هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️دیدگاه اسلام در مورد تجمّل و زینت چیست؟
🔹در مورد استفاده از انواع #زینت‌ها، #اسلام مانند تمام موارد، #حدّ_اعتدال را انتخاب کرده است، نه مانند بعضى که مى پندارند استفاده از زینت ها و #تجملات هر چند به صورت معتدل بوده باشد، مخالف زهد و پارسایی است؛ و نه مانند #تجمل_پرستانى که غرق در زینت و #تجمل مى شوند و تن به هر گونه #عمل_نادرستى براى رسیدن به این عمل نامقدس مى دهند. اگر ساختمان روح و جسم انسان را در نظر بگیریم مى بینیم #تعلیمات_اسلام در این زمینه درست هماهنگ ویژگى هاى روح انسان و ساختمان جسم او است.
🔹توضیح این که: به گواهى روانشناسان، #حسّ_زیبایى یکى از چهار بعد روح انسانى است، که به ضمیمه حسّ نیکى، و حسّ دانایی، و حسّ مذهبى، ابعاد اصلى روان آدمى را تشکیل مى دهند؛ و معتقدند تمام زیبایی هاى ادبى، شعرى، صنایع ظریفه، و هنر به معنى واقعى، همه مولود این حسّ است. با وجود این چگونه ممکن است یک قانون صحیح، این #حسّ_اصیل را در روح انسان خفه کند، و عواقب سوء عدم اشباع صحیح آن را نادیده بگیرد؟! لذا در #اسلام استفاده کردن از #زیبایی هاى طبیعت، لباس هاى زیبا و متناسب، به کار بردن انواع عطرها، و امثال آن، نه تنها مجاز، که به آن #توصیه و سفارش نیز شده است، و #روایات_زیادى در این زمینه از پیشوایان مذهبى در کتب معتبر نقل شده است.
🔹به عنوان نمونه در تاریخ زندگى #امام‌حسن‌مجتبى (عليه السلام) مى خوانیم، هنگامى که به نماز برمى خاست #بهترین_لباس هاى خود را مى پوشید؛ سؤال کردند چرا بهترین لباس خود را مى پوشید؟ فرمود: «إِنَّ اللّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمالَ، فَأَتَجَمَّلُ لِرَبِّی وَ هُوَ یَقُولُ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِد؛ خداوند زیبا است و #زیبایی را دوست دارد، به همین جهت من لباس زیبا براى راز و نیاز با پروردگارم را مى پوشم و هم او دستور داده است که #زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگیرید».
🔹در حدیث دیگرى مى خوانیم، یکى از زاهدان ریائى به نام «عبّاد بن کثیر» با #امام_صادق (عليه السلام) روبرو شد، در حالى که حضرت لباس نسبتاً زیبایی بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتى، و پدرت على (عليه السلام) لباس بسیار ساده مى پوشید، چرا چنین لباس جالبى بر تن تو است؟ آیا بهتر نبود لباسى کم اهمیت تر از این مى پوشیدى؟ امام فرمود: واى بر تو اى عبّاد! «مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللهِ الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ؛ چه کسى #زینت هایی را که #خداوند براى #بندگانش آفریده و روزى هاى پاکیزه را حرام کرده است؟...».
🔹و روایات متعدد دیگر. این تعبیر که خداوند زیبا است و زیبایی را دوست دارد و یا تعبیر به این که خداوند زیبایی ها را آفریده، همگى اشاره به این حقیقت است که اگر استفاده از هر گونه #زیبایی ممنوع بود، خداوند هرگز اینها را نمى آفرید، #آفرینش_زیباییها در جهان هستى خود دلیل بر این است که خالق زیبایی ها آن را دوست دارد. ولى مهم اینجاست که در این گونه موضوعات، مردم غالباً راه #افراط را مى پویند و با بهانه هاى مختلف رو به #تجمل_پرستى مى آورند.
🔹به هر حال، روش #قرآن و #اسلام در این مورد، روش #موزون و معتدلى است که نه جمود دارد و تمایلات زیباپسندى روح انسان را در هم مى کوبد و نه بر اعمال #مسرفان و تجمل پرستان و شکم‌خواران صحّه مى گذارد؛ مخصوصاً در جوامعى که #افراد_محروم و بینوا وجود داشته باشد، حتى از زینت هاى معتدل نیز نهى مى کند. لذا مى بینیم در بعضى از روایات هنگامى که از بعضى امامان سؤال مى کردند، چرا لباس فاخر پوشیده اید؟ در حالى که جدّ شما على (عليه السلام) چنین لباسى در تن نمى کرد؟ در پاسخ مى فرمودند: مردم آن زمان در شدت و فشار بودند و مى بایست چنین شود، اما مردم زمان ما زندگى مرفه ترى دارند، در چنین شرایطى استفاده از این #زینت‌ها (در حدود معقول) مانعى ندارد.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و دوم، ج ۶، ص ۱۸۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#زینت #تجمل #تجمل_گرایی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چگونه انسان می تواند از تسلّط و «وسوسه شیطان» در امان باشد؟
🔹پاسخ این سؤال در «آیه ۲۷ سوره اعراف» آمده است. خداوند مى فرماید: «إِنّا جَعَلْنَا الشَّیاطینَ أَوْلِیاءَ لِلَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ». (ما #شیاطین را اولیاء و سرپرستان #افراد_بى‌ایمان قرار دادیم). یعنى آنها هرگز اجازه ورود به منطقه روح و قلب افرادى که آمادگى خود را براى پذیرش آنان اعلام نداشته اند، ندارند؛ و به تعبیر دیگر گام هاى نخستین از طرف خود #انسان برداشته مى شود، و اجازه ورود به کشور تن از طرف او داده مى شود، و تنها پس از موافقت خود انسان است که #شیطان مى تواند از مرزهاى روح او بگذرد.
🔹بنابراین، کسانى که دریچه هاى #روح خود را به روى #شیاطین ببندند، آنها قدرت عبور از آن را نخواهند داشت. آیات دیگر #قرآن نیز شاهد این حقیقت است. در «آیه ۱۰۰ سوره نحل» مى خوانیم: «إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُون». (#تسلط_شیطان بر آنها است که به او عشق می ورزند و او را #سرپرست خود انتخاب کرده اند و کسانى که او را #پرستش مى کنند).
🔹همچنین در «آیه ۴۲ سوره حجر» مى خوانیم: «إِنَّ عِبادی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ إِلاّ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغاوینَ». (تو بر بندگان من تسلط نخواهى داشت، مگر بر #گمراهانى که از تو پیروى مى کنند). به تعبیر دیگر: درست است که ما #شیطان و همکارانش را نمى بینیم، ولى به اصطلاح ردّ پاى آنها را مى توانیم مشاهده کنیم.
🔹هر جا #مجلس_گناه است، در هر نقطه اى #وسائل_معصیت، آماده است، در هر موقع پاى زرق و برق دنیا و #تجمل_پرستى به میان مى آید، به هنگام #طغیان_غرائز،
و در موقع برافروخته شدن آتش #خشم و غضب، حضور #شیطان قطعى است، و گویا در چنین مواردى، انسان صداى #وسوسه او را با گوش دل مى شنود و ردپاى او را با چشم خود مى بیند.
🔹در این زمینه حدیث جالبى از #امام_باقر (علیه السلام) نقل شده است که فرمود:
«هنگامى که #حضرت_نوح (علیه السلام) به قوم خود نفرین کرد (و هلاکت آنها را از خدا خواست و طوفان همه را در هم کوبید) #ابلیس نزد او آمده گفت: تو حقى بر گردن من دارى که من مى خواهم آن را تلافى کنم! نوح نبی عليه السلام (در تعجب فرو رفت) گفت: بسیار بر من گران است که حقى بر تو داشته باشم، چه حقى؟! گفت:
🔹همان نفرینى که درباره قومت کردى و آنها را غرق نمودى، و احدى باقى نماند که من او را گمراه سازم، بنابراین من تا مدتى راحتم، تا زمانى که نسل دیگرى به پاخیزند و من به گمراه ساختن آنها مشغول شوم. #حضرت_نوح علیه السلام [با این که حداکثر کوشش را براى هدایت قوم خود کرده بود، در عین حال ناراحت شد و] به #ابلیس گفت: حالا مى خواهى چه جبرانى بکنى؟
🔹گفت: در «سه موقع» به یاد من باش! که من نزدیک ترین فاصله را به بندگان در این سه موقع دارم: هنگامى که #خشم، تو را فرا مى گیرد به یاد من باش! هنگامى که میان دو نفر #قضاوت مى کنى به یاد من باش! و هنگامى که با #زن_بیگانه‌اى تنها هستى و هیچ کس در آنجا نیست باز به یاد من باش»! [۱]
پی نوشت:
[۱] بحار الانوار، ج ۱۱، ص ۳۱۸؛ و جلد ۶۰، ص ۲۲۲؛ خصال صدوق، ج ۱، ص ۱۳۲، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ق؛ درر الاخبار، ص ۱۲۲، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى، طبع اول، ۱۴۱۹ق
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، دارالکتب الإسلامیه، چ ۳۲، ج ۶، ص ۱۶۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#شیطان #ابلیس
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد