مجله‌ افکار بانوان‌ حوزوی
«فضای سبز، به سبک اسلامی» ✍مرضیه سادات حمیدی بخش اول فضای سبز به گونه‌ای که در اختیار عموم مردم قرار داشته باشد و در کنار آن تعاملات اجتماعی و فرهنگی شکل بگیرد، از زمان‌های بسیار دور در ایران در قالب تفرج-زیارت در محل امام‌زاده‌ها وجود داشت. دو عنصر آب و گیاه که در اندیشه ایرانیان دارای تقدس و احترام خاصی است با همجواری در کنار بقاع متبرکه امام‌زادگان بر وجه تقدس و احترام آنها افزوده شد؛ اما در دوران گذار از سنت به مدرنیته، در دوره پهلوی فضاهای سبز عمومی در قالب فرم جدید به صورت پارک شهری و به تبعیت و تقلید از غرب در ایران شکل گرفت. "( سید امیر منصوری و...- پرتال جامع علوم انسانی ) ♦️فضاسازی بر مبنای نظام سرمایه‌داری با توجه به مقدمه بالا باید گفت شهرسازی در ایران از گذشته تاکنون عموما بر مبنای اصول سرمایه‌داری بنا شده است. با این حال این مطلب بسیار مهم است که شهرسازی بر این مبنا، مثل تمام ابعاد آن به گونه‌ای است که به نفع ثروتمندان است؛ اگرچه ممکن است در این میان نفع کمی برای فقرا داشته باشد؛ تداعی این ضرب‌المثل است که "صدقه سر سیاه‌دانه آبی برود پای رازیانه". برای مثال، از اصول در طراحی فضای سبز سرمایه‌داری، این است که عموما از گیاهان مثمر استفاده نمی‌کنند. "قانون اجازه کاشت درختان میوه‌دار در معابر عمومی را به شهرداری نداده است. چرا که اگر اتفاقی برای شهروندی در این زمینه رخ‌ دهد شهرداری مقصر شناخته می‌شود، بنابراین، قانون این اجازه را نمی‌دهد.!"(قاسم قائدی -ایسنا) فارغ از توجیهات و دلایل بعضا غیر منطقی که برای این کار آورده می‌شود، یکی از دلایل اصلی آن با توجه به شناختی که از سرمایه‌داری هست می‌تواند این باشد که ثروتمندان برای منحصر کردن ثروت در اختیار خود، با وضع این قوانین، محصولات کشاورزی را به گونه‌ای دست نیافتنی و به میزان خاصی در انحصار خود قرار می‌دهند. ضمن اینکه با معیار قراردادن این سبک فضاسازی در کشورهای مختلف، خیلی راحت آب و خاک زیادی هدر می‌رود تا توجیهی باشد بر اینکه برخی محصولات بعضاً حتی راهبردی (استراتژیک) مثل گندم،برنج و... کمتر کاشته شوند. ☘ادامه دارد.... @AFKAREHOWZAVI
1.8هزار مشاهده