«اولین اقدام» ✍مریم حمیدیان انتخابات 1402 نیز تمام شد و مثل همیشه خیلی‌ها بخاطر گله معیشتی پای صندوق نیامدند. البته قهر با صندوق خلاقیت این عده نیست، در طول تاریخ به ذهن خیلی‌ها رسیده برای سُفره و مخلفاتش رای ندهند! حتی به ذهن خیلی‌ها رسیده بخاطر چند سکه بیشتر، سکوت کنند، نبینند، میدان را خالی کنند و حتی در اِزای سکه شمشیر بدهند و از معرکه فرار کنند. حتی خیلی‌ها با دیدن کیسه پر از سکه وسوسه شدند و دستشان به خون امام آلوده شد. البته نمی‌خواهم بگویم بی‌کفایتی مسئولان در امر معیشت را با چند مثال تاریخی ماست مالی کنیم. باید یقه‌شان را بگیریم و رهایشان نکنیم. باید با رای دادن عوضشان کنیم. ولی می‌خواهم از عاقبت این‌کار بگویم که اگر دغدغه کسی صرفا آب و نان شود چه سرانجامی در انتظار دارد. یعنی آنقدر این دغدغه معاش زیاد شود که انسان را دچار خطاهای محاسباتی و شناختی کند. مثلا در وظیفه اثر‌گذاری برای تعیین نمایندگان مجلس تردید کند و تکلیفش را انجام ندهد. البته خیلی خوب است آدم به فکر اقتصاد خودش، خانواده‌اش و جامعه باشد ولی اگر این قضیه آنقدر بزرگ شود که روی جنبه های دیگر را بپوشاند و ملاک تصمیم گیری‌های بزرگ مانند رای‌دادن یا ندادن بشود بَد است. راه حل مشکلات معیشتی، انتخاب درست است نه قهر کردن با حکومت. برای حل شدن این قضیه، نباید میدان را خالی کرد وگرنه مشکلات دیگری پیش می‌آید. مانند سرکار آمدن افراد نالایق یا امیدوار شدن دشمنان و حالا چند کلامی خطاب به همه کسانی که رای دادند یا نه، کاندید مورد نظرشان انتخاب شد یا نه: آهای مردم شریف ایران سلام علیکم! لطفا در این چهارسال نماینده شهر خودتان را به حال خودش رها نکنید! مطالبه گری و نظارت بر عملکرد نماینده فراموش نشود! اخبار مجلس را پیگیری کنید. با دفتر نماینده تماس بگیرید. اگر مراسم های پرسش و پاسخ و دیدار با مردم برگزار کردند شرکت کنید. ساده ترین کار، نظر گذاشتن در شبکه های اجتماعی زیر پست هایشان است. نماینده باید حس کند خودش و عملکردش زیر نظر مردم است. البته اگر دسته جمعی مطالبه کنید، تاثیرش بیشتر است. نگذارید نماینده چهارسال دیگر برای رای، سراغ شما بیایید و با آمارهای ساختگی از عملکردش شما را مُجاب کند.. اولین اقدام هم پیگیری طرح شفافیت آرا باشد. بالاخره حق ماست بدانیم نماینده مان به چه طرحهایی رای می‌دهد و به کدام رای نمی‌دهد. @AFKAREHOWZAVI