عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِي شَيْبَةَ عَنِ الزُّهْرِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه السّلام) قَالَ: 🔸بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذَا وَجْهَيْنِ وَ ذَا لِسَانَيْنِ يُطْرِي أَخَاهُ شَاهِداً وَ يَأْكُلُهُ غَائِباً إِنْ أُعْطِيَ حَسَدَهُ وَ إِنِ ابْتُلِيَ خَذَلَهُ. 🔹حضرت باقر (عليه السّلام) فرمود: چه بد بنده‌اي است آن بنده‏اى كه داراى دو رو و دو زبان است، در حضور برادرش او را ستايش كند (و يا در تمجيد او از حد بگذراند) و در پشت سر او را بخورد (و از او بدگوئى كند)، اگر دارا شود (و ثروتى به چنگ آورد) بر او رشك برد، و اگر گرفتار شود دست از يارى او بردارد. 📜الكافي، ج‏2، ص 343 #حدیث #الکافی #امام_باقر @Arshiv_Gholam