•𓆩⚜𓆪• . . •• #عشقینه •• #یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو #قسمت_صد‌وشصت‌وپنجم آه کشیدم. اشکم را پاک کردم و به روی آقاجان لبخند زدم. آقا جان خودش را جلو کشید. پیشانی ام را بوسید و گفت: من دلم روشنه. مطمئنم هر چی بشه یه خیری توش هست. در تایید حرف آقاجان سر تکان دادم و گفتم: هر چی بشه خیره. خدا که برای بنده هاش بد نمیخواد. آقاجان به رویم لبخند زد و گفت: پاشو یه چیزی بخور امروز خودم می برمت حرم. _ممنون آقاجان محمد علی میرم. _نه بابا تو حالت خوب نیست به اون موتور هم اعتباری نیست. آقاجان به سمت مادر که آن طرف اتاق نشسته بود و قرآن می خواند گفت: خانم جان شما هم بپوش بریم حرم. خیلی وقته با هم نرفتیم. اصلا همه پاشین حاضر شین همه با هم میریم. بی زحمت پسرا رو هم بیدار کن مادر چشم گفت و از جا بلند شد. بعد از صرف صبحانه سوار ماشین آقاجان شدیم. مادر و محمد حسن جلو نشستند. من، محمد علی، محمد حسن و خانباجی عقب ماشین آقاجان نشستیم. محمد علی در حرم پا به پایم راه می رفت و سعی می کرد کامل مواظبم باشد. دلم برای محبت های برادرانه و توجهاتش قنج می رفت ولی حال دلم طوری نبود که بتوانم از او تشکر کنم فقط رو به گنبد و رو به ضریح برایش دعا کردم. حرم که آمدم انگار دلم آرام شد. انگار دلم قرص شد. نمی دانم از بابت خوب بودن حال احمد دلم مطمئن شد یا خجالت می کشیدم در مقابل مصائب اهل بیت بابت دل نگرانی ام به امام رضا شکایت کنم. رو به گنبد نشستم و فقط طلب صبر کردم. گفتم هر چه شما بخواهید و پیش بیاورید خیر است. من چه کسی هستم که برای خدا تعیین تکلیف کنم بگویم چه شود و چه نشود؟ فقط به من صبر بدهید تا کم نیاورم. نا شکری نکنم. بی طاقتی نکنم. قوی باشم و به خاطر بی تابی های من بلایی سر فرزند من و احمد نیاید. با دلی آرام از حرم بیرون آمدم. بعد از ظهر همراه مادر و آقاجان به خانه حاج علی پدر احمد رفتیم. مادر احمد خیلی نگران و بی طاقت بود. مدام چشمه اشکش می جوشید و با گوشه چارقدش اشکش را می گرفت. سعی می کرد خودش را قوی نشان دهد ولی نمی توانست. هر چه بود مادر بود. احمد فرزندش و پاره تنش بود. حق داشت نگران و کم طاقت باشد. کنارش نشستم و او را بغل کردم و گفتم: مادرجان ... نگران نباشید. من مطمئنم همین روزا یه خبر خوبی از احمد بهمون می رسه مادر احمد اشکش را پاک کرد و گفت: خدا از زبونت بشنوه. تو دلت پاکه باردارم هستی خیلی دعاش کن. دعا کن این ساواکیا نگرفته باشنش. می ترسم بگیرنش بکشنش. هق هق گریه اش در اتاق پیچید. مادر هم که بغض داشت به سختی لب زد و گفت: حاج خانم دل تونو بد نکنید. اولا ان شاء الله که احمد آقا فرار کرده گیر نیفتاده دوما بر فرض گرفته باشنش برای چی بکشن؟ مگه شهر هرته؟ فوقش یکم کتکش بزنن زندانیش کنن این فکر و خیالا رو نکنید خودتونو از پا میندازین مادر احمد اشکش را گرفت و گفت: همین پارسال بود یه دوستش رو گرفتن تیربارونش کردن... طفلک مادرش از غصه دق کرد هر وقت بعد اون اتفاق احمد رفت و اومد تن و بدن من لرزید. خودمو جای مادر اون جوون گذاشتم و فکر کردم اگه این اتفاق بیفته ... دوباره به شدت به گریه افتاد. ✨لینڪ قسمت اول👇 https://eitaa.com/Asheghaneh_Halal/77174 . . •🖌• بہ‌قلم: #ز_سعدی . . 𓆩مرجع‌به‌روزترین‌رمان‌ها𓆪 Eitaa.com/asheghaneh_halal •𓆩⚜𓆪•