وقتی انسان به درستی کاری یقین پیدا کرد و تصمیمش را از فیلتر عقل و منطق رد کرد، دیگر باید عزمش را جزم کند برای آنچه تصمیم گرفته است.اصولا شیطان هم قبل از تصمیم، برای انصراف انسان از کارخوب، برنامه می‌ریزد و هم هنگام عمل به بهانه‌هایی او را منصرف می‌سازد. یکی از ابزارهای شیطان در این میان، اهمیت دادن بیش از حد لزوم به نظر و قضاوت دیگران است.اینکه بخواهیم چنان زندگی کنیم که دیگران راضی شوند از بدترین آسیب‌های تعاملات اجتماعیست. حضور پررنگِ دیگران را دیدن و ارزش گذاشتن به هرآنچه می‌گویند، همواره نمی‌تواند بی نقص باشد.نظر آدم‌های دیگر مهم است اما نه به ‌عنوان کسانی که قرار است تعیین تکلیف برای زندگیمان کنند. دیگران را باید دید منتها در چهارچوب زندگی اجتماعی و اخلاق‌مداری و نه در قلمرو تحقق بخشیدن به خواسته‌های مطلق‌شان. به بهانه‌ی شیرینی کام دیگران، نباید کام سعادتمندی خویش را تلخ نمود. وارونه زندگی کردن و چشم در چشم خلق دوختن و منطبق بر خوشایند و بدایند آن‌ها رفتار کردن در شان انسان اهل ایمان نیست‌. مومن زندگی اصیلی دارد و از زندگی عاریتی که بر مبنای خواست دیگران است، چشم می‌پوشد. #روز_نوشت #زیست_دینی #قضاوت https://eitaa.com/roznevesht