در حال عبادت‌شان ببیند. 🔸گر عتابی کرد دریای کرم 🔸بسته کی گردند درهای کرم‌ 🔹اصل نقدش داد و لطف و بخشش است 🔹قهر بر وی چون غباری از غش است‌ 🔸از برای لطف عالم را بساخت 🔸ذره‌ها را آفتاب او نواخت‌ 🔹فُرْقَت از قهرش اگر آبستن است 🔹بهر قدر وصل او دانستن است‌ 🔸تا دهد جان را فراقش گوشمال 🔸جان بداند قدر ایام وصال‌

#روایت عن علی علیه السلام : اَلْمَرْءُ يَتَغَيَّرُ فِي ثَلاَثٍ: اَلْقُرْبِ مِنَ اَلْمُلُوك ِ وَ اَلْوِلاَيَاتِ، وَ اَلْغِنَاءُ مِنَ اَلْفَقْرِ، فَمَنْ لَمْ يَتَغَيَّرْ فِي هَذِهِ فَهُوَ ذُو عَقْلٍ قَوِيمٍ وَ خُلْقٍ مُسْتَقِيمٍ. فرد/انسان در سه موضع تغییر می‌کند: هنگام نزديكى به پادشاهان، هنگامه‌ی ریاست و زمامدارى، و ثروتمند شدن بعد از فقر و نادارى. هر آن‌كه در اين سه موضع تغییر‌ی ننمود؛ از عقلی استوار و اخلاقی راست و درست بهره‌مند است. غررالحکم

#حکایت_داستان ای خدا چقدر مراقب بودند این بزرگان! نمی‌خواهم به اعتقادات و باورهای او خدشه‌ای وارد شود! اُستاد بزرگوار ما فقیه عارف مرحوم آیت الله جعفری تهرانی وقتی از بیمارستان مرخص شدند، به لحاظ آن که آب منطقه‌ای که ایشان در آنجا اِسکان پیدا کرده بودند، مناسب نبود و برای ایشان که دائماً باید از اُکسیژن استفاده می‌کردند، مضر بود، بنده برای ایشان آب معدنی می‌بردم. یک روز ایشان فرمودند: می‌شود این کیسه را شما با خود ببرید و در بین راه در سطل زباله قرار دهید؟ عرض کردم مانعی ندارد. وقتی کیسه را برداشتم، دیدم بطری‌های خالی همان آب معدنی‌ها می‌باشد. با تعجب عرض کردم: چرا این‌ها را در کیسه زباله نگذاشتید که شب‌ها ببرند؟ فرمودند: این آقایی که زباله‌های محله را جمع می‌کند، نمی‌داند که من مریضم و در حال حاضر نمی‌توانم از آب این جا استفاده کنم و مجبورم از آب این بطری‌ها بخورم، لذا فکر کردم که اگر این بطری‌های خالی را در کیسه زباله قرار دهم، ممکن است در دلش بیفتد که آبِ خوردن این آقا با ما فرق دارد و خدای نخواسته به باورهای اعتقادی و ایمان وی آسیب وارد شود، لذا ظرف‌های خالی‌اش را جمع کردم تا شما زحمت آن را بکشید و با خودتان ببرید. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: ندیم شاه نینوا، ص ۳۵، جعفر صالحان، نشر تراث. https://eitaa.com/joinchat/2786197731C88ffbcfb9c

#حکایت_داستان مرحوم آیت الله خویی و کتاب سفینة البحار: حجت الاسلام مهدی محدث زاده (نواده حاج شیخ عباس قمی) میگوید: اولین کسی که آیت الله العظمی خویی به ایشان اجازه اجتهاد داد، مرحوم اقای حاج میرزا علی فلسفی بوده اند، و در بیان داستانی از اهمیت کتاب سفینة البحار گفت: میرزا علی آقا فلسفی نقل می کند که خدمت آیت الله العظمی خویی بودیم و به ایشان گفتم اگر ظالمی بخواهد شما را زندانی کند و در آن هنگام از کتابخانه خودتان فقط بتوانید یک کتاب را بردارید، شما کدام کتاب را بر می دارید؟ ایشان گفتند که سفینة البحار را بر می دارم، چون در آن همه چیز هست. همچنین نقل می‌کند که : واعظ شهیر، مرحوم محمد تقی فلسفی، بیان می کرد: من در هیچ سفر تبلیغی نشده که سفینةالبحار را با خود همراه نداشته باشم؛ وقتی سفینة البحار را به همراه داشته باشم، همه چیز دارم.  

ارتباط با مومنین پیوند و حقوق اهل ایمان بر یکدیگر(۱) امام صادق علیه السلام: التَّواصُلُ بينَ الإخوانِ في الحَضَرِ التَّزاوُرُ ، و التَّواصُلُ في السَّفَرِ المُكاتَبةُ.  ارتباط ميان برادران و رفقا در حَضَر ديد و بازديد است و در سفر نامه نگارى(پیامک). پیامبر اکرم (ص): مَنْ قَضى لاَِخَيهِ الْمُؤْمِنِ حاجَةً كانَ كَمَنْ عَبَدَاللّهَ دَهْرا. كسى كه نياز برادر مؤمن خود را برآورد مثل كسى است كه روزگارى خدا را عبادت كرده است. کافی ج ۲ ص ۶۷۰ امالی طوسی ص ۴۸۱