نماهنگ #برای_ایران 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸تهیه‌کننده: مجتبی میرزایی 🔸ترانه‌سرا: محمدجواد الهی پور 🔸خواننده: حسین جعفری 🔸آهنگساز: محمد پورفرخی/حامدجهانبخش 🔸صدابردار: حامد داوری 🔸تنظیم : استودیو کارو #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج #برای_ایران #ایران_مقتدر #ایران_قوی 🔴 #بیداری_ملت 👇 http://eitaa.com/joinchat/963837952Cb758f6bd13

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #داستان #بخش_چهارم زَنِ سنّ بالا در خیّاطی به سمت پاساژ برای دوختن چادر حرکت کردیم. توی مسیر دوباره با حلما صحبت کردم و کلی درد و دل کردیم. حلما گفت: "کاش فیلمبرداری می‌کردیم" گفتم: "به ذهنم رسید اما انجام ندادیم دیگه" توی مسیر به این فکر می‌کردم که من همیشه از امر به معروف و نهی از منکر دیگران می‌ترسیدم. همیشه خودم را پایین‌تر از این می‌دانستم که با دیگران به صورت دوستانه گفت‌وگو داشته باشم. هیچ وقت توانایی جهاد تبیین را نداشتم اما اینجا خیلی قشنگ و خوب همراه با دوستم توانستم یک خانم را امر به معروف کنم. با یک خانم دوستانه صحبت کنم. درد دل کنیم و حرفها بشنویم و حرف‌های زیادی بین ما رد و بدل شد. احساس خیلی خیلی خوبی داشتم از اینکه فکر کردم بالاخره من هم توانستم برای دینم برای چادرم برای لباس پیامبرم کاری کنم. به سمت پاساژ حرکت کردیم. وارد پاساژ شدیم چند طبقه را به سمت زیر زمین رفتیم. فضای پاساژ شیک و تمیز بود. قبل از اینکه وارد خیاطی بشویم وارد یکی از مغازه‌های لوکس لباس فروشی شدیم. لباس‌های خیلی شیک و گران قیمتی داشت. لباسهایی با طرح اسلامی داشت. فروشنده یک خانم محجبه‌ای بود که چادر نداشت‌. باید یکبار همسرم را بیاورم و با هم لباس‌ها را ببینم و حسابی جیبش را خالی کنم. البته قیمت‌هاش فوق العاده بالا هست. با مهربانی از همدیگه خداحافظی کردیم و بعد وارد خیاطی شدم. به محض ورود به خیاطی روی صندلی نشستیم و به لباس‌های دوخته شده نگاه می‌کردیم و نظر می‌دادیم. تعداد زیادی خیاط در کارگاه مشغول خیاطی بودند. مدیر اصلی خیاطی اسمشون زیبا خانم بود. شخصی مهربان و با ادب. به ما گفت چند لحظه‌ای منتظر بمانید چون هنوز چادرها آماده نشده خلاصه ما هم نشستیم و منتظر آماده شدن چادر هایمان بودیم. بعد از چند دقیقه خانم چادری و محجبه وارد فضای خیاطی شد. دوتا روسری بلند آورده بود که کوتاه کند. برگشتم بهش گفتم: "چرا روسری‌ها رو کوتاه می‌کنی؟ اینا که خیلی خوشگلن" گفت: "زیر چادر اذیتم میکنه" سنّ بالایی داشت و در کنار ما نشست. گاهی به حرف‌های ما توجه می‌کرد و اظهار نظر می‌کرد. نمی‌دانم یهو چی شد که به ذهنم رسید و به حلما گفتم زندگی در حال گذر هست. خانم‌ها در حال خیاطی هستند. رفت و آمدها، هوای به این خوبی و آرامشی که داریم. چرا یکسری جوان، با کارهای احمقانه ریختن و اغتشاش کردن؟ چرا این حجم وحشی‌گری را دارند؟ اینها که بدون روسری تو خیابان‌ها می‌گردند، ما هم کاری به آنها نداریم. پس چرا چادر از سر ما می‌کشند؟ شاید دلشان می‌خواهد داعش، آمریکا یا اسرائیل بیاید و به ما حکومت کند. ولی واقعاً حضور این‌ها چه فایده‌ای به حال ما دارد؟ دشمنان ما که خوبی ما را نمی‌خواهند. خودمان باید برای خودمان کاری کنیم. در حال حرص خوردن و غُر زدن بودم که یهو خانم سن بالا برگشت و با اَخم به من نگاه کرد و گفت: "این تعداد زیادی که ریختن توی خیابون‌ها مردم هستند. اعتراض دارند. اغتشاشگر نیستند" گفتم: "اگر اعتراض دارند چرا آتیش می‌زنند؟ چرا نابود می‌کنند؟" گفت: "این کار آنها نبوده. کار خود پلیس‌ها بوده" حلما هم به کمک من آمد و جواب خانم سن بالا را داد و گفت: "چطور ممکنه کار پلیس‌ها باشه؟ همین دیشب یک پلیس را لخت کردند. چند وقت پیش پلیس رو آتیش زدن. بسیجی‌ها رو با تفنگ می‌کشند. آیا این کار خود پلیس هست؟" خانم سن بالا گفت: " آره آره" با حرص و عصبانیت گفت: " زدید دختر جوون مردم رو کشتید حالا توقع دارید نمی‌رید؟" با ناراحتی برگشتم و گفتم: " از شما خانم چادری توقع نداشتم. چرا این حرفو میزنی؟" بلند شد و با عصبانیت به من گفت: " چه وضع مملکت شده. گرانی، فساد" گفت: "در زمان شاه این حجم فساد نبود. این حجم کاباره، شراب خوری نبود" با تعجب بهش نگاه کردم و گفتم: " چطوری حرف میزنی در حالی که همه می‌دونیم در زمان شاه انواع و اقسام فسادها در جامعه زیاد بود" گفت: "موسی به دین خود عیسی به دین خود" گفتم: "یعنی شما حاضری پسری بیاد بگه آزادی هست و به دختر شما تجاوز کنه؟" گفتم: "در کشور انگلیس و آمریکا هم یک حدی از پوشش وجود داره" شروع کرد به گفتن یکسری جملات تکراری مثل اینکه در کشور ما دزدی زیاد هست و ... حلما وسط این بحث‌ها خیلی به من کمک می‌کرد. گفت: "در همه جای دنیا دزدی وجود داره" زن سن بالا: "هیچ پیشرفتی نداشتیم. در حالی که در زمان شاه زندگی خوبی داشتیم" بهش گفتم: "مادر من می‌گفت ما در زمان شاه گاهی ناهار چای شیرین همراه با نون می‌خوردیم در صورتی که پدرم یک بازاری بزرگ و پولدار بود اما آنقدر اوضاع اقتصادی خراب بود که حتی نمی‌تونستیم برنج بخوریم. الان شما روزانه اگر مرغ یا گوشت نخورید روزت نمی‌گذره" حرفهایم را قبول نداشت. همان لحظه زیبا خانم از اتاق خیاطی به سمتم آمد. خانم بسیار فهمیده و با اطلاعات بالا بود.

گفت: " خانم چی میگی؟ تو این کشور حتی یک فقیر هم وجود نداره. تصمیم داشتم دستِ یک فقیر رو بگیرم ولی آنقدر توی همین قم گشتم اما یک نفر محتاج نون شب پیدا نکردم. هرکس بود گداهایی بودند که توانایی کار رو داشتند اما از روی تنبلی مشغول گدایی بودند. اکثر خانواده‌ها خوب می‌خورند و خوب می‌پوشند. ولی فقط غُر میزنن و قدردانِ کشور نیستند" گفت: " یک کتاب قطور خوندم از فسادهای شاه و تجاوزهایی که به دختران داشت. چطور می‌گید هیچ تجاوزی نبوده؟" من هم گفتم: " در تمام سال‌هایی که شاه ایران بود، برای خودش و همسر و خانوادش تولدهای آنچنانی با پول ملت فقیر و بدبخت می‌گرفتند. کجا رهبر عزیزمون برای خودشون تولد گرفتن؟" گفت: "مگه چی کار می‌کردند؟ چند تا چراغ وصل می‌کردند" گفتم: "نخیر جشن می‌گرفتند که توش میلیونها تومن خرج می‌شده. شراب میخوردند" زیبا خانم و حلما مشغول پُروِّ چادر شدند. خانم سن بالا برگشت به سمت من. من تا می‌خواستم باهاش حرف بزنم، یهو گفت: "دیگه هیچ حرفی نزن ما به نتیجه نمی‌رسیم" خدای مهربان همان لحظه توی قلبم آرامش خاصی داد. برگشتم و گفتم: " نه من دوست دارم با شما حرف بزنم. دلم می‌خواهد حرف بزنیم تا اطلاعاتمون بالا بره" یهو برگشت و گفت: " باشه بیا حرف بزنیم. زیر همین بوستان علوی یک کاخ بزرگی ساختن و تمام فرزندان مسئولین آنجا در حال شراب خوردن هستند" زیبا خانم با صدای بلند خندید و گفت: " این چه حرفیه که میزنی؟ خودت از حرفت خندت نمیگیره؟" گفت: "شماها خبر ندارید" گفتم: "خانم عزیز نزار دشمن گولت بزنه. اخبار رو از شبکه‌های من و تو و اینترنشنال نگیر. اخبار رو از مردم خودت بگیر" گفت: "همش دروغه" گفتم: "من رسانه خوندم. ممکنه بین اخبار، دروغ هم گذاشته بشه. ولی ما اخبار رو از مردم، از خودمون بگیریم. چون می‌دونیم مردم خودمون اگر گوشت همو بخورند استخوانش رو دور نمی‌ریزن ولی کجا دشمن خیرخواه ما بوده؟" با ناراحتی و عصبانیت گفت: " من هیچ شبکه ماهواره‌ای رو دنبال نمی‌کنم. من دارم کشورم رو نگاه می‌کنم" گفتم: "پیشرفت‌ها رو نمیبینی؟" گفت: "من خواهر شهید هستم. برادرم خلبان بوده و شهید شده" گفتم: "باید دست خواهر شهید رو بوسید ولی شما چرا با اینکه برادرتون به خاطر این مملکت رفته و شهید شده برای حفظ دین رفته و شهید شده اینطور مخالفت می‌کنید؟" زیبا خانم وارد حرف ما شد و گفت: " وصیت‌نامه برادر شهیدت رو خوندی؟ برادرت به خاطر حفظ حجاب رفت. اما جوانان حجاب را رعایت نمی‌کنند و به خاطر حجاب ریختن بیرون" خانم سن بالا گفت: " به خاطر گرونی ریختن بیرون" زیبا خانم گفت: "ولی خودشون میگن به خاطر حجاب و آزادی ریختیم بیرون" خانم سن بالا ساکت شد و به فکر فرو رفت. گفتم: "خانم عزیز خواهش می‌کنم منطقی فکر کنید. نزارید دشمن از ما سواری بگیره. اگر طرفداری کنید اینجا هم مثل سوریه میشه و داعش روی سر ما می‌ریزه" گفت: "چرا ایران داره به روسیه کمک مالی میکنه؟" گفتم: "روسیه آنقدر تجهیزات داره که نیاز به کمک ما نداشته باشه. شما نگران نباشید. هیچ کمکی نمی‌کنه" زیبا خانم به سمت خانم معترض حرکت کرد و گفت: "این‌هایی که ریختن توی شاهچراغ و کشتن کی بودند؟" به سرعت برگشت و گفت: "اینها اطرافیان حاج قاسم سلیمانی بودند" زیبا خانم باز هم بلند خندید و گفت: " این خبر که خیلی وقته باطل شده" بهش گفتم: "خانم عزیز اینها داعش بودند" نگاهم کرد و گفت: " باور نمی‌کنم" گفتم: "از کجا بشنوی باور می کنی؟ من حافظ قرآن هستم. من معلم قرآن هستم. دروغ نمیگم" گفت: "من باور نمی‌کنم" گفتم: "تمام خبرگزاری‌های دنیا گفتند کسی که مردم رو توی شاهچراغ کشت داعشی‌ها بودند" دوباره سکوت کرد. گفتم: "خود داعش اعلام کرد و گفته نه اخبار ما" ولی باز هم به فکر فرو رفت. از اینکه می‌دیدم یکی از خانم‌های چادری اینجور مورد هجمه دشمن قرار گرفته غصه می‌خوردم. زیبا خانم کمی با آن خانم صحبت کرد و اطلاعات زیادی در اختیارش قرار داد. مثلاً می‌گفت زیر بوستان علوی هیچ خبری نیست. به این حرفها توجه نکن. گفت: "خانم! دوست داری محمدرضا شاه بیاد پادشاه مملکت بشه؟" در زمان شاه امام خمینی(ره) به شاه گفت اگر می‌خواهی بالای سر این مملکت حکومت کنی بیا و حکومت کن ولی تمام اموال را برگردان و واقعاً نوکر مردم باش. اما شاه تمام اموال و دارایی‌ها، پول‌ها و طلاها را برداشت و از کشور خارج شد. خانم سن بالا گفت: "گور بابای شاه و مرده شور هر چی شاه دوست هست ببرند" خانم خیاط گفت پس میخوای فرزندانش بیان بر ما حکومت کنند؟ شروع کرد به فحش و بد و بیراه گفتن. گفت غلط کردن کثافت‌های بیشعور. بیان توی این مملکت و حکومت کنند. احساس کردم بعد از این حرف کمی توانسته بودیم روی خانم سن بالا تأثیر بگذاریم. همه آروم شدیم و دیگر کسی حرفی نزد. خانم سن بالت لباسش را از خیاط گرفت و چادرش را پوشید و آماده رفتن شد. موقع رفتن از خانم خیاط خداحافظی کرد.

برگشت به من و حلما نگاه کرد و گفت: " خانم‌ها خداحافظ" گفتم: "ببخشید اگه اذیتتون کردیم حلال کنید. ان شاء الله که تونسته باشیم حرف حقیقت رو به شما گفته باشیم" گفت: "شما هم ببخشید" با عذرخواهی و مهربانی از در خارج شد. بلند داد زدم و گفتم: "خدا حفظت کنه ان شاء الله زیر سایه حضرت معصومه(س) زندگی خوبی داشته باشی و مشکلاتت حل بشه" گفت: "خیلی ممنون" و از خیاطی خارج شد. ادامه دارد... ✍مجتبی میرزایی #جهاد_تبیین #اغتشاشات #داستان #داستان_کوتاه #حجاب #امر_به_معروف_نهی_از_منکر #حضرت_معصومه_ #دختران_انقلابی @roozneveshthayeman

زیبا خانم گفت: "برای یک خانم که همسر هم داره روزی صد تومن کافیه! دیگه بیشتر از این چقدر میخوای خرج کنی؟ به اندازه نیاز خودت هم هست" زیبا خانم حرف من را قبول نداشت ولی من گفتم: " درسته مشکلات زیادی توی کشورمون هست. کمبودها و اشتباهات زیادی هست. ولی ما باید با تلاش همدیگه، دست به دست هم بدیم و درستش کنیم. همش به کشورهای خارجی مربوط نمیشه" خانم جوان و زیبا گفت: "بله درست میگید. من هم موافقم" من هم در ادامه گفتم: "عزیزم در تمام کشورهای دنیا اگر خوب درس بخونی خوب کار کنی شغل خوبی داری و خوبی هم نصیبت میشه" خانم جوان قبول کرد و گفتم: " البته منظورم این نیست که شما درس نخوندی و حقوق کمی داری نمیخوام ناراحتت کنم اما می‌خوام بگم که در تمام دنیا اینطور هست که باید کار کنی و پول در بیاری تا بتونی زندگی خوبی داشته باشی. هیچ جای دنیا با بخور و بخواب نمیشه به موفقیت رسید" خانم چادری جوان حرف من را قبول کرد و مورد تأیید قرار داد. هر دو نفر از خانم‌های چادری که یکی‌‌شان همراه با نوزاد بود و دیگری حجابش کمتر بود از همه خداحافظی کردند و از خیاطی خارج شدند. من و حلما دوباره شروع به صحبت کردیم و درد و دل می‌کردیم. بحث می‌کردیم و مسائل جامعه را همراه با خانم خیاط بررسی می‌کردیم. احساس خوبی داشتم از اینکه این چندمین موردی بوده که در این روز باهاش صحبت کردم. ادامه دارد... #جهاد_تبیین #دختران_انقلابی #اغتشاشات #امر_به_معروف_نهی_از_منکر ✍مجتبی میرزایی @roozneveshthayeman

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #داستان #بخش_پنجم خیاطی پر داستان فقیرکو؟ چادر کِشی شاهزاده پرستار مسافر آمریکا اکنون پشیمان حقوق خوب کارگرها و معلم‌ها! در خیاطی منتظر بودیم که چادرهایمان آماده شود. خانم محجبه‌ای با یک نوزاد وارد خیاطی شد. پشت سرش هم یک خانم چادری اما با آرایش خیلی زیاد و پوشش زیر چادر نامناسب وارد خیاطی شد و پشت سرش هم خانمی با سن بالا وارد خیاطی شد که چادری هم نبود ولی محجبه بود. خانم خیاط شروع کرد به درد و دل با ما و از اتفاقات مختلفی صحبت کرد. مثلاً گفت: " توی شهر دنبال یک فقیر می‌گشتم تا دستش را بگیرم. هر چقدر به این و اون سپردم، هیچکس یک فقیر واقعی را نتونست به من نشون بده‌ اگر هم نشون میداد، اون شخص توانایی کار کردن رو داشت ولی کار نمی‌کرد و تنبلی می‌کرد" دوباره به من نگاه کرد و گفت: "از اقوام دور که توی قم زندگی می‌کردند و وضع مالی خیلی خیلی خوبی داشتند دو تا ماشین شاسی بلند یک خونه بزرگ و در واقع میشه گفت پادشاه بودند تمام اموال و دارایی هاشون را فروختند و رفتن آمریکا" زیبا خانم می‌گفت: "باهاشون صحبت که می‌کنم میگن اینجا تونستیم یه خونه کوچیک بخریم و یک ماشین. هر پنج نفرمون هم در حال کار کردن هستیم. از صبح تا شب و فقط می تونیم یک زندگی عادی داشته باشیم" زیبا خانم: "فامیلمون توی قم برای خودش شاهزاده‌ای بوده اما توی آمریکا داره پرستاری بچه‌ها را می‌کنه و واقعاً از لحاظ مالی خیلی ضعیف شدن و دلشون می‌خواد که بر گردن" خیلی برام جالب بود. گفتم: "واقعاً چنین چیزی بوده؟" گفت: "آره دروغ که بهت نمیگم. از اقوام نزدیکم هستن" دوباره شروع به درد و دل کرد و از اینکه کشور در وضعیت خوبی قرار دارد و رئیس جمهور کارهای بزرگ انجام می‌دهد حرف می‌زد. من هم گوش می‌دادم. بقیه هم چون موافق حرف‌هاش بودند، تأيیدش کردند. این وسط منم گفتم: " رئیس جمهور برای قشر معلم‌ها که کارهای زیادی کرده. چون من خودم معلم هستم. خبر دارم که رضایت زیادی بین معلمین وجود داره و هرکس از معلم‌ها که حرف میزنه واقعاً از روی عناد و عقده هستش و هیچ مشکل مالی یا کمبودی نداره" گفت: " بله درست می‌گید. مثل زمان عاشورا که لحظه کشتن امام حسین(ع) به ایشون گفتند ما با خودت مشکلی نداریم. حقد و کینه و بغض و کینه از پدرت علی(ع) داریم" سرم را تکان دادم و گفتم درست است. حلما هم صحبت‌هایی کرد‌. صحبت‌هامون رسید به اینجا که دارند چادر از سر خانم چادری‌ها می کشند. گفتم: "شرایط طوری شده که ما چادری ها توی کشور اسلامی بر اساس دینمون دیگه نمی‌تونیم حجاب و چادر رو محکم نگه داریم. چون از سرمون کشیده میشه" خانم‌ها تأيید کردند. خانم محجبه با یک نوزاد گفت: " همسرم امروز رفته تهران. از استرس پنجاه بار باهاش تماس گرفتم. می‌ترسم بلایی سرش بیارن" گفتم: " همسر شما روحانی هستند؟" گفت: "بله و به خاطر همین استرس زیادی دارم. با اینکه حتی لباس روحانیتش رو دراورده" گفتم: " نگران نباش. اگر روی پیشونیم نوشته باشند شهادت حتماً شهادت قسمت ما میشه ولی اگر ننوشته باشند، این اتفاق هیچ وقت نمی‌افته" حرفم را تأیید کرد، بعد هم دوباره با خانم خیاط شروع به درد دل کردیم. خانم خیاط به شوخی بلند گفت: "بچه‌ها منظورش با شاگردهای خیاطی بود ها! بیاین بریم بوستان علوی. زیر بوستان علوی در حال ساختن کاخ هستند. بریم ببینیم" همه بلند بلند خندیدند. من هم در ادامه صحبت‌های خانم خیاط گفتم: " چند وقت پیش مسافرت رفته بودم. چهار نفر خانم وارد مغازه شدند. سه نفر روسری خودشون رو کاملاً برداشته بودند. خیلی از برخوردشون ناراحت بودم. یک نفرشون فقط از روی ادب و احترام کلاهش رو روی سرش گذاشت. یک نفر دیگه هم یک روسری خیلی خیلی کوچیک رو دور گردنش بست. واقعاً دیگه چی میخوان؟ این‌ها که به بی‌حجابی و آزادی مد نظرشون رسیدن" خانم خیاط گفت: " اینها سیر نمیشن و براشون کافی نیست. می‌خوان همه چیز آزاد بشه. می‌خوان لخت و عریان وارد خیابان‌ها بشن" من بلافاصله گفتم: خُب به چه قیمتی می‌خوان این اتفاق بیفته؟ هیچ خانمی براش جالب نیست که چند تا مرد رو لخت و عریان توی خیابون ببینن" حرف‌هایی که زدم را قبول داشتند. بحث از گرانی‌ها شد. زیبا خانم گفت: " بله گرونی هست. ولی کار و تلاش هم هست. پول هم هست" گفتم: " برادر شوهرم که تو کار ساختمان سازی هست میگه یک کارگر تا ۵۰۰ تومن پول کارگری روزانه‌اش هست که میشه گفت پول قابل توجهی هم هست. هر روز که کار کنه میتونه پول قابل توجهی به دست بیاره برای ماهش" خانمی که با آرایش زیاد و چادر وارد خیاطی شده بود به من نگاهی کرد و گفت: " من روزانه صد هزار تومن در میارم" من نگاهی بهش کردم و گفتم: " البته این که ظلم‌هایی هم میشه و به برخی مشاغل حقوق‌های خیلی کمی میدن" ادامه دارد.... #حجاب #امر_به_معروف_نهی_از_منکر #جهاد_تبیین @roozneveshthayeman

🔴من دیگه مادر نیستم! نفس زنان داشت خیابون رو طی میکرد دخترِ تازه عروس راهی تا خونه‌ی پدر نداشت تنها یه کوچه مونده بود اضطراب در چشماش پیدا بود مدام پشت سرشو نیگا میکرد به سختی نفس میکشید بارِ شیشه داشت؛ اونم دوقلو! اومد نبش خیابون رو بپیچه و وارد کوچه بشه که ناگهان چند جوون معلوم الحال سر راهش سبز شدن دلش هُرّی ریخت! نگاهی به خیابون انداخت حالا هیچکی رد نمیشد از این خیابون لعنتی ... ناگهان یکی شون چادرش رو کشید خورد زمین ...اومد بگه نکنید؛ با مشت به سرش کوبیدن چشاش سیاهی رفت ولی نگرانِ بار شیشه‌ش بود دو دستی طفل‌هایی که شش ماه بود همراش بودن رو تو آغوشش گرفت با خودش گفت: شاید اگه بفهمن طفل دارم، اونم دوتا، بالاخره رحم کنن! وقتی اینو گفت، تازه فهمید که نباید میگفت!حالا که فهمیدن بچه داره شروع کردن لگد زدن به ... روی زمین به خودش می‌پیچید اشک از گوشه چشماش سیلاب شده بود فهمید اونی که نباید، شده ... آره، یه جمله رو زمزمه میکرد «من دیگه مادر نیستم!» زمان حادثه: ۲۹/آبانماه/۱۴۰۱ مکان: خوزستان-اهواز یا زهرا ... 🗣طاها عسکری🇮🇷 🔴 # به نقل از بیداری_ملت 👇 @roozneveshthayeman

لطفا خیلی فوری و در سطح وسیع برای همه و در همه گروه ها و برای تک تک دوستان ارسال کنید . کوتاهی جایز نیست . 🌼🍃🌼🍃🌼🍃

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #داستان #بخش_ششم خانم پیرزنی در خیاطی نشسته بود‌. می‌خواست یک قواره چادر خیلی زیبا و گران قیمت بدوزد. متوجه این مطلب نشده بودم. بهش گفتیم چادرت خیلی قشنگ و شیکه. گفت که مسافر هستم و از تهران میام. شوهر پیرزن مرد مسنّ و پیری بود که پشت در خیاطی نشسته بود و چند بار با صدای بلند از خانم خیاط می‌خواست کارشان را زودتر راه بیندازد تا زودتر سمت تهران حرکت کنند. پیرزن گفت: " وقتی می‌خواستیم بیایم قم کمی می‌ترسیدم. همش نگران بودم که چادرم رو از روی سرم نکشن" در همین حین چادر من آماده شد. چادرم را پوشیدم و جلوی بقیه مشتری‌های خیاطی ایستادم. چادرم را تا نزدیکی‌های قفسه سینه بالا می‌آمد. چادرم کش داشت. توری چادر را عقب کشیدم و گفتم: " اگر بخوان چادر رو از سرم بکشند، اصلاً در نمیاد. مگر اینکه آنقدر محکم بکشند که پاره بشه" خانم مُسنّ خندید و گفت: " آره راست میگی" گفتم: " نگران نباش. همه این بساط جمع میشه" گفت: ان شاءالله. رهبر عزیز کشورمان هم گفتند همه این اغتشاشات تمام می‌شود. گفت: ان‌شاءالله. گفتم: " چادر مادرمون حضرت زهرا(س) را از سرش کشیدند ما که دیگه کسی نیستیم. بزار چادرمون را بِکِشَند" به حرفای من گوش می‌داد. ولی دوباره خودم ناراحت شدم و قسم خوردم و گفتم: "به خدا قسم این اغتشاشگرها اگر خانم چادری رو گیر بیارن اون رو توی خیابون مثل اون پلیس لخت می‌کنند" خانم خیاط با ناراحتی نُچ نُچی بلند گفت. کمی که گذشت خانم مسنّ شروع به حرف زدن کرد و گفت: " اوضاع اقتصادی مملکت خیلی خرابه" با تعجب نگاهش کردم و گفتم با خودم این هم که مخالف هست بعد برگشت و گفت: " یک دارویی رو می‌خورم که هرماه کل ناصرخسرو رو میرم بالا و پایین تا اون رو پیدا کنم" گفتم: "این دارو تحریم شده؟" گفت: آره گفتم: "کی تحریم کرده مارو؟ آمریکا تحریم کرده که دست ما نرسد " حرفم را قبول داشت. گفتم: " بچه‌هایی که بیماری پروانه‌ای دارند دارو هاشون رو آمریکا اجازه نمیده به دست ما برسه اون‌ها چه گناهی کردن؟ شما چه گناهی کردی؟" حرفم را قبول داشت ولی می‌گفت: "چرا دولت هیچ کاری برای این قضیه نمیکنه؟ چند وقت پیش همه چیز خوب بود. توی کرونا دارو فراوون بود. الان اوضاع دارویی کشور خیلی خراب شده" برای این حرفش جوابی نداشتم جز همان تحریم بعد از مدتی گفت: " گرونی خیلی بیداد می‌کنه. خیلی زیاد. هیچ کاری نمی‌شه کرد. همسرم ۱۵ میلیون حقوق داره ولی با همون هم نمی‌تونیم کاری بکنیم" چشمم افتاد به چادر گران قیمتی که خریده بود. اما دلم نمی‌اومد که بهش بگم چطور می‌تونی چادر به این گرونی بخری؟ چشمم افتاد به پلک‌های پایینش که بن‌مژه گذاشته بود و موهای رنگ شده و صورت تمییز و قشنگش. بهش گفتم: "خانم شما خیلی خوشگل هستید. گفت: " نه من خوشگل نیستم. گفتم: " چرا وقتی چادرت رو سرت کردی و ماسکت رو پایین کشیدی با خودم گفتم چه خانم زیبا و باکلاسی" گفت: " تازه کجاشو دیدی! برادرم یک ماه به رحمت خدا رفته من عزادارم وگرنه خیلی خوشتیپ‌تر هم هستم. به خاطر حجابم همیشه ماسک می‌زنم که صورتم پیدا نشه. گفتم: " آفرین" ولی توی دلم بود که بهش بگم: " چرا از اوضاع اقتصادی می‌نالی در حالی که به راحتی مسافرت اومدی. به راحتی چادر گران‌قیمت خریدی و به تیپ و قیافت می‌رسی" ولی سکوت کردم و فقط گفتم: " خانم اوضاع اقتصادی درست میشه نگران نباشید" برگشت و گفت: " انقدر اوضاع خراب هست که گاهی میگم همه این نظام بره و همون بمیریم" گفتم: " چقدر نا امیدانه. این حرف رو نزن. این کشور اگر بیفته دست آمریکا، اسرائیل یا داعش بلاهایی سرمون میاد در حالی که الان در حال زندگی عادی هستیم" دوباره سر تکان داد و حرفم را قبول داشت، اما ته دلش می‌دانست که مدام به خاطر اوضاع اقتصادی و پیدا نشدن داروی مخصوص بیماری و گران بودن آن دارو ناراحت و دل نگران بود. برگشتم و گفتم: " خانم باز هم نگران نباش ان شاءالله همه چی درست می‌شه. حضرت معصومه(س) کمک می‌کنه. فقط ما باید پشت این انقلاب پشت این نظام و این کشور باشیم نباید بذاریم دشمنان و به این کشور دسترسی پیدا کنند. نباید بزاریم که گول بزنند" حرفم مورد تأییدش بود و خداحافظی کرد و از خیاطی خارج شد. حدود یکی دو سه ساعتی در خیاطی معطل بودیم. چادرها را گرفتیم و از خیاطی خارج شدیم و به طرف حرم مطهر حرکت کردیم. با خانم خیاط هم به گرمی خداحافظی کردیم. ادامه دارد... ✍مجتبی میرزایی #جهاد_تبیین #حجاب #امر_به_معروف_نهی_از_منکر #چادر #اقتصاد @roozneveshthayeman

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #داستان #بخش_هفتم عمامه پدر شوهر خانم فروشنده قبل از خروج از فضای خیاطی یک خانمی وارد فضای خیاطی شد. همان خانمی که فروشنده مغازه لباس‌های لوکس بود. صورت زیبایی داشت. تیپش هم خوشگل و تمییز بود. از نحوه حجابش خوشم آمد. با اینکه چادری نبود اما حجاب خوبی داشت. با ناراحتی و نگرانی آمد و گفت: "زیبا خانم زیبا خانم" زیبا خانم گفت: " جانم چی میخوای؟" فروشنده گفت: "می‌خواستم باهات خداحافظی کنم. صحبتی هم بهات داشتم" زیبا خانم گفت: "بگو عزیزم گفت: " چند وقت پیش پدر شوهرم رو توی اهواز عمامش را انداختن. همسرم رفته پیش اون" همه ما با ناراحتی گفتیم: " وای چه اتفاق بدی" گفت: " کاش فقط عمامش را می‌انداختن. پیرمرد ۷۵ ساله هست که بعد از پرتاب عمامش خودش را پرت کردن و متأسفانه دست‌هاش شکسته" همه ما خیلی خیلی ناراحت شدیم. خانم خیاط گفت: " باید هزینه‌هاش رو از دولت بگیره؟" خانم فروشنده گفت: " نه هزینه‌هاش رو خود همون نامردی که این کار رو باهاش کرده به عنوان دیه میده. اما اون رو بعد از ۹ روز گرفتن. خیلی طول کشید ولی واقعاً یک پیرمردی که گوشه خیابون در حال راه رفتن بوده و به سمت مسجد محل میرفته چرا باید این بلا سرش بیاد؟" حالت بغض داشت و ناراحت بود. خیلی زیاد. ما هم خیلی خیلی زیاد ناراحت شدیم و ابراز همدردی کردیم. بعد هم از خانم خیاط خداحافظی گرمی کردیم و از پاساژ خارج شدیم. فضای پاساژ  تاریک بود. کمی ترس به دلم انداخت. کنار مغازه‌های پاساژ که رد می‌شدم به نوع لباس‌ها دقت می‌کردیم. به حلما گفتم: "نگاه کن ببین! این لباس کاموا بافتنی، نوع بافتش توری هست که اگر دخترها بپوشند تمام بدنشون پیدا میشه. هم کم رنگه هم پر از سوراخه" حلما قبول داشت. گفتم: "ولی خیلی قشنگه من هم دلم میخواد این رو بپوشم اما اگر یک دختر بدون چادر این لباس رو بپوشه لباس زیرش هم پیدا میشه تمام بدنش پیدا میشه بخاطر سوراخ‌های زیادی که نوع بافتش داره" حلما هم قبول داشت. گفتم: ر کی باید جلوی این‌ها رو بگیره؟ واقعاً اگر این لباس‌ها نباشه یا نوع بافتش پوشیده‌تر باشه خُب قطعاً دختری هم که انتخابش می‌کنه هیچی از بدنش پیدا نمیشه و پوشش کامل‌تری داره" حلما حرفم را قبول داشت. با هم از پاساژ خارج شدیم. کل بحث و صحبت‌های ما امروز در مورد همین چیزها بود. ادامه دارد... ✍مجتبی میرزایی #امر_به_معروف_نهی_از_منکر #اغتشاشات #اغتشاشگر #پایان_مماشات #عمامه #جهاد_تبیین @roozneveshthayeman

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #داستان #بخش_هشتم همسر عاشق در مغازه خیاطی بودیم. مغازه زیر زمین پاساژ بود و آنتن ضعیف بود و گوشی‌هامون زنگ نمی‌خورد. شوهرامون چند باری با ما تماس داشتند و دل نگران شده بودند. وقتی بهشون زنگ می‌زدیم، ابراز نگرانی کرده بودند از اینکه مدت ماندن ما زیاد شده بود. همسرم گفت: "اگر میخوای کارت تموم شد بیام دنبالت و با هم برگردیم خونه" گفتم: "نه امروز می‌خوام با حلما باشم" خداحافظی کردیم. چند دقیقه بعد دوباره گوشیم زنگ خورد. همسرم بود. گفت: "نظرت چیه که باهم بریم یه جیگر بخوریم؟" آخه هنوز بخاطر ناشتا بودن برای آزمایش صبحانه نخورده بودیم. با خنده گفتم: " با حلما هستم. نمیشه که" گفت: " خُب باهم بریم" گفتم: " نه می‌خوام امروز کلاً با دوستم باشم. لطفاً اینقدر با من تماس نگیر" اما توی دلم از محبت و توجه همسرم لذت می‌بردم. از اینکه در طول روز چندین بار با من تماس گرفته بود و جویای احوالم بود و می‌خواست با من باشه احساس خوبی به من دست می‌داد. گفتم: " پی کارت باش اینقدر زنگ نزن" خداحافظی کردیم و گوشی را قطع کردیم. بعد از کمی گشت و گذار به سمت حرم مطهر حرکت کردیم و کمی دوباره صدای تلفنم بلند شد. با کلافگی گوشی را از توی کیفم در آوردم و همانجا روی سکوهای سنگی کنار پیاده رو نشستیم. به محض اینکه گوشی را در آوردم دیدم شماره همسرم است. با کلافگی گفتم: "ای بابا باز که تماس گرفت" همان لحظه پشت سرمان آقایی با صدای بلند به حالت شوخی گفت: "خانوما اینجا برای چی نشستید؟" حلما به شدت ترسید و بلند گفت: "وای ترسیدم" من اصلاً نترسیدم و با بی‌خیالی برگشتم و دیدم همسرم دست روی شونم گذاشته. خیلی جالب بود که همدیگر را تو اون مسیر دیدیم. داشت می‌رفت به سمت محل کارش. با هم دست دادیم و احوالپرسی کردیم و بعد از خداحافظی دوباره با حلما به مسیر ادامه دادیم. احساس خوبی داشتم از اینکه با همسرم ملاقات داشتم از اینکه دل نگرانم بود. کمی ناراحت بودم دلم می‌خواست همسرم آرامش داشته باشه و این قدر دل نگران من نباشه. ادامه دارد... ✍مجتبی میرزایی #جهاد_تبیین #عمامه #عشق #همسرانه @roozneveshthayeman

🎥 نماهنگ 📌 برای ایران 🇮🇷✌️ هنرمندان: تهیه‌کننده: مجتبی میرزایی ترانه‌سرا: محمدجواد الهی پور خواننده: حسین جعفری آهنگساز: محمد پورفرخی- حامدجهانبخش صدابردار: حامد داوری تنظیم: استودیو کارو 🏷 #ایران_قوی #برای_ایران ✅