به مناسبت اکران عمومی #فیلم_بمب نگاهی انتقادی به‌دهه شصت دارد و می گوید شعار مرگ بر آمریکا جای عشق و دوستی را گرفته است. بعد از آثاری مانند #وضعیت_سفید که نگاهی نوستالژیک و خاطره برانگیز به‌ دهه شصت داشت، فیلم‌بمب #وضعیت_قرمز را به تصویر می کشد و دهه شصت را خشن می داند و اگر نوستالژیایی هم هست در خدمت انتقاد و بیان وضعیت قرمز است نه وضعیت سفید. بمب یک عاشقانه است اما نهایتا وقتی به لحظات عاشقانه پایانی زیرباران می رسیم هنوز فیلم ‌به پایان نمی رسد و‌لازم است سکانس پایانی درباره شعار مرگ بر آمریکا بر روی دیوار مدرسه باشد. نمی خواهم از همه جزئیات نحوه استکبارستیزی دفاع کنم بلکه معتقدم بهترین مرگ بر آمریکا نه شعار که کار و‌عمل برای‌مردم است؛ اما دوست داشتم کتاب جاذبه و ‌دافعه #شهید_مطهری را به پیمان معادی که فقط #نوار_کاست_علی_شریعتی را گوش می دهد، اهدا کنم و  بگویم جاذبه و دافعه، تولی و تبری هر دو لازم است ولی در مقابل فیلم خوش ساخت و جذاب او باید فیلم ساخت و با یک اثر هنری است که باید مخاطبان را اقناع کرد نه با سخنرانی و خطابه. یکی از خط های مهم داستانی در فیلم رقابت دو برادر است.  #پیمان_معادی هنوز به برادرش که اکنون اسیر جنگی است و در دوران کودکی عاشق همسر فعلی او بوده است به دیده رقیب نگاه می کند و به نحوی از سایه حضور او در زندگی و تصاحب همسرش می ترسد؛ به همین نحو، فیلم بمب هم هنوز به صاحبان دهه شصت به عنوان رقیبی نگاه می کند که آن دهه را تصاحب کردند. پ ن: معادی نمی گذارد فیلمهایش را  فرزندانش ببینند، شما هم اجازه ندهید به بهانه حضور کودکان و‌مدرسه در این فیلم، فرزندانتان آن را ببینند که بدآموزی دارد! https://www.instagram.com/p/Be065rVlDmj/