🌷🌷🇮🇷🇮🇷🇮🇷💞💞🇮🇷🇮🇷🌷🌷🌷 🌷مـــا زنده بہ آنیـمـ ڪہ آرامـ نگیریمـ.. 🌷موجیـم ڪہ آسودگی ما عدم ماسٺ.. ° #ابوحــلمـــا °قسمت #سی °°راه نجات محمد با پشت دست چند بار به در شیشه ای مقابلش زد و با لبخند گفت: _مهمون نمیخوایین؟ میلاد از انتهای راهرو گردن راست کرد و صدای ظریفش را به خنده بالابرد: ×یه بار به صرف شام دست کردی جیبت حالا یه شب درمیون به صرف شام اینجایی که شادوماد محمد جعبه شیرینی را دست حلما داد و درحالی که وارد میشد گفت: _حیف که کارم گیرته دادا میلاد جلوی محمد پرید و با کنجکاوی پرسید: ×گیرِ من؟! محمد دستی برشانه میلاد زد و سرش را پایین انداخت و گفت : _ان شالله هیچ وقت کارت به برادرزنت نیفته چشمهای سیاه میلاد درخشید. بادی به غب غب داد و صدا کلفت کرد: ×حالا کارت چی هست؟ محمد قدم های حلما را با نگاهش دنبال کرد و بعد از کیفش دو برگه کاغذ که در کاور پلاستیکی بودند،بیرون آورد و روبه میلاد گفت: _ترجمه دقیق و جمله به جمله میخوام. دستمزدت محفوظه... البته عجله‌ای فوری... میلاد برگه ها را از دست محمد قاپید و گفت: ×حالا چرا تلگرافی حرف میزنی؟! میگم درمورد چی هست؟ محمدهمانطور که  همراه میلاد به طرف سالن پذیرایی می رفت گفت: _متن صحبت های یه فیلسوف آمریکایی که استاد رشته سیاست بین الملله. میلاد با تعجب سری تکان داد و گفت: ×پس آدم حسابیه! محمد کیفش را روی مبل گذاشت و درحالی که جورابهایش را در می آورد گفت: _سابقه کار تو #اداره‌امنیت‌آمریکا رو هم داره... میلاد برگه ها را در دستش جابه جا کرد و گفت:  ×از کجا گیرآوردی حرفاشو پس؟ محمد درحالی که به سمت آشپزخانه می رفت گفت: _انتهای مطلب رفرنس زده، دو تا مقاله از هفته نامه آلمانی{اشترن} و روزنامه آمریکایی {تایمز} و یه مقدارش هم از کتاب خود {آقای فوکویاما}... محمد دستهایش را شست و آمد درِ اتاق میلاد در زد و گفت: _نگفتم حالا بری که پاشو بیا دو دقیقه بشین پیشمون بامعرفتِ مهمون نواز میلاد از پشت در صدایش را بلند کرد: ×رفته رو مخم نمیشه باید ببینم چیه این، درضمن توهم اینقدر از افعال معکوس استفاده نکن! چهار ساعت بعد وقتی محمد و حلما در حیاط از مادر حلما خداحافظی میکردند، میلاد دوید جلوی در و با حالت خاصی گفت: ×داداش دست کن جیبت که ترجمه درست و حسابی رسید. محمد خنده مردانه ای کرد و گفت: _چاکرتم هستم داداش، بده ببینم چه کردی! این را گفت و کاغذها را از دست میلاد گرفت. نیم نگاهی به برگه ها انداخت، و زیرچشمی هم چشم های میلاد را زیرنظر داشت. طرز نگاه میلاد خیلی فرق کرده بود. عمق نگاهش پر از سوال بود و می خواست چیزی بگوید که محمد به حالت روبوسی رفت جلو و کنار گوشش گفت: _این هفته هستی بریم تا جایی؟ میلاد همانطور که تظاهر به خداحافظی میکرد آهسته گفت: ×آخه هیئت... محمد زیرلب گفت: _یه هفته بیخیال برادر صادق، خب؟! بعد بدون اینکه منتظر جواب میلاد باشد دستی بر کمرش کوبید و بلند گفت: ×مامان خانوم این هفته گل پسرتو قرض بده به ما کارش دارم. مادرحلما حرفش را با حلما، نیمه تمام گذاشت و درحالی که لبخندهای محمد و میلاد را از نظر میگذراند، گفت: +راحت باش مادر، تازه اگه پس نیاوردیشم نیاوردیش! خنده میلاد روی لبش خشک شد، محمد دستش را به طرف میلاد دراز کرد و گفت: _پس هستی؟ میلاد مشتش را باز کرد، و آرام دستش را در دست محمد گذاشت. محمد دستش را محکم فشار داد و اطمینانی را که در نگاهش بود، روانه قلب میلاد کرد. حس نشاط عجیبی خاطر میلاد را فراگرفت و زیرلب گفت: ×هستم.   ادامه دارد... 🕊اثــرےاز؛ بانوسین.کاف.غین 🕊🕊🕊🌷🌷🌷🌷🌷🌷🕊🕊🕊