تب🌿🌸

گل چوخندید،محال است دگر غنچه شود🍀 سرچو آشفته شدازعشق،به سامان نشود🍀صائب تبریزی

📚رمان : #عبور_از_سیم_خاردار_نفس 📝نویسنده : لیلا فتحی‌پور 🎭ژانر : #عاشقانه ، #مذهبی‌ 📃خلاصه: داستان در رابطه با دختری چادری به نام راحیله که عاشق پسر غیرمذهبی میشه که از قضا خیانت‌کار هم هست و راحیل سعی داره از اون پسر جداشه اما… 🔴 توصیه شده ❌ فاقد فرمت‌های دیگر #پیشنهادی 💯 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿 👇👇👇

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_اول . بہ یڪ بارہ سڪوت سنگینے در فضا حاڪم شد‌.‌ همانطور ڪہ سعے مے ڪردم لبخند عمیقم را قورت بدهم،با دلهرہ و شوق،نگاهم را از چهرہ ے خندان و پر از آرامش محراب گرفتم. با صداے سرفہ ے الهام خانم،چشم هایم را بہ او دوختم‌. مشخص بود ڪمے جا خوردہ،با ڪلے زحمت لبخند ڪج و ڪولہ اے ڪنج لب هایش نشاند! _لطفت بودہ آقا محراب! شاید اگہ ڪسے دیگہ اے بود همچین ڪارے نمے ڪرد! محراب ڪہ با نگاہ سنگین مامان فهیم رو بہ رو شد،خجول و شرم زدہ نگاهش را از من گرفت و سرش را پایین انداخت! _عرض ڪردم ڪہ انجام وظیفہ بود. ڪار خاصے نڪردم! نگاهم ڪہ بہ مامان فهیم افتاد با اخم غلیظش رو بہ رو شدم! چشم هایم از تعجب گرد شد،آب دهانم را فرو دادم و شرمگین سرم را پایین انداختم. سرم را ڪہ خم ڪردم،چشم هایم متوجہ انگشت هاے در هم گرہ خوردہ ے الناز شدند! با تمام توان انگشت هاے لرزانش را در هم قفل ڪردہ بود و مے فشرد! سرم را ڪہ بلند ڪردم با صورت رنگ پریدہ و اشڪے ڪہ در چشم هایش جمع شدہ بود،رو بہ رو شدم! هم نگرانش بودم هم این حالش را دوست نداشتم! مردد دستم را روے دستش گذاشتم‌ و با لحنے ملایم پرسیدم:خوبے الناز؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد سپس با عجلہ از جا برخاست و همانطور ڪہ بہ سمت آشپرخانہ مے رفت گفت:یہ نگا بندازم غذاها نسوزہ! خالہ ماہ گل مهربان گفت:باز تو زحمت افتادین،حتما دوبارہ الناز جون ڪلے تدارڪ دیدہ. الهام خانم نگاهے بہ من انداخت و سپس با غرور رو بہ خالہ ماہ گل گفت:این حرفا چیہ؟! الناز عاشق آشپزیہ،حاج فتاح فقط دستپخت النازو میخورہ. میگن دختر هووے مادرہ! فاطمہ از ڪنار الهام خانم بلند شد و بہ سمت من و ریحانہ آمد. رو بہ رویم ایستاد و گفت:بیاین بریم حیاط یڪم آلبالو و گیلاس بچینیم تا افطار سرمون گرم بشہ! ریحانہ با ذوق گفت:بریم رایحہ؟! پاشو! سرے تڪان دادم و با گفتن با اجازہ اے رو بہ جمع،بلند شدم. فاطمہ در حالے ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفت گفت:تا شما یہ دور قدم بزنین،منو النازم اومدیم! همراہ ریحانہ وارد حیاط شدیم،ریحانہ با ذوق بہ سمت درخت ها دوید. آرام گفتم:چرا ندید بدید بازے درمیارے؟! میخواے مامان فهیم با نیشگون و چشم غرہ بہ حسابت برسہ؟! با وسواس بہ یڪے از درخت هاے گیلاس تڪیہ داد و گفت:نمیدونم چرا حاج بابا تو حیاط درخت نڪاشتہ؟! اینجا و حیاط عمو باقر یہ صفاے دیگہ دارہ! نگاهم را میان درخت ها چرخاندم:آرہ! _مامان از دَسِ محراب ناراحت شد! ابروهایم را بالا دادم و چشم هایم را ریز ڪردم:چرا؟! لبخند دندان نمایے زد:چون اسم تو رو بہ عنوان خواهرش نیاورد! خودتم خوب فهمیدے! تنم لرزید،براے حفظ تعادل تنم دست بہ سینہ شدم! جدے گفتم:میدونے ڪہ رابطہ ے من و خان داداشت زیاد تعریفے ندارہ براے همین منو بہ خواهرے قبول ندارہ! چشمڪ زد و لحنش بوے شیطنت گرفت:ولے این روزا همچینم میونہ تون بد نیس! ابروهایم را در هم گرہ زدم و سرد نگاهش ڪردم. _از این شوخیا خوشم نمیاد ریحانہ! صد بار گفتم مثل این زناے خالہ خان باجے نباش! بے توجہ بہ من خندید و براے چیدن گیلاس،پشت بہ من روے پنجہ هاے پایش ایستاد. _خب! چرا میزنے آبجے؟! با زحمت یڪ گیلاس چید و گفت:این توشہ ے اول! ولے محراب خوب دهن همہ رو بستا! همچین گفت الناز عین خواهرمہ ڪہ... سریع میان حرفش دویدم:ریحانہ! غیر از محراب فڪر و ذڪر دیگہ اے ندارے؟! بہ سمتم برگشت،نگاہ معنادارے بہ صورتم انداخت و زیر لب زمزمہ ڪرد:بہ قول حاج بابا سَن دییَن اوسون شَر یاتسین! (براے این ڪہ شر بخوابہ هرچے تو میگے درسته) سپس دوبارہ مشغول گیلاس چیدن شد. پوفے ڪردم و چند قدم بہ یڪے از درخت ها نزدیڪ شدم،با صداے فاطمہ سربرگرداندم. _مشغول شدین؟! با نگاهم بہ ریحانہ اشارہ ڪردم:من ڪہ نہ ولے ریحانہ مشغولہ! از ڪنارم عبور ڪرد و ڪنار ریحانہ ایستاد،سبد ڪوچڪ چوبے اے بہ سمتش گرفت. _بیا عزیزم! اگہ چارپایہ خواستے پشت ساختمون هس. ریحانہ سبد را از دستش گرفت و تشڪر ڪرد،سپس پرسید:الناز نمیاد؟! فاطمہ همانطور ڪہ بہ سمت من بر مے گشت جواب داد:تو آشپزخونہ مشغولہ! دستش را پشت ڪمرم گذاشت و با لحنے مهربان گفت:بیا بریم اون ور! اون درخت بزرگہ از همہ ے درختا پر بارترہ! همراہ فاطمہ بہ سمتے ڪہ گفت قدم برداشتم،بہ طرف راست حیاط رفتیم و تقریبا هفت هشت مترے از ریحانہ دور شدیم. فاطمہ سبد چوبے دیگرے بہ دست من داد و گفت:فعلا اینو نگہ دار! سپس براے این ڪہ دستش بہ شاخہ هاے درخت آلبالو برسد قد بلند ڪرد. در حالے ڪہ با زحمت آلبالویے را از شاخہ جدا مے ڪرد گفت:من جاے تو باشم سعے مے ڪنم خودم و آقا محرابو از خانوادہ ے حاج فتاح دور نگہ دارم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_دوم . چشم هایم از فرط تعجب گرد شد،با حیرت گفتم:جان؟! لبخند زد و نگاهش را از شاخہ هاے درخت نگرفت! _دل الناز با آقا محرابہ! رفت و آمداشون ڪہ زیاد شد خیال برش داش ڪہ خانوادہ ے حاج باقر قصد و منظورے دارن! آب دهانم را با شدت فرو دادم،لبم را بہ دندان گرفتم و زمزمہ وار گفتم:این حرفا بہ من ربطے... بے توجہ میان حرفم دوید:اتفاقا بہ تو ربط دارہ! الناز دختر آروم و خانمیہ ولے الهام خانم مثل الناز نیس! خوب خط و ربط آدما رو میخونہ! فرداے همون شب اولے ڪہ اومدہ بودن خونہ ے حاج باقر،داش یواشڪے با الناز پچ پچ مے ڪرد ڪہ پسر حاج باقر آقا و در شان ماس ولے نمیدونم چرا نگاهش بہ دختر بزرگہ ے حاج خلیل بود! تهشم بہ این رسوند ڪہ البتہ با اون تیپ و اداهایے ڪہ دخترہ داشت ڪدوم مردے ڪہ نگاش نڪنہ؟! خون در رگ هایم یخ زد،مات و مبهوت بہ صورتش خیرہ شدہ بودم! بہ سمتم برگشت و با آرامش چند آلبالو داخل سبد انداخت. لبخند گرمے بہ روے چشم هایم پاشید. _چندبارے اسمتو از زبون الهام خانم و الناز شنیدہ بودم از این ڪہ حس مے ڪردن دل ماہ گل خانم با وصلت با خانوادہ ے حاج فتاحہ و چِشاے آقا محراب دنبال تو! البتہ زیاد جلوے من حرف نمے زنن،الهام خانم مادر مهربونے هس ولے... جملہ اش را ڪامل نڪرد،بہ جایش حرفش را ڪامل ڪردم:ولے مادرشوهر مهربونے نیس و همینطور... زیر لب استغفراللهے گفتم و ادامہ ندادم. دستش را روے شانہ ام گذاشت و با محبت گفت:اینا رو نگفتم ڪہ حرف ببرم و بیارم. اینا رو گفتم ڪہ یہ جورے پاے خودتو ڪسے ڪہ دوستت دارہ رو از این ماجرا بیرون بڪشے! الهام خانم بو ببرہ دل یہ دونہ دخترش شڪستہ و بہ جاش،تو انتخاب شدے جنگ را میندازہ! نہ جنگ تن بہ تن! جنگ آبرو و اعصاب! رگ خواب همہ رو خوب بلدہ،مثلا الان میدونہ از جملہ ے آقا محراب چطور حرف بزنہ ڪہ اخماے فهیمہ خانم غلیظ تر بشہ و خودش حساس! بلدہ چطور تو دوس و همسایہ اسم تو رو سر زبونا بندازہ ڪہ اسم و آبروے حاج خلیل و دخترش لڪہ دار بشہ! پوزخند زدم:آخہ چرا؟! این ڪہ دخترش بے هیچ حرف و حدیثے بہ پسرے ڪہ نمیخوادش دل دادہ تقصیر منہ؟! سرش را تڪان داد:بعضیا دوس دارن اینطوری فڪ ڪنن! دوس دارن فڪ ڪنن از آسمون افتادن رو زمین و هرچے میخوان باید داشتہ باشن! از نظر اونا اگہ این وسط پسر حاج باقر،دختر حاج فتاحو نخواد بہ خاطر دل و نخواستن آقا محراب نبودہ،لوندیاے دختر حاج خلیل نذاشتہ! با حرص نفسم را بیرون دادم:خداے من! چقد از این نوع تفڪر بیزارم! دستش را از روے شانہ ام برداشت. _این حرفا بین خودمون بمونہ ها! با ڪمے مڪث جواب دادم:خیالت راحت! تو...شبیہ حاج فتاح و خونوادہ ش نیستے! اینجا بودنت عجیبہ! لبخندش عمیق تر شد:الیاس پسر خوبیہ! زیاد بہ خونوادہ ش نرفتہ! _آرزو میڪنم همیشہ ڪنار هم خوشبخت باشین! گونہ ام را گرم بوسید:ممنون عزیزم همچنین شما و اون آقایے ڪہ دارہ میاد! متعجب سر برگرداندم،محراب را دیدم ڪہ همراہ الیاس بہ سمت ما قدم بر مے داشت. مشغول صحبت ڪردن با الیاس بود و لبخند عمیقے ڪنج لبش،لبم را بہ دندان گرفتم و دوبارہ بہ سمت فاطمہ برگشتم. چشمڪے تحویلم داد و با قدم هاے بلند از ڪنارم رد شد،چشم هایم همراہ قدم هایش چرخید. ڪنار الیاس ایستاد و با شرم و لبخند چیزے ڪنار گوشش گفت و بہ درختے ڪہ نزدیڪ ریحانہ بود اشارہ ڪرد. الیاس نگاهے بہ آن سمت انداخت و رو بہ محراب گفت:من یہ چندتا گیلاس و آلبالو براے خانم بچینم بیام پیشت داداش! محراب لبخند محبت آمیزے تحویلشان داد و گفت:راحت باشین! فاطمہ و الیاس بہ سمت ریحانہ رفتند،الیاس آستین هایش را بالا زد و با سرعت از درختے ڪہ فاطمہ نشانش داده بود بالا رفت! محراب با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتم آمد،بہ چند قدمے ام ڪہ رسید دست هایش را داخل جیب های شلوارش فرو برد و گفت:توام قدت نمیرسہ اون آلبالوهایے ڪہ دوس داریو بچینے؟! نگاهے بہ درخت انداختم و گفتم:فاطمہ مشغول چیدن میوہ ها بود نہ من! مقابل درخت ایستاد و با دقت بہ شاخہ هایش خیرہ شد. چند ثانیہ ڪہ گذشت گفت:من اسمے از تو نیاوردم! ابروهایم را بالا دادم و پرسیدم:یعنے چے اسمے از من نیاوردے؟! آب دهانش را فرو داد و آرام لب زد:چند روز بعد از این ڪہ رفتے تبریز،رفتہ بودم بازار پیش بابا. حاج فتاح اومد پیشمون و حال و احوال ڪرد،تہ حرفشم بہ این رسوند ڪہ حافظ خواستگار پر و پا قرص دخترشہ و دارہ تحقیق میڪنہ. پرسید یہ ڪلمہ بگو اگہ خواهر داشتے بہ حافظ مے سپردیش یا نہ؟! منم گفتم نہ! حُسناے حافظو گفتم،عیبشم گفتم ولے نگفتم اون دختر ڪے بودہ! حتے مامان ماہ گل و بابام خبر ندارن! لبم را بہ دندان گرفتم و بہ انگشت هایش ڪہ روے شاخہ ها مے لغزیدند خیرہ شدم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_سوم . سرش را بہ سمتم برگرداند،چشم هاے جدے و پر تلاطمش را بہ صورتم دوخت! چقدر دلتنگ این دو فنجان قهوہ ے قجرے بودم... _توقع داشتے چے بگم؟! بگم آدم درستیہ؟! میدونم شاید ناراحت شدہ باشے ولے... نفسش را آرام بیرون داد و سپس ادامه:بعضے از ڪاراے عادے از من برنمیاد دختر حاج خلیل! از من ناحقے برنمیاد حتے براے دشمنم! میدونم قلب توام پاڪ تر از ایناس ڪہ با شڪ و حسادت تیرہ بشہ! لبم را از سر شرم و اضطراب چنان بہ دندان گرفتہ بودم ڪہ هر آن منتظر بودم طعم خون در دهانم بپیچد! آرام صدایم زد:رایحہ خانم! آب دهانم را با شدت فرو دادم،عطر یاس زیربینے ام پیچید. حتما داشت لبخند مے زد! نامم را ڪہ بہ زبان مے آورد روحم از ڪالبدم جدا مے شد! _اگہ بعضے حرفا رو بهت نمے گم یا دیر میگم چون معذروم! دستم بستہ س! مے دونے ڪہ؟! یہ مرزے بین ما هس ڪہ خب... نفسش را با حرص بیرون داد و جملہ اش را ڪامل نڪرد! همانطور ڪہ سرم را داخل قفسہ ے سینہ ام فرو بردہ بودم سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم‌. _مامان ماہ گل میدونہ من ڪیو میخوام! با جملہ اے ڪہ گفت ضربان قلبم روے هزار رفت،نفسم تنگ شد! خالہ ماہ گل مے دانست ڪہ محراب،من را مے خواهد؟! چہ گفت؟! من را مے خواهد؟! مبهوت سر بلند ڪردم و بہ نیم رخش چشم دوختم،نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و آرام تر گفت:خیلے وقت ڪہ میدونہ یعنے خودش فهمید! خواستم از زیر نگاہ و حرف هایش فرار ڪنم،دیگر توان ایستادن روے پاهایم و داغ شدن گونہ هایم را نداشتم! بہ سمتے ڪہ ریحانہ ایستادہ بود قدم برداشتم ڪہ صدایش در گوشم پیچید. _یڪم بهم فرصت بدہ! چشم هایم را بہ چشم هایش دوختم. باز زبانم بے ارادہ شد و لق زد:مِحرا... لبخند مهربانے لب هایش را از هم باز ڪرد و انگشت اشارہ اش روے بینے اش نشست! _محراب نہ! الان محراب نہ! یادت رفتہ اون روز از پشت در بهت چے گفتم؟! لبم را دوبارہ بہ دندان گرفتم،زمزمہ ڪرد:ڪار دسِ دل و ارادہ مون ندہ تا... دیگر قلبم تاب نیاورد،با قدم هاے بلند و گونہ هایے سرخ شدہ با سرعت بہ سمت الیاس و فاطمہ و ریحانہ رفتم. حضورش را ڪنارم احساس ڪردم،مشتش را بالاے سر سبدم باز ڪرد و آلبالوهاے خوش رنگ و رسیدہ را داخلش انداخت. زمزمہ ڪرد:تا بہ وقتش دختر حاج خلیل! سرم را بلند ڪردم،لبخندش عمیق شدہ بود. عمیق و پر رنگ تر از روزهاے قبل! پر از دلتنگے و آرامش! مملو از عطر یاس و عطر نرگس! دانہ دانہ عشق از ڪنج لبش مے چڪید و داخل سبد مے ریخت! چند قدم بہ سمت عقب برداشت و دست بہ سینہ ایستاد. اما همچنان مے خندید! براے من! براے رایحہ! ناگهان دست هایش را از دور تنش آزاد کرد و دوبارہ دست چپش روے قلبش رفت،یڪ ضربہ،دو ضربہ،سہ ضربہ،چهار ضربہ،پنج ضربہ،شش ضربہ... و بیست ضربہ... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

رایحه ی محراب تقدیم به نگاهتون🍃🌼👆👆👆

🌱🌸 . . . . . ⚠️حرمت شکنی نام اهل بیت با ماسک های در دماغی❗ ✍عزیزان این طرح بیش از آنکه الهی باشد شیطانی است! نام اهلبیت باید بر روی سر 👑 باشد نه روی دماغ❗🙈 🔴 اینها رو نه بخرید و نه سکوت کنید! به بهانه ماه محرم کاسبی راه انداختن که در این کاسبی حرمت شکنی وجود دارد! اصلا متوجه نیستند که اینکار بی حرمتی است واین ماسک به هر طرف پرت میشه ودرنهایت دور انداخته میشه❗ من وشما که میفهمیم باید به فروشنده تذکر بدیم که اینها رو جمع کنه و اینکه داره به اهل بیت بی احترامی میشه❗ . . . 🦋 @roman_tori

📚رمان: #عشق_با_طعم_سادگی! 🌺 📝نویسنده:m-alizadeh 🎭ژانر #عاشقانه_مذهبی 📃خلاصه رمان: می گفت نباشم چون حس می کردسادگی اش این روزها خریدار ندارد ! اما داشت !من خریدار بودم همه سادگی های عاشقانه اش را ! … قدم زدم کنارش در جاده های سادگی تا بفهمد من فقط عشق را با یک طعم کنارش می پسندم آن هم طعم سادگیست! اصلا سادگی یعنی زندگی ! یعنی خودت باشی و او… دور از همه حرفهایی که نمی ارزد حتی به گوش کردن ! دور از لذت هایی که فقط برای چند ثانیه و گذراست و فقط زرق و برق دنیا! اصلا سادگی یعنی عاشقی! خواندن عشق با طعم سادگی خالی از لطف نیست اگر بدانی لحظه های عاشقی چه قدرناب می شوند وقتی ساده باشی ولی عاشق..پایان خوش #درخواستی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿 👇👇👇

#عشق_با_طعم_سادگی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿

#عشق_با_طعم_سادگی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿

آزرده دل،ازکوی تورفتیم ونگفتی🌺کی بود؟کجارفت؟چرابود؟وچرانیست؟🌺

📚 رمان: #یک_اس_ام_اس 📝 نویسنده: #آرام_رضایی 📖 تعداد صفحات: 175 📋خلاصه : سوگند دانشجوی سال سوم رشته ی کامپیوتره تو یکی از شهرهای شمال. یه دختر شیطون و شر که با همه ی شیطنت و شادی همیشگی که داره دلش از زندگیش پره. همه چیز از یه sms اشتباهی شروع میشه که باعث آشنایی سوگند و مهران فرستنده sms میشه. زندگی عجیب مهران و تنهایش و روحیه داغون مهران در ابتدا باعث بوجود اومدن یه احساس مسولیت برای سوگند میشه و وقتی میفهمه مهران تا حالا چند بار دست به خودکشی زده ولی موفق نشده و باز هم می خواد کارش و تکرار کنه مصمم میشه که….. 🎭 ژانر: #عاشقانه #اجتماعی #درخواستی 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿 👇👇👇

#یک_اسم_ام_اس 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

#یک_اسم_ام_اس 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت🍃🌼چه سخن ها که خدا بامن تنها دارد🍃🌼فاضل نظری

📚 نام رمان: #جانم_میرود 📝 نویسنده: #فاطمه_اميری 🎭ژانر: #عاشقانه #مذهبی تعداد صفحات: ٩٨٦ 📃خلاصه: مهیا به دلیل دوستی با نازنین به راهی کشیده می شود که در شان خودش و پدرِ جانبازش نیست با زخمی شدن شهاب پسر نظامی و مسجدی برای دفاع از مهیا و آشنایی با خانواده مهدوی زندگی مهیا دگرگون می شود... #درخواستی 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿 👇👇👇

#جانم_میرود 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

🍀اندکی تأمل🍀: هدف ما دردنیا رسیدن به راحتی نیست.پبامبراکرم فرمودند:(راحتی در دنیا خلق نشده است)هدف مارسیدن به جاییست که بتوانیم به راحتی از راحتی بگذریم.(استادپناهیان)🍃🌸

# به وقت رمان😊

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش دوم #عطر_نرگس #بخش_اول . خالہ ماہ گل سینے بہ دست نزدیڪم شد و گفت:بیا عزیزم،خستہ شدے! با لبخند بہ سمتش برگشتم:یہ گرد و خاڪ گیرے سادہ ڪہ خستہ شدن ندارہ ولے همہ جا تقریبا تمیز بودا خالہ! خالہ ماہ گل روے مبل نشست و دو لیوان شربت آلبالو روے میز گذاشت.‌ از روے چهارپایہ پایین پریدم و با دقت بہ شیشہ ے پنجرہ چشم دوختم. حسابے برق مے زد! دستمال و سطل آب را برداشتم و بہ سمت آشپزخانہ راہ افتادم. _الان دستامو میشورم میام! خالہ سر تڪان داد و بہ رویم لبخند پر محبتے زد:سریع بیا،شربتت از دهن میوفتہ. وارد آشپزخانہ شدم و رو بہ روے ظرفشویے ایستادم. سطل آب را داخل سینڪ خالے ڪردم و دستمال مچالہ شدہ را داخل سطل انداختم. با وسواس مشغول شستن دست هایم شدم و بعد از دو سہ دقیقہ از آشپزخانہ بیرون رفتم. دو سہ روز از عید فطر مے گذشت،روز عید خان جون تماس گرفت و گفت از روے چهارپایہ افتادہ و دستش شڪستہ،تنها بود و مدام بهانہ ے ما را مے گرفت. مامان فهیم هرچہ اصرار ڪرد ڪہ حاج بابا بہ دنبالش برود و بہ تهران بیاوردش قبول نڪرد ڪہ نڪرد! آیہ ے یاس خواند ڪہ یڪ پایم لب گور است و بہ قاعدہ ے چند بار نفس ڪشیدن عمرم بہ دنیاست! مے خواهم نفس هاے آخرم را در خانہ و ڪاشانہ ام بڪشم! بہ قول مامان فهیم پیر شدہ بود و بهانہ گیر! دلش نازڪ شدہ بود و تاب تنهایے را نداشت. براے دیدن ما از ڪاہ،ڪوہ مے ساخت و حق داشت خان جونم! مامان فهیم تنها دخترش بود و از او دور،دایے ها و زن دایے هایم گاہ و بے گاہ بہ اندازہ ے یڪ ناهار یا شام خوردن مهمانش مے شدند نہ بیشتر. خان جون یڪ بار آرام در گوش مامان فهیم گفت: "زمونہ دارہ عوض پیشہ فهیم! عروسم عروساے قدیم! نہ ڪہ زبونشون چیزے بگہ ها ولے نگاہ و برخوردشونو ڪہ حالیمہ بالام! (فرزندم) وللہ ڪہ من خونہ ے حاج خلیل راحت ترم تا خونہ ے پسراے خودم!" حاج بابا هم شنید و اصرار ڪرد ڪہ خان جون بہ تهران بیاید و پیش ما بماند،اما دل جدا شدن از تبریز و خاڪِ آقاجون را نداشت! مے گفت هواے تهران نفسش را مے گیرد! هیچ جا آب و خاڪ خودش نمے شود! مامان فهیم و ریحانہ،فرداے عید فطر راهے تبریز شدند تا چند روز ڪنار خان جون باشند و هرطور شدہ راضے اش ڪنند ڪہ چند روزے بہ تهران بیاید و آب و هوا عوض ڪند. من ماندہ بودم و حاج بابا ڪہ صبح مے رفت و نزدیڪ بہ اذان مغرب باز مے گشت. صبح تا شب در خانہ تنها بودم و جزوہ هاے درسے ام را مرور مے ڪردم. براے این ڪہ در تنهایے غم باد نگیرم یڪ روز بہ خانہ ے عمہ مهلا مے رفتم و پاے آلبوم و خاطراتش مے نشستم و روز دیگر با خالہ ماہ گل هم صحبت مے شدم و در عمارت سفید گشت مے زدم. دورہ هاے ڪمڪ هاے اولیہ را گذراندہ بودم و راہ و بے راہ دنبال ڪسے بودم ڪہ سرم و آمپول بہ تن و بدنش تزریق ڪنم! حاج بابا با خندہ مے گفت: "من ڪہ جرات نمے ڪنم مریض بشم بابا! عین آبڪشاے مامانت سوراخ سوراخم مے ڪنے!" آخر سر زهرا با ذڪر و صلوات داوطلب شد تا بہ خانہ ے مان بیاید و آمپولش را تزریق ڪنم. بیچارہ از ترس چشم هایش را بستہ بود و پنج تن آل عبا را بہ جوانے اش قسم مے داد! من هم از خندہ ریسہ مے رفتم و نمے توانستم آمپولش را تزریق ڪنم. بالاخرہ بعد از دہ دقیقہ ورد و دعا خواندن راضے شد سڪوت ڪند و تمرڪزم را بہ هم نریزد. آمپولش را ڪہ زدم و گفتم "بلند شو" متعجب سربرگرداند و پرسید: "تموم شد؟! بہ همین زودے و راحتے؟!" سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم: "مگہ مے خواستم عملت ڪنم؟! یہ آمپول سادہ بود دیگہ!" و سپس با غرور نگاهش ڪردم و سرم را بالا گرفتم! ریحانہ بابت برگزار نشدن ڪنڪور و تلاش هاے بے نتیجہ اش دمق بود. گفتہ بودند همراہ با باز شدن دانشگاہ ها،دوبارہ ڪنڪور برگزار مے شود. زمان معینے براے پایان تعطیلات اعلام نڪردہ بودند اما از قرار معلوم،بنا بود تمام سال پنجاہ و نہ را در خانہ بمانم و براے آمپول زدن بہ این و آن دنبالشان باشم! اواسط تیرماہ،ساغر از ترڪیہ تماس گرفت و خبر داد ڪہ حالش خوب است. قرار بود تا پایان زمستان در ترڪیہ بمانند و اوایل بهار بہ انگلیس بروند. گفت همین ڪہ بہ ترڪیہ رسیدہ بہ یاد من و اصالت تبریزے ام،دو استڪان چاے داغ و باقلواے تازہ نوش جان ڪردہ! مے گفت ڪلے برایم مجلہ و سوغاتے گرفتہ بود تا در اولین فرصت برایم بفرستد! روزها بہ ظاهر آرام مے گذشت و همہ بہ ڪار و زندگے خودشان مشغول بودند. خبرے هم از خانوادہ ے حاج فتاح نبود،البتہ من خبرے نداشتم! آن شب،افطارے با چرب زبانے هاے الهام خانم و نگاہ هاے پر تحسین و غرور حاج فتاح بہ محراب گذشت. الناز آرام بود و سر بہ زیر،دیگر زیر زیرڪے محراب را نگاہ نمے ڪرد! برعڪس روزهاے قبل هم اصرارے براے هم صحبتے با من و ریحانہ نداشت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . حالش را مے فهمیدم! هنگام خداحافظے بے اختیار گرم گونہ اش را بوسیدم و ڪنار گوشش گفتم: "میگذرہ این روزا! امیدوارم حال دل و زندگیت خوب باشہ!" ناراحتے اش را نمے خواستم،بہ محرابم نظر داشت اما بدش را نمے خواستم! نہ! هرگز ناراحتے ڪسے را نمے خواستم! حالش را مے فهمیدم و تپش هاے پر هیاهوے قلبش را! اگر محراب دوستش داشت براے بہ هم گرہ خوردن قلب و زندگے شان دعا مے ڪردم و ڪنار مے نشستم اما دل محراب با من بود! از سال ها قبل! اگر محراب من را نمے خواست بہ دختر حاج فتاح مے بخشیدمش! عاشق بودم اما ظالم نہ! از خانہ ے حاج فتاح ڪہ برگشتیم مامان فهیم اخم هایش را بیشتر در هم ڪشید و بہ اتاقم آمد‌. با حرص گفت:این محرابم یہ چیزیش شدہ ها! و قلب من از سینہ بیرون زد! من من ڪنان پرسیدم:چرا؟! مگہ چیزے شدہ مامان؟! نفسش را با حرص بیرون داد. _اصلا بہ فڪر آبروے ما و حاج باقر نیس! همچین گفت الناز عین خواهرمہ،مثل ریحانہ ڪہ هرڪے نمے دونس فڪ مے ڪرد رایحہ شیرینے خوردہ اے چیزیشہ! توقع همچین بے حواسیو از محراب نداشتم‌ فڪ مے ڪردم از همسن و سالاے خودش عاقل تر و ملاحظہ گر ترہ! سپس نیشگونے از بازویم گرفت ڪہ "آخم" بلند شد! حواسش نبود محراب از همہ ے همسن و سال هایش،عاقل تر بود اما دروغگو نہ! حتے براے حفظ ظاهر هم نمے توانست دروغ بگوید و مثلا آبرو بخرد. براے همین مے گفت بعضے از ڪارهاے عادے از او برنمے آید و شاید این رفتارش مرا برنجاند! _این بے هوا بہ هم نگاہ ڪردناتون با دو متر لبخند خوب نیستا! ما مے دونیم عین خواهر و برادرین،بہ همہ ے عالم و آدمم گفتیم ڪہ اگہ این جوونا باهم میان و میرن و حرف میزنن چون براے هم مثل خواهر و برادرن! اما بعضے رفتارتون دُرُس نیس! یہ غریبہ از دور مے بینہ فڪ میڪنہ غیر اینہ! الهام خانم هے راہ و بے راہ حرف نثارم ڪرد ڪہ ڪے شیرینے عروس شدن دخترتو مے خوریم؟! شیرینے عروسے رایحہ و محراب! لبم را گزیدم و نگاهم را از صورت مامان فهیم دزدیدم. _منم خوب جوابشو دادم! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم و پرسیدم:چے گفتے مگہ؟! پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد:گفتم این حرفا قباحت دارہ الهام خانم! گفت چہ قباحتے؟! گفتم ڪہ براے خواهر و برادر قباحت دارہ این حرفا! این دوتا جوون نگاهشون بہ هم پاڪہ! حالا محراب یادش رفتہ اسم رایحہ رو قبل اسم ریحانہ بگہ دلیل نمیشہ حرف و حدیثے را بیوفتہ! از حیا و شرمشہ ڪہ اسم رایحہ راحت رو زبونش نمے چرخہ! همون قد ڪہ خواهر و برادر براے ازدواج بہ هم حرومن،تو نظر مام براے رایحہ و ریحانہ و محراب همینہ! این سہ تا باهم قد ڪشیدن،باهم سر یہ سفرہ نشستن و یہ عمر همدیگہ رو آبجے و داداش صدا زدن! اونم فهمید دیگہ نباید زیاد حرف بزنہ،چیزے نگفت! شما دوتام بیشتر حواستون بہ رفتارتون باشہ. حاج باقر و حاج خلیل آبرو و غیرتشونو از سر را نیاوردن! همہ جا گفتن یہ پسر داریم و دو تا دختر،نشہ ڪہ هرڪسے بهشون انگ بے غیرتے بزنہ و بہ زبون بے زبونے بگہ معشوقِ نامحرم دختر و پسرشونو سر سفرہ شون نشوندن و بہ حال خودشون ول ڪردن! مامان فهیم ڪہ این حرف ها را زد تنم لرزید،ڪم ماندہ بود روحم از تنم پرواز ڪند! تا بہ آن روز بہ حرف ها و دیدگاہ دیگران فڪر ڪردہ بودم! بہ دهان بے چاڪ و بندشان و تهمت هایشان فڪر نڪردہ بودم! بہ قضاوت هایشان فڪر نڪردہ بودم! وقتے مامان فهیم از یڪ حرف و نگاہ هزار تا برداشت مے ڪرد و ڪفرے مے شد،واے بہ حال دیگران! فڪر مے ڪردم این اتفاق بیشتر از همہ مامان فهیم و حاج بابا را خوشحال بڪند! جانشان براے محراب مے رفت! براے محرابے ڪہ درست جاے پسر نداشتہ ے شان بود! مامان فهیم ڪہ بعد از ڪمے نصحیت ڪردن و چشم غرہ رفتن از اتاقم بیرون رفت،من ماندم و ترسے ڪہ بر سر قلبم آوار شدہ بود! ترس از نظر مامان فهیم و حاج بابا،ترس از مخالفت عمو باقر مهربان و خالہ ماہ گلم! ترس از نبودن محراب،ترس از نداشتن محراب! ترس از بہ محراب نرسیدن! محرابے ڪہ براے من همراہ و مرد خانہ ام بود نہ برادرم! محرابے ڪہ همدمم بود نہ برادرم! حتے او را تا پدر فرزندانم بودن تصور ڪردہ بودم اما بہ عنوان برادر نہ! فڪرش هم احمقانہ و تلخ بود! تلخ و ڪشندہ! مانند قهوہ هاے قجرے! مانند چشم هایش! رو بہ روے خالہ ماہ گل نشستم و تازہ یادم افتاد ڪہ مادرِ محراب،خالہ ماہ گلم،مے دانست پسرش چہ ڪسے را مے خواهد! در دل بہ خودم لعنت فرستادم ڪہ چرا بہ عمارت سفید آمدم. حتما خالہ فڪر مے ڪرد براے خودشیرینے،دور و برش مے پلڪم و ڪمڪش مے ڪنم! شاید هم محراب نگفتہ بود ڪہ بہ من همہ چیز را گفتہ! البتہ همہ چیز را ڪہ نگفتہ بود اما نشان دادہ بود! با دست و قفسہ ے سینہ اش! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . محراب دروغگو نبود اما تا آن اندازہ هم مقابل مادرش راحت و بے ملاحظہ نبود! حتما نگفتہ بود ڪہ دختر حاج خلیل هم از ماجرا خبر دارد و او هم بعلہ! نظر و میلے بہ پسر حاج باقر دارد! با صداے خالہ از فڪر و خیال بیرون آمدم. _شربتت گرم شد رایحہ! سریع لیوان شربت را برداشتم و زیر لب تشڪر ڪردم. جرعہ اے از شربتم ڪہ نوشیدم گفت:شربتتو خوردے حجاب ڪن! محراب یڪم پیش زنگ زد گفت براے ناهار میاد خونہ! معذب گفتم:منم ڪم ڪم میخواستم برم،براے ناهار مزاحم نمیشم! خالہ اخم شیرینے ڪرد و گفت:مگہ من مے ذارم؟! فقط بہ خاطر تو قورمہ سبزے بار گذاشتم! لبخند پر مهرے حوالہ ے چشم هایش ڪردم،قطعا او بهترین مادرشوهر دنیا مے شد! یڪ محراب ڪہ بیشتر نداشت! یادم آمد پنج شش سالہ بودم و ریحانہ را همہ جا دنبال خودم مے ڪشیدم‌. یڪ روز با محراب دعوایم شد،یادم نماندہ بود بر سر چہ! فقط خوب بہ خاطر داشتم ڪہ در گیر و دعوا بہ محراب گفتہ بودم:تو انقد بدے ڪہ خدام دوسِت ندارہ! اگہ خدا دوست داش مثِ من یہ آبجے یا داداش بهت مے داد! تو خیلے بدے خیلے! و چہ حرصے خورد محراب! اهل اشڪ ریختن و نق و نوق نبود اما چشم هاے محراب دہ سالہ داد مے زدند ڪہ حسابے از من رنجیدہ است! بہ سمتم پرید ڪہ جیغ ڪشیدم و گفتم:اگہ منو بزنے میگم حاج بابام بڪشتت! مقابلم ایستاد و با حرص گفت:بچہ ڪہ زدن ندارہ خانم ڪوچولو! دارہ؟! نخواستم بزنمت لوس! بابا باقرم میگہ مرد رگ غیرت دارہ! دَس رو دخترا ڪہ بلند ڪنہ رگ غیرتش پارہ میشہ و میشہ بے غیرت! خواستم بهت بگم بابت این حرفت دلم هیچوقت باهات صاف نمیشہ! توام بدے خیلے بد! همیشہ ازت بدم میاد! تو آبجے من نیستے! آبجے من فقد و فقد ریحانہ س! خالہ ماہ گل در سڪوت بحث ما را تماشا مے ڪرد و وقتے چهرہ ے بغ ڪردہ ے من را دید سریع در آغوشم ڪشید و محراب را دعوا ڪرد! هیچوقت بابت این حرفم نہ بہ خودم گلہ ڪرد و نہ بہ مامان فهیم! آنقدر درڪ و شعور داشت ڪہ بداند عقل دختر بچہ ے پنج سالہ بہ این قد نمے دهد ڪہ این حرف ها را مے زند و زن هاے همسایہ مے شنوند‌! مے شنوند و در گوش هم زمزمہ مے ڪنند "حتے این یہ ذرہ بچہ ام فهمید اجاق ماہ گل خانم ڪورہ! والا خوب شوهرے دارہ! خدا شانس بدہ!" آن روزها عقل رایحہ ے پنج سالہ بہ معنے "اجاق ڪور" قد نمے داد،وقتے بہ مامان فهیم گفتم "چرا پرے خانم و بلقیس خانم بہ خالہ ماہ گل میگن اجاق ڪور؟!" جوابم ڪشیدہ اے آبدار از مامان فهیم بود! اولین بار بود ڪہ رویم دست بلند مے ڪرد! آنقدر محڪم بہ دهانم ڪوبید ڪہ اولین دندان شیرے لقم از جا درآمد و پرید روے زبانم! دهانم پر خون شدہ بود و وحشت ڪردہ بودم،با جیغ و گریہ از خانہ بیرون دویدم‌. مے خواستم بہ حجرہ ے حاج بابا بروم و گلہ ے مامان فهیم را بڪنم،ڪہ بگویم دندان نازدانہ دخترش را شڪستہ است! جلوے در بود ڪہ محراب من را دید،با دیدن حال و روزم با ترس بہ سمتم آمد و پرسید:چے شدے؟! چرا صورت خونیہ؟! و نمے دانم چرا بے اختیار گریہ ام بیشتر شدت گرفت و خودم را در آغوش محراب دہ سالہ انداختم! فین فین ڪنان گفتم:ما...ما...ن...منو...زد! من دیگہ دندون ندارم! حالا چے ڪار ڪنم؟! و محراب قهقهہ زد و بہ زور من را از خودش جدا ڪرد،بہ مامان فهیم گفت من را بہ عمارت سفید مے برد. باهم بہ خانہ ے شان رفتیم،من را ڪنار شیر آب نشاند و با غرور گفت:دندونت لق بودہ بچہ جون! خالہ فهیمه نشڪوندتش! و من ڪنجڪاو نگاهش ڪردم ڪہ "لق یعنے چے؟!" چشم هایش را بہ صورتم دوخت و شیر آب را باز ڪرد. _یعنے باید با دندونات خدافظے ڪنے! از این بہ بعد دونہ دونہ میریزن! میشے بے دندون! عین پیرزنا! گریہ ے من شدت گرفت و خندہ ے او! دلش نیامد زیاد اشڪ بریزم و سریع گفت:ببین! این دندونات باید بریزہ تا دندوناے واقعیت دربیان! با بهت پرسیدم:یعنے اینا دندوناے الڪیمہ؟! همانطور ڪہ صورتم را مے شست سرش را بہ نشانہ ے تایید تڪان داد. _آرہ اینا دندوناے شیریتہ! دونہ دونہ مے افتن و بہ جاشون دندوناے همیشگیت درمیاد! ذوق ڪردم. _یعنے بے دندون نشدم؟! یعنے جاش یڪے درمیاد؟! عین همین؟! _اوهوم! _قول میدے دندونم برگردہ سر جاش؟! بہ چشم هایم خیرہ شد و محڪم گفت:قول میدم! سپس شیر آب را بست،مردد لب هایم را از هم باز ڪردم و پرسیدم:محراب! خیلے زشت شدم؟! آرہ؟! آنقدر اشڪ و ترس در چشم هایم جمع شدہ بود ڪہ بیخیال بحث و قهر چند دقیقہ قبلمان شد و گفت:تو همیشہ خوشگلے! خوشگل و لوس! بہ مرور زمان فهمیدم ڪہ اجاق ڪور یعنے چہ! خالہ ماہ گل نمے توانست مثل مامان فهیم باردار بشود! یا مثل خیلے از زن هاے دیگر! تا قبل از تولد ما،صبر ڪردن و تنها بودن زن و شوهر معنایے نداشت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻