‌ ‌#دلانه برایِ اون دسته محبینِ حضرت که به هر دلیلی، نتونستن و نمی‌تونن هیئت و روضه‌ای شرکت کنن: می‌دونم چقدر حالت گرفته و حسرت بند‌بند وجودتو آتیش می‌زنه که انگار از مجلسی که میزبانش امام و آقاته، دور موندی و نتونستی خودتو برسونی و به کسایی که مدام تو هیئتای مختلف و گلزار شهدا و... می‌رن و مجازی رو باهاش پُر کردن و بهت پیام می‌دن میای بریم فلان جا و تو میگی نه، نمی‌تونم؛ مریض دارم؛ خونواده‌ام نمی‌ذارن؛ کسی نیست بیارم و... . غبطه می‌خوری و دلت هزار تیکه می‌شه! اینو می‌دونم که مدام دنبال این می‌گردی که چرا جاموندی؟ با خودت میگی یعنی کوله‌بار گناهات زیاده که نمی‌خرنت و نمی‌برنت و بهت اذن و اجازه‌ی ورود به این مجالس پُر نور و برکت رو نمی‌دن؟ کجای کارو خراب کردی؟ می‌دونم که داری خودخوری می‌کنی و حالت از دست خودت خوب نیست یا حتی بدترش، از امام و خدا گله داری که چرا همه آره و من نه؟ و می‌گی نکنه دوسم ندارین یا منو نمی‌بینین؟