✨✨✨✨بی قرار ✨✨✨✨ #رمان_بی_قرار #پارت_یازدهم رسول:(با حالت شیطنتی گفتم )خب آقا داوود الان خودممو خودت حالا کی وقت دنیارو میگیره ؟ داوود:اولن اینکه شما دوم اینکه اگر بلایی سر مبیاد خودت باید جواب آقا محمد بدی چون فکنم کارش باهام خیلی واجبه [بعد از نیم ساعت رسیدیم سایت] داوود:(وقتی که رفتم داخل همه یه جور دیگه بودن واقعا احساس دهقان فداکار بودن به آدم دست میداد بعد از سلام و احوالپرسی فرشید بهم گفت آقا محمد دیش آقای عبدی منم برم همونجا باهم کار دارن ) داوود:(با چند تقه به در رفتم داخل) سلام _سلا آقا داوود عبدی :خب داوود جان باید با آقای شهیدی برید اتاق بازجویی داوود:آقا اتاق بازجویی چرا ؟ محمد:(از سوال داوود خندم گرفت آخه آقای عبدی درست نگفت چیکار داره داوود فکر کرد میخوایم از اون بازجویی کنیم ، یه لبخند کوچک زدم و گفتم ) نترس نمیخوایم از تو بازجویی کنیم مایکل درخواست داده که با تو میخواد حرف بزنه داوود:بامن ؟ آخه برا چی با من عبدی: ماهم برای همین گفتیم بیا که بری ببینی برای چی درخواست ملاقات با ترو داده داوود:(اصلاً دوست نداشتم دباره اونو ببینم ولی این یه دستور بود از فرماندم و منم سرباز بودم و جدا از دستور دوست داشتم بدونم چی میخواد بگه ) چشم آقا کی میارنش ؟ محمد: پنج دقیقه دیگه رو داخل اتاق بازجویی داوود:تنها ؟ محمد: شاید آقای شهیدی بیاد اما اگر امکانش هست نیاد و ار بیرون کنارو کنه شما هارو داوود : (رفتم پشت میزم و منتظر شدم تا زمانی که آقا محمد گفت برسه و برم داخل اتاق سعی میکردم جوری راه برم که زیاد تابلو نباشه چون به چند وقتی بود که تمرین می‌کردم دیگم موفق شده بودم یکم پنج دقیقه شده بود و من با اشاره آقایه شهیدی رفتم سمت اتاق بازجویی یه احساس نا خوشایندی داشتم استرس نبود، احساس انتقامم نبود ، نگارانیم نبود. ساید ترکیب همه اینا بود ولی برام احساس جالبی نبو یه بسمه الله گفتم و وارد اتاق شدم ) پایان فصل اول : ادامه دارد .......