بسم ربِّ العامِلین خدا در قرآن فرمود: «وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَٰلِكَ غَدًا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ» و هرگز نگو من فردا کاری را انجام می‌دهم مگر اینکه بگویی اگر خدا بخواهد. شاید چیزی را اراده کنی و ارادهٔ خدا بر آن نباشد که مولا علی -علیهم السلام- فرمود: «عَرَفْتُ اللهَ ـ سبحانه ـ بِفَسْخِ العَزَائِمِ» خدا را شناختم به شکستن عزم و اراده! با در نظر گرفتن این که خدا فرموده: «اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» خدا نمی‌خواهد به هیچکس ستمی کند ولی آدم‌ها به خودشان ستم‌گرند! و «أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» چیزی نیست جز آن قدرت اختیار که بیچاره‌مان کرده. بیچاره‌ای مانند عبیدالله که در مسیرِ کربلا که سه مرتبه حسین‌ بن علی -علیهما السلام- به یاری دعوتش کرد و او نپذیرفت و وقتی امام رفت، دست پشت دست می‌کوبید و شعر می‌گفت: «تا زنده‌ام دریغ در گردش است و اگر قرار بود که حسرت روزی سینه‌ای بشکافد آن روز امروز است که سینه‌ی مرا شکافت» خلاصهٔ امر این است که خدا قطعا و قطعا تواناست و در کنار توانایی، خودسازی شرط اول است‌. و خود سازی یعنی کار کردن بر آن قدرت اختیار. به قول شهید آوینی «داد از آن اختیار که تو را از حسین-علیهم السلام- محروم کند» #وفا_دوران @Anarestun