📚رمان: #عشق_با_طعم_سادگی! 🌺 📝نویسنده:m-alizadeh 🎭ژانر #عاشقانه_مذهبی 📃خلاصه رمان: می گفت نباشم چون حس می کردسادگی اش این روزها خریدار ندارد ! اما داشت !من خریدار بودم همه سادگی های عاشقانه اش را ! … قدم زدم کنارش در جاده های سادگی تا بفهمد من فقط عشق را با یک طعم کنارش می پسندم آن هم طعم سادگیست! اصلا سادگی یعنی زندگی ! یعنی خودت باشی و او… دور از همه حرفهایی که نمی ارزد حتی به گوش کردن ! دور از لذت هایی که فقط برای چند ثانیه و گذراست و فقط زرق و برق دنیا! اصلا سادگی یعنی عاشقی! خواندن عشق با طعم سادگی خالی از لطف نیست اگر بدانی لحظه های عاشقی چه قدرناب می شوند وقتی ساده باشی ولی عاشق..پایان خوش #درخواستی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿 👇👇👇

#عشق_با_طعم_سادگی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿

#عشق_با_طعم_سادگی 🌿🌸@roman_tori🌸🌿

آزرده دل،ازکوی تورفتیم ونگفتی🌺کی بود؟کجارفت؟چرابود؟وچرانیست؟🌺

📚 رمان: #یک_اس_ام_اس 📝 نویسنده: #آرام_رضایی 📖 تعداد صفحات: 175 📋خلاصه : سوگند دانشجوی سال سوم رشته ی کامپیوتره تو یکی از شهرهای شمال. یه دختر شیطون و شر که با همه ی شیطنت و شادی همیشگی که داره دلش از زندگیش پره. همه چیز از یه sms اشتباهی شروع میشه که باعث آشنایی سوگند و مهران فرستنده sms میشه. زندگی عجیب مهران و تنهایش و روحیه داغون مهران در ابتدا باعث بوجود اومدن یه احساس مسولیت برای سوگند میشه و وقتی میفهمه مهران تا حالا چند بار دست به خودکشی زده ولی موفق نشده و باز هم می خواد کارش و تکرار کنه مصمم میشه که….. 🎭 ژانر: #عاشقانه #اجتماعی #درخواستی 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿 👇👇👇

#یک_اسم_ام_اس 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

#یک_اسم_ام_اس 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت🍃🌼چه سخن ها که خدا بامن تنها دارد🍃🌼فاضل نظری

📚 نام رمان: #جانم_میرود 📝 نویسنده: #فاطمه_اميری 🎭ژانر: #عاشقانه #مذهبی تعداد صفحات: ٩٨٦ 📃خلاصه: مهیا به دلیل دوستی با نازنین به راهی کشیده می شود که در شان خودش و پدرِ جانبازش نیست با زخمی شدن شهاب پسر نظامی و مسجدی برای دفاع از مهیا و آشنایی با خانواده مهدوی زندگی مهیا دگرگون می شود... #درخواستی 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿 👇👇👇

#جانم_میرود 🌿🌸@roman_tori 🌸🌿

🍀اندکی تأمل🍀: هدف ما دردنیا رسیدن به راحتی نیست.پبامبراکرم فرمودند:(راحتی در دنیا خلق نشده است)هدف مارسیدن به جاییست که بتوانیم به راحتی از راحتی بگذریم.(استادپناهیان)🍃🌸

# به وقت رمان😊

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش دوم #عطر_نرگس #بخش_اول . خالہ ماہ گل سینے بہ دست نزدیڪم شد و گفت:بیا عزیزم،خستہ شدے! با لبخند بہ سمتش برگشتم:یہ گرد و خاڪ گیرے سادہ ڪہ خستہ شدن ندارہ ولے همہ جا تقریبا تمیز بودا خالہ! خالہ ماہ گل روے مبل نشست و دو لیوان شربت آلبالو روے میز گذاشت.‌ از روے چهارپایہ پایین پریدم و با دقت بہ شیشہ ے پنجرہ چشم دوختم. حسابے برق مے زد! دستمال و سطل آب را برداشتم و بہ سمت آشپزخانہ راہ افتادم. _الان دستامو میشورم میام! خالہ سر تڪان داد و بہ رویم لبخند پر محبتے زد:سریع بیا،شربتت از دهن میوفتہ. وارد آشپزخانہ شدم و رو بہ روے ظرفشویے ایستادم. سطل آب را داخل سینڪ خالے ڪردم و دستمال مچالہ شدہ را داخل سطل انداختم. با وسواس مشغول شستن دست هایم شدم و بعد از دو سہ دقیقہ از آشپزخانہ بیرون رفتم. دو سہ روز از عید فطر مے گذشت،روز عید خان جون تماس گرفت و گفت از روے چهارپایہ افتادہ و دستش شڪستہ،تنها بود و مدام بهانہ ے ما را مے گرفت. مامان فهیم هرچہ اصرار ڪرد ڪہ حاج بابا بہ دنبالش برود و بہ تهران بیاوردش قبول نڪرد ڪہ نڪرد! آیہ ے یاس خواند ڪہ یڪ پایم لب گور است و بہ قاعدہ ے چند بار نفس ڪشیدن عمرم بہ دنیاست! مے خواهم نفس هاے آخرم را در خانہ و ڪاشانہ ام بڪشم! بہ قول مامان فهیم پیر شدہ بود و بهانہ گیر! دلش نازڪ شدہ بود و تاب تنهایے را نداشت. براے دیدن ما از ڪاہ،ڪوہ مے ساخت و حق داشت خان جونم! مامان فهیم تنها دخترش بود و از او دور،دایے ها و زن دایے هایم گاہ و بے گاہ بہ اندازہ ے یڪ ناهار یا شام خوردن مهمانش مے شدند نہ بیشتر. خان جون یڪ بار آرام در گوش مامان فهیم گفت: "زمونہ دارہ عوض پیشہ فهیم! عروسم عروساے قدیم! نہ ڪہ زبونشون چیزے بگہ ها ولے نگاہ و برخوردشونو ڪہ حالیمہ بالام! (فرزندم) وللہ ڪہ من خونہ ے حاج خلیل راحت ترم تا خونہ ے پسراے خودم!" حاج بابا هم شنید و اصرار ڪرد ڪہ خان جون بہ تهران بیاید و پیش ما بماند،اما دل جدا شدن از تبریز و خاڪِ آقاجون را نداشت! مے گفت هواے تهران نفسش را مے گیرد! هیچ جا آب و خاڪ خودش نمے شود! مامان فهیم و ریحانہ،فرداے عید فطر راهے تبریز شدند تا چند روز ڪنار خان جون باشند و هرطور شدہ راضے اش ڪنند ڪہ چند روزے بہ تهران بیاید و آب و هوا عوض ڪند. من ماندہ بودم و حاج بابا ڪہ صبح مے رفت و نزدیڪ بہ اذان مغرب باز مے گشت. صبح تا شب در خانہ تنها بودم و جزوہ هاے درسے ام را مرور مے ڪردم. براے این ڪہ در تنهایے غم باد نگیرم یڪ روز بہ خانہ ے عمہ مهلا مے رفتم و پاے آلبوم و خاطراتش مے نشستم و روز دیگر با خالہ ماہ گل هم صحبت مے شدم و در عمارت سفید گشت مے زدم. دورہ هاے ڪمڪ هاے اولیہ را گذراندہ بودم و راہ و بے راہ دنبال ڪسے بودم ڪہ سرم و آمپول بہ تن و بدنش تزریق ڪنم! حاج بابا با خندہ مے گفت: "من ڪہ جرات نمے ڪنم مریض بشم بابا! عین آبڪشاے مامانت سوراخ سوراخم مے ڪنے!" آخر سر زهرا با ذڪر و صلوات داوطلب شد تا بہ خانہ ے مان بیاید و آمپولش را تزریق ڪنم. بیچارہ از ترس چشم هایش را بستہ بود و پنج تن آل عبا را بہ جوانے اش قسم مے داد! من هم از خندہ ریسہ مے رفتم و نمے توانستم آمپولش را تزریق ڪنم. بالاخرہ بعد از دہ دقیقہ ورد و دعا خواندن راضے شد سڪوت ڪند و تمرڪزم را بہ هم نریزد. آمپولش را ڪہ زدم و گفتم "بلند شو" متعجب سربرگرداند و پرسید: "تموم شد؟! بہ همین زودے و راحتے؟!" سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم: "مگہ مے خواستم عملت ڪنم؟! یہ آمپول سادہ بود دیگہ!" و سپس با غرور نگاهش ڪردم و سرم را بالا گرفتم! ریحانہ بابت برگزار نشدن ڪنڪور و تلاش هاے بے نتیجہ اش دمق بود. گفتہ بودند همراہ با باز شدن دانشگاہ ها،دوبارہ ڪنڪور برگزار مے شود. زمان معینے براے پایان تعطیلات اعلام نڪردہ بودند اما از قرار معلوم،بنا بود تمام سال پنجاہ و نہ را در خانہ بمانم و براے آمپول زدن بہ این و آن دنبالشان باشم! اواسط تیرماہ،ساغر از ترڪیہ تماس گرفت و خبر داد ڪہ حالش خوب است. قرار بود تا پایان زمستان در ترڪیہ بمانند و اوایل بهار بہ انگلیس بروند. گفت همین ڪہ بہ ترڪیہ رسیدہ بہ یاد من و اصالت تبریزے ام،دو استڪان چاے داغ و باقلواے تازہ نوش جان ڪردہ! مے گفت ڪلے برایم مجلہ و سوغاتے گرفتہ بود تا در اولین فرصت برایم بفرستد! روزها بہ ظاهر آرام مے گذشت و همہ بہ ڪار و زندگے خودشان مشغول بودند. خبرے هم از خانوادہ ے حاج فتاح نبود،البتہ من خبرے نداشتم! آن شب،افطارے با چرب زبانے هاے الهام خانم و نگاہ هاے پر تحسین و غرور حاج فتاح بہ محراب گذشت. الناز آرام بود و سر بہ زیر،دیگر زیر زیرڪے محراب را نگاہ نمے ڪرد! برعڪس روزهاے قبل هم اصرارے براے هم صحبتے با من و ریحانہ نداشت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . حالش را مے فهمیدم! هنگام خداحافظے بے اختیار گرم گونہ اش را بوسیدم و ڪنار گوشش گفتم: "میگذرہ این روزا! امیدوارم حال دل و زندگیت خوب باشہ!" ناراحتے اش را نمے خواستم،بہ محرابم نظر داشت اما بدش را نمے خواستم! نہ! هرگز ناراحتے ڪسے را نمے خواستم! حالش را مے فهمیدم و تپش هاے پر هیاهوے قلبش را! اگر محراب دوستش داشت براے بہ هم گرہ خوردن قلب و زندگے شان دعا مے ڪردم و ڪنار مے نشستم اما دل محراب با من بود! از سال ها قبل! اگر محراب من را نمے خواست بہ دختر حاج فتاح مے بخشیدمش! عاشق بودم اما ظالم نہ! از خانہ ے حاج فتاح ڪہ برگشتیم مامان فهیم اخم هایش را بیشتر در هم ڪشید و بہ اتاقم آمد‌. با حرص گفت:این محرابم یہ چیزیش شدہ ها! و قلب من از سینہ بیرون زد! من من ڪنان پرسیدم:چرا؟! مگہ چیزے شدہ مامان؟! نفسش را با حرص بیرون داد. _اصلا بہ فڪر آبروے ما و حاج باقر نیس! همچین گفت الناز عین خواهرمہ،مثل ریحانہ ڪہ هرڪے نمے دونس فڪ مے ڪرد رایحہ شیرینے خوردہ اے چیزیشہ! توقع همچین بے حواسیو از محراب نداشتم‌ فڪ مے ڪردم از همسن و سالاے خودش عاقل تر و ملاحظہ گر ترہ! سپس نیشگونے از بازویم گرفت ڪہ "آخم" بلند شد! حواسش نبود محراب از همہ ے همسن و سال هایش،عاقل تر بود اما دروغگو نہ! حتے براے حفظ ظاهر هم نمے توانست دروغ بگوید و مثلا آبرو بخرد. براے همین مے گفت بعضے از ڪارهاے عادے از او برنمے آید و شاید این رفتارش مرا برنجاند! _این بے هوا بہ هم نگاہ ڪردناتون با دو متر لبخند خوب نیستا! ما مے دونیم عین خواهر و برادرین،بہ همہ ے عالم و آدمم گفتیم ڪہ اگہ این جوونا باهم میان و میرن و حرف میزنن چون براے هم مثل خواهر و برادرن! اما بعضے رفتارتون دُرُس نیس! یہ غریبہ از دور مے بینہ فڪ میڪنہ غیر اینہ! الهام خانم هے راہ و بے راہ حرف نثارم ڪرد ڪہ ڪے شیرینے عروس شدن دخترتو مے خوریم؟! شیرینے عروسے رایحہ و محراب! لبم را گزیدم و نگاهم را از صورت مامان فهیم دزدیدم. _منم خوب جوابشو دادم! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم و پرسیدم:چے گفتے مگہ؟! پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد:گفتم این حرفا قباحت دارہ الهام خانم! گفت چہ قباحتے؟! گفتم ڪہ براے خواهر و برادر قباحت دارہ این حرفا! این دوتا جوون نگاهشون بہ هم پاڪہ! حالا محراب یادش رفتہ اسم رایحہ رو قبل اسم ریحانہ بگہ دلیل نمیشہ حرف و حدیثے را بیوفتہ! از حیا و شرمشہ ڪہ اسم رایحہ راحت رو زبونش نمے چرخہ! همون قد ڪہ خواهر و برادر براے ازدواج بہ هم حرومن،تو نظر مام براے رایحہ و ریحانہ و محراب همینہ! این سہ تا باهم قد ڪشیدن،باهم سر یہ سفرہ نشستن و یہ عمر همدیگہ رو آبجے و داداش صدا زدن! اونم فهمید دیگہ نباید زیاد حرف بزنہ،چیزے نگفت! شما دوتام بیشتر حواستون بہ رفتارتون باشہ. حاج باقر و حاج خلیل آبرو و غیرتشونو از سر را نیاوردن! همہ جا گفتن یہ پسر داریم و دو تا دختر،نشہ ڪہ هرڪسے بهشون انگ بے غیرتے بزنہ و بہ زبون بے زبونے بگہ معشوقِ نامحرم دختر و پسرشونو سر سفرہ شون نشوندن و بہ حال خودشون ول ڪردن! مامان فهیم ڪہ این حرف ها را زد تنم لرزید،ڪم ماندہ بود روحم از تنم پرواز ڪند! تا بہ آن روز بہ حرف ها و دیدگاہ دیگران فڪر ڪردہ بودم! بہ دهان بے چاڪ و بندشان و تهمت هایشان فڪر نڪردہ بودم! بہ قضاوت هایشان فڪر نڪردہ بودم! وقتے مامان فهیم از یڪ حرف و نگاہ هزار تا برداشت مے ڪرد و ڪفرے مے شد،واے بہ حال دیگران! فڪر مے ڪردم این اتفاق بیشتر از همہ مامان فهیم و حاج بابا را خوشحال بڪند! جانشان براے محراب مے رفت! براے محرابے ڪہ درست جاے پسر نداشتہ ے شان بود! مامان فهیم ڪہ بعد از ڪمے نصحیت ڪردن و چشم غرہ رفتن از اتاقم بیرون رفت،من ماندم و ترسے ڪہ بر سر قلبم آوار شدہ بود! ترس از نظر مامان فهیم و حاج بابا،ترس از مخالفت عمو باقر مهربان و خالہ ماہ گلم! ترس از نبودن محراب،ترس از نداشتن محراب! ترس از بہ محراب نرسیدن! محرابے ڪہ براے من همراہ و مرد خانہ ام بود نہ برادرم! محرابے ڪہ همدمم بود نہ برادرم! حتے او را تا پدر فرزندانم بودن تصور ڪردہ بودم اما بہ عنوان برادر نہ! فڪرش هم احمقانہ و تلخ بود! تلخ و ڪشندہ! مانند قهوہ هاے قجرے! مانند چشم هایش! رو بہ روے خالہ ماہ گل نشستم و تازہ یادم افتاد ڪہ مادرِ محراب،خالہ ماہ گلم،مے دانست پسرش چہ ڪسے را مے خواهد! در دل بہ خودم لعنت فرستادم ڪہ چرا بہ عمارت سفید آمدم. حتما خالہ فڪر مے ڪرد براے خودشیرینے،دور و برش مے پلڪم و ڪمڪش مے ڪنم! شاید هم محراب نگفتہ بود ڪہ بہ من همہ چیز را گفتہ! البتہ همہ چیز را ڪہ نگفتہ بود اما نشان دادہ بود! با دست و قفسہ ے سینہ اش! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . محراب دروغگو نبود اما تا آن اندازہ هم مقابل مادرش راحت و بے ملاحظہ نبود! حتما نگفتہ بود ڪہ دختر حاج خلیل هم از ماجرا خبر دارد و او هم بعلہ! نظر و میلے بہ پسر حاج باقر دارد! با صداے خالہ از فڪر و خیال بیرون آمدم. _شربتت گرم شد رایحہ! سریع لیوان شربت را برداشتم و زیر لب تشڪر ڪردم. جرعہ اے از شربتم ڪہ نوشیدم گفت:شربتتو خوردے حجاب ڪن! محراب یڪم پیش زنگ زد گفت براے ناهار میاد خونہ! معذب گفتم:منم ڪم ڪم میخواستم برم،براے ناهار مزاحم نمیشم! خالہ اخم شیرینے ڪرد و گفت:مگہ من مے ذارم؟! فقط بہ خاطر تو قورمہ سبزے بار گذاشتم! لبخند پر مهرے حوالہ ے چشم هایش ڪردم،قطعا او بهترین مادرشوهر دنیا مے شد! یڪ محراب ڪہ بیشتر نداشت! یادم آمد پنج شش سالہ بودم و ریحانہ را همہ جا دنبال خودم مے ڪشیدم‌. یڪ روز با محراب دعوایم شد،یادم نماندہ بود بر سر چہ! فقط خوب بہ خاطر داشتم ڪہ در گیر و دعوا بہ محراب گفتہ بودم:تو انقد بدے ڪہ خدام دوسِت ندارہ! اگہ خدا دوست داش مثِ من یہ آبجے یا داداش بهت مے داد! تو خیلے بدے خیلے! و چہ حرصے خورد محراب! اهل اشڪ ریختن و نق و نوق نبود اما چشم هاے محراب دہ سالہ داد مے زدند ڪہ حسابے از من رنجیدہ است! بہ سمتم پرید ڪہ جیغ ڪشیدم و گفتم:اگہ منو بزنے میگم حاج بابام بڪشتت! مقابلم ایستاد و با حرص گفت:بچہ ڪہ زدن ندارہ خانم ڪوچولو! دارہ؟! نخواستم بزنمت لوس! بابا باقرم میگہ مرد رگ غیرت دارہ! دَس رو دخترا ڪہ بلند ڪنہ رگ غیرتش پارہ میشہ و میشہ بے غیرت! خواستم بهت بگم بابت این حرفت دلم هیچوقت باهات صاف نمیشہ! توام بدے خیلے بد! همیشہ ازت بدم میاد! تو آبجے من نیستے! آبجے من فقد و فقد ریحانہ س! خالہ ماہ گل در سڪوت بحث ما را تماشا مے ڪرد و وقتے چهرہ ے بغ ڪردہ ے من را دید سریع در آغوشم ڪشید و محراب را دعوا ڪرد! هیچوقت بابت این حرفم نہ بہ خودم گلہ ڪرد و نہ بہ مامان فهیم! آنقدر درڪ و شعور داشت ڪہ بداند عقل دختر بچہ ے پنج سالہ بہ این قد نمے دهد ڪہ این حرف ها را مے زند و زن هاے همسایہ مے شنوند‌! مے شنوند و در گوش هم زمزمہ مے ڪنند "حتے این یہ ذرہ بچہ ام فهمید اجاق ماہ گل خانم ڪورہ! والا خوب شوهرے دارہ! خدا شانس بدہ!" آن روزها عقل رایحہ ے پنج سالہ بہ معنے "اجاق ڪور" قد نمے داد،وقتے بہ مامان فهیم گفتم "چرا پرے خانم و بلقیس خانم بہ خالہ ماہ گل میگن اجاق ڪور؟!" جوابم ڪشیدہ اے آبدار از مامان فهیم بود! اولین بار بود ڪہ رویم دست بلند مے ڪرد! آنقدر محڪم بہ دهانم ڪوبید ڪہ اولین دندان شیرے لقم از جا درآمد و پرید روے زبانم! دهانم پر خون شدہ بود و وحشت ڪردہ بودم،با جیغ و گریہ از خانہ بیرون دویدم‌. مے خواستم بہ حجرہ ے حاج بابا بروم و گلہ ے مامان فهیم را بڪنم،ڪہ بگویم دندان نازدانہ دخترش را شڪستہ است! جلوے در بود ڪہ محراب من را دید،با دیدن حال و روزم با ترس بہ سمتم آمد و پرسید:چے شدے؟! چرا صورت خونیہ؟! و نمے دانم چرا بے اختیار گریہ ام بیشتر شدت گرفت و خودم را در آغوش محراب دہ سالہ انداختم! فین فین ڪنان گفتم:ما...ما...ن...منو...زد! من دیگہ دندون ندارم! حالا چے ڪار ڪنم؟! و محراب قهقهہ زد و بہ زور من را از خودش جدا ڪرد،بہ مامان فهیم گفت من را بہ عمارت سفید مے برد. باهم بہ خانہ ے شان رفتیم،من را ڪنار شیر آب نشاند و با غرور گفت:دندونت لق بودہ بچہ جون! خالہ فهیمه نشڪوندتش! و من ڪنجڪاو نگاهش ڪردم ڪہ "لق یعنے چے؟!" چشم هایش را بہ صورتم دوخت و شیر آب را باز ڪرد. _یعنے باید با دندونات خدافظے ڪنے! از این بہ بعد دونہ دونہ میریزن! میشے بے دندون! عین پیرزنا! گریہ ے من شدت گرفت و خندہ ے او! دلش نیامد زیاد اشڪ بریزم و سریع گفت:ببین! این دندونات باید بریزہ تا دندوناے واقعیت دربیان! با بهت پرسیدم:یعنے اینا دندوناے الڪیمہ؟! همانطور ڪہ صورتم را مے شست سرش را بہ نشانہ ے تایید تڪان داد. _آرہ اینا دندوناے شیریتہ! دونہ دونہ مے افتن و بہ جاشون دندوناے همیشگیت درمیاد! ذوق ڪردم. _یعنے بے دندون نشدم؟! یعنے جاش یڪے درمیاد؟! عین همین؟! _اوهوم! _قول میدے دندونم برگردہ سر جاش؟! بہ چشم هایم خیرہ شد و محڪم گفت:قول میدم! سپس شیر آب را بست،مردد لب هایم را از هم باز ڪردم و پرسیدم:محراب! خیلے زشت شدم؟! آرہ؟! آنقدر اشڪ و ترس در چشم هایم جمع شدہ بود ڪہ بیخیال بحث و قهر چند دقیقہ قبلمان شد و گفت:تو همیشہ خوشگلے! خوشگل و لوس! بہ مرور زمان فهمیدم ڪہ اجاق ڪور یعنے چہ! خالہ ماہ گل نمے توانست مثل مامان فهیم باردار بشود! یا مثل خیلے از زن هاے دیگر! تا قبل از تولد ما،صبر ڪردن و تنها بودن زن و شوهر معنایے نداشت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . سر سال اول باید یڪ نوزاد در آغوش زن خانہ مے بود! سال اول ڪہ مے گذشت اگر تازہ عروس باردار نمے شد پشت سرش زمزمہ مے ڪردند ڪہ حتما عیب و ایرادے دارد! حتما بچہ اش نمے شود! مثل خالہ ماہ گل ڪہ سہ چهار سال از ازدواجش گذشت و بچہ دار نشد. مے گفتند اجاقش ڪور است! زن نیست! خالہ ماہ گل سال چهارم ازدواجش با ڪلے نذر و نیاز باردار شدہ بود اما بہ ماہ پنجم نرسیدہ دردش گرفتہ و جنینش از دست رفتہ بود! یڪ سال بعد از باردارے ناڪامش،خدا دامنش را سبز و محراب را بہ او بخشیدہ بود! بعدها فهمیدم بعد از محراب هم یڪ بار باردار شدہ بود اما باز نتوانستہ بود جنینش را تا ماہ نهم حمل بڪند و در ماہ ششم باردارے نوزاد،مُردہ بہ دنیا آمدہ بود! از همان سال اول ازدواجش از دوست و غریبہ،از در و همسایہ ڪلے طعنہ شنیدہ بود! حتے قبل از باردارے اولش زیر گوش عمو باقر خواندہ بودند ڪہ یا طلاقش بدہ و یا همسر دیگرے اختیار ڪن ڪہ بے پشت و عقبہ نمانے! عمو باقر ترش ڪردہ و گفتہ بود یا ماہ گل یا هیچڪس! حتے یڪ بار ڪہ با محراب در عمارت بازے مے ڪردیم،شنیدم ڪہ مادربزرگش گفت:باقر! الان باید صداے خندہ و پاے پنج شیش تا بچہ تو این حیاط مے پیچید! عصاے دَس مے خواے اوقول! (پسر) محراب فردا پس فردا مال زنش میشہ و میرہ! باید بعد محراب یہ پسر دیگہ داشتہ باشے ڪہ عصاے دست روز مبادات باشہ! یہ دختر داشتہ باشے ڪہ گریہ ڪن سر قبرت بشہ! عمو باقر با آرامش جواب داد:ماہ گل و محراب بہ اندازہ ے دنیا،بَسَمَن! چہ خوشبخت بود خالہ ماہ گلم! یعنے اگر عمو باقر و حاج بابا و مامان مخالفت مے ڪردند،محراب هم مثل عمو باقر سینہ سپر مے ڪرد و مے گفت:یا رایحہ یا هیچڪس؟! شربت را تا انتها نوشیدم و لیوان را روے سینے گذاشتم. _سلام بر حسین! جیگرم حال اومد،دستت طلا خالہ! گرم گفت:نوش جونت عزیزم! لیوان خالہ را هم برداشتم و داخل سینے گذاشتم،خواستم سینے را بلند ڪنم ڪہ خالہ پیش دستے ڪرد. _از ڪت و ڪول افتادے خالہ! خودم مے برم! _دو سہ تا پنجرہ رو دستمال ڪشیدن ڪہ این حرفا رو ندارہ! سینے را بلند ڪرد و بہ سمت آشپزخانہ راہ افتاد. _اگہ مے خواے ڪم ڪم میزو بچین! چشمے گفتم و سر پا ایستادم،بہ سمت رخت آویز رفتم و مانتو و روسرے ام را برداشتم. مانتو را تن ڪردم و روسرے ام را روے سرم انداختم،با وسواس همراهِ روسرے صورتم را قاب ڪردم و همہ ے موهایم را زیرش جا دادم. بہ آشپزخانہ رفتم،خالہ ماہ گل ظرف ها را روے ڪابینت گذاشتہ بود. نگاهے بہ ساعت آشپزخانہ انداخت و گفت:فڪ ڪنم الاناس ڪہ سر و ڪلہ ے محراب پیدا شہ! تا تو ظرفا رو بچینے منم غذا رو ڪشیدم. بشقاب و خورشت خورے هاے گل سرخ را بلند ڪردم و از آشپزخانہ خارج شدم‌. با دقت و سلیقہ بشقاب و خورشت خورے ها را چیدم و قاشق و چنگال ها را روے بشقاب ها گذاشتم‌. تازہ ڪارم تمام شدہ بود ڪہ صداے باز و بستہ شدن در حیاط بہ گوشم رسید. از شدت ذوق لبم را گزیدم و گرہ ے روسرے ام را محڪم تر ڪردم. دو سہ دقیقہ بعد صداے محراب از دور بہ گوشم رسید. _مامان ماہ گل! یااللہ! مهمون داریم! خالہ متعجب میان چهارچوب در ایستاد،نگاهے بہ من انداخت و در حالے ڪہ بہ سمت اتاقش مے رفت گفت:بفرمایین! خالہ ماہ گل بہ اتاقش رفت و قامت محراب در چهارچوب در پیدا شد. دوبارہ گفت:پس با اجازہ! سپس رو بہ ڪسے گفت:امیرعباس بیا! حواسش بہ من نبود،ابروهایم بالا پرید،صداے امیرعباس را شنیدم:اول خودت برو داداش! محراب خندید و براے باز ڪردن بندهاے پوتینش زانو زد:تو ڪہ بہ پلہ هاے ایوون نرسیدہ پوتیناتو از زور خستگے درآوردے! تعارف نڪن بیا! امیرعباس معذب یااللهے گفت و سر بہ زیر وارد سالن شد. با لبخند بہ سمتش قدم برداشتم و گفتم:سلام داداش! خداقوت! متعجب سر بلند ڪرد و گفت:علیڪ سلام! تحفہ ے خاندان نادرے ام ڪہ اینجاس! از پشت سرش،قامت بلند و صورت خندان محراب را دیدم‌. دلتنگے و شوق را از چشم هایش خواندم! با شرم لبخندم را ڪم رنگ ڪردم و آرام گفتم:سلام! خستہ نباشے! محراب برایم سر تڪان داد و گفت:سلام! سلامت باشے! ناشیانہ نگاهم را بہ سمت امیرعباس و اخم هاے تصنعے اش ڪشیدم! لباس سبز سپاہ خوش بہ تنش نشستہ و اندام و صورتش را مردانہ تر نشان مے داد‌. یڪ ماهے مے شد ڪہ بعد از چند ماہ انتظار و با معرفے محراب وارد سپاہ شدہ بود‌. دست و صورت محراب خیس بود،نگاهش را میان میز و صورت امیرعباس گرداند‌. _مادر زن نداشتہ ت دوست دارہ داداش! برو یہ آبے بہ دست و صورتت بزن و بیا! امیرعباس باشہ اے گفت و سنگین نگاهم ڪرد،سرم را پایین انداختم و مشغول ور رفتن با گوشہ ے روسرے ام شدم. امیرعباس ڪہ بہ سمت حیاط رفت صداے مهربان و بم محراب نزدیڪ شد. _خوبے؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . با زحمت سرم را بلند ڪردم و چشم هایم را بہ آرم لباسش دوختم. _ممنون! شما خوبے؟! _الحمداللہ! حال خان جون چطورہ؟! _بد نیس،شاید چند روز دیگہ با مامان و ریحانہ بیاد تهران. لبخند زد:چقد خوب! دلم براش تنگ شدہ! سپس از ڪنارم عبور ڪرد و راهِ پلہ هاے طبقہ دوم را در پیش گرفت‌. در همان حین خالہ ماہ گل از اتاقش بیرون آمد و ڪنارم ایستاد. _امیر عباس اومدہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بعلہ! دستش را پشت ڪمرم گذاشت:پس یہ بشقاب و قاشق و چنگال دیگہ بیار. همراہ هم وارد آشپزخانہ شدیم،ظرف سالاد شیرازے و بشقاب و خورشت خورے اے براے امیرعباس برداشتم. خالہ ماہ گل هم دیس برنج و ظرف خورشت را آورد،سپس سر میز نشست و گفت:بشین خالہ! چشمے گفتم و صندلے را عقب ڪشیدم،من ڪہ پشت میز نشستم امیرعباس وارد شد و مودبانہ بہ خالہ سلام داد. خالہ بہ احترامش ایستاد و تعارفش ڪرد ڪہ پشت میز بنشیند. دست و صورت امیرعباس هم خیس شدہ بود،محراب از پلہ ها پایین آمد. گرمڪن نوڪ مدادے رنگے همراہ با بلوز مشڪے بہ تن ڪردہ بود. حولہ ے ڪوچڪے بہ سمت امیرعباس گرفت. امیر تشڪر ڪرد و دست و صورتش را خشڪ. دوشادوش هم پشت میز نشستند،محراب رو بہ روے من و امیر ڪنارش. خالہ ماہ گل دیس برنج را بہ سمت امیرعباس گرفت. _بڪش خالہ! امیرعباس دستش را رد ڪرد و گفت:اول شما! شرمندہ مزاحمتون شدم مامان خونہ نبود،محراب اصرار ڪرد بیام. خالہ گرم خندید:چہ مزاحمتے؟! شما مراحمے! سپس دو سہ ڪفگیر براے خودش برنج ڪشید و دیس را بہ سمت محراب و امیرعباس هل داد‌. امیرعباس نگاہ مهربانش را بہ من دوخت و گفت:اول خانما! بشقابتو بدہ! بشقابم را بہ دستش دادم و نگاهم را بہ میز دوختم. امیر خم شد و بشقاب را مقابلم گذاشت،تشڪر ڪردم و چند قاشق خورشت روے برنجم ریختم. بوے قورمہ سبزے زیر بینے ام پیچید و مدهوشم ڪرد! رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:چہ ڪردے خالہ! خیلے هوس قورمہ سبزے ڪردہ بودم! _نوش جونت! امیرعباس با خندہ گفت:تو این چند روز دایے خلیل چے ڪشیدہ! اخم ریزے ابروهایم را گرہ زد:آرہ شنیدم نذاشتے یہ لقمہ از ڪشڪ بادمجونم بہ عمہ و عمو سهراب برسہ! محراب خندید و گفت:خوردے آقا امیرعباس؟! امیرعباس از رو نرفت:مامان و بابام خیلے برام عزیزن! نمے خواستم از دستشون بدم! صداے خندہ ے خالہ ماہ گل و محراب بہ هوا رفت. اخم هایم را از هم باز ڪردم و لبخند زدم. زیر لب گفتم:پررو! یڪے طلبت! لقمہ اش را قورت داد:ولے دور از شوخے جاے امیدوارے دارے! اگہ دڪتر نشدے بہ آشپز شدن امید داشتہ باش! پشت چشمے برایش نازڪ ڪردم:چشم! مرسے ڪہ گفتے! ابرو بالا انداخت:خواهش میڪنم! محراب لبخندے بہ رویم زد و نگاهش را بہ بشقابش دوخت. خودم را بہ زور ڪنترل ڪردم تا لب هایم بہ لبخند باز نشوند! خالہ ماہ گل پرسید:چے شدہ امروز براے ناهار اومدین خونہ؟! محراب لیوانے آب براے خودش ریخت و گفت:قرارہ فردا عازم ماموریت بشیم! این شد ڪہ زودتر اومدیم خبر بدیم و وسایلمونو جمع ڪنیم. دلم هورے ریخت پایین! خالہ ماہ گل پرسید:ڪجا بہ سلامتے؟! محراب نفس عمیقے ڪشید:ڪردستان! خالہ با آرامش گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! بہ سلامت برین و برگردین! سپس رو بہ من ادامہ داد:بعد از ناهار میاے بریم خونہ ے حاج فتاح؟! متعجب پیشانے ام را بالا دادم و گفتم:خونہ ے حاج فتاح؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! الهام خانم ختم قرآن گرفتہ دو شب پیش زنگ زد خبر داد. مے خواس بہ شمام زنگ بزنہ ڪہ گفتم فهیمہ رفتہ تبریز! فڪ ڪنم الانا شروع شدہ،منم تنهام اگہ دوس دارے توام بیا بریم! من من ڪنان گفتم:زشت نیس بدون دعوت بیام؟! چشم هایش را از تعجب درشت ڪرد:چہ زشتے؟! مجلس خصوصے ڪہ نیس! ختم قرآن ثوابم دارہ! مردد گفتم:باشہ! امیرعباس معذب سرش گرم غذا خوردنش بود،با صداے زنگ تلفن خالہ سریع از جایش بلند شد و بہ سمت تلفن رفت. همین ڪہ خالہ رفت،محراب سر بلند ڪرد و زیر چشمے امیرعباس را پایید. سپس با احتیاط لب هایش را تڪان داد،بدون صدا! با دقت بہ حرڪت لب هایش خیرہ شدہ بودم تا متوجہ بشوم چہ مے گوید! فهمیدم ڪہ گفت "اگہ اذیت میشے نرو!" و قلبم براے این همہ حواس جمعے و مهربانے اش پر ڪشید! نمے توانستم واڪنشے نشان بدهم،در تیررس امیرعباس بودم! بہ لبخند ڪم رنگے بسندہ ڪردم و با اشتهاے بیشترے مشغول غذا خوردنم شدم‌. چند دقیقہ بعد همگے از پشت میز بلند شدیم،خواستم میز را جمع ڪنم ڪہ خالہ ماہ گل اجازہ نداد و گفت بہ خانہ بروم و سریع آمادہ بشوم‌. بہ خانہ برگشتم و لباس هایم را با لباس رسمے ترے تعویض ڪردم. در عمارت را ڪہ زدم،خالہ چادر مشڪے بہ سر در را باز ڪرد و گفت:محراب مے رسنتمون! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_ششم . سرے تڪان دادم و عقب ایستادم،محراب از چهارچوب در عبور ڪرد و بہ سمت ماشین عمو باقر رفت‌. خالہ ماہ گل جلو نشست و من پشت‌. در طول راہ خالہ بہ محراب سفارش مے ڪرد مراقب خودش باشد و هر زمان توانست تماس بگیرد. محراب هم چشم مے گفت و خوب بہ حرف هاے خالہ گوش مے داد. ڪمے بعد مقابل در خانہ ے حاج فتاح ایستاد و گفت:التماس دعا! ڪے بیام دنبالتون؟! خالہ یڪ دستش را بہ گوشہ ے چادرش گرفت و یڪ دستش را بہ دستگیرہ ے در. _خودمون بر مے گردیم،قبل اومدن بابات و حاج خلیل خونہ ایم! سپس از ماشین پیادہ شد و مشغول مرتب ڪردن چادرش‌. خواستم از ماشین پیادہ بشوم ڪہ نجوایش را شنیدم:دختر حاج خلیل! معذب سر بلند ڪردم،از آینہ ے ماشین نگاهم مے ڪرد. بہ زور خودم را ڪنترل ڪردم تا نگویم "جانِ دختر حاج خلیل!" _بعلہ؟! لبخند زد،پر از عطر یاس،پر از محبت و شرم! _مراقب خودت باش! لبم را بہ دندان گرفتم و زمزمہ ڪردم:تو بیشتر! چشم هایش را با آرامش بست و باز ڪرد:چشم! نمے دانم چگونہ خداحافظے ڪردم و از ماشین پیادہ شدم،هواے مرداد ماہ بہ اندازہ ے ڪافے گرم و طاقت فرسا بود،محراب اصلا حواسش نبود! خالہ دستش را پشت ڪمرم گذاشت و زنگ را فشرد‌. ڪمے بعد فاطمہ در را باز و با شوق سلام و احوال پرسے ڪرد. همراہ فاطمہ از حیاط گذشتیم و وارد خانہ شدیم،دور تا دور پذیرایے خانم هاے چادرے نشستہ بودند و مقابل هر ڪدام شان قرآنے روے رحل باز بود. الهام خانم بالاے مجلس نشستہ بود،تا نگاهش بہ من و خالہ ماہ گل افتاد گل از گلش شڪفت و بلند شد. بہ طرف مان آمد و خوش آمد گفت،خالہ را ڪنار خودش نشاند،بہ ظاهر سعے داشت ڪنار خودشان جایے هم براے من باز ڪند ڪہ گفتم:ممنون الهام خانم! تڪیہ بر جاے بزرگان نتوان زد! سمت چپ شان نزدیڪ دیوار خلوت بود،با دست بہ آن سمت اشارہ ڪردم و رو بہ خالہ گفتم:خالہ ماہ گل! من اونجا مے شینم. سرش را تڪان داد:باشہ خالہ! قرآنے از روے میز برداشتم و سپس نشستم‌. خبرے از الناز نبود‌. نگاہ ڪنجڪاو و سنگین چند زن را احساس ڪردم،بہ زور بہ رویشان لبخند پاشیدم‌. الهام خانم لبخند پر رنگے زد و گفت:رایحہ جون دختر ماہ گل خانمہ! دختر حاج باقر مولایے! وا رفتہ بہ نیم رخش چشم دوختم،چرا اول نگفت دختر حاج خلیل نادرے و فهیمہ خانم؟! میان زن هاے مجلس صدا بلند شد ڪہ "ماہ گل خانم ڪہ دختر نداش،بہ سلامتے و مبارڪے عروس آوردہ؟!" الهام خانم "نه" ے محڪمے گفت و ادامہ داد ڪہ من مثل خواهر محرابم! مثل ڪہ نہ! در واقع براے خانوادہ ے مولایے و نادرے خود خواهر محرابم! تنم لرزید،قرآن را بہ سینہ ام چسباندم،سخت و با اضطراب! از چیزے ڪہ مے ترسیدم داشت بہ سرم مے آمد! لبخند زن ها رنگ گرفت و بہ نشانہ ے آشنایے سر تڪان دادند! با شدت آب دهانم را فرو دادم و بہ خالہ ماہ گل چشم دوختم،ڪلافہ بود! لبم را بہ دندان گرفتم و از زنے ڪہ ڪنارم نشستہ بود پرسیدم:آیہ ے چندہ؟! لبخند زد:ختم سورہ ے انعام تموم شد،دیر رسیدین! ابروهایم را بالا دادم و نگاہ منتظرم را بہ جمع دوختم. چند لحظہ بعد الناز بہ سمت مان آمد،لبخند زدم و آرام سلام ڪردم. محزون و آرام جوابم را داد،اول بہ خالہ ماہ گل شربت و شیرینے تعارف ڪرد سپس بہ من. لیوان شربت زعفران را برداشتم و تشڪر ڪردم،الناز خواست بہ سمت آشپزخانہ برگردد ڪہ الهام خانم گفت ڪنارش بنشیند. بے اختیار پوزخند زدم،تا چند دقیقہ قبل تقلا مے ڪرد ڪہ براے من جا باز بڪند اما حالا براے الناز جا بود،بدون هیچ تقلایے! جرعہ اے از شربتم را نوشیدم،تنم گر گرفتہ بود از این همہ تظاهر و جنگ دورا دور! از چیزے ڪہ او و امثالش نام هر ڪار درست و غلطشان را "سیاست زنانه" مے گذاشتند! پس خلوص نیت این وسط چہ ڪارہ بود؟! چیزے ڪہ خدا و دینش مے گفت! چیزے ڪہ ادعایش را داشتند! جرعہ ے دیگرے از شربتم نوشیدم و نگاہ گرم و پر مهر محراب در نظرم نقش بست. محراب از تمام دنیا براے من ڪافے بود! الهام خانم نمے توانست شیرینے آن چشم ها را بہ ڪامم تلخ ڪند! ڪمے بعد الهام خانم رو بہ جمع بلند گفت:موافقین سورہ ے یوسفم ختم ڪنیم خانما؟! همہ بلہ گفتند و الهام خانم ادامہ داد:از فضیلت سورہ ے یوسف،زیاد شدن رزق و روزیہ و همینطور دورے از فحشا و زنا! بہ نیت ایمن موندن جوونامون از شر شیطون و گناہ باهم قرائتش ڪنیم! سپس رو بہ زن جوانے ڪہ سمت راست نشستہ بود گفت:زینب خانم! شما شروع ڪن! زن با صوت و آرام شروع بہ خواندن از روے سورہ ے یوسف ڪرد،نگاهم را بہ آیہ هاے قرآن دوختم. هر ڪسے سہ چهار آیہ مے خواند و نفر بعدے شروع مے ڪرد،آیہ ے بیست و هفتم ڪہ تمام شد نوبت بہ الهام خانم رسید. گلویش را صاف ڪرد و زیر بسم اللہ الرحمن الرحیمے گفت. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_هفتم . سپس آیہ ے بیست و هشتم را قرائت ڪرد‌. _فَلَمَّا رَأَىٰ قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ ۖ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ. توقفے ڪرد و بر خلاف دیگران،معنے آیہ را خواند:پس همسر بانو چون دید پیراهن یوسف از پشت پارہ شدہ، گفت:این [فتنہ و فساد] از نیرنگ شما [زنان‌] است،بی‌تردید نیرنگ شما بزرگ است! خانما چقد بہ جا بود این آیہ! ڪنجڪاو سر بلند ڪردم،الهام خانم نگاهش را میان همہ چرخاند. _انَ ڪیدَڪُنَ عظیم! حیلہ و مڪر بزرگ! امون از این حیلہ و مڪر زنونہ! براے همین ڪہ بزرگترین حقہ و دام شیطان براے مرد زنہ! اصلا انگار شیطان تو وجود بعضے از زنا تجلے میڪنہ! با سیاست و حقہ چہ زندگیایے رو ڪہ از هم نمے پاشونن! چہ مرداے مومن و بہ نامیو فریب نمیدن و از زن و بچہ شون دور مے ڪنن! نگاهش روے صورت من نشست:چہ جوونایے رو ڪہ از راہ بہ در مے ڪنن! چہ ایمانا و قسمتایے رو مے سوزونن! نگاهش بہ قدرے سنگین و بد بود ڪہ یڪ لحظہ نفسم گرفت و چشم هایم تار شد! من را مے گفت! من جوان از راہ بہ در ڪردہ بودم؟! من ایمان و قسمت سوزاندہ بودم؟! من حیلہ گر و مڪار بودم؟! نگاهش را از من گرفت و لحنش متاسف تر شد:از این زنا بترسین و ازشون دور باشین ڪہ ڪاشونہ تونو ویرونہ مے ڪنن! خدا از همہ دور نگہ دارہ! دور و ورمون ڪم نیستن از این زنا ڪہ با ناز و ڪرشمہ عقل و ایمون از جوونامون مے دزدن و میشن بلاے جونشون! مراقب مردا و جووناتون باشین! دورہ ے آخرالزمونہ! تا قبل انقلابم ڪہ خیلیا ولنگار و اروپایے بودن،برمیاد ازشون ڪہ پاڪے و عفت جوونامونو بگیرن و برن تو خلوتشون! اهل گریہ و زارے نبودم اما نمے دانم چرا جملاتش تا اعماق قلبم را سوزاند. بغض بہ گلویم چنگ زد و راہ نفسم را بست. سرم را پایین انداختم و محڪم لبم را گزیدم،ڪاش دهانش را مے بست! ڪاش خجالت مے ڪشید! من در خیال هم بہ خلوت با محراب فڪر نڪردہ بودم حالا این زن نشستہ بود و راحت پرت و پلا مے گفت؟! لبم را محڪم تر گزیدم و زیر لب استغفراللہ گفتم! ظرفیتم داشت پر مے شد! همہ مشغول "خدا نشون نده" و "بلا بہ دور" گفتن شدن. در این بین دو سہ نفر هم از تجربیات نزدیڪانشان گفتند،از زن هایے ڪہ بلاے جان خانوادہ ها شدہ بودند و مامور شیطان! الهام خانم خواست ادامہ ے سورہ را بخواند ڪہ خالہ ماہ گل از جا بلند شد و گفت:با اجازہ تون! متعجب بہ خالہ چشم دوختم،الهام خانم خواست بلند بشود ڪہ خالہ دستش را روے شانہ اش گذاشت‌. _بلند نشو الهام جان! ما باید بریم،گفتیم یہ ثواب ڪوچیڪے ببریم و تجدید دیدار ڪنیم! سپس رو بہ من گفت:پاشو رایحہ جانم! قرآن را بستم و بوسیدم،سریع بہ سمت میز رفتم و قرآن خودم و خالہ را سر جایشان گذاشتم. الهام خانم از جا بلند شد و بہ الناز گفت بہ جاے او ادامہ بدهد،خالہ دستم را گرفت و بہ سمت در راہ افتاد. الهام خانم هم دنبالمان آمد،مدام تعارف مے ڪرد و اصرار! از پذیرایے ڪہ خارج شدیم و بہ حیاط رسیدیم،خالہ با احتیاط نگاهے بہ اطراف انداخت،ڪسے نبود. نگاهش جدے شد و دلخور! آرام لب زد:از شما توقع نداشتم الهام خانم! الهام خانم متعجب نگاهش ڪرد:چیو ماہ گل جون؟! چے شدہ؟! خالہ اخم ڪرد:مجلس ختم قرآن بود یا... ادامہ ے جملہ اش را نگفت،با ڪمے مڪث ادامہ داد:خواهرانہ میگم این مجلس ثواب نداش ڪہ هیچ! معصیت داش! دسمت من را رها ڪرد و ڪفش هایش را بہ پا‌. من هم سریع ڪفش هایم را پوشیدم. خالہ دلخور گفت:این مجلس براے من هیچ فرقے با همون مجلسے ڪہ زناے مصر را انداختن نداش! الهام خانم بہ ظاهر متعجب تر شد:اشتباهے از ما سر زدہ؟! ڪسے حرف نامربوط زد ڪہ من نفهمیدم؟! خالہ دست من را گرفت،گرم و محڪم! سرد بہ الهام خانم زل زد و جدے گفت:ما نون و نمڪ همو خوردیم ڪاش احترامشو نگہ مے داشتے! طرف حساب ڪسے ڪہ تهمت میزنہ،خداس! اگہ میدونستم قرارہ تو مجلست بہ من و عزیزام توهین ڪنے نمے اومدم! خدانگهدار! سپس من را دنبال خودش ڪشید و با قدم هاے بلند بہ سمت در راہ افتاد. هرچہ الهام خانم ڪنارمان قدم برداشت و ماہ گل جان ماہ گل جان ڪرد اثرے نداشت! خودش را زدہ بود بہ آن راہ و مے گفت نمے داند خالہ از ڪدام توهین و تهمت حرف مے زند! از خانہ ے حاج فتاح بیرون رفتیم و نفس آسودہ اے ڪشیدم! خالہ ماہ گلم را داشتم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

#رایحہ_ے_محراب 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻

💢 چه وقت میخواهیم این حقیقت را بفهمیم ⁉️ #استاد_پناهیان @roman_tori

بچه ها نمازتون سرد نشه التماس دعای ظهور و شهادت 💚 @roman_tori

شاخه شاخه،می پوشد قامتم لباسی زرد🍁🍁بی تو سهم پاییزم ،ای بهارمن برگرد(علیرضا وطن پرست)