eitaa logo
روز‌نوشت
559 دنبال‌کننده
721 عکس
345 ویدیو
1 فایل
✍طلبه‌ام و مبتلاء به نگارش با کپی پیست میانه‌ی خوبی ندارم. کپی از این کانال با اشاره به نام صاحبش باشد. با نقدهاتون، خوش‌حال میشم! @islamic_ethic https://eitaa.com/roznevesht http://zil.ink/roznevesht
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
فارغ از تمام مصائبی که در این آشوب‌ها گریبان‌گیر ایران عزیزمان شد، این حوادث یک فایده داشت و آن اینکه مذهبی‌ها را از مذهبی‌نماها جدا کرد. این جریانات، فیلتر خوبی برای محک زدن ایمان بود. آن‌ها که انزوای خویش و قلم خویش را برگزیدند و آن‌ها که از فریاد قلم‌ها گوش‌هایشان را گرفتند و در یک کلام نان‌به‌نرخ روزخورها شناخته شدند. اینجاست که آدمی می‌فهمد چه حجمی از ایمانش، یافته‌های اوست و چه مقدارش بافته‌‌های تقلیدی. اینجاست که خط ایمان مستقر از ایمان مستودع جدا می‌شود. https://eitaa.com/roznevesht
برید هرچقدر میتونید ازینا بسازید و اماده داشته باشید تا مث دیشب نخواید فقط بوق بزنید کل خط BRT ازینا پر بشه دیگه نمیتونن نیرو بفرستن راحت از شیشه ماشین پرت کنید تو خطوط این تصویر و متن را از یکی از کانال‌ها برداشتم. خیلی شیک و مجلسی، در حال آموزش دادن راه‌های رسیدن به توحش‌اند. کوکتل‌مولوتوف را هم یاد می‌دهند هم درست‌کردنش را و هم روش پرتابش را. با چنین از خدا بی‌خبرانی مواجه‌ایم. https://eitaa.com/roznevesht
همین دیشب بود که به دوستی می‌گفتم هیچ وقت به اندازه‌ی این روزها محتاج شنیدن پندهای پدرانه‌‌ی حضرت آقا نبوده‌ام. حرف‌های‌تان به‌کنار الحمدلله که در سلامتید. نه فقط دل ما، که دل یک ایران را شاد کردید. سایه‌تان مستدام... https://eitaa.com/roznevesht
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🇮🇷کشور در حال پیشرفت به سمت قدرت همه‌جانبه است، این را نمی‌توانند ببینند. مقام معظم رهبری. ۱۴۰۱/۷/۱۱ 🇮🇷ین هم برای‌ِهای ما که دشمن نمی‌تواند ببیند. https://eitaa.com/roznevesht
یکی از نتایج مهمی که شخصا از این اتفاقات اخیر گرفتم این بود که درد جامعه‌ی ما بیش از این‌که رنج اقتصادی باشد، ضعف فرهنگی‌ست. سرفرصت در موردش می‌نویسم. https://eitaa.com/roznevesht
شجاعت یکی از فضایل اخلاقی است که جانب افراط آن تهور نام دارد و جانب تفریطش جُبن. یعنی آدمی که در این ویژگی اهل اعتدال باشد، شجاع می‌نامندش. شجاع کسی است که قوه‌ی غضبیه‌اش از قوه‌ی عقلیه‌اش تبعیت می‌کند. یعنی وقتی عقلش بگوید نترس، نمی‌ترسد. شجاعت اگر رنگ افراط پذیرد، می‌شود تهور یا همان بی‌باکی. یعنی نترسیدنِ غیرِ عاقلانه. یعنی کسی که خودش را از خطر حفظ نمی‌کند و ادعا می‌کند که شجاع است و از هیچ چیزی نمی‌ترسد. به نظرم پروپاگاندای غرب در تزریق این واژه به اذهان نوجوانان و جوانان کم نگذاشته است. هرچقدر خبرها را ورق می‌زنی، می‌خوانی و رصد می‌کنی می‌بینی که چطور رگ شجاعت جوانان را باد می‌کنند و با برچسب شجاعت، حضورشان را در خیابان‌ها می‌ستایند؛ این در حالی‌ست که آنچه فرزندان ما را به خیابان می‌کشاند شجاعت نیست بلکه تهور و بی‌باکی‌ست که بسیار مذموم است. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
کاش می‌پذیرفتیم که این نسل با ما فرق دارد. این نسل در شرایط عادی هم نسبت به شنیدن نصیحت آلرژی دارد؛ چه برسد به وقت خشم. که نصیحت به وقت خشم حکایت مستی در مستی است! حکایت دیوانگی‌ست! انگار خوب‌های این نسل خوب‌ترینند و بدها‌ی‌شان، بدترین. نسل ما رنج دید؛ جنگ دید؛ سازندگی را تجربه کرد؛ اما دوام آورد. ما تاب‌آورترین نسل بودیم. اما بچه‌های ما به اندازه‌ی ما تاب‌آور نیستند. نسل ما ظرفیت روحی خود را با شب‌زنده‌داری تکمیل می‌کرد؛ اما این نسل شب‌بیداری‌اش را مدیون سوشال مدیاست. ما اگر به‌حق از چیزی عصبانی می‌شدیم، راحت عبور می‌کردیم؛ اما این نسل به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد تا عصبانی‌اش کند و اگر عصبی شود، گذشت را نمی‌شناسد. این شکاف عمیق میان نسل‌ها را ما ایجاد کرده‌ایم و حالا نباید توقع داشته باشیم که این شکاف با ملات اندرز و پند و خواهش پُر شود. آن‌ها که اهل تحلیل بوده‌اند، بارها به خشم‌فرو‌خورده‌ی این نسل هشدار داده‌اند. به آتشفشانی که لبریز می‌شود. حرف‌های ما برای خودمان منطقی‌ست، اما بچه‌های‌مان تره هم برایش خرد نمی‌کنند. ما خوب تربیت شدیم؛ اما به‌درستی تربیت نکردیم. ما خوب آموزش دیدیم؛ اما محتواهای آموزشی برای فرزندان‌مان مناسب نبود. این نسل سمج هنوز هم فرصت تنزیه دارد. هنوز هم می‌توان ارزش‌های حقیقی دین را به اندیشه‌ی این نسل تزریق نمود. هنوز هم می‌شود پوسته‌ی دینداری را کنار زد و باطن الهی آن را نشان‌شان داد. این نسل قبل از اینکه مشکل اقتصاد، سیاست، فرهنگ و هرچیز دیگری داشته باشد مشکل ندیده‌شدن دارد. ما این نسل را، شرایطش را، خواسته‌هایش را و مهم‌تر از همه استعداد بی‌حدو حصرش را ندیدیم. نسلی که برای خواسته‌اش عربده‌کشی کند، یعنی مدارا و گفت‌وگو را نیاموخته است؛ یعنی ما به او نیاموخته‌ایم. خود را آینه‌ای تصور کردیم و خواستیم که فرزندمان خودش را در ما ببیند؛ غافل از اینکه او، خودِ ما، نیست. او با ما تفاوت دارد. این نسل قصدش به‌هم ریختن نظم نظام نیست اگرچه جسور است؛ او فقط می‌خواهد بهتر و بیشتر بداند. او فقط نیازمند شنیده‌شدن است. او را بشنویم. نه فریادش را بلکه سکوتش را. او را دریابیم نه به هنگام عربده‌کشی و نه با باتوم. او را در میان خانواده، در متن اجتماع، در دانشگاه، در حوزه، در محل کار، او را در کف خیابان دریابیم. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
❗️ایران اینترنشنال، سخنان فرمانده‌ی کل ارتش که خطاب به آمریکا و اسرائیل گفته شده است را تغییر و مخاطب این سخنان را جوانان ایرانی معرفی می‌کند!!! ⚡️آن‌ها به همین راحتی دروغ می‌گویند، اما ما نباید به همین راحتی بپذیریم. https://eitaa.com/roznevesht
روزهای سختی را می‌گذارنیم. روزهایی که میل‌مان به انزواست؛ اما رسالت‌مان نسخه‌ی حضور را برای‌مان می‌پیچد. انگار کلمات یخ‌زده‌اند. انگار واژه‌ها ماسیده‌اند. انگار در وطن غریبیم. این روزها هیچ چیز به اندازه‌ی تاریخ، خیال‌مان را راحت نمی‌کند. خواندن تاریخ برگ برنده‌ی این روزهای من است برای گذار از بحرانی که لمسش می‌کنم. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
من همیشه با مرزبندی غیرمنطقی میان آدم‌ها مخالف بوده‌ام. از همان بچه‌گی شاید. از دوران مدرسه حتی که بچه درس‌خوان‌ها با هم بودند و ضعیف‌تر‌ها را به جمع‌شان راه نمی‌دادند. یا حتی از آن زمانی که مادربزرگم نوه‌ی پسری را بیشتر از نوه‌های دختری دوست داشت. مرزبندی‌ها، ثمره‌ای جز دوقطبی شدن ندارند. حالا چه میان خانواده باشد و چه کف جامعه. هیچ چیز به اندازه‌ی یکی شدن و اتحاد، آدمیزاد را به مقصود نمی‌رساند. ما آدم‌ها آنقدر وجه اشتراک داریم که نخواهیم بابت تفاوت‌های‌مان دچار دوری از هم شویم. یکی از شخصیت‌های بزرگی که اثر اتحاد را به خوبی درک کرد امام موسی صدر بود. او شرایط لبنان را رصد کرد و متوجه شد که گیر اصلی کجاست. وجود دسته‌ها و گروه‌های مختلف با عقاید متفاوت و دائما درگیر با‌هم، مشکل اصلی لبنان بود. همان شعار همیشگی دشمن که می‌گوید تفرقه بینداز و حکومت کن! اوجش را در لبنانِ پیش از امام‌موسی‌صدر می‌بینیم. گروه‌های سیاسی چپ و راست با گرایش‌های متفاوت دینی و مذهبی و سیاسی فضای مناسبی را برای استعمار مهیا کرده بود. کار امام‌ موسی‌ صدر این بود که میان این گروه‌ها وحدت ایجاد کرد. او شیعیان و مسیحیان و اهل سنت را در کنار یکدیگر قرار داد و رهایی از یوغ ستمگر را هدف نهایی معرفی کرد. واین تفکر صدری از امام موسی صدر برای همیشه میان حزب‌الله لبنان ماند و هنوز که هنوز است قبایل و اقوام و گروه‌ها پشت یکدیگر را خالی نمی‌کنند و به یک هدف واحد می‌اندیشند. وحدت باعث می‌شود تا جامعه به سمت دوقطبی شدن پیش نرود. اینکه بعضی‌ها جامعه‌ی امروز ایران را به خطر سقوط در دره‌ی دوقطبی‌شدن نزدیک می‌دانند حرف گزافی نیست. قبول کنید که ما مرزبندی کردیم. مثل معلم‌مان که گفت زرنگ‌ها نیمکت جلو باشند و تنبل‌ها نیمکت آخر. مثل مادربزرگم که گفت نوه‌ی پسری عزیزتر است. مثل جامعه که گروهی را انقلابی و گروهی را غیرانقلابی خواند. مثل انتخاب در مرجع‌تقلید که می‌گفتیم یکی احکام را آسان می‌گیرد و دیگری سخت. مثل مسجدی یا بازاری، پایین‌شهر یا بالا‌شهر، چادری یا مانتویی، آستین‌کوتاه یا یقه‌بسته تمام این‌ها و هزاران مثال دیگر خبر از لایه‌های پنهان خطر دوقطبی‌شدن می‌دهد و اکنون وظیفه‌ی ماست که با رمز اتحاد که همواره رهبرمان بر آن تاکید دارند، جامعه‌ی خویش را از این خطر دورسازیم. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht  
مثلا می‌خواهند مستند حرف بزنند. فکت‌های تاریخی هم می‌آورند. به انقلاب مصر و لیبی و تونس اشاره می‌کنند. و اینگونه به تهییج مردم می‌پردازند تا مبادا از حضور در خیابان مایوس شوند. اخیرا سرنوشت نیکولای چائوشسکو رئیس‌جمهور کشور رومانی را یادآور می‌شوند. تا بگویند ببینید سرنوشت برای دیکتاتورها در تاریخ چه سرانجامی رقم زده است. فلان کشور چهار روزه انقلاب کرد و دیگری چهل روزه. کافی‌ست دوام بیاورید. چقدر حماقت می‌خواهد مقایسه‌ی ایران با رومانی و مقایسه‌ی رهبرم با چائوشسکو... خدایا این دشمنان احمق ما عقل که ندارند، لاقل شرّشان را کم کن. https://eitaa.com/roznevesht
به "ایران" که فکر می‌کنم، توی ذهنم صدای شیون زنی را می‌شنوم که انگار زجر می‌کشد. وقتی می‌خواهم برایش بنویسم، کلمه‌ای برای نوشتن ندارم. انگار واژه‌ها سرِ زا می‌روند. می‌میرند! از بس که رنج دیده این وطن در طول تاریخ جهالت‌ها. https://eitaa.com/roznevesht
من کف خیابان نیستم؛ اما برای آن‌هایی که به بهانه‌ی آزادی کف خیابانند، نگرانم! هر کدام از آن‌ها امید یک مادرند شاید! و پشت سر تک‌تک‌شان نگاه‌های دلواپس یک پدر هست حتما! اگرچه از ابر صدای‌شان، خشونت می‌بارد؛ اما از چشم‌های هرکدام‌شان هزار قصه‌ی غصه‌دار می‌چکد. این بچه‌ها بیش از این‌که بخواهند در دنیای بیرون انقلاب کنند و پیش از آن‌که بخواهند در انقلاب بیرونی‌شان موفق باشند، هر کدام‌شان به تنهایی از درون شبیه یک انقلاب شکست‌خورده‌اند. این بچه‌ها ظلم را، اختلاس را، فقر را، تبعیض را و دویدن‌ها و نرسیدن‌ها را چشیده‌اند. پایِ دل این بچه‌ها روی پوست موز‌هایی هست که ما در مسیرشان انداخته‌ایم. امام عزیزمان گفته بود که آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند! راست گفته بود. چون تمام غلط‌ها را خودمان مرتکب می‌شویم. آمریکا انگار نقش شیطانی را دارد که فقط وسوسه‌کننده است و این از ضعف اراده‌ی ماست که به دعوتش لبیک می‌گوییم. امروز اینترنشنال می‌گفت مردم از داخل ایران باید کار نظام را یکسره کنند و به امید کمک‌های بیرونی نباشند. کارشناس‌نماهای احمق دلار بگیر هم فهمیده‌اند که تا ما نخواهیم کاری از دست تبلیغات‌شان بر نمی‌آید. این ما هستیم که می‌توانیم جوانان خود را از اسارت افکار، به دامان آزادی حقیقی اندیشه برگردانیم. وقتی انقلاب به درخت تنومندی تشبیه می‌شود و وقتی تاکید می‌شود که مسئولان درگیر حواشی نشوند و به مسئولیت‌های مهم‌شان بپردازند منظور این است که ثمره‌ی این درخت تنومند را باید به جوانان نشان داد و ثمره‌ی انقلاب یعنی مبارزه با فقر، اختلاس، بی‌کاری، تبعیض و در یک کلام نزدیک شدن به مدینه‌ی فاضله. پائیز هیچ سالی این‌قدر بی‌رحم نبوده است که این اندازه غم به قلب آدمی پمپاژ کند. مگر ما چقدر توان غمگین‌شدن داریم؟! 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
گویی همه چیز درون ما مُرده است؛ جز امید، که هنوز نفس می‌کشد.
نسل ما تقدس‌پذیر بود. هم قداست، برایش اصالت داشت و هم اصالت، برایش قداست. برای ما بچه‌های دهه شصتی و حتی قبل‌تر از آن، معلم، مادر، پدر، شهید، مُحرم، حیا و خیلی از چیزهای دیگر مقدس بودند. این نسل اما، تقدس‌گریز است. معلم و مادر و پدر را مثل آب خوردن کنار می‌گذارد. اگر برایش دلیل منطقی نیاورند، ککش هم نمی‌گزد و مدرسه را تعطیل می‌کند. نه از رسوایی می‌ترسد و نه از بدنامی ابا دارد. ما در مواجهه‌ی با این نسل نیازمند تقدس تبلیغاتی نیستیم؛ چرا که نسل امروز با اینگونه مقدسات هم‌سو نمی‌شود، بلکه نیازمند تفهیم صحیح مقدساتیم؛ چیزی که تشنه‌ی آن است. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
وقتی در رابطه با موضوع تربیت بحث می‌شود، بعضی‌ها تصور می‌کنند در پروسه‌ی تربیت لزوما باید یک مربی بالای سر متربی بایستد و به او چیزهایی را یاد بدهد تا تربیت شکل گیرد؛ این در حالی‌ست که بخش عظیم تربیت به شکل ناخودآگاه اتفاق می‌افتد. یعنی فرزند ما نه از امر و نهی ما، بلکه از آنچه در متن خانه و جامعه می‌بیند اثر می‌گیرد و تربیت می‌شود. ناآرامی‌های اخیر در یک ماه گذشته، محور گفت‌وگو‌های خانوادگی و دوستانه را به سمت موضوع اغتشاشات برده است. در کوچه، خیابان، توی تاکسی، مترو و خیلی جاهای دیگر هم ناآرامی‌ها بحث روز است. و این بدان معناست که همین اتفاقات در یک‌ماه گذشته توانسته تاثیر مثبت یا منفی بر روی تربیت فرزندان ما داشته باشد؛ حالا بستگی دارد واکنش ما به حوادث روز چه نوع واکنشی باشد! متناسب با همان واکنش، فرزندان ما نیز در این قضیه مورد تربیت قرار می‌گیرند. بچه‌ی سه چهارساله‌ای که به‌جای دیکتاتور، دیتتاتور می‌گوید و والدینش از ذوق برایش غش می‌کنند، دختر بچه‌‌های کلاس اولی که روسری از سر برمی‌دارند، شعار زن، زندگی، آزادی می‌دهند و مادرهایشان فیلم‌شان را می‌گیرند و کودکانی که عکس امام و رهبری را از کتاب‌های‌شان پاره می‌کنند همگی تحت تاثیر روش تربیتی غلطی هستند که والدین‌ و جامعه برایشان رقم می‌زنند. در حقیقت این‌دسته از والدین تربیت فرزندان خود را فدای تنفر خویش از نظام می‌کنند و اینگونه به بدتربیتی فرزندان‌شان رضایت می‌دهند. این دسته از والدین شعارشان آزادی فکر و اندیشه است اما بر خلاف ادعای آزادی، فرزندان خود را تسلیم تنفر می‌کنند. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
این چند روزه چندتایی کلیپ دیدم در رابطه با رویارویی مستقیم دانشجویان با دیگر دانشجویانی که از قضا بسیجی هم بودند. یکی تقابل دانشجویانی که شعار می‌دادند بر علیه دانشجویانی که نماز جماعت می‌خواندند! و دیگری دانشجویانی که تلاش می‌کردند سلف دانشگاه را مختلط نمایند! و بسیجیانی که مقاومت می‌کردند! این بدترین نوع رویارویی مردم مسلمانی‌ست که خدا، پیامبر، امام، وطن و کشورشان مشترک است. فارغ از اهل اغتشاش، حداقل سایر جوانان را دریابید. اوضاع را به‌گونه‌ای مدیریت کنید که جوانان این مرز و بوم مجبور نشوند مقابل هم بایستند؛ بلکه کنار هم بمانند. https://eitaa.com/roznevesht
چرا خسته نمی‌شوند؟! همسایه‌ها را می‌گویم. هر شب حول‌وحوش همین ساعت می‌آیند کنار پنجره‌ها و شروع می‌کنند به شعار دادن. انگار ساعت زیستی و بیولوژیکی ما هم کوک شده است و دقیقا سر همین ساعت آلارم می‌دهد. بهشان عادت کرده‌ایم. کاش جان‌لاک مثلا در قوانین مدنی‌ و قرارداد‌های اجتماعی‌اش حرفی زده بود از رعایت حقوق همسایه‌ها یا کاش مثلا دیوید هیوم که معتقد بود اخلاق، مبتنی بر عاطفه و احساس است، می‌گفت چطور می‌شود بی‌اخلاقی آدم‌های بی‌عاطفه را تحمل کرد. کاش یکی از همسایه‌های ما عضو کانال بود. کاش درک می‌کردند که یکی خواب است، یکی بچه‌دارد، یکی میگرن دارد، یکی هم اول صبح باید سرکار برود. کاش حداقل حالا که شعار می‌دهند شعارهای خوب می‌دادند! این بیشتر به میدان فحاشی شباهت دارد تا بستری برای انقلاب. کاش خوابشان ببرد. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht
مگر یک قلب چقدر توان دارد؟! روزی چند بار باید از تپش بیافتد؟! https://eitaa.com/roznevesht
آهای! شماهایی که دنبال آزادی‌اید لطف کنید فردای آزادی یه کمپ ترک فحاشی برین! اینجوری ادامه بدین نمی‌تونین با آزادی زیر یه سقف زندگی کنین! از ما گفتن بود... https://eitaa.com/roznevesht
می‌خواستند به زمین‌ات بزنند زخمی‌ات کنند اما سربلندتر از همیشه ایستاده‌ای ایرانِ جان @roznevesht