⭕️ويژگی های عارفان دروغين و سران جريان های باطل شبه دينی
👈🏻«يکی از مهم ترين مسائل در عرفان حقيقی و جريان های کاذب، استاد و راهبر مريدان است. شناخت عارف و استاد حقيقی از افراد سودجو و دغل باز برای همگان ساده نيست. می‌توان ويژگی‌های عارفان دروغين و سران جريان‌های باطل شبه دينی را اين گونه بيان کرد:
1. دعوت به « خود »؛
2. مبهم و رازآلود سخن گفتن؛
3. مبارزه با اديان الهی؛
4. تبليغ کثرت گرايی عرفانی و دامن زدن به #فرقه‌گرايی؛
5. انکار واقع نمايی ارزش‌های دينی؛
6. تئوريزه کردن مسائل جنسی و دامن زدن به آن؛
7. ايجاد مکان‌های مقدس اختصاصی.
❗️فِرَق جديد با فروکاستن مفهوم دين، جايگزينی #خودمحوری به جای خدامحوری و فرعی سازی دين نسبت به غايات #اومانيستی، بزرگ ترين ضربه را بر کيفيت تدين افراد، وارد می آورند. علاوه بر اين، ادعاي اين جنبش ها درباره انحصار در داشتن حقيقت، داشتن ساختارهايی که اطلاعات بی چون و چرا می طلبند، تشويق به وابستگی فزاينده به جنبش از نظر مادی، معنوی و منابع اجتماعی و بريدن از جامعه، همه و همه خطرهای نهان ديگری شمرده می‌شوند که نبايد از آن ها غفلت کرد.» (1)
📚1. احمدحسين شریفی، درآمدی بر عرفان حقيقی و عرفان‌های کاذب، صص 243-310.
@Feraghvaadyan
⭕️عوامل مؤثر بر گرایش فرقه‌ها به افراط
🔸 فرقه‌ها ویژگی‌های جامعه‌شناختی دارند که باعث سوق یافتن اعضا به استفاده از خشونت، از جمله: #ترور، آدم‌ربایی، گروگان‌گیری، تخریب و بمبگذاری، #اغتشاشات، ناآرامی‌های شهری و نیز عوامل انتحاری می‌شود:
1️⃣ مهم‌ترین منبع فرقه‌گرایی‌ها، #محرومیت است. بر این اساس، شکل‌گیری فرقه‌ها اعتراضی علیه نظم موجود می‌باشد که به واسطه آن، افراد محروم موقتاً بر احساس محرومیتشان فائق آیند و سعی دارند خود را از عناصر ساختی نظم اجتماعی سنتی، آزاد کنند؛ همین مسئله باعث افراط‌گرایی آن‌ها می‌شود.
2️⃣ تعصب و جزمیت اعضا بر #آیین و باورهای خود، خصیصه ذاتی فرقه‌هاست و برای خویشتن رسالت جدی قائل‌اند .
3️⃣ کوچکی گروه و محدودیت اعضا و احساس در اقلیت بودن در بین فرق مشهود است. در حقیقت، #فرقه‌گرایی نوعی تلاش برای هویت‌یابی نسل جدید در شرایط مدرن است.
4️⃣ افراط‌گری و تندروی در بعضی از فرقه‌ها وجود دارد و این موضوع از طریق ضدیت با دیگران معنا می‌یابد و گاهی #هویت خود را در نفی دیگران جستجو می‌کنند. بنابراین، فرآیندهای خصومت‌ورزی، تضا و تکفیر از سوی فرق جاری است.
5️⃣ قطعیت و اهمیت محوری سران و رهبران، ویژگی دیگر فرقه‌هاست، تا حدی که اغلب با مرگ یا کناره‌گیری رهبران اصلی، تحرک فرقه کاهش یافته یا از بین می‌رود.
6️⃣ تا زمانی که عقاید #فرقه، رواج عمومی نیافته، فرقه رسمیت پیدا نمی‌کند. بنابراین، تصور غیرقانونی بودن و غیر رسمی و پنهانی برای اعضا وجود دارد که تصور پنهانی بودن زمینه را برای استفاده از ابزار های خشونت‌آمیز آماده می‌کند.
7️⃣ انشعاب و جریان‌سازی در درون فرقه‌ها به صورت جدی مشهود است.
8️⃣ رفتار فرقه‌ای، مبتنی بر این باور است که اعضای یک #فرقه در یک دانش رمزآمیز و منحصر به فرد با یکدیگر سهیم‌اند و از همین‌رو، فراتر از جهان پست و روزمره سیر می‌کنند. این امر به تعلق خاطر شدید و انحصاری اعضای فرقه به یکدیگر و دوری از امور خارج از فرقه منجر می‌شود. این ویژگی، کارکرد اصلی دین یعنی انسجام‌بخشی را مختل کرده و موجب شکاف و انشقاق شهروندان می‌شود.
@Feraghvaadyan
#یادداشت_روز
عارفان از #شهرت و #فرقه‌گرایی به‌دورند
✍️یکی از شاخص‌های عارفان حقیقی از عارف‌نمایان، پرهیز از بدعتو فرقه‌گرایی است. «از آنجا که در سلوک عرفانی، اساسی‌ترین شرط رسیدن به معرفت و کمال انسان خدامحوری است، سالک فقط برای عشق به خدا و اولیا گرام برمی‌دارد و هیچ‌گاه در پی کسب نان و نام و شهرت ، جلب‌توجه دیگران، گردآوری مرید و یااثبات خود و مدعیات کشف و کرامتی برای خویش نیست.(1) او برخلاف برخی عارف‌نمایان به هیچ‌رو مریدان را به خود دعوت نمی کند، بلکه همگان را به خدا و اسلام می‌خواند و همچنین از موقعیتی که خدا به او داده، سوءاستفاده نکرده، فرقه‌ای تشکیل نمی‌دهد.
🔷درواقع، عارف با خداوند ارتباط باطنی برقرار می‌کند و فرقه یا گروه اجتماعی متمایزی با اسم و عنوان و آدابی متفاوت با سیار مؤمنان نمی‌سازد و احکامی جز احکام شریعت را نمی‌پذیرد.(2)
🔹عارف بالله محمد بهاری همدانی در مورد عارف‌نمایان می‌گوید: از جمله مغرورین، طایفه‌ای است که خود را عارف می‌دانند واز عرفان به پوشاک وآهسته سخن گفتن و سر پایین انداختن وآه سرد کشیدن و شبیه گریه به جا آوردن اکتفا کرده‌اند... آن‌ها گمان می‌کنند که با این کارها به مقامی می‌رسند، درحالی که این کارها سبب خشم و غضب الهی می‌شود.(3)
🔽بنابراین، سالک واقعی...خودنمایی نمی‌کند...هیچ امتیاز ظاهری برای خود قائل نیست . درعین حال که عمیقاً اهل سیر و سلوک عرفانی بر اساس کتاب و سنت است، هیچ اندیشه و نظری را از طرف خود ابداع نمی کند تا مبادا بدعتی را در دین ایجاد کند».
پی‌نوشت:
１. آقانوری، عارفان مسلمان و شریعت اسلام، ص ۳۱۷.
２. فنائی اشکوری، شاخصه‌های عرفان ناب شیعی، ص۱۸.
３. بهاری همدانی، تذکره‌المتقین، صص ۸۲-۸۱.
برگرفته از: استودان، معصومه، گرایش به عرفان های کاذب
https://eitaa.com/joinchat/2125070336Cb3c07ddb09