بسم الله الَّذِى لَيْسَ لِقَضائِهِ دافِع حضرت محمد-صلی الله علیه و آله- می‌فرماید: «انَّ لِرَبِّکُمْ فی ایامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ فَتَعَرَّضُوا لَها» در دوران حیاتتان نسیم حیات بخش الهی می‌وزد، خود را در معرض آن قرار دهید. و شب قدر از همان جنس است. امشب باید این دلهای مرده را در مجاورت رایحه‌ی زندگی‌دهنده‌اش قرار دهیم. در مقابلش پرده برداریم از خودمان و بگوییم «در درون خراب من بنگر، "لِمَنِ الْمُلْکُ" بشنو از غم خویش...» که ما بدون دست یاری دهنده‌ات همان «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْر» هستیم. ما را رهایی بده از این ضرر و زیان. ما را بخندان... نه خنده‌های زودگذر! ما خنده‌ی رضایتِ از درون می‌خواهیم. از تو میخواهیم که تویی «أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ» آنکه می‌خنداند و می‌گریاند. چنین شبی خود را در معرض نفحات الهی‌ات قرار دادیم تا نسیم به چهره‌مان بخورد و خنک خنکمان شود. تا آتش ضعف‌های درونمان را بگویی: «يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا»؛ یکسره سرد و خاموش باش و جایت را به تحیت بده. خودت فرموده‌ای: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا» بادها را پیشاپیشِ بارانِ رحمت به عنوان مژده دهنده می‌فرستی. اکنون در مجاورت بادهای رحمت و بشارت‌دهنده‌ی توایم. امشب، شبِ تایید است، تایید کن برای ما نزول باران؛ ظهور صاحب العصر و الزمان-ارواحنا فداه- را... 🖇🏴