نیست جایی در‌ جهان چون بامتان طاقی بلند مرغ بامِ آسمان بر دام این مردم بخند! تشنه‌لب باش و ننوش از کاسه‌ی ساقی‌کُشان ای خمارِ جامِ تَف، دُردی‌کش زیباپسند! پهلوانا از نهیب دشمنانت باک نیست پهلوان را از جفای دوستان آید گزند پس به رقص آ و به جشن تیغ‌هاشان تن بده آنچنان که بر سر مجمر به رقص آید سپند ای بلندآوازه در قوم خداوندان عشق ای غمِ آزاده در خیلِ ظفرمندانِ بند چون درون آستان عشق بودی سر به زیر بر سر دارالخلافه سربلندی سربلند قاصدِ تنهایی خورشید در شهرِ غروب! کوچه‌ها دیری‌ست نامت را به غربت می‌برند @Aftab_gardan_ha