دست علی بالا رفت، جای پای اسلام محکم شد
چگونه می‌توان غدیر را از صفحه تاریخ محو کرد؟!
چگونه می‌توان دستی که بالا رفت را ندید؟!
چگونه می‌توان رفتار و گفتار پیامبر را در برابر علی نادیده گرفت؟!
چگونه جانِ معنای کلام پیامبر را فهم نمی‌کنید؟!
چگونه توحید را فقط در ربوبیت تکوینی خلاصه کردید و شأنی برای ربوبیت تشریعی قائل نشدید؟
مگر نه اینکه برای پیامبر، ابلاغ نکردن ولایت، حکمِ ترک رسالتش را داشت؟!
مگر خدا نگفت ای پیامبر «اِنْ لَمْ تَفْعَلْ»، که اگر این مسئله را تبلیغ نکنی، «فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، اصلاً رسالت خود را تبلیغ نکرده‌ای؟!
غدیر چه سرّی دارد که زحمات 23 سالهٔ پیامبر به ابلاغ آن وابسته است؟
چرا اعتبار کل رسالت، به ابلاغ ولایت گره می‌خورد؟
این حجم از تمنّا و تمایل پیامبر برای تفهیم ولایت به مردم، ریشه در کجا دارد؟
ولایت را در حدیث غدیر چگونه معنا کرده‌اید؟ صِرف دوستی؟
مگر خداوند نگفت ای پیامبر در ابلاغ این پیام از مردم نترس، خدا تو را محافظت می‌فرماید: وَ اللّهُ یَعْصِمُک مِنَ النّاسِ. چرا حفاظت از پیامبر از جانب خدا تضمین می‌شود؟ آیا قرار است پیامبر فقط به دوستی و محبت به علی اعتراف کند؟ اینکه ضمانت نمی‌خواهد.
حدیث منزلت را هم از یاد بردید؟! مگر پیامبرمنزلت علی را نسبت به خود، مانند منزلت هارون به موسی ندانست؟!
چگونه می‌شود که هنوز آثار جراحت جنگ در رکاب پیامبر بر روی تن‌تان باشد؛ اما در سقیفه جمع شوید و یادتان برود که پیامبر چه توصیه‌ای کردند؟
لحن پیامبر را فراموش کردید؛ به گمان خود علی را به انزوا کشاندید؛ آیه قرآن را چگونه انکار می‌کنید؟
غدیر را یادتان رفت، این‌همه تعبیر از روایات خودتان که معتقدید پیامبر از علی با تعابیری همچون خلیفه، ولی و مولا یاد نموده است را چه می‌کنید؟
یوم الغدیر را انکار می‌کنید، منکر یوم‌الدار هم می‌شوید؟!
وقتی پیامبر، خویشان خود را به اسلام دعوت کردند چه کسی به دعوت ایشان لبیک گفت جز علی؟ مگرهمانجا پیامبر نفرمودند: اِنَّ هذا أَخی وَ وَصیّی وَ وَزیری وَ خَلیفَتی فیکمْ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطیعُوا. این را هم نشنیدید؟
اگر نشنیده بودید پس چرا ابولهب به تمسخر ابوطالب پرداخت و گفت: ابوطالب از این پس باید از فرزند نوجوان خود تبعیت کنی؟ اگر برداشت‌تان از کلام پیامبر موضوع امامت و اطاعت نبود پس این کنایه‌ها چه معنایی داشت؟
پیامبر دست علی را بالا برد تا به تمام دلواپسی‌های بشریت پایان دهد.
و پیامبر دست علی را بالا برد تا تمام ترس‌های جهان را به امید مبدل سازد.
و پیامبر دست علی را بالا برد و تمام تعارضات را به تعادل بدل ساخت.
و پیامبر مشفقانه دست علی را بالا برد و اضطراب بشر را به آرامش تبدیل نمود.
و پیامبر دست علی را بالا برد و ما را غرق در حظّ وجودش کرد.
حرف‌های پیغمبر نه در میان مردم آن زمان، نه‌فقط هفتاد روز قبل از رحلت ایشان و نه‌فقط برای دست‌کم هفتاد هزار نفر در واقعه غدیر، بلکه برای همیشه در تمام تاریخ ثبت شد.
قرن‌هاست که شما برای انکار علی مجبور به انکار خویشتن شده‌اید.
به گمانتان مسیر اسلام را عوض کردید، غافل از اینکه دست علی بالا رفت و جای پای اسلام محکم شد.
🖋زهرا ابراهیمی
#غدیر
https://eitaa.com/roznevesht
