eitaa logo
مجله دینی نکته‌های ناب مهدوی
2.4هزار دنبال‌کننده
7.7هزار عکس
5.9هزار ویدیو
334 فایل
💎معجزه کلام را در خوب‌شدن حالتان را دراین کانال ببینید 💎غذای روحتان راازاین کانال دریافت کنید 💎بامداومت برعمل نورانی #اهلیت و #علاقه به این کانال ایجاد می‌شود 💎کانال خوب،نافعتر رفیق خوبه @rooshanfekr2 🤝 http://eitaa.com/joinchat/2906521606C41e5b9fe8b
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 یکی از اعتقادات مردم این ضرب‌المثل است: « كه به خانه رواست به حرام است.» 🌀برخي از ضرب المثل‌ها چند پهلو هستند كه در برخي از موارد، داراي معناي صحيح و در برخي از موارد، داراي معناي باطلي هستند. عبارت « كه به رواست» دو جور قابل تصور است: اول اينكه مراد از «روا بودن» را «واجب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». دوم اينكه مراد از «روا بودن» را «مستحب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». اگر صورت اول منظور باشد ، ضرب‌المثل صحيح است، يعني اگر كار واجبي بر عهده انسان باشد، نمي‌تواند به سبب انجام يك مستحب، از انجام واجب باز بماند؛ مثلا پرداخت حق همسر و فرزندان واجب است. انسان نمي‌تواند از نفقه ايشان كه بر وي واجب است، كسر نموده و براي ساخت يا تعمير مسجد خرج نمايد. رسول خدا مي‌فرمايد:«كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَعُول (من‌لا‌يحضره‌الفقيه، ج۳، ص ۱۶۸) ‌؛در گنه‌كاري شخص همين بس كه وي حقوق افراد تحت تكفّل خود را ضايع سازد!» مهم اینکه گاه فداکاری و ایثار را می‌توان به اهل خود آموخت و با اختیار اهل خود و انتخاب خودشان آنها را بسمت ازخودگذشتگی سوق داد در اینجا با اینکه چراغ به خانه واجب است اما اهل خانه خود مسیر را انتخاب کنند پس با اینکه چراغ به خانه واجب است ولی با انتخاب خود مستحبِ ایثار را انجام می‌دهند. مواظب باشیم این ضرب‌المثل توجیهی برای نابودی آموزه ایثار در جامعه نشود. اما اگر صورت دوم منظور باشد، فرد مكلف، بين انجام دو مستحب قرار مي‌گيرد. بهتر است كه مستحب را انجام دهد؛ مثلا از يك سو وسعت امكانات و تامين رفاه بيشتر براي افراد تحت تكفل مستحب است از سوي ديگر ساختن مسجد و تعمير مسجد هم مستحب است. رسول خدا مي‌فرمايد: كسى كه در مسجدي از مساجد خدا چراغى بيافروزد، تا وقتى كه نور آن چراغ به خاموشى نگرايد، فرشتگان و حاملان عرش الهى براى او طلب آمرزش و مغفرت‌كنند.» (ثواب‌الأعمال‌و‌عقاب‌الأعمال، ص۲۹) در اين موارد اگر فردي خواست يكي از اين دو مستحب را انجام دهد، بهتر است كه مستحب مهمتر را انجام دهد. پس انجام مستحب مهمتر، واجب نيست تا ترك آن حرام باشد. چون چراغي كه مستحب در خانه باشد، در مسجد حرام نيست، بلكه در مسجد هم مستحب است. چه بسا استحباب آن در مسجد بيشتر هم باشد. حتی گاه در خانه مستحب است اما در مسجد واجب است مثل رفع نیازمندی یک فقیر که در صورت توانایی است.
🔴 یکی از اعتقادات برخی از مردم این ضرب‌المثل است: « كه به خانه رواست به حرام است.» 🌀برخي از ضرب المثل‌ها چند پهلو هستند كه در برخي از موارد، داراي معناي صحيح و در برخي از موارد، داراي معناي باطلي هستند. عبارت « كه به رواست» دو جور قابل تصور است: اول اينكه مراد از «روا بودن» را «واجب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». دوم اينكه مراد از «روا بودن» را «مستحب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». اگر صورت اول منظور باشد ، ضرب‌المثل صحيح است، يعني اگر كار واجبي بر عهده انسان باشد، نمي‌تواند به سبب انجام يك مستحب، از انجام واجب باز بماند؛ مثلا پرداخت حق همسر و فرزندان واجب است. انسان نمي‌تواند از نفقه ايشان كه بر وي واجب است، كسر نموده و براي ساخت يا تعمير مسجد خرج نمايد. رسول خدا مي‌فرمايد:«كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَعُول (من‌لا‌يحضره‌الفقيه، ج۳، ص ۱۶۸) ‌؛در گنه‌كاري شخص همين بس كه وي حقوق افراد تحت تكفّل خود را ضايع سازد!» مهم اینکه گاه فداکاری و ایثار را می‌توان به اهل خود آموخت و با اختیار اهل خود و انتخاب خودشان آنها را بسمت ازخودگذشتگی سوق داد در اینجا با اینکه چراغ به خانه واجب است اما اهل خانه خود مسیر را انتخاب کنند پس با اینکه چراغ به خانه واجب است ولی با انتخاب خود مستحبِ ایثار را انجام می‌دهند. مواظب باشیم این ضرب‌المثل توجیهی برای نابودی آموزه ایثار در جامعه نشود. اما اگر صورت دوم منظور باشد، فرد مكلف، بين انجام دو مستحب قرار مي‌گيرد. بهتر است كه مستحب را انجام دهد؛ مثلا از يك سو وسعت امكانات و تامين رفاه بيشتر براي افراد تحت تكفل مستحب است از سوي ديگر ساختن مسجد و تعمير مسجد هم مستحب است. رسول خدا مي‌فرمايد: كسى كه در مسجدي از مساجد خدا چراغى بيافروزد، تا وقتى كه نور آن چراغ به خاموشى نگرايد، فرشتگان و حاملان عرش الهى براى او طلب آمرزش و مغفرت‌كنند.» (ثواب‌الأعمال‌و‌عقاب‌الأعمال، ص۲۹) در اين موارد اگر فردي خواست يكي از اين دو مستحب را انجام دهد، بهتر است كه مستحب مهمتر را انجام دهد. پس انجام مستحب مهمتر، واجب نيست تا ترك آن حرام باشد. چون چراغي كه مستحب در خانه باشد، در مسجد حرام نيست، بلكه در مسجد هم مستحب است. چه بسا استحباب آن در مسجد بيشتر هم باشد. حتی گاه در خانه مستحب است اما در مسجد واجب است مثل رفع نیازمندی یک فقیر که در صورت توانایی است. @rooshanfekr
▬📝 ﷽▬ 💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🍂🍃 🌸 ⛔️ 1️⃣👈 🧕بدون اذن 🧔باطل است‏ و لو اين كه از اموال خودش باشد. 2️⃣👈 نذرهاى و چشم👀به هم چشمى. 3️⃣👈 نذر براى انسان. 4️⃣👈نذر در 😴 5️⃣👈نذر براى انجام كار ⛔️ و و يا ترك و . 6️⃣👈نذر يا از روى 😤 و ناراحتى به طورى كه اختيارى نباشد. 7️⃣👈نذر كارى كه است. 8️⃣👈نذر بدون يا صرف تصميم. 📗 : ۱. توضیح المسائل مراجع م ۲۶۴۴ و ۲۶۴۸ ۲. استفتائات امام ج ۲ ص۴۶۱ س ۱۰ ۳. احکام دودقیقه ای محمود اکبری ج ۲ @rooshanfekr
🔴 یکی از اعتقادات برخی از مردم این ضرب‌المثل است: « كه به خانه رواست به حرام است.» 🌀برخي از ضرب المثل‌ها چند پهلو هستند كه در برخي از موارد، داراي معناي صحيح و در برخي از موارد، داراي معناي باطلي هستند. عبارت « كه به رواست» دو جور قابل تصور است: اول اينكه مراد از «روا بودن» را «واجب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». دوم اينكه مراد از «روا بودن» را «مستحب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». اگر صورت اول منظور باشد ، ضرب‌المثل صحيح است، يعني اگر كار واجبي بر عهده انسان باشد، نمي‌تواند به سبب انجام يك مستحب، از انجام واجب باز بماند؛ مثلا پرداخت حق همسر و فرزندان واجب است. انسان نمي‌تواند از نفقه ايشان كه بر وي واجب است، كسر نموده و براي ساخت يا تعمير مسجد خرج نمايد. رسول خدا مي‌فرمايد:«كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَعُول (من‌لا‌يحضره‌الفقيه، ج۳، ص ۱۶۸) ‌؛در گنه‌كاري شخص همين بس كه وي حقوق افراد تحت تكفّل خود را ضايع سازد!» مهم اینکه گاه فداکاری و ایثار را می‌توان به اهل خود آموخت و با اختیار اهل خود و انتخاب خودشان آنها را بسمت ازخودگذشتگی سوق داد در اینجا با اینکه چراغ به خانه واجب است اما اهل خانه خود مسیر را انتخاب کنند پس با اینکه چراغ به خانه واجب است ولی با انتخاب خود مستحبِ ایثار را انجام می‌دهند. مواظب باشیم این ضرب‌المثل توجیهی برای نابودی آموزه ایثار در جامعه نشود. اما اگر صورت دوم منظور باشد، فرد مكلف، بين انجام دو مستحب قرار مي‌گيرد. بهتر است كه مستحب را انجام دهد؛ مثلا از يك سو وسعت امكانات و تامين رفاه بيشتر براي افراد تحت تكفل مستحب است از سوي ديگر ساختن مسجد و تعمير مسجد هم مستحب است. رسول خدا مي‌فرمايد: كسى كه در مسجدي از مساجد خدا چراغى بيافروزد، تا وقتى كه نور آن چراغ به خاموشى نگرايد، فرشتگان و حاملان عرش الهى براى او طلب آمرزش و مغفرت‌كنند.» (ثواب‌الأعمال‌و‌عقاب‌الأعمال، ص۲۹) در اين موارد اگر فردي خواست يكي از اين دو مستحب را انجام دهد، بهتر است كه مستحب مهمتر را انجام دهد. پس انجام مستحب مهمتر، واجب نيست تا ترك آن حرام باشد. چون چراغي كه مستحب در خانه باشد، در مسجد حرام نيست، بلكه در مسجد هم مستحب است. چه بسا استحباب آن در مسجد بيشتر هم باشد. حتی گاه در خانه مستحب است اما در مسجد واجب است مثل رفع نیازمندی یک فقیر که در صورت توانایی است. @rooshanfekr
💠 💠 🌟 سلام الله علیها 💎در سر سفرۀ غذا، 12 کار نیک وجود دارد که سزاوار است هر مسلمانی آنها را بشناسد. چهار مورد ، چهار مورد و چهار مورد نشانه و بزرگواری است.  اما چهار عمل واجب عبارتند از: 1 ـ پروردگار 2 ـ به نعمت‌‏های خدا بودن 3 ـ گفتن « الله الرّحمن الرّحیم» در آغاز غذا 4 ـ و خدا چهار عمل مستحب عبارتند از: 1 ـ گرفتن قبل از غذا 2ـ به جانب چپ 3 ـ در حال غذا خوردن 4 ـ غذا خوردن با و آن چهار عملی که نشانه ادب و بزرگواری است مانند: 1 ـ از غذای برداشتن 2 ـ لقمه‏‌ها را برداشتن 3 ـ غذا را به خوبی 4 ـ کمتر در صورت دیگران  کردن.  📚کتاب عوالم،78، ج 11 ص 629 @rooshanfekr
🔴 یکی از اعتقادات برخی از مردم این ضرب‌المثل است: « كه به خانه رواست به حرام است.» 🌀برخي از ضرب المثل‌ها چند پهلو هستند كه در برخي از موارد، داراي معناي صحيح و در برخي از موارد، داراي معناي باطلي هستند. عبارت « كه به رواست» دو جور قابل تصور است: اول اينكه مراد از «روا بودن» را «واجب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». دوم اينكه مراد از «روا بودن» را «مستحب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». اگر صورت اول منظور باشد ، ضرب‌المثل صحيح است، يعني اگر كار واجبي بر عهده انسان باشد، نمي‌تواند به سبب انجام يك مستحب، از انجام واجب باز بماند؛ مثلا پرداخت حق همسر و فرزندان واجب است. انسان نمي‌تواند از نفقه ايشان كه بر وي واجب است، كسر نموده و براي ساخت يا تعمير مسجد خرج نمايد. رسول خدا مي‌فرمايد:«كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَعُول (من‌لا‌يحضره‌الفقيه، ج۳، ص ۱۶۸) ‌؛در گنه‌كاري شخص همين بس كه وي حقوق افراد تحت تكفّل خود را ضايع سازد!» مهم اینکه گاه فداکاری و ایثار را می‌توان به اهل خود آموخت و با اختیار اهل خود و انتخاب خودشان آنها را بسمت ازخودگذشتگی سوق داد در اینجا با اینکه چراغ به خانه واجب است اما اهل خانه خود مسیر را انتخاب کنند پس با اینکه چراغ به خانه واجب است ولی با انتخاب خود مستحبِ ایثار را انجام می‌دهند. مواظب باشیم این ضرب‌المثل توجیهی برای نابودی آموزه ایثار در جامعه نشود. اما اگر صورت دوم منظور باشد، فرد مكلف، بين انجام دو مستحب قرار مي‌گيرد. بهتر است كه مستحب را انجام دهد؛ مثلا از يك سو وسعت امكانات و تامين رفاه بيشتر براي افراد تحت تكفل مستحب است از سوي ديگر ساختن مسجد و تعمير مسجد هم مستحب است. رسول خدا مي‌فرمايد: كسى كه در مسجدي از مساجد خدا چراغى بيافروزد، تا وقتى كه نور آن چراغ به خاموشى نگرايد، فرشتگان و حاملان عرش الهى براى او طلب آمرزش و مغفرت‌كنند.» (ثواب‌الأعمال‌و‌عقاب‌الأعمال، ص۲۹) در اين موارد اگر فردي خواست يكي از اين دو مستحب را انجام دهد، بهتر است كه مستحب مهمتر را انجام دهد. پس انجام مستحب مهمتر، واجب نيست تا ترك آن حرام باشد. چون چراغي كه مستحب در خانه باشد، در مسجد حرام نيست، بلكه در مسجد هم مستحب است. چه بسا استحباب آن در مسجد بيشتر هم باشد. حتی گاه در خانه مستحب است اما در مسجد واجب است مثل رفع نیازمندی یک فقیر که در صورت توانایی است. @rooshanfekr
💠 💠 🌟 سلام الله علیها 💎در سر سفرۀ غذا، 12 کار نیک وجود دارد که سزاوار است هر مسلمانی آنها را بشناسد. چهار مورد ، چهار مورد و چهار مورد نشانه و بزرگواری است.  اما چهار عمل واجب عبارتند از: 1 ـ پروردگار 2 ـ به نعمت‌‏های خدا بودن 3 ـ گفتن « الله الرّحمن الرّحیم» در آغاز غذا 4 ـ و خدا چهار عمل مستحب عبارتند از: 1 ـ گرفتن قبل از غذا 2ـ به جانب چپ 3 ـ در حال غذا خوردن 4 ـ غذا خوردن با و آن چهار عملی که نشانه ادب و بزرگواری است مانند: 1 ـ از غذای برداشتن 2 ـ لقمه‏‌ها را برداشتن 3 ـ غذا را به خوبی 4 ـ کمتر در صورت دیگران  کردن.  📚کتاب عوالم،78، ج 11 ص 629 @rooshanfekr
🔴 یکی از اعتقادات برخی از مردم این ضرب‌المثل است: « كه به خانه رواست به حرام است.» 🌀برخي از ضرب المثل‌ها چند پهلو هستند كه در برخي از موارد، داراي معناي صحيح و در برخي از موارد، داراي معناي باطلي هستند. عبارت « كه به رواست» دو جور قابل تصور است: اول اينكه مراد از «روا بودن» را «واجب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». دوم اينكه مراد از «روا بودن» را «مستحب بودن» بدانيم. يعني «چراغي كه در خانه است، در مسجد است». اگر صورت اول منظور باشد ، ضرب‌المثل صحيح است، يعني اگر كار واجبي بر عهده انسان باشد، نمي‌تواند به سبب انجام يك مستحب، از انجام واجب باز بماند؛ مثلا پرداخت حق همسر و فرزندان واجب است. انسان نمي‌تواند از نفقه ايشان كه بر وي واجب است، كسر نموده و براي ساخت يا تعمير مسجد خرج نمايد. رسول خدا مي‌فرمايد:«كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَعُول (من‌لا‌يحضره‌الفقيه، ج۳، ص ۱۶۸) ‌؛در گنه‌كاري شخص همين بس كه وي حقوق افراد تحت تكفّل خود را ضايع سازد!» مهم اینکه گاه فداکاری و ایثار را می‌توان به اهل خود آموخت و با اختیار اهل خود و انتخاب خودشان آنها را بسمت ازخودگذشتگی سوق داد در اینجا با اینکه چراغ به خانه واجب است اما اهل خانه خود مسیر را انتخاب کنند پس با اینکه چراغ به خانه واجب است ولی با انتخاب خود مستحبِ ایثار را انجام می‌دهند. مواظب باشیم این ضرب‌المثل توجیهی برای نابودی آموزه ایثار در جامعه نشود. اما اگر صورت دوم منظور باشد، فرد مكلف، بين انجام دو مستحب قرار مي‌گيرد. بهتر است كه مستحب را انجام دهد؛ مثلا از يك سو وسعت امكانات و تامين رفاه بيشتر براي افراد تحت تكفل مستحب است از سوي ديگر ساختن مسجد و تعمير مسجد هم مستحب است. رسول خدا مي‌فرمايد: كسى كه در مسجدي از مساجد خدا چراغى بيافروزد، تا وقتى كه نور آن چراغ به خاموشى نگرايد، فرشتگان و حاملان عرش الهى براى او طلب آمرزش و مغفرت‌كنند.» (ثواب‌الأعمال‌و‌عقاب‌الأعمال، ص۲۹) در اين موارد اگر فردي خواست يكي از اين دو مستحب را انجام دهد، بهتر است كه مستحب مهمتر را انجام دهد. پس انجام مستحب مهمتر، واجب نيست تا ترك آن حرام باشد. چون چراغي كه مستحب در خانه باشد، در مسجد حرام نيست، بلكه در مسجد هم مستحب است. چه بسا استحباب آن در مسجد بيشتر هم باشد. حتی گاه در خانه مستحب است اما در مسجد واجب است مثل رفع نیازمندی یک فقیر که در صورت توانایی است. @rooshanfekr